Πραγματικά πολλές και "ωραίες" αφορμές τα σχόλια όλων για ενδιαφέρουσες συζητήσεις πάνω στην φυλή...και όχι μόνο.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω ή καλύτερα να πω την άποψη μου σε όλα όσα έχουν γραφτεί...
@ greedy
Οι εκτροφείς οφείλουν πάντα να δίνουν πολύ προσοχή για να υπάρχουν, όσο το δυνατόν, λιγότερα προβλήματα σε μια φυλή...πάντα.
Το λάθος δάγκωμα και η εξάρθρωση επιγονατίδας είναι προβλήματα που υπάρχουν σε πολλές φυλές και λιγότερο στα staffords. Βέβαια, όταν μιλάμε για Staffordshire Bull Terrier, μιλάμε για Ηνωμένο Βασίλειο (99%). Εκεί τα προβλήματα, σε αναλογία και με τον πληθυσμό της φυλής, θα τα χαρακτηρίζαμε ελάχιστα.
Ας υποθέσουμε όμως ότι μια σκύλα από Αγγλία παρουσιάσει λάθος δάγκωμα (π.χ.)...Αυτή δε θα πρέπει να ζευγαρώσει και να δώσει απογόνους (και αυτό γίνεται σε χώρες με κυνολογική συνείδηση και από ανθρώπους που την διαθέτουν)...Αν, από "λάθος" ή "ενθουσιασμό" επειδή έχει καλό pedigree, ζευγαρώσει και δώσει 2 στα 5 κουτάβια με λάθος δάγκωμα...Τότε ούτε εκείνη, ούτε και κάποιος από τους απογόνους της πρέπει να χρησιμοποιηθεί για αναπαραγωγή.
Ε, τώρα αν αυτό γίνει...δε μιλάμε για "πρόβλημα της φυλής"...Όχι της φυλής των Staffie έστω, αλλά της ανθρώπινης φυλής...
Όσο για τις εξαρθρώσεις...Για αυτό κοιτάμε την "λειτουργικότητα" των σκύλων αυτών...Την σωστή "κατασκευή", την σωστή ανατομία. Αυτό "τεστάρετε" και μέσα από σκυλιά που "κάνουν πράγματα", που "κοπιάζουν" λίγο (με ευχαρίστηση) και όχι με σκυλιά που "κόπος" είναι η απόσταση από το kennel στο πιάτο με το φαϊ...
@ chitchy
Οι άνθρωποι που "μαζεύονταν" στο «Old Cross Guns» με οικοδεσπότες την κα. Lil Mallen και τον κο. Joe Mallen, δεν ήταν από αυτούς που θα αποδέχονταν το "λάθος δάγκωμα" (ούτε τις εξαρθρώσεις).
Το stafford για αυτούς έπρεπε να είναι ένας σκύλος που να μπορεί να "κάνει την δουλειά" και να φαίνεται πως μπορεί να την κάνει...και ήταν πολύ αυστηροί στα κριτήρια τους. Προγναθικά σκυλιά λοιπόν δεν "έπαιζαν".
Αυτό ίσως ήρθε πολύ αργότερα, όταν η φυλή "ξέφυγε" από το Νησί (Αγγλία) και πήγε σε χώρες όπου η "μόδα" και το "προσωπικό γούστο" υπερισχύουν του προτύπου και της "λειτουργίας". Έτσι, όπως έγραψα και πιο πάνω, σκυλιά προγναθικά (αποτέλεσμα προσπάθειας για ένα πιο "bull" τύπο κυρίως) εμφανίσθηκαν και αναπαράχθηκαν από ανθρώπους με περιορισμένο αίσθημα ευθύνης.
Ο μεγαλύτερος όμως αριθμός των Staffie δεν είναι "προβληματικός"...ίσως "πυρήνες προβλήματος" να υπάρχουν σε συγκεκριμένες εκτροφές (και δε θα πάψουν να υπάρχουν αν δεν "ανέβει" το αίσθημα ευθύνης...σε σχέση με άλλα "αισθήματα").
