Λοιπόν, άκου να σου πω την γνώμη μου, σ'αυτό το θέμα που όπως τελικά το εξέλιξες, ουδεμία βέβαια σχέση έχει με τον Ελβετικό και σχεδόν ουδεμία με τον μορφολογικό ΓΠ, αλλά κατά κύριο λόγο, με σένα προσωπικά και το "πάθος" σου, με τον εργασιακό ΓΠ, για να βάλω κι εγώ την τελεία μου.
Οπως σωστά επεσήμανες, η αρχική δική μου εμπλοκή στο παρόν θέμα, ενεργοποιήθηκε από τον απαράδεκτο οχετό που εξαπέλυσες, κατά της Tara. Σ'αρέσει δε σ'αρέσει, υπάρχουν άνθρωποι με τεράστια εμπειρία στα κυνολογικά, που χαίρουν του σεβασμού και της καθολικής εκτίμησης στον χώρο. Η Tara είναι ασυζητητί από αυτούς και δεν χωράει αμφισβήτηση εκ μέρους σου. Και υπάρχουν άνθρωποι, που μόλις γεννήθηκαν κυνολογικά και είναι ακόμη στα σπάργανα, αλλά βιάζονται υπερβολικά να μεγαλώσουν και σίγουρα, θα πέσουν σε πολλά λάθη. Εσύ, είσαι από αυτούς.
Εγώ αν ήμουν στην θέση σου, και αν φόραγα παντελόνια, την επόμενη φορά που θα την έβλεπα μπροστά μου, θα έπεφτα στα γόνατα και θα της ζήταγα ταπεινