Έχω χάσει μέχρι στιγμής τρία ζώα.
Ένα γέρικο κόκερ που το φιλοξενήσαμε για 5 μήνες. Πέθανε τη νύχτα και όταν ξύπνησα η μητέρα μου το είχε ήδη πετάξει στα σκουπίδια - δυστυχώς δεν είχαμε αμάξι και η μεταφορά οπουδήποτε για θάψιμο ήταν απαγορευτική.
Ο Ντίκι μας άφησε όταν είμασταν στο εξοχικό μας. Η λύση εύκολη, κατευθείαν στο χωράφι.
Ο γάτος μας τέλος που πέθανε πέρυσι ήταν τυχερός, γιατί έχοντας αμάξι πήγαμε βουρ στο βουνό.
Κάτι μωρά γατάκια που δεν άντεξαν, πουλάκια και χρυσόψαρα λόγω μεγέθους τα θάβαμε στις γλάστρες της βεράντας.