Cane Corso ...η μηπως οχι?
- Thread starter east49
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μπορουσα να καταλαβω την τρελα που ειχες με την κουκλα σου.. φαινοταν το καμαρι σου απο τα γραπτα σου, το παθος σου για αυτην..
Νιωθω ετσι για την μεγαλη μου.. κομματι απο εμενα.
Ειμαι σιγουρη πως της εδωσες ολο σου το ειναι, καταλαβαινουν αυτα πολυ καλυτερα απο εμας αυτα που δεν λεγονται.
Λυπαμαι παρα πολυ για την απωλεια σου..
Ευχομαι ο μικρος να σε κερδισει τοσο και αυτος και να φτασει τις προσδοκιες σου..
Ολο το παρεακι που εχεις κανει οικογενεια σου εκει, να σε κανει να ξεχνιεσαι με τις τρελες τους.
Σας ευχαριστω ολους πραγματικα.
Ολα για καποιο λογο γινονται ασχετα αν δεν τον ξερουμε η δεν τον καταλαβαινουμε.....
Για ολα υπαρχει το σχεδιο Του που ειναι ανωτερο απο τα δικα μας, παντα......
Η ιστορια του μωρου τωρα.....
Ο μικρος, η αλλιως 'Αργος, οπως τον εβγαλε ο Ιταλος "πισωσταυλιτης" που τον λεω, καθως η γεννα ηταν στο σταυλο πισω απο το σπιτι, ειναι ενα cane corso ακρως παραδοσιακης εκτροφης, που επιλεχθηκε για την γραμμη του, τον χαρακτηρα των γονιων του συν καποια ακομα χαρακτηριστικα που χρειαζομασταν για το σχεδιο μας......
Ενα μωρο απο κλειστο inbreeding, οπως αλλωστε συνηθιζεται, με μανα κ πατερα να ειναι αδερφια, που γεννηθηκε σε μια τοκετοομαδα δεκα κουταβιων ανευ παρακολουθησης κ ιατρικης καλυψης, στα χωματα, σε μια γεννα χωρις απωλειες.
Μεταξυ αλλων τα εντυπωσιακα του χαρακτηριστικα ειναι δυο: η εξαιρετικη του απαθεια, προς τα παντα, εμψυχα η αψυχα. Δεν αποζητα χαδια αλλα λιωνει στα χερια αυτου που γνωριζει. Δεν ενδιαφερεται να μυρισει ζωα η ανθρωπους, δεν φευγει απο τον ανθρωπο που ακολουθει παρα ελαχιστα μετρα το πολυ αλλα ακομα δεν τον εχω δει να φοβαται τιποτα, ουτε τον εχω ακουσει να κλαψουριζει.
Το δευτερο ειναι το γεγονος οτι αν κ ειναι πληθωρικος σκυλος στα παντα, δεν εχει καθολου σαλια οπως δεν εχει ουτε ο πατερας του. Οχι καθολου συγκριτικα με corso. Καθολου γενικα. Εχει σφιχτα δυνατα χειλια κ δεν τρεχει σταγονα. Εντυπωσιακοτατο......
Το Σαββατο το πρωι τον συναντησα στο κτημα των Ιταλων για πρωτη φορα. Ζουσε με την μανα του τα δυο αδερφια του που επιλεχθηκαν για να μεινουν κ αλλα 4-5 σκυλια που ειχε η οικογενεια.
Μια οικογενεια που ειχε "σκυλια απο παντα για να φυλανε το κτημα" οπως ειπαν.
Ενα κτημα στην μεση του πουθενα λιγοτερο απο χιλιομετρο απο την εθνικη, χωρις πορτες φρακτες η συνορα.
Τα σκυλια ελευθερα, να μεινουν η να φυγουν. Να μπουν στο σπιτι στο σταυλο στην αποθηκη η οπου αλλου.
Ζωα χορτασμενα απο τα παντα, χορτασμενα απο ζωη!
Κουταβια που ξερουν μονο ευτυχια, που δεν γνωρισαν "μη" αλλα γνωρισαν τροπους απο την πρωτη μερα, απο την μανα.
Και που γεννησε η μανα; τον ρωτησα.
Να πισω εχουμε μερικα σπιτάκια εκει, εσκαψε κ τα εκανε.
Και τα αλλα σκυλια; που ηταν; βλεπω αλλη μια θυλικια μεγαλη, δεν τα περιορισατε;
Γιατι να το κανουμε αυτο; δεν ενοχλουνται..... Ξερουν.
Τα σκυλια ηταν χυμα, δεν φοραγαν ουτε λουρι.
Η μανα ακομα με τα βυζια κατω, τα κουταβια να τσιμπανε που κ που ακομα κανα βυζι.
Αυτη κανει κουμαντο εδω, μας ειπαν.
Μονο αυτη μπαινει στο σπιτι κ τα αλλα την σεβονται.
Ζωα υπακουα που δεν εχουν εκπαιδευτει ποτε, αλλα ακουνε στα παντα.
Αυτη η σκυλα μας υποδεχτηκε κ οταν φτασαμε εκει. Μας εκανε εναν ελεγχο κ μετα διακριτικα εκατσε στην πορτα του σπιτιου, οπου δεν μας επετρεψε την εισοδο οταν επιχειρησαμε να μπουμε μεσα.
Αν θες να πας στην τουαλετα, πρεπει να της μιλησω, ειπε ο Ιταλος. Δεν αφηνει ετσι να περασεις.
