Μάλλον δεν διατύπωσα σωστά τη σκέψη μου στο προηγούμενο post. Η επιλογή των φυλών δεν έγινε με βάση το χαρακτήρα τους αλλά τις ανάγκες που έχουνε λόγω της πρωταρχικής τους χρησιμότητας πριν γίνουν pet, π.χ. ανάγκη για πολύ εκτόνωση. Απλά και μόνο για να τονίσω ότι η ζωή στην πόλη δεν ταιριάζει τελικά σχεδόν σε κανένα σκύλο για τους Α ή Β λόγους. Όσον αφορά τον χαρακτήρα και το ταπεραμέντο του Ε.Π. στο δεύτερο κομμάτι του post αναφέρω την ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο! Δηλαδή όποιος αποκτήσει έναν θα πρέπει να γνωρίζει που μπλέκει και να πάρει τα κατάλληλα μέτρα, να ασχοληθεί επισταμένα με την κοινωνικοποίησή του, την εκπαίδευσή του, καθώς και δεν θα πρέπει ποτέ να εφησυχάζει αλλά πάντα να κοιτάζει 5 λεπτά μπροστά ώστε να προβλέπει και να αποτρέπει τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις! Αν δεν είναι διατεθημένος να τα κάνει αυτά προφανώς και πρέπει να στραφεί προς κάποια άλλη ράτσα! Κατά την ταπεινή μου άποψη η ζωή στην πόλη με έναν Ε.Π. αυξάνει κατά πολύ την ευθύνη του ιδιοκτήτη του αλλά δεν είναι αδύνατη! Δεν συγκρίνω σε καμία περίπτωση τους ποιμενικούς καθοδήγησης κοπαδιού με τους ορεινούς ποιμενικούς. Προσωπικά αυτός ο ανεξάρτητος και "σκεπτόμενος" χαρακτήρας τους με κάνει να λατρεύω αυτά τα σκυλιά, λόγω αυτού του πάθους και ο φίλος μου με ρώτησε για το κουτάβι.
Συμφωνώ απόλυτα ότι ο Αυστραλέζος δεν θα διαλέξει ποτέ έναν στριμμένο σκύλο σαν τους Ελληνικούς Ποιμενικούς για παρέα.
Συμφωνώ απόλυτα ότι ο Αυστραλέζος δεν θα διαλέξει ποτέ έναν στριμμένο σκύλο σαν τους Ελληνικούς Ποιμενικούς για παρέα.