Αν και τα είπαμε λίγο-πολύ...
Ξαφνικά μετά από 3,5 χρόνια, δεν παρουσιάζεται φοβία άνευ λόγου. Σκέφτομαι το ενδεχόμενο κάποιος να "έπαιξε" με το κλίκερ σου. Μάλιστα το ότι συμπίπτει με το ότι το έχασες, μάλλον κάποιος άλλος το έχει.
Το κλίκερ χρησιμοποιείται
και ως μέσο να ηρεμήσεις ένα σκύλο. Εσείς βρίσκεται στον αντίποδα όμως.
Θα ξεκινούσα με απευαισθητοποίηση. Κλικ από αρκετά μακριά και θα πλησίαζα να δώσω ένα μεζεδάκι υψηλής, για τον Κόφι, αξίας. Σταδιακά θα μείωνα την απόσταση και θα έφτανα στο σημείο να τον στριμώξω, να μη μπορεί να φύγει με το που ακούει το κλικ και πάλι μεζεδάκι. Και να 'ναι νηστικός, έτσι; Δηλαδή να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει το κλικ και να δει ότι όταν το χρησιμοποιείς εσύ δε συμβαίνει κάτι δυσάρεστο αλλά ακολουθεί μεζές ή το αγαπημένο του παιχνίδι. Στα κοντινά θα του έκανα και σήματα ηρεμίας ταυτόχρονα.
Αλήθεια, έχετε δοκιμάσει να του κάνει άλλος κλικ να τσεκάρετε αντιδράσεις;
Αν σε ενδιαφερει, εχω το γνησιο i-click και δεν το χρειαζομαι. Είναι πολύ πιο «γλυκό» και εχει κρίκο για να το περνας στα κλειδια σου σαν μπρελοκ, οπότε δυσκολα χανεται.
Της έχω υποσχεθεί να φέρω i-click καθώς ποδηλατοβολτάρουμε μαζί.
Μμμ, τώρα είδα τα περι επιθετικότητας. Αν έχεις τέτοια υποψία, δέστον. Το θέμα είναι να καταλάβει ότι δε συμβαίνει κάτι συνταρακτικό και τρομακτικό μετά το κλικ.