Ενα σκυλι σιγουρο, σταθερο. Ουτε γαυγισε ουτε γρυλλισε. Σηκωσε τα χειλια κ σταθηκε ορθιο οταν πλησιασα πολυ.
Ειναι καλη σκυλα, μου ειπαν. Γι αυτο την ζευγαρωσαμε. Θελαμε κανα δυο μικρα για το σπιτι......
Το μωρο αντι για Αργο, η σπιτονυκοκυρα τον φωναζε Γκρεκο. Ηξεραν οτι θα φυγει στην Ελλαδα απο νωρις κ τους ειχε κανει εντυπωση που ηρθαμε απο τοσο μακρια να τον παρουμε.
Γιατι αυτον μας ρωτησαν; γιατι απο την δικια μας γεννα; τα σκυλια μας δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, ετσι ειναι το cane corso εδω στην Απουλια. Δεν εχουν κατι ιδιαιτερο αυτα τα σκυλια.
Κι ομως καλε μου, να ξερες ποσο δυσκολο ειναι πλεον να το βρεις αυτο!!!!
Τον πατερα τον ειχαμε δει μερικες ωρες νωριτερα, σε ενα διπλανο χωριο που ζουσε. Οικιακος σκυλος. Επιβλητικο ζωο. Τεραστειο, μασιφ, μυωδες αλλα τοσο ευκινητο, τοσο αλτικο! Υπακουο σκυλι αν κι αυτο δεν ειχε εκπαιδευτει ποτε..... Φυλαει καλα, γι αυτο τον εχουμε...... Δεν του αρεσει μεσα στο σπιτι, εδω στην βεραντα την βγαζει, του αρεσει να ελεγχει το δρομο....
Μιλησαμε με τους ανθρωπους αρκετες ωρες κ μετα φυγαμε. Ο μικρος εβαλε για πρωτη φορα λουρι εκεινη την μερα κ απο την φαρμα που ηταν το μονο μερος που γνωριζε, βρεθηκε ξαφνικα να περπαταει στο κεντρο του Μπριντιζι, διπλα μου......
Ειχαμε παρει μαζι ενα box με ροδες το οποιο ομως δεν του αρεσε κ το εδειχνε. Ειχε την επιλογη να το κοψει με τα ποδια κ την αξιοποιησε.
Ετσι περασαμε τα συνορα, τον ελεγχο, κ αναμεσα απο φορτηγα επιβιβαστηκαμε με τα ποδια στο πλοιο.
Ανεμελος, αδιαφορος απλα ακολουθουσε κ κοιταζε.
Δεν τον ενοιαζαν τα φορτηγα, δεν τον ξαφνιασε το μηχανοστασιο του πλοιου......
Ενα κουταβι με συμπεριφορα ενηλικου αδεσποτου σκυλου.......
Μεσα στο πλοιο την εβγαλε 7μιση ωρες ξαπλωμενος να κοιμαται η να παρατηρει τον κοσμο να περναει απο μπροστα του. Ουτε ανακατευτηκε, ουτε κατουροχεσε....
Τα εκανε 8ωρες μετα οταν ξαναπατησε σε χωμα.
Ταξιδεψε αλλες 8 ωρες με το αυτοκινητο κ φτασαμε σπιτι. Αδιαμαρτυρητα......
Μεχρι σημερα δεν εχει λερωσει πουθενα αλλου, παρα μονο σε χωμα. Το βραδυ κοιμαται ενα δεκαωρο σερι.
Δεν μασουλαει πραγματα δεν φευγει απο το κρεββατι του. Δεν λερωνει. Περιμενει υπομονετικα να ανοιξει η πορτα.
Οι αλλοι τρεις δεν τον καλοδεχτηκαν, κ λειπει απο δω ο σκυλος που θα κρατουσε τις ισορροπιες....
Τωρα τα πραγματα ειναι περιεργα.
Ο μικρος ομως εχει εξαιρετικη γλωσσα σωματος. Ξερει να μην προκαλει, αλλα δεν γυρναει κι ανασκελα. Κι αυτο ενοχλει......
Ακομα προσπαθω να τους φερω σε μια ισορροπια. Να τον δεχτουν. Ποσο ευκολη θα ηταν η δουλεια μου αν ηταν εκεινη εδω.......
Ο μονος με τον οποιο τα βρηκαν αμεσως ηταν ο γατος.......
Σημερα ειναι σχεδον 4ων μηνων. 20κιλακια ενας μικρος κουταβος με τεραστειες πατουσες!!
Φωτο εχω αρκετες, αλλα δεν θα τις βαλω ακομα, να με συγχωρεσετε......
Νεα του παντως θα μαθαινετε συχνα...
Ολα για καποιο λογο γινονται ασχετα αν δεν τον ξερουμε η δεν τον καταλαβαινουμε.....
Για ολα υπαρχει το σχεδιο Του που ειναι ανωτερο απο τα δικα μας, παντα......
Η ιστορια του μωρου τωρα.....
Ο μικρος, η αλλιως 'Αργος, οπως τον εβγαλε ο Ιταλος "πισωσταυλιτης" που τον λεω, καθως η γεννα ηταν στο σταυλο πισω απο το σπιτι, ειναι ενα cane corso ακρως παραδοσιακης εκτροφης, που επιλεχθηκε για την γραμμη του, τον χαρακτηρα των γονιων του συν καποια ακομα χαρακτηριστικα που χρειαζομασταν για το σχεδιο μας......
