Την περασμενη Δευτερα γυριζοντας απο σκυλοεκδρομη εχουμε κολλησει στον παραδρομο της εθνικης και εχει διαφορους ανθρωπους που καθοδηγουν την κινηση. Σκυβει ενας και με κοιταει στη θεση του συνοδηγου.
'Να σου κανω μια αδιακριτη ερωτηση; Χωρις παρεξηγηση, ομως;' το πε και δυο φορες.
'Παρακαλω'
'Γιατι καπνιζεις με τα παιδια στο πισω καθισμα;'
Wtf???
'... ... ... εχετε δικιο... ...'
Ειλικρινα δε ξεραμε τι να απαντησουμε ακριβως μεχρι που εβγαλε το ενα τη μυτη του απ το παραθυρο και καταλαβε ο άνθρωπος οτι ηταν σκυλια. Και λυθηκε η παρεξηγηση.
Ηταν και που ειχαμε περασει τρεις μερες με 4 (!) σκυλους μαζι παντου ακομα και σε ταβερνες που σκεφτηκα, για λιγα δευτερολεπτα, οτι εχει φτασει η φιλοζωία σε τετοια επιπεδα που με κραζουν στο δρομο που τα υποβαλω σε παθητικο καπνισμα.