Η ξαδέρφη μου (14ων ετών) έτρωγε αμέρημνη το πρωινή της στον κήπο, ενώ χάζευε τα δύο της κουταβάκια (4ων και 5 μηνών).
Ξαφνικά, έρχετε ο βοσκός της περιοχής και πυροβολεί τα κουτάβια μέσα από τα κάγκελα.
Όταν η ξαδερφούλα μου τον ρώτησε, ουρλιάζοντας υστερικά :
"ΜΑ ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;" (το άμηρο, που βρήκε την δύναμη, ήθελα να 'ξερα)!
Εκείνος της απάντησε πως το έκανε για να μην του φάνε αργότερα κανένα πρόβατο.
Η θεία μου (μάνα του παιδιού) είναι σκληρό καρύδι. Ρώτησε 3 δικηγόρους και όλοι της είπαν το ίδιο πράγμα:
Πως τα κουτάβια αυτά δεν είχαν ιδιαίτερη οικονομική αξία, και ούτε και για ψυχική ωδύνη θα μπορούσαν να ζητήσουν πολλά χρήματα, καθώς το παιδί τα είχε μόνο δύο μήνες.
Δεν άξιζε τον κόπο να πάνε στα δικαστήρια καν. Απέσυραν την μήνυση (αν και μένει στα χαρτιά ως αρχείο) και στράφηκαν σε πιο "παραδοσιακούς" τρόπους επίλυσης του θέματος.
Ο πατέρας του παιδιού είπε ΠΑΝΤΟΥ, πως αν ποτέ τον ξαναδεί τον βοσκό έστω 500μ από τον σπίτι του, θα τον σκοτώσει, με την δικαιολογία πως φοβάται για τα παιδιά του (μιας και καταγράφηκε πως ο βοσκός έρηξε επανελλημένα τουφεκιές κοντά στο παιδί) και έβαλε φίλους στην αστυνομία να τον ενημερώσουν τον ίδιο τον βοσκό, και να τον πείσουν πως θα αθωονόταν κι όλας ο πατέρας, αν ποτέ τον δολοφωνούσε....
Αυτό εννοώ όταν λέω πως δεν μας προστατεύει τίποτα. Πως ανησυχώ. Πως φοβάμαι τους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Επικρατεί μια παράξενη νοοτροποία εδώ. Είναι τελείως λογικό να σε ρωτήσει κάποιος αν μπορεί να πάει την τσάντα σου πιο 'κει, και σε καμιά περίπτωση δεν θα βάραγε κανείς χαστούκι (ή ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ!) στο αμάξι σου με άνεση... αλλά πολλοί Ελληνες θεωρούν τα ζώα όλα "κοινόχρηστα αντικείμενα". Ούτε ΚΑΝ αντικείμενα δηλαδή, γιατί όπως εξήγησα, τα ξένα αντικείμενα τα σέβονται πιο πολύ.
Στο χωριό μου, ήρθε μια γνωστή επίσκεψη κάποτε, και μόλις πλησίασε και της μύρισε απαλά το κουτάβι μου το γόνατο, τον χαστούκισε με ΟΛΗ της την δύναμη στα μούτρα! Μιλάμε για "χωριάτηκη σφαλιάρα" όχι αστεία!!! Παρα τρίχα να την σκοτώσω, περιττό να σας πω... οι γονείς μου, που ήταν μπροστά τρόμαξαν (δεν με είχαν δει ποτέ τόσο έξαλλη!)
Δεν είπα να αγαπάνε όλοι τα ζώα αλλά με πιο δικαίωμα δεν σέβεσαι "κάτι" που ανήκει σε άλλον; "Κάτι" που στο κάτω, κάτω είναι στο σπίτι ΤΟΥ, και όχι ΣΟΥ. Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, όλα τα ζώα ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ήταν.
Ακόμη από πολλούς θεωρείται ΝΤΡΟΠΗ (και ΑΜΑΡΤΙΑ) να σπαταλάς λεφτά για σκύλο.
Μόλις χθές, ένας γείτονας μου είπε γιατί δεν βγάζω βόλτα τον σκύλο με αλυσίδα, που είναι πολύ φθηνή, παρά χάλασα λεφτά να "του πάρω" δερμάτινο οδηγό (τα 9 ευρώ που έχει του φάνηκαν πολλά). ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν με ρώτησε γιατί "πέταξα" 60 ευρώ να βάλω πλαστικά τάσια στο παλιάμαξό μου!!!! 'Η τον διπλανό του γιατί χάλασε 120 ευρώ για ένα μπουκάλι ουίσκι....
Στην Ελλάδα, είναι ΜΑΓΚΙΑ να χαλάς λεφτά για βλακείες, και γελοίο να χαλάς λεφτά για ένα ζώο που σ' αγαπάει με όλο του το είναι.
ΟΣΟ και να προσπαθούσα να του εξηγήσω πως ΔΕΝ είναι ο οδηγός του σκύλου, αλλά ΔΙΚΟΣ μου, και τον θέλω απαλό γιατί το σίδερο με πονάει (και μου ΣΠΑΕΙ και τα δάκτυλα εύκολα), δεν καταλάβαινε. Μάλλον θα σκεφτόταν πόσο έξυπνος ήταν που έδεσε πριν 6 χρόνια τον δικό του τον σκύλο στο δέντρο και ησύχασε (γλυτώνοντας ΚΑΙ τα λεφτά του δερμάτινου οδηγού ΚΑΙ από τα σπασμένα δάκτυλα).
Για να μπορούμε να κατηγορούμε άλλους λαούς για την έλλειψη "ανθρωπιάς" τους, πρώτα θα πρέπει πολλοί έλληνες να βγάλουμε το κεφάλι από τον πρωκτό μας.
Το λυπηρό είναι πως στην αρχαιότητα δεν ήμασταν έτσι. Δεν είναι στην "φύση" του έλληνα να είναι έτσι. Υπήρχει και κτηνιατρική επιστήμη στην αρχαιότητα ΚΑΙ αγάπη για τα πιστά μας κατοικίδια, ΚΑΙ εκτροφή, και κυνοφιλία. Κάπου στην ιστορία χάσαμε την "ιστορία" μας.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες, πρέπει να δώσουμε ΜΑΧΗ για να την ξαναποκτήσουμε, να την αναζητήσουμε ΟΧΙ προσπαθόντας να βάλουμε μυαλό στους αλλοδαπούς, αλλά ΠΡΩΤΑ και κύρια στους "έλληνες".