Ενα μωρο απο κλειστο inbreeding, οπως αλλωστε συνηθιζεται, με μανα κ πατερα να ειναι αδερφια, που γεννηθηκε σε μια τοκετοομαδα δεκα κουταβιων ανευ παρακολουθησης κ ιατρικης καλυψης, στα χωματα, σε μια γεννα χωρις απωλειες.
Μεταξυ αλλων τα εντυπωσιακα του χαρακτηριστικα ειναι δυο: η εξαιρετικη του απαθεια, προς τα παντα, εμψυχα η αψυχα. Δεν αποζητα χαδια αλλα λιωνει στα χερια αυτου που γνωριζει. Δεν ενδιαφερεται να μυρισει ζωα η ανθρωπους, δεν φευγει απο τον ανθρωπο που ακολουθει παρα ελαχιστα μετρα το πολυ αλλα ακομα δεν τον εχω δει να φοβαται τιποτα, ουτε τον εχω ακουσει να κλαψουριζει.
Το δευτερο ειναι το γεγονος οτι αν κ ειναι πληθωρικος σκυλος στα παντα, δεν εχει καθολου σαλια οπως δεν εχει ουτε ο πατερας του. Οχι καθολου συγκριτικα με corso. Καθολου γενικα. Εχει σφιχτα δυνατα χειλια κ δεν τρεχει σταγονα. Εντυπωσιακοτατο......
Το Σαββατο το πρωι τον συναντησα στο κτημα των Ιταλων για πρωτη φορα. Ζουσε με την μανα του τα δυο αδερφια του που επιλεχθηκαν για να μεινουν κ αλλα 4-5 σκυλια που ειχε η οικογενεια.
Μια οικογενεια που ειχε "σκυλια απο παντα για να φυλανε το κτημα" οπως ειπαν.
Ενα κτημα στην μεση του πουθενα λιγοτερο απο χιλιομετρο απο την εθνικη, χωρις πορτες φρακτες η συνορα.
Τα σκυλια ελευθερα, να μεινουν η να φυγουν. Να μπουν στο σπιτι στο σταυλο στην αποθηκη η οπου αλλου.
Ζωα χορτασμενα απο τα παντα, χορτασμενα απο ζωη!
Κουταβια που ξερουν μονο ευτυχια, που δεν γνωρισαν "μη" αλλα γνωρισαν τροπους απο την πρωτη μερα, απο την μανα.
Και που γεννησε η μανα; τον ρωτησα.
Να πισω εχουμε μερικα σπιτάκια εκει, εσκαψε κ τα εκανε.
Και τα αλλα σκυλια; που ηταν; βλεπω αλλη μια θυλικια μεγαλη, δεν τα περιορισατε;
Γιατι να το κανουμε αυτο; δεν ενοχλουνται..... Ξερουν.
Τα σκυλια ηταν χυμα, δεν φοραγαν ουτε λουρι.
Η μανα ακομα με τα βυζια κατω, τα κουταβια να τσιμπανε που κ που ακομα κανα βυζι.
Αυτη κανει κουμαντο εδω, μας ειπαν.
Μονο αυτη μπαινει στο σπιτι κ τα αλλα την σεβονται.
Ζωα υπακουα που δεν εχουν εκπαιδευτει ποτε, αλλα ακουνε στα παντα.
Αυτη η σκυλα μας υποδεχτηκε κ οταν φτασαμε εκει. Μας εκανε εναν ελεγχο κ μετα διακριτικα εκατσε στην πορτα του σπιτιου, οπου δεν μας επετρεψε την εισοδο οταν επιχειρησαμε να μπουμε μεσα.
Αν θες να πας στην τουαλετα, πρεπει να της μιλησω, ειπε ο Ιταλος. Δεν αφηνει ετσι να περασεις.
Ενα σκυλι σιγουρο, σταθερο. Ουτε γαυγισε ουτε γρυλλισε. Σηκωσε τα χειλια κ σταθηκε ορθιο οταν πλησιασα πολυ.
Ειναι καλη σκυλα, μου ειπαν. Γι αυτο την ζευγαρωσαμε. Θελαμε κανα δυο μικρα για το σπιτι......
Το μωρο αντι για Αργο, η σπιτονυκοκυρα τον φωναζε Γκρεκο. Ηξεραν οτι θα φυγει στην Ελλαδα απο νωρις κ τους ειχε κανει εντυπωση που ηρθαμε απο τοσο μακρια να τον παρουμε.
Γιατι αυτον μας ρωτησαν; γιατι απο την δικια μας γεννα; τα σκυλια μας δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, ετσι ειναι το cane corso εδω στην Απουλια. Δεν εχουν κατι ιδιαιτερο αυτα τα σκυλια.
Κι ομως καλε μου, να ξερες ποσο δυσκολο ειναι πλεον να το βρεις αυτο!!!!
Τον πατερα τον ειχαμε δει μερικες ωρες νωριτερα, σε ενα διπλανο χωριο που ζουσε. Οικιακος σκυλος. Επιβλητικο ζωο. Τεραστειο, μασιφ, μυωδες αλλα τοσο ευκινητο, τοσο αλτικο! Υπακουο σκυλι αν κι αυτο δεν ειχε εκπαιδευτει ποτε..... Φυλαει καλα, γι αυτο τον εχουμε...... Δεν του αρεσει μεσα στο σπιτι, εδω στην βεραντα την βγαζει, του αρεσει να ελεγχει το δρομο....
