Τον πρωτο καιρό, κολλαγα μια πολυθρόνα στο κρεβάτι και έστρωνα στο μωρο να κοιμηθει. Σιγα-σιγα ερχοταν σε μας, άλλοτε αγκαλιτσα, άλλοτε πλάτη. Τωρα κατσικωνεται στο σβέρκο μου ή μούρη με μούρη, και τρελαινομαι!!! Μου αρέσει πάρα πολύ που μπορώ να την κραταω και να νοιωθω την κοιλιτσα της, την ανασα της, τα όνειρά της. Ερωτας!! Δυστυχώς όμως στα μισά του ύπνου φεύγει και πάει στα πόδια, αλλά ξαναρχεται το πρωι η καλημέρα μου!
Συγκινήθηκα... ως πότε θα μού τα κάνει αυτα; Δε θέλω να τα κόψει ποτέ!
Συγκινήθηκα... ως πότε θα μού τα κάνει αυτα; Δε θέλω να τα κόψει ποτέ!