Νομίζω ότι ώρες ώρες μπερδεύουμε κάποιες καταστάσεις και συμπεριφορές.
Ο denis είπε κάτι πολύ ωραίο, ότι η αρχηγεία δε βασίζεται στον φόβο των κατώτερων.
Κατά τη γνωμη μου η αρχηγεία στην ισορροπημένη αγέλη βασίζεται στην εμπιστοσύνη των μελών της στο πρόσωπο του αρχηγού. (δεν είναι όλες οι σκυλοαγέλες ισορροπημένες, υπάρχουν και οι ασταθείς, αυτές που βασίζονται στον φόβο, στην ευκειρακή περίσταση κλπ)
Οι παραπάνω συμπεριφορές που πρωτοπεριγράφτηκαν αναλόγως του πότε γίνονται και πώς γίνονται, ναι εκφράζουν κυριαρχικές τάσεις. Και αρκετές από αυτές, ασχέτως του πώς γίνονται εκφράζουν το ότι ο σκύλος μας βλέπει τον εαυτό του υπεράνω, ούτως ή άλλως.
Επίσης, το παράδειγμα με τον γιό μας που μας ζητάει να παίξουμε και του σκυλιού είναι νομίζω άστοχο, γιατί έχοντας την τάση να "εξανθρωπίζουμε" να να ερμηνεύουμε έτσι τις σκυλοσυμπεριφορές βγάζουμε λάθος συμπεράσματα. Ο σκύλος είναι ζώο και εμείς ως ανώτερα όντα νοητικά οφείλουμε να σκεφτούμε με βάση τη δική του λογική για να τον καταλάβουμε.
Άλλο το σκυλί ρομπότ, άλλο το φοβισμένο, δίχως αυτοπεποίθηση, άλλο το κυριαρχικό και εντελώς άλλο το ισορροπημένο, αυτό που έχει ενταχθεί μέσα στην οικογένειά μας/αγέλη αποδεχόμενο τη θέση που εμείς τους ορίζουμε. Δε χάνει τίποτε από την αυτοπεποίθησή του, τον αυθορμητισμό του κλπ.
