Λοιπόν.... επειδή το είχα ανοίξει εγώ το τοπικ, θεωρώ ότι πρέπει να το "ενημερώσω" κιόλας. Δηλαδή να σας πω, πώς τελικώς ήταν.
Η διαδρομή με το καράβι ήταν οκ. Οι σκυλιέρες δε μπορώ να πω ότι ήταν τίποτε το ιδιαίτερο. Ένας χώρος μικρός με πολλά κλουβιά. Δύο πραγματικά τεράστια και αρκετά στο μέγεθος που θα δείτε και στις φωτογραφίες. Κάθε κλουβί μέσα είχε στρωμένη νάυλον μεγάλη μαύρη σακούλα στο πάτωμα. Το πορτάκι είχε σύρτη αλλά καλό ήταν να έχεις φυσικά δικό σου κλειδί. (είχα πάρει δύο κλειδαριές) (μία μεσαίου μεγέθους είναι ό,τι πρέπει)...
Οι σκυλιέρες βρίσκονται στο τελευταίο κατάστρωμα, πάνω πάνω και είναι ουσιαστικά ένα μικρό δωματιάκι. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πόρτα και κλείνουν και τα ζώα δεν είναι εκτεθιμένα στον αέρα και το θόρυβο.
Στο πλοίο στο ταξίδι υπήρχαν πολλά σκυλιά. Όλα όμως έμεναν μέσα στις καμπίνες με τους ιδιοκτήτες τους. Τους ρώταγα. Επίσης ήταν και δύο που έμεναν στο "camping deck" μέσα στα τροχόσπιτα και ανέβαιναν στο κατάστρωμα για βόλτα.
Τα σκυλιά στους διαδρόμους του πλοίου κυκλοφορούσαν σχετικά "ελεύθερα". Δηλαδή δε θα σου έλεγε κάποιος "ΕΕΕΠ! Πού πας με το σκυλί?" Γιατί πολύ απλά μπορεί να άλλαζες κατάστρωμα (ειδικά αν ήταν ώρα που πλησίαζες σε κάποιο λιμάνι).
Σε όλα τα λιμάνια κατέβασα το σκυλι κάτω και κάναμε βόλτα μέχρι να γίνουν οι επιβιβάσεις-αποβιβάσεις.
Στο επάνω κατάστρωμα, της πισίνας περάσαμε το 80% του χρόνου μας, όμως και τα δύο βράδια τον έβαλα μέσα στο κλουβί. Εϊχα αποφασίσει να κοιμηθω έξω, μαζί του, όμως ο αέρας και το κρύο ήταν τόσο που μετά θεώρησα ότι ήταν πιο καλό και για εκείνον να ηρεμήσει σε ένα πιο "ησυχο" περιβάλλον. Στις σκυλιέρες δλδ. Την πρώτη βραδιά μπήκε μέσα με ύφος "πού με αφήνεις τώρα μαμάααα???"
Τη δεύτερη βραδιά του άνοιξα το πορτάκι και απλά μπήκε μέσα στο κλουβάκι δίχως καν να κοντοσταθεί. Και τα δύο πρωινά τον βρήκα ήρεμο.
ΠΡοσοχή. Η πόρτα για το δωμάτιο με τις σκυλιέρες ΔΕΝ κλειδώνει και αυτό τελικώς είναι πρόβλημα. Την πρώτη βραδιά ήταν μία παρέα Γερμανάκια έφηβοι που είχαν πιει μπύρες και είχαν κάτσει έξω από τις σκυλιέρες. Κάποιες φορές άνοιξαν και την πόρτα να δουν τα σκυλιά μεσα στα κλουβιά. Εννοείται ότι αυτό δεν είναι ότι καλύτερο και φυσικά ποτέ δεν ξέρεις τις προθέσεις κάποιου (ειδικά αν είναι μεθυσμένος). Πάντως όπως και να έχει ξ εσηκώνονταν τα σκυλιά. (ειδικά ένα, λύσαγε στο γάβγισμα μόλις έβλεπε κάποιον...)
Οποτε την πρώτη νύχτα ανα δίωρο πήγαινα να ελέγξω από έξω ότι όλα ήταν καλά και κοιτούσα από την κλειδαρότρυπα του δωματίου ότι τα σκυλιά μέσα ήταν οκ. (ο δικός μου είχε κλουβάκι ακριβώς μπροστά από την πόρτα και έτσι τον έβλεπα από την κλειδαρότρυπα).
Σας βάζω και φωτογραφίες για να έχετε μία ιδέα...
Όλο μας το ταξίδι ήταν κάπως έτσι...
(5 ημέρες σχεδόν και κάθε μέρα κανα 8ωρο τουλάχιστον...)
Στο πλοίο (Olympia Palace - Minoan Lines ____ Patras-Venice)
και τελικά, ο Κόφι κατέληξε στη χειρότερη χώρα για σκυλιά... και περνάει βασανιστηκές ώρες κάθε μέρα... κάπως έτσι...