Σε κάποια από τα videos που υπάρχουν στο θέμα βλέπετε σκυλιά που 5 φορές την εβδομάδα κάνουν 10-15 χλμ. την ημέρα τρέξιμο, κάνουν άλματα, "Α" frame, "κρεμιούνται" για ώρες από springpole...Αυτά τα σκυλιά αν είχαν προδιάθεση για εξαρθρώσεις και λοιπά προβλήματα θα "διαλύονταν" από την 1η μέρα.
Για τις ασθένειες που αναφέρθηκαν και υπάρχουν τεστ δεν είναι ανάγκη να γίνεται λόγος. Κάθε υπεύθυνος εκτροφέας οφείλει να έχει σκυλιά "καθαρά" για τις ασθένειες αυτές, είτε από γονείς (και οι δύο γονείς ούτε καν φορείς αποδεδειγμένα), είτε μετά από εξέταση.
Γενικά τώρα και για όλα τα θέματα υγείας και φυλών...Όταν λέμε ότι μια φυλή δεν "βασανίζεται" από προβλήματα υγείας, δεν σημαίνει πως αυτά τα σκυλιά δεν νοσούν ή δεν έχουν πιθανές ασθένειες που μπορεί να τα πλήξουν...αλλά ότι δεν είναι συνυφασμένες με συγκεκριμένα ιατρικά προβλήματα και ότι δεν έχει γίνει αποδεκτό ότι τα Staffords γεννούν με καισαρική π.χ.
Στην φυλή έχω συναντήσει των μεγαλύτερο αριθμό (και στα Poodle) σκύλων 15 ετών και μάλιστα που μπορούν να κινηθούν και να χαρούν άνετα.
@ Ricos
Στον συγκεκριμένο Γάλλο (Antoine Brunet) αρέσουν τα "βαριά" σκυλάκια (και αυτός "βαρύς" είναι...
)...Βαριά και αρκετά μπλε, οπότε δε με ξετρελένουν. Έχουν μια ποιότητα τα σκυλιά και στις γραμμές τους θα βρεις Valglo, Crossguns, Brystaff, κλπ...αλλά με αυτή την "τάση" στο bull.
Εδώ μιλάμε για "προσωπικό γούστο" στα όρια όμως μια ποιοτικής εκτροφής (σε πολλά από τα σκυλιά του Deleans) από πλευράς γραμμών.
Δεν πρέπει όμως να "εξυψώνουμε" το bull και να "ξεχνάμε" το terrier...μας φτάνει ένα (ή και περισσότερα) Bulldog...
@ DORIS
...και πάμε στο άλλο "άκρο"...
Σκυλιά που μοιάζουν με κάποιες γραμμές APBT περισσότερο παρά με Staffordshire Bull Terriers.
Ας μην ξεχνάμε πως είτε μας αρέσουν τα "βαριά", είτε τα "ελαφριά" σκυλιά η φυλή των SBTs έχει πρότυπο.
Πρότυπο αρκετά συγκεκριμένο και "λειτουργικό"...Το σκυλί που περιγράφει το πρότυπο είναι άρτιο και καλό θα είναι να κινούμαστε μέσα σε αυτά τα πλαίσια αν μιλάμε για λάτρεις της φυλής.
Όλα αυτά που λέμε και λέω "καταλήγουν" σε ένα συμπέρασμα...Ο υπεύθυνος, σωστός, "ευσυνείδητος" τρόπος και στόχος εκτροφής είναι το "κλειδί" για μια σωστή πορεία σε οποιαδήποτε φυλή.
Το Staffordshire Bull Terrier χρειάζεται απλά ανθρώπους που θα το κρατήσουν στη σωστή πορεία και όχι που θα το επαναφέρουν εκεί...διότι δεν έχει ξεφύγει.