Μιλησαμε με τους ανθρωπους αρκετες ωρες κ μετα φυγαμε. Ο μικρος εβαλε για πρωτη φορα λουρι εκεινη την μερα κ απο την φαρμα που ηταν το μονο μερος που γνωριζε, βρεθηκε ξαφνικα να περπαταει στο κεντρο του Μπριντιζι, διπλα μου......
Ειχαμε παρει μαζι ενα box με ροδες το οποιο ομως δεν του αρεσε κ το εδειχνε. Ειχε την επιλογη να το κοψει με τα ποδια κ την αξιοποιησε.
Ετσι περασαμε τα συνορα, τον ελεγχο, κ αναμεσα απο φορτηγα επιβιβαστηκαμε με τα ποδια στο πλοιο.
Ανεμελος, αδιαφορος απλα ακολουθουσε κ κοιταζε.
Δεν τον ενοιαζαν τα φορτηγα, δεν τον ξαφνιασε το μηχανοστασιο του πλοιου......
Ενα κουταβι με συμπεριφορα ενηλικου αδεσποτου σκυλου.......
Μεσα στο πλοιο την εβγαλε 7μιση ωρες ξαπλωμενος να κοιμαται η να παρατηρει τον κοσμο να περναει απο μπροστα του. Ουτε ανακατευτηκε, ουτε κατουροχεσε....
Τα εκανε 8ωρες μετα οταν ξαναπατησε σε χωμα.
Ταξιδεψε αλλες 8 ωρες με το αυτοκινητο κ φτασαμε σπιτι. Αδιαμαρτυρητα......
Μεχρι σημερα δεν εχει λερωσει πουθενα αλλου, παρα μονο σε χωμα. Το βραδυ κοιμαται ενα δεκαωρο σερι.
Δεν μασουλαει πραγματα δεν φευγει απο το κρεββατι του. Δεν λερωνει. Περιμενει υπομονετικα να ανοιξει η πορτα.
Οι αλλοι τρεις δεν τον καλοδεχτηκαν, κ λειπει απο δω ο σκυλος που θα κρατουσε τις ισορροπιες....
Τωρα τα πραγματα ειναι περιεργα.
Ο μικρος ομως εχει εξαιρετικη γλωσσα σωματος. Ξερει να μην προκαλει, αλλα δεν γυρναει κι ανασκελα. Κι αυτο ενοχλει......
Ακομα προσπαθω να τους φερω σε μια ισορροπια. Να τον δεχτουν. Ποσο ευκολη θα ηταν η δουλεια μου αν ηταν εκεινη εδω.......
Ο μονος με τον οποιο τα βρηκαν αμεσως ηταν ο γατος.......
Σημερα ειναι σχεδον 4ων μηνων. 20κιλακια ενας μικρος κουταβος με τεραστειες πατουσες!!
Φωτο εχω αρκετες, αλλα δεν θα τις βαλω ακομα, να με συγχωρεσετε......
Νεα του παντως θα μαθαινετε συχνα...
Ενα ακομα,
Σε οσους δημιουργηθει η απορια, ο σκυλος μαζι με ολα του τα εξοδα εφτασε τα 1500ευρω. Γιατι αυτοι "δεν το στελνουν το σκυλι πακετο κ αν το θες θα ερθεις να το παρεις απο δω".
Οι συνενοησεις κρατησαν κοντα ενα χρονο.....
Αξιζει να σημειωθει οτι δεν πηρα το σκυλο απο αυτον που θα λεγαμε εδω "εκτροφεα". Τον πηρα ομως απο ΣΠΙΤΙ, η μαλλον ακριβεστερα κτημα........
Η κοινωνικοποιηση κ η "εκπαιδευση" που του εκαναν η μαλλον που δεν του εκαναν, ειναι πολυ ανωτερη ποιοτικα απ οσο θα μπορουσα εγω να κανω.......
Γνωριζει ακομα 3-4 εντολες στα Ιταλικα για τις οποιες χρειαζεται κ η αναλογη προφορα κ ζοριζομαι λιγο.
Η μανα μου που μιλαει Ιταλικα συνενοειται αψογα μαζι του!
Τελος, οταν τους ειπα οτι το σκυλι δεν μπορω να το παρω να ταξιδεψει πριν τους τρισημιση μηνες κ αφου κανει τα εμβολια, ενω τους φανηκε περιεργο, οταν τους ρωτησα ποσα θελουν παραπανω, μου ειπαν "τιποτα".
Εντυπωση τους εκανε επισης οταν τους ειπα να μην κοψουν αυτια κ ουρα.......
Σε οσους δημιουργηθει η απορια, ο σκυλος μαζι με ολα του τα εξοδα εφτασε τα 1500ευρω. Γιατι αυτοι "δεν το στελνουν το σκυλι πακετο κ αν το θες θα ερθεις να το παρεις απο δω".
Οι συνενοησεις κρατησαν κοντα ενα χρονο.....
Αξιζει να σημειωθει οτι δεν πηρα το σκυλο απο αυτον που θα λεγαμε εδω "εκτροφεα". Τον πηρα ομως απο ΣΠΙΤΙ, η μαλλον ακριβεστερα κτημα........
Η κοινωνικοποιηση κ η "εκπαιδευση" που του εκαναν η μαλλον που δεν του εκαναν, ειναι πολυ ανωτερη ποιοτικα απ οσο θα μπορουσα εγω να κανω.......
Γνωριζει ακομα 3-4 εντολες στα Ιταλικα για τις οποιες χρειαζεται κ η αναλογη προφορα κ ζοριζομαι λιγο.
Η μανα μου που μιλαει Ιταλικα συνενοειται αψογα μαζι του!
Τελος, οταν τους ειπα οτι το σκυλι δεν μπορω να το παρω να ταξιδεψει πριν τους τρισημιση μηνες κ αφου κανει τα εμβολια, ενω τους φανηκε περιεργο, οταν τους ρωτησα ποσα θελουν παραπανω, μου ειπαν "τιποτα".
Εντυπωση τους εκανε επισης οταν τους ειπα να μην κοψουν αυτια κ ουρα.......
Το πρόβλημα τώρα, είναι το εξής...πως θα προπονείσαι οσονούπω, με 3 σκυλιά
(Πόσο θα του άρεσε αυτή η ιστορία ε; Πόσα σεντόνια θα είχε να γράψει! Τουλάχιστον, θα γνωρίζεται επιτέλους τώρα, με την Αττικα!)
(Πόσο θα του άρεσε αυτή η ιστορία ε; Πόσα σεντόνια θα είχε να γράψει! Τουλάχιστον, θα γνωρίζεται επιτέλους τώρα, με την Αττικα!)
Πρώτη φορά πραγματικά, και είμαι ειλικρινής μαζί σου, απολαμβάνω ιστορία τέτοιου είδους, για το πως πήγες και τον πήρες από το κτήμα στην Ιταλία. Μου άρεε πολύ όλο αυτό, πως ζούν τα σκυλιά εκεί, η σκυλα που φύλαγε το σπίτι επιβλητική και ήρεμη , οι άνθρωποι που εκπλήχθηκαν που πήγες τόσο μακριά για ένα κορσο που δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό, όλη αυτή η αυθεντικότητα που βγάζουν αυτοί οι άνθρωποι μου άρεσε πολύ. Και που το έψαξες σε τοσο σωστές βάσεις μου άρεσε επίσης. Καλότυχος να είναι πάνω από όλα..έχει μεγάλη σημασία τελικά.
Μαύρισε η ψυχή μου πρωι πρωι.ποσο κρίμα και άδικα έφυγε.ευχομαι να εχει καλο παράδεισο.να εισαι καλα και να χαίρεσαι τα σκυλακια σου.Σου ειχα υποσχεθει, ΦΙΛΕ, η "σεβασμιε γεροντα" οπως σε αποκαλουσα, οτι θα εκανα αυτο το update στο θεμα μου, οταν κανεις κι εσυ στο δικο σας.
"πρεπει να γινει" μου ειχες πει, αλλα μας προλαβαν τα γεγονοτα.
Εσυ βεβαια δεν χρειαζεται να το διαβασεις, γιατι εκει που εισαι, ξερεις.....
Περασε ενας χρονος σχεδον απο το τελευταιο update κ το καταλαβα σημερα που εψαχνα να βρω το ποστ......
Τον Οκτωβρη του 15 ξεκινησαμε ξανα τις προπονησεις στο agility με την Λαρα. Σ'αυτο το σημειο οφειλω ενα τεραστειο ευχαριστω, που πρεπει να εκφραστει δημοσια στο @mareco που με εβαλε σε αυτο τον μαγικο κοσμο, στον κοσμο του agility. Γιατι αν δεν ηταν εκεινη να εχουμε τσακωθει, να μου σπασει τα νευρα να με αναγκασει να την γνωρισω κ να επιμενει να δοκιμασω κατι "που μπορει να σας αρεσει" δεν θα το ειχα δοκιμασει ποτε, εχοντας corso......
Εμποδιακια ηξερα οτι πηδανε τα border κ τα μαλινουα!!!! Not....
Ο Αρκαν μεγαλωσε εγινε ολοκληρος σκυλαρος.
Δυνατο αθλητικο κ εξυπνο ζωο. Ενταξει ειναι λιγο αγαπουλας παραπανω απο τα γουστα μου
Ασχοληθηκα αρκετα μαζι του η αληθεια ειναι γιατι ειναι συνεργασιμος, καλοπροαιρετος.....
Σημερα ειναι 21μηνων. Πατησε τα 50κιλα κ μεγαλωνει ακομα..... Η τεστοστερονη του ξεχυλιζει απο τα αυτια αυτη την εποχη κ κανει χοντρες μανουρες με τον παππουλη, γι αυτο αν δεν ειμαστε μπροστα τους κραταμε πλεον χωρια.
Ξεκινησα agility κ μ'αυτον τον Δεκεμβρη. Η πλακα ειναι οτι του αρεσει. Χωρια λοιπον οτι γουσταρει, οτι το κανει for fun κ του αρεσει, τα παει κ πολυ καλα σ'αυτο.
Μαζι με την Λαρα λοιπον στο διαστημα που μας περασε κατεβηκαν στους αγωνες κ τα πηγαν κ πολυ καλα!
Το να ανεβαινεις στα βαθρα της κατηγοριας με τα βαρυτερα κ μεγαλυτερα σκυλια που εχουν κατεβει ποτε στους Ελληνικους αγωνες δεν ειναι λιγο.....
Οι νταλικες δεν στριβουν ευκολα σε δυσκολες μανουβρες κ τα λαθη δεν συγχωρουνται......
Ευτυχως εχω συνεργασιμα κ υπακουα ζωα......
View attachment 58777 View attachment 58778 View attachment 58779 View attachment 58780
Εχω κι αλλο υλικο, αλλα εν καιρω.....
Ο παππους ειναι ακομα μαζι μας, εκλεισε εδω κ καιρο τα 13........
Ενας στριμμενος παλιογερος πλεον
Περασε ενα εγκεφαλικο προσφατα, αλλα με διαφορες "αγωγες" που χρησιμοποιηθηκαν ως υστατη λυση ξαναπηρε τα πανω του κ μετα απο 20μερες σχεδον ολικης παραλυσης ξανασταθηκε στα ποδια του κ τωρα κοβει βολτες ασυστολα, οριακα τρεχει.
Για την μεγαλη τι να πω;
Οτι κι αν πω ειναι λιγο γιατι κατι στιγμες σαν αυτες τα λογια δεν φτανουν......
Δεν ξερω απο που ν αρχισω.....
Θα αρχισω απο τα σχεδια, αυτα τα μεγαλα που οταν τα κανουμε καποιος αλλος εκει πανω γελαει κ μας τα ανατρεπει.
Αποφασισαμε απο κοινου με τον εκτροφεα της να την ζευγαρωσουμε. Αλλα εγω ηθελα κατι απολυτο γι αυτην.
Εναν σκυλο να την συμπληρωνει στα ελαττωματα κ να τις ενισχυει τα προτερηματα. Δεν ηθελα τιποτα λιγοτερο απο το τελειο γι αυτην, δεν μπορουσα να αρκεστω στην μετριοτητα.
Κι ετσι αφου δεν μπορουσαμε να το βρουμε εδω, αποφασισαμε να το βρουμε εξω......
Αρχισαν οι επαφες, ψαχναμε σε παραδοσιακα εκτροφεια κ φαρμες, εναν σκυλο "να μας κανει" . Δεν βρηκαμε κανεναν, η οτι μας εκανε δεν το εδιναν για ζευγαρωμα γιατι αυτοι "δεν ζευγαρωνουν με ξενα σκυλια". Με πολυ ψαξιμο πεσαμε πανω σε ενα ζευγαρωμα που ειχε ολες τις προοπτικες για να δωσει τον τελειο γαμπρο!
Κι ετσι συνεχισαμε τις επαφες, την δυσκολη επικοινωνια, λογω γλωσσας κ αποστασης ωσπου γεννηθηκε το κουταβι μας! Κι οπως λεει ο @Yorkaddict, μετα απο ελπιδες κ υπομονη, ειδα να "καθονται ολα τα γονιδια σε εναν σκυλο" ηταν οπως τον θελαμε με τα χαρακτηριστικα που ελπιζαμε γερος δυνατος κ ομορφος.
Ο αρσενικος σκυλος που ψαχναμε, ειχε γεννηθει!!!
Κι ετσι αρχισαμε να σχεδιαζουμε το ταξιδι, να παμε να τον φερουμε...... Οι λιγες μερες αναμονης εμοιαζαν αιωνες!
Την Δευτερα το πρωι ηταν ολα ετοιμα, εισητηρια, διαδρομες πλανο συνενοησεις..... Να βγω εγω στην Ιταλια, να παω να γνωρισω απο κοντα τα σκυλια, την φαρμα τους ανθρωπους κ να φερω πισω τον μικρο.
Τα σχεδια ηταν ετοιμα, αλλα πλεον δεν θα υλοποιηθουν οπως θελαμε εμεις, αλλα οπως θελει Αυτος..... Αυτος που αποφασιζει κ δεν ρωταει κανεναν......
Εδω και τριαμιση χρονια που ζησαμε μαζι με αυτη τη ΣΚΥΛΑ, που κοιμομασταν μαζι καθε βραδυ, εζησα ενα ονειρο. Μια διαδρομη στην οποια με διαδαξε πολλα, τοσα πολλα που δεν μπορω να τα γραψω, δεν εκφραζονται με λογια.
Ολα μου τα σκυλια τα αγαπω αλλα αυτη ηταν κατι διαφορετικο.... Αγαπη που περναγε την εξαρτηση κ εφτανε στην τρελλα. Ποτε δεν ειχα κανενα παραπονο, καμια αλλη επιθυμια. Δεν θελησα τιποτα διαφορετικο τιποτα παραπανω απ οτι ειχα......
Την προστατευα οσο μπορουσα, της στερησα πραγματα κ αλητειες που δεν στερω στους αλλους, για να μην συμβει κατι, για να μην μου παθει κατι......
Την περασμενη δευτερα το απογευμα εσβησε στα χερια μου, αφου ειχε επελθει οξεια νεφρικη ανεπαρκεια. Ειδα τα χρυσα της ματια να γινονται μαυρα, ειδα το φως να χανεται, την φλογα να σβηνει......
Τον ευχαριστω για ενα πραγμα μονο, που με αξιωσε να ειμαι διπλα της ως το τελος, που μπορεσα να κρατησω την υποσχεση μου, να ειμαι διπλα της μεχρι την τελευταια στιγμη, που προλαβα να της πω ποσο την αγαπω......
Εχασα το σκυλι μου σε λιγοτερο απο 24 ωρες κ οσα κι αν καναμε στο ιατρειο δεν ηταν δυνατον να την κρατησουν εδω...... Την ηθελε μαζι Του κ μου την πηρε.
Ξοδεψα πανω απο 1000ευρω κ εζησα τρεις μερες την παρανοια, να μην ξερω το ΓΙΑΤΙ, τι εγινε τι συνεβη κ ενα τετοιο σκυλι στα καλα καθουμε χωρις ιδιαιτερα συμπτωματα εφτασε στο τελος.
Λιγο πριν παραγγειλω το μπλουζακι με τα ασπρα μανικια, μου απαντησε Εκεινος......
Η σκυλα μου εφυγε απο δηλητηριαση μανιταριου, ενα μανιταρι που ειχε φυτρωσει 3 μετρα πανω στο δεντρο, κι οπως επεσε μπροστα μου ετσι πρεπει να ειχε πεσει κ μπροστα σε εκεινη που το εφαγε......
Στον κηπο μας, στον ιδιο κηπο που ζουν 24ωρες οι αλλοι κ εκεινη εβγαινε μονο την ημερα, ετυχε σε εκεινη.
Ετσι της ηταν γραφτο.
Γιατι ετσι ειναι η ζωη...... μια ζυγαρια, κ οταν βρεθουν πολλες χαρες στην μια μερια, πρεπει να ερθει μια θλιψη βαθια να κρατησει την ζυγαρια στα ισα της, να εχει η ζωη ισορροπια.......
Αυτη ειναι μια απο τις λιγες φωτο που τραβηξαμε μια μερα πριν φυγει κι ετσι θα ζει στην καρδια μου, ορθια κ δυνατη.
View attachment 58782
Πριν δυο μερες γυρισα απο την Ιταλια....
Με τον μικρο. Απο ενα ταξιδι με εμπειριες ζωης, ενα ταξιδι που θα επρεπε να ειναι μονο χαρες, το σκοτεινιαζε η απουσια της......
Τωρα ο μικρος ειναι εδω. Ξαπλωμενος στα πατωματα.
View attachment 58783
Εκεινου δεν του λειπει γιατι δεν ειχε την ευκαιρια να την γνωρισει ποτε.....
Σε ολους τους αλλους ομως λειπει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ.......
Αλλα ετσι ειναι η ζωη κι οτι κι αν κανουμε αυτο που ειναι γραμμενο ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
Την ιστορια του μικρου θα την γραψω συντομα, γιατι διαολε ειναι κι αυτος ειναι cane corso rustico. Απο τα λιγα αυθεντικα δειγματα που υπαρχουν καλα κρυμμενα σημερα........
Καλημέρα!
Απαιτείται χρόνος μέχρι να βρουν τα "πατήματά τους".
Τουλάχιστον αυτό έχω βιώσει κι εγώ με τις δικές μου αγέλες (πάνω από 2) όταν έφερνα έναν "ξένο". Χαλάει η ισορροπία.
Εκεί δεν μπορείς να κάνεις κάτι, πέρα από το να είσαι δίκαιος, να παρακολουθείς τα σήματα που εκπέμπουν και να περιμένεις να επέλθει πάλι η ισορροπία.
Αυτό το "δεν γυρνάει ανάσκελα" το έκανε και ο δικός μου, ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο τραμπούκο. Ούτε εκείνος προκαλούσε, δεν ενέδιδε όμως κιόλας με την μία.
Κι εκεί παίζει ρόλο και ο άλλος σκύλος
Εντάξει... άλλα μεγέθη αλλά η γλώσσα και η αλληλεπίδραση δεν αλλάζουν.
Τώρα βέβαια που είναι κουτάβι έχει περίοδο χάριτος, μετά....
Καλή ζωή του εύχομαι του πιτσιρικά, να είναι πάντα γερός
Βασικά δεν έχω ακούσει ποτέ να καλοδεχτεί μια αγέλη έναν νεοφερμένο, έτσι απλά.
Απαιτείται χρόνος μέχρι να βρουν τα "πατήματά τους".
Τουλάχιστον αυτό έχω βιώσει κι εγώ με τις δικές μου αγέλες (πάνω από 2) όταν έφερνα έναν "ξένο". Χαλάει η ισορροπία.
Εκεί δεν μπορείς να κάνεις κάτι, πέρα από το να είσαι δίκαιος, να παρακολουθείς τα σήματα που εκπέμπουν και να περιμένεις να επέλθει πάλι η ισορροπία.
Αυτό το "δεν γυρνάει ανάσκελα" το έκανε και ο δικός μου, ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο τραμπούκο. Ούτε εκείνος προκαλούσε, δεν ενέδιδε όμως κιόλας με την μία.
Κι εκεί παίζει ρόλο και ο άλλος σκύλος
Εντάξει... άλλα μεγέθη
αλλά η γλώσσα και η αλληλεπίδραση δεν αλλάζουν.Τώρα βέβαια που είναι κουτάβι έχει περίοδο χάριτος, μετά....
Καλή ζωή του εύχομαι του πιτσιρικά, να είναι πάντα γερός
Σ'ευχαριστω πολυ!
Κριτηριο για καθε επιλογη μου στο "σκυλο" ειναι τα λειτουργικα ζωα. Λειτουργικα σημαινει υγειη κ σωστου χαρακτηρα. Να μπορουν κ να θελουν να κανουν την δουλεια που πρεπει.
Σ'αυτες τις παραδοσιακες γραμμες αυτα ειναι κ τα κριτηρια τους για να ζευγαρωσουν.
Μπορει να το κανουν απο διαισθηση, αλλα ποσο σωστα το κανουν!! Ειναι εντυπωσιακο!!
Ποσες εικονες εχουν αυτα τα ζωα!
