Σου ειχα υποσχεθει, ΦΙΛΕ, η "σεβασμιε γεροντα" οπως σε αποκαλουσα, οτι θα εκανα αυτο το update στο θεμα μου, οταν κανεις κι εσυ στο δικο σας.
"πρεπει να γινει" μου ειχες πει, αλλα μας προλαβαν τα γεγονοτα.
Εσυ βεβαια δεν χρειαζεται να το διαβασεις, γιατι εκει που εισαι, ξερεις.....
Περασε ενας χρονος σχεδον απο το τελευταιο update κ το καταλαβα σημερα που εψαχνα να βρω το ποστ......
Τον Οκτωβρη του 15 ξεκινησαμε ξανα τις προπονησεις στο agility με την Λαρα. Σ'αυτο το σημειο οφειλω ενα τεραστειο ευχαριστω, που πρεπει να εκφραστει δημοσια στο
@mareco που με εβαλε σε αυτο τον μαγικο κοσμο, στον κοσμο του agility. Γιατι αν δεν ηταν εκεινη να εχουμε τσακωθει, να μου σπασει τα νευρα να με αναγκασει να την γνωρισω κ να επιμενει να δοκιμασω κατι "που μπορει να σας αρεσει" δεν θα το ειχα δοκιμασει ποτε, εχοντας corso......
Εμποδιακια ηξερα οτι πηδανε τα border κ τα μαλινουα!!!! Not....
Ο Αρκαν μεγαλωσε εγινε ολοκληρος σκυλαρος.
Δυνατο αθλητικο κ εξυπνο ζωο. Ενταξει ειναι λιγο αγαπουλας παραπανω απο τα γουστα μου
αλλα εχει πλακα να παραμενει ακομα ενας κουταβος σε σωμα επιβλητικου σκυλου.
Ασχοληθηκα αρκετα μαζι του η αληθεια ειναι γιατι ειναι συνεργασιμος, καλοπροαιρετος.....
Σημερα ειναι 21μηνων. Πατησε τα 50κιλα κ μεγαλωνει ακομα..... Η τεστοστερονη του ξεχυλιζει απο τα αυτια αυτη την εποχη κ κανει χοντρες μανουρες με τον παππουλη, γι αυτο αν δεν ειμαστε μπροστα τους κραταμε πλεον χωρια.
Ξεκινησα agility κ μ'αυτον τον Δεκεμβρη. Η πλακα ειναι οτι του αρεσει. Χωρια λοιπον οτι γουσταρει, οτι το κανει for fun κ του αρεσει, τα παει κ πολυ καλα σ'αυτο.
Μαζι με την Λαρα λοιπον στο διαστημα που μας περασε κατεβηκαν στους αγωνες κ τα πηγαν κ πολυ καλα!
Το να ανεβαινεις στα βαθρα της κατηγοριας με τα βαρυτερα κ μεγαλυτερα σκυλια που εχουν κατεβει ποτε στους Ελληνικους αγωνες δεν ειναι λιγο.....
Οι νταλικες δεν στριβουν ευκολα σε δυσκολες μανουβρες κ τα λαθη δεν συγχωρουνται......
Ευτυχως εχω συνεργασιμα κ υπακουα ζωα......
Εχω κι αλλο υλικο, αλλα εν καιρω.....
Ο παππους ειναι ακομα μαζι μας, εκλεισε εδω κ καιρο τα 13........
Ενας στριμμενος παλιογερος πλεον
που δεν του αρεσει η εντονη κινηση στο περιβαλλον, αγχωνεται κ γρυλλιζει σε οτι κινειται γυρω του μεχρι να ακουσει την γνωστη φωνη καποιου απο μας.......
Περασε ενα εγκεφαλικο προσφατα, αλλα με διαφορες "αγωγες" που χρησιμοποιηθηκαν ως υστατη λυση ξαναπηρε τα πανω του κ μετα απο 20μερες σχεδον ολικης παραλυσης ξανασταθηκε στα ποδια του κ τωρα κοβει βολτες ασυστολα, οριακα τρεχει.
Για την μεγαλη τι να πω;
Οτι κι αν πω ειναι λιγο γιατι κατι στιγμες σαν αυτες τα λογια δεν φτανουν......
Δεν ξερω απο που ν αρχισω.....
Θα αρχισω απο τα σχεδια, αυτα τα μεγαλα που οταν τα κανουμε καποιος αλλος εκει πανω γελαει κ μας τα ανατρεπει.
Αποφασισαμε απο κοινου με τον εκτροφεα της να την ζευγαρωσουμε. Αλλα εγω ηθελα κατι απολυτο γι αυτην.
Εναν σκυλο να την συμπληρωνει στα ελαττωματα κ να τις ενισχυει τα προτερηματα. Δεν ηθελα τιποτα λιγοτερο απο το τελειο γι αυτην, δεν μπορουσα να αρκεστω στην μετριοτητα.
Κι ετσι αφου δεν μπορουσαμε να το βρουμε εδω, αποφασισαμε να το βρουμε εξω......
Αρχισαν οι επαφες, ψαχναμε σε παραδοσιακα εκτροφεια κ φαρμες, εναν σκυλο "να μας κανει" . Δεν βρηκαμε κανεναν, η οτι μας εκανε δεν το εδιναν για ζευγαρωμα γιατι αυτοι "δεν ζευγαρωνουν με ξενα σκυλια". Με πολυ ψαξιμο πεσαμε πανω σε ενα ζευγαρωμα που ειχε ολες τις προοπτικες για να δωσει τον τελειο γαμπρο!
Κι ετσι συνεχισαμε τις επαφες, την δυσκολη επικοινωνια, λογω γλωσσας κ αποστασης ωσπου γεννηθηκε το κουταβι μας! Κι οπως λεει ο
@Yorkaddict, μετα απο ελπιδες κ υπομονη, ειδα να "καθονται ολα τα γονιδια σε εναν σκυλο" ηταν οπως τον θελαμε με τα χαρακτηριστικα που ελπιζαμε γερος δυνατος κ ομορφος.
Ο αρσενικος σκυλος που ψαχναμε, ειχε γεννηθει!!!
Κι ετσι αρχισαμε να σχεδιαζουμε το ταξιδι, να παμε να τον φερουμε...... Οι λιγες μερες αναμονης εμοιαζαν αιωνες!
Την Δευτερα το πρωι ηταν ολα ετοιμα, εισητηρια, διαδρομες πλανο συνενοησεις..... Να βγω εγω στην Ιταλια, να παω να γνωρισω απο κοντα τα σκυλια, την φαρμα τους ανθρωπους κ να φερω πισω τον μικρο.
Τα σχεδια ηταν ετοιμα, αλλα πλεον δεν θα υλοποιηθουν οπως θελαμε εμεις, αλλα οπως θελει Αυτος..... Αυτος που αποφασιζει κ δεν ρωταει κανεναν......
Εδω και τριαμιση χρονια που ζησαμε μαζι με αυτη τη ΣΚΥΛΑ, που κοιμομασταν μαζι καθε βραδυ, εζησα ενα ονειρο. Μια διαδρομη στην οποια με διαδαξε πολλα, τοσα πολλα που δεν μπορω να τα γραψω, δεν εκφραζονται με λογια.
Ολα μου τα σκυλια τα αγαπω αλλα αυτη ηταν κατι διαφορετικο.... Αγαπη που περναγε την εξαρτηση κ εφτανε στην τρελλα. Ποτε δεν ειχα κανενα παραπονο, καμια αλλη επιθυμια. Δεν θελησα τιποτα διαφορετικο τιποτα παραπανω απ οτι ειχα......
Την προστατευα οσο μπορουσα, της στερησα πραγματα κ αλητειες που δεν στερω στους αλλους, για να μην συμβει κατι, για να μην μου παθει κατι......
Την περασμενη δευτερα το απογευμα εσβησε στα χερια μου, αφου ειχε επελθει οξεια νεφρικη ανεπαρκεια. Ειδα τα χρυσα της ματια να γινονται μαυρα, ειδα το φως να χανεται, την φλογα να σβηνει......
Τον ευχαριστω για ενα πραγμα μονο, που με αξιωσε να ειμαι διπλα της ως το τελος, που μπορεσα να κρατησω την υποσχεση μου, να ειμαι διπλα της μεχρι την τελευταια στιγμη, που προλαβα να της πω ποσο την αγαπω......
Εχασα το σκυλι μου σε λιγοτερο απο 24 ωρες κ οσα κι αν καναμε στο ιατρειο δεν ηταν δυνατον να την κρατησουν εδω...... Την ηθελε μαζι Του κ μου την πηρε.
Ξοδεψα πανω απο 1000ευρω κ εζησα τρεις μερες την παρανοια, να μην ξερω το ΓΙΑΤΙ, τι εγινε τι συνεβη κ ενα τετοιο σκυλι στα καλα καθουμε χωρις ιδιαιτερα συμπτωματα εφτασε στο τελος.
Λιγο πριν παραγγειλω το μπλουζακι με τα ασπρα μανικια, μου απαντησε Εκεινος......
Η σκυλα μου εφυγε απο δηλητηριαση μανιταριου, ενα μανιταρι που ειχε φυτρωσει 3 μετρα πανω στο δεντρο, κι οπως επεσε μπροστα μου ετσι πρεπει να ειχε πεσει κ μπροστα σε εκεινη που το εφαγε......
Στον κηπο μας, στον ιδιο κηπο που ζουν 24ωρες οι αλλοι κ εκεινη εβγαινε μονο την ημερα, ετυχε σε εκεινη.
Ετσι της ηταν γραφτο.
Γιατι ετσι ειναι η ζωη...... μια ζυγαρια, κ οταν βρεθουν πολλες χαρες στην μια μερια, πρεπει να ερθει μια θλιψη βαθια να κρατησει την ζυγαρια στα ισα της, να εχει η ζωη ισορροπια.......
Αυτη ειναι μια απο τις λιγες φωτο που τραβηξαμε μια μερα πριν φυγει κι ετσι θα ζει στην καρδια μου, ορθια κ δυνατη.
Πριν δυο μερες γυρισα απο την Ιταλια....
Με τον μικρο. Απο ενα ταξιδι με εμπειριες ζωης, ενα ταξιδι που θα επρεπε να ειναι μονο χαρες, το σκοτεινιαζε η απουσια της......
Τωρα ο μικρος ειναι εδω. Ξαπλωμενος στα πατωματα.
Εκεινου δεν του λειπει γιατι δεν ειχε την ευκαιρια να την γνωρισει ποτε.....
Σε ολους τους αλλους ομως λειπει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ.......
Αλλα ετσι ειναι η ζωη κι οτι κι αν κανουμε αυτο που ειναι γραμμενο ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
Την ιστορια του μικρου θα την γραψω συντομα, γιατι διαολε ειναι κι αυτος ειναι cane corso rustico. Απο τα λιγα αυθεντικα δειγματα που υπαρχουν καλα κρυμμενα σημερα........
