Θέλω να πω ακόμα μερικά πράγματα σχετικά με τα κανίς, αν μου επιτρέπετε.
Ο ισχυρισμός "το ροτ / ντόμπ / πιτ κ.ο.κ ΔΕΝ είναι κανίς" είναι παντελώς άτοπος.
Μπορώ κάλλιστα να πω κι εγώ "το κανίς δεν είναι μπισόν φριζέ!"
Το παράδειγμα μόνο τυχαίο δεν είναι.
Είναι σύνηθες τα μικρόσωμα σκυλιά να εκτρέφονται με βάση τον χαρωπό, παιχνιδιάρικο χαρακτήρα.
Τα poodles ΔΕΝ είναι μικρόσωμα. Είναι είτε μεγαλόσωμα είτε μεσαίου μεγέθους είτε μικρόσωμα. Συνεπώς, δεν είναι σωστό να αναφερόμαστε σε "κανισοειδή" και να εννοούμε, για παράδειγμα, μαλτέζ.
Στο πρότυπο της φυλής τονίζεται ως επιθυμητό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας ενός κανίς η
αξιοπρέπεια. Με βάση αυτό το χαρακτηριστικό μετράμε το λαιμό, το κεφάλι, το στήθος, το στήσιμο κ.ο.κ. Είναι όλα όσα ένα poodle
πρέπει να αποπνέει.
Ένα κανίς για να έχει τον επιθυμητό χαρακτήρα πρέπει να είναι:
Αξιοπρεπές
Θαρραλέο
Φιλικό / κοινωνικό
Πιστό / αφοσιωμένο
Θυμίζω αυτό που ανέφερε ο denis για τις ικανότητες σωματοφυλακής των standard.
Ως εκ τούτου, καταλαβαίνετε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για σκύλο "χαζοχαρούμενο".
Ο σκύλος μου διαθέτει κάποια απ' τα επιθυμητά χαρακτηριστικά προσωπικότητας. Βρίσκεται σε επιφυλακή και στα νιάτα του ήταν άγρυπνος φρουρός. Αν κάποιος μου επιτεθεί θα στηθεί, θα σηκώσει τρίχα, θα δείξει δόντια, θα γρυλίσει.
Όταν άγνωστος τον πλησιάζει για χάδια και χαρούλες σχεδόν δεν ανταποκρίνεται.
Με τους γνωστούς είναι χαρωπός και χαδιάρης.
Τα γκριφόν-κανίς δεν είναι σκυλιά που πρέπει να λαμβάνουμε σαν παράδειγμα όταν μιλάμε για poodles.
Γνωρίστε τη φυλή και δώστε της την ευκαιρία να σας αποδείξει ότι δεν είναι η σαλονάτη, κακομαθημένη τριχόμπαλα για τα "καλλιστεία".
Μια εικόνα = χίλιες λέξεις... (αυτό το πρώτο το έχω καψουρευτεί τρελά)
Κι αυτό το υπέροχο σκίτσο λέει πολλά...