Μπορει να μην εχουν δει φορτηγο πλοιο η θαλασσα, αλλα εχουν τις βασεις για να ανταπεξελθουν σε καθε νεα κατασταση κ το κανουν "φυσικα" .......
Ηταν δυσκολη η επικοινωνια. Οι ανθρωποι δεν μιλανε καμια αλλη γλωσσα παρα Ιταλικα. Οι νεοτεροι μιλανε καποια αγγλικα αλλα η συνενοηση ειναι δυσκολη ειδικα οταν υπαρχουν ορολογιες.....
Ευτυχως εχω μαθει αρκετα Ιταλικα για να τους καταλαβαινω.
Δεν ανοιγονται ευκολα κ ειναι δυσκολο να τους πεισεις για τις καλες προθεσεις. Αρχικα ειναι καχυποπτοι.
Μου εκλεισαν πολλες πορτες επειδη "δεν δινουμε σκυλια σε ξενους" "δεν ζευγαρωνουμε με σκυλια εκτος της γραμμης μας". Επισης δεν δινουν σκυλια παρα μονο για κτηματα "γιατι αν δεν εχει χωρο τι θα κανει; δεν το χρειαζεσαι αν δεν εχεις κτημα"
Αλλα μετα οταν πειστουν γινονται φιλοξενοι.
Ειναι απλοι ανθρωποι, απο χωριο που ζουν για το μεροκαματο.
Μας πηραν απο το λιμανι, μας ξεναγησαν, μας γυρισαν στον τοπο τους κ μετα μας αφησαν παλι στο λιμανι. Δεν μας αφησαν να παρουμε ταξι, ηθελαν να μας εξυπηρετησουν!
Δεν θα ξεχασω την γυναικα του, που ηταν η σπιτονυκοκυρα, ο ανθρωπος που μεγαλωσε τα ζωα "να ερθετε ξανα στην Ιταλια, να σας φιλοξενησουμε! Να φερετε κ το μωρο μου να το δω οταν μεγαλωσει" κ εβαλε τα κλαμματα οταν μου τον εδινε.
Να πεις στην μανα σου οτι το μωρο της θα εχει μια καλη ζωη. Θα φροντισω εγω γι αυτο!
Κι ετσι φυγαμε με την ελπιδα μια μερα να ξαναγυρισουμε, να δουμε κι αλλα γιατι αυτα ηταν μονο μια αρχη!
Κριτηριο για καθε επιλογη μου στο "σκυλο" ειναι τα λειτουργικα ζωα. Λειτουργικα σημαινει υγειη κ σωστου χαρακτηρα. Να μπορουν κ να θελουν να κανουν την δουλεια που πρεπει.
Σ'αυτες τις παραδοσιακες γραμμες αυτα ειναι κ τα κριτηρια τους για να ζευγαρωσουν.
Μπορει να το κανουν απο διαισθηση, αλλα ποσο σωστα το κανουν!! Ειναι εντυπωσιακο!!
Ποσες εικονες εχουν αυτα τα ζωα!
Μπορει να μην εχουν δει φορτηγο πλοιο η θαλασσα, αλλα εχουν τις βασεις για να ανταπεξελθουν σε καθε νεα κατασταση κ το κανουν "φυσικα" .......
Ηταν δυσκολη η επικοινωνια. Οι ανθρωποι δεν μιλανε καμια αλλη γλωσσα παρα Ιταλικα. Οι νεοτεροι μιλανε καποια αγγλικα αλλα η συνενοηση ειναι δυσκολη ειδικα οταν υπαρχουν ορολογιες.....
Ευτυχως εχω μαθει αρκετα Ιταλικα για να τους καταλαβαινω.
Δεν ανοιγονται ευκολα κ ειναι δυσκολο να τους πεισεις για τις καλες προθεσεις. Αρχικα ειναι καχυποπτοι.
Μου εκλεισαν πολλες πορτες επειδη "δεν δινουμε σκυλια σε ξενους" "δεν ζευγαρωνουμε με σκυλια εκτος της γραμμης μας". Επισης δεν δινουν σκυλια παρα μονο για κτηματα "γιατι αν δεν εχει χωρο τι θα κανει; δεν το χρειαζεσαι αν δεν εχεις κτημα"
Αλλα μετα οταν πειστουν γινονται φιλοξενοι.
Ειναι απλοι ανθρωποι, απο χωριο που ζουν για το μεροκαματο.
Μας πηραν απο το λιμανι, μας ξεναγησαν, μας γυρισαν στον τοπο τους κ μετα μας αφησαν παλι στο λιμανι. Δεν μας αφησαν να παρουμε ταξι, ηθελαν να μας εξυπηρετησουν!
Δεν θα ξεχασω την γυναικα του, που ηταν η σπιτονυκοκυρα, ο ανθρωπος που μεγαλωσε τα ζωα "να ερθετε ξανα στην Ιταλια, να σας φιλοξενησουμε! Να φερετε κ το μωρο μου να το δω οταν μεγαλωσει" κ εβαλε τα κλαμματα οταν μου τον εδινε.
Να πεις στην μανα σου οτι το μωρο της θα εχει μια καλη ζωη. Θα φροντισω εγω γι αυτο!
Κι ετσι φυγαμε με την ελπιδα μια μερα να ξαναγυρισουμε, να δουμε κι αλλα γιατι αυτα ηταν μονο μια αρχη!
Ιστορία σαν παραμύθι.μπραβο σου για την ολη διαδικασία.ευχομαι ολόψυχα να σου απαλύνουν τον πόνο.
