Τον Negro τον γνώρισα το περασμένο καλοκαίρι... thanks to Casper and Moka...
Και (ευτυχώς!), από την πρώτη - δεύτερη φορά, με γνώρισε κι αυτός! Χάρη στα μεζεδάκια που είχα στην τσέπη μου (όπως λέει, πολύ σωστά και η kasi)... αλλά, όχι μόνο... ο Negro, όπως θα αναφέρω και παρακάτω, δεν μου δίνει την εντύπωση του σκύλου που βασίζει την κρίση του αποκλειστικά στα μεζεδάκια!
Από τότε, έχουμε συναντηθεί πολλές φορές... και, με κάθε ευκαιρία, τον μελετάω...
Για ένα πραγματικό λάτρη του "σκύλου", ο Negro είναι ολόκληρο "βιβλίο μυστηρίου"... και σίγουρα δεν είναι "ανοιχτό βιβλίο"... όπως είναι, εξάλλου και οι δύο (όχι και τόσο?) μακρινοί γεννήτορες που τον συνοδεύουν με τη βαριά ιστορία τους, τα γονίδιά τους, τα γνωστά "traits" τους... μιάς και, τόσο το Mastino, όσο και το Pitbull δεν είναι φυλές από εκείνες που θα μπορούσες να γράψεις 10 πράγματα και να τους βάλεις ένα τίτλο του τύπου "το τέλειο βιβλίο για το Μαστίνο Ναπολιτάνο", ή "το ιδανικό βιβλίο για το Πίτμπουλ"... που, στην αρχή περιγράφουν συνοπτικά τα ιστορικά στοιχεία και δίνουν τη "συνταγή" για το χαρακτήρα (νάχαμε να λέγαμε) και, μετά, παραθέτουν το πως θα το μάθετε να μένει στο crate, τι αρρώστιες πρέπει να εμβολιάζονται, πως θα το μάθετε να κάνει τσίσα και κακά στο σημείο που θέλετε...
Ετσι και ο Negro... κυριολεκτικά παλεύω να τον "διαβάσω", κάθε φορά που τον συναντάω... και αυτό ακριβώς, είναι η ομορφιά του... σε κοιτάζει με "αυτό" το βλέμμα, που παρουσιάζουν οι φωτογραφίες και σκέφτεσαι:
Τώρα μου το παίζει λυπημένος, για να με παρακινήσει να βγάλω
επιτέλους αυτό το μεζεδάκι από την τσέπη? Είναι, απλά, χαρούμενος που με βλέπει και θέλει να το εκφράσει έτσι? Είναι πραγματικά λυπημένος γιατί πρόκειται, μέσα σε δευτερόλεπτα, να με "
καταστρέψει" και στεναχωριέται γι' αυτό?
Και ζεις με την απορία αυτή... και προσπαθείς, κάθε φορά, να κάνεις ένα βήμα περισσότερο στη μελέτη σου... αλλά, δυσκολεύεσαι...
Και συνειδητοποιείς (κι εσύ με τη σειρά σου, για μία ακόμη φορά) τι σημαίνει "
φυλή που απευθύνεται σε έμπειρους ιδιοκτήτες"... μία έννοια για την οποία δυσκολευόμαστε να πείσουμε τα νέα μέλη που μπαίνουν στο φόρουμ και ψάχνουν τις "εξωτικές" φυλές που είδαν στο διαδίκτυο, ή στο σινεμά, ή σε κάποια βουνοκορφή το Πάσχα...
Και δυσκολεύεσαι ακόμα περισσότερο να τον "διαβάσεις", ξέροντας ότι είναι μόνο 18 μηνών και η ωρίμανσή του μπορεί να διαρκέσει μέχρι τους 36 μήνες... οπότε, κάθε μέρα, θα αλλάζει...
Αλλά, είναι όμορφο "ταξίδι" αυτό, Βασίλη... να ζεις μαζί του καθημερινά και να παρατηρείς αυτές τις αλλαγές και την εξέλιξη...
Μερικά ακόμα σχόλια...
1. ...Εχουμε κλεισει πλεον τους 18 μηνες...στα κιλα ειμαστε περιπου στα 65 ( + - 2 αναλογα με τις ορεξεις μας) και υψος καπου εκει...στους 70 ποντους!
2. ...Ειναι ιδιαιτερα χαδιαρης κ φιλικος με τους φιλους μας (ο Johnk μπορει να το επιβεβαιωσει) αλλα και σιγα σιγα με ανθρωπους που δεν γνωριζει με σωστη ομως προς αυτον γλωσσα σωματος!
3. ...Με αλλους αρσενικους σκυλους το εχουμε ξαναπει... δεν τα παμε καθολου μα καθολου καλα (εκτος απο τον Σωτηρη της Mareco) ειδικα αν μας προκαλεσουν ή πειραξουν τη Lora δε χαριζουμε...μπορουμε ομως να συνυπαρξουμε σε βολτα (οσο κ αν διαρκεσει αυτη) με λουρι παντα αρκει να υπαρξει ενα 10λεπτο προσαρμογης!Στην αρχη ειναι λιγο καπως τα πραγματα αλλα προσαρμοζεται σχετικα γρηγορα!
4. Γενικα προσαρμοζεται ευκολα και σε μερη αλλα και σε καταστασεις.Δεν στρεσαρεται καθολου θα ελεγα ακομα και σε πολυ αποτομες αλλαγες!Θα μπορουσε καποιος να τον πει και εντελως αναισθητο!
5. Στα θεματα φυλαξης και προστασιας του χωρου του αλλα και της οικογενειας του θα ελεγα απλα πως εχοντας τον στα 2 μετρα απο το κρεβατι μου το βραδυ......ειλικρινα κοιμαμαι ησυχος πλεον!!!
6. Στα αρνητικα θα εβαζα 1) το μεγεθος αλλα και τις ποσοτητες φαγητου 2)την επιμονη αλλα και την ξεροκεφαλια του ωρες ωρες 3)την εντονη κυριαρχικοτητα προς αλλα ζωα 4)και το οτι αργουν πολυυυυυ να ωριμασουν... αλλα ειναι χαρακτηριστικα τα οποια γνωριζα πολυ πριν τον αποκτησω οποτε προσωπικα δεν με ενοχλουν και τοσο!
1. Απ' ότι εκτιμώ, στα 2,5-3 χρόνια, θα είναι στο ίδιο περίπου ύψος και στα 70 κιλά.
2. Αυτό είναι και το σημείο που με έκανε να γράψω και την εισαγωγή μου...
Οντως, ιδιαίτερα φιλικός, μέχρι και χαδιάρης με τους ανθρώπους που ξέρει ότι είναι φίλοι...
Δική μου εκτίμηση, όμως: Αρκεί ο φίλος να μην κάνει κάτι (ή να μην χρησιμοποιήσει "γλώσσα σώματος") που θα τον στραβώσει... αυτό δεν θα ήθελα να είμαι εκεί για να το δω...
3. Και αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω... ακόμα και στη μανούρα, ο Negro θα μπει "αρχοντικά", χωρίς προηγούμενα νταηλίκια (όπως, π.χ., ο μικρός μου)... και, άρα, απροειδοποίητα για όσους δεν τον ξέρουν...
Με τις γάτες, ομολογώ ότι δεν τον έχω παρακολουθήσει, γεγονός που δεν μου λείπει ιδιαίτερα!
4. Ναι, κλασικό χαρακτηριστικό του... δεν στρεσάρεται ιδιαίτερα.
Αλλά, αναίσθητο δεν θα τον έλεγα... το αντίθετο, μάλιστα!
5. Αυτό δεν το συζητάω... έτσι ακριβώς θα αισθανόμουν κι εγώ με το Negro!
6. Εδώ (στα αρνητικά του) περιγράφεις ακριβώς τις μολοσσοειδείς φυλές!
Πάνε "πακέτο" με την επιλογή της φυλής...
Αν και (θα μπορούσα να πω) υπάρχουν διαφοροποιήσεις μεταξύ σκύλων ακόμα και της ίδιας γέννας... άλλο ένα σημείο που απαιτείται "έμπειρος ιδιοκτήτης", για την επιλογή του κουταβιού, ανάλογα με τις συνθήκες που θα κληθεί να ζήσει...
Και κάτι μου λέει ότι ο Negro είναι ένα από τα πιο "ισορροπημένα" σκυλιά που γέννησε η μαμά του...
Με όλο μου τον ενθουσιασμό, λοιπόν, viva Negro!!!
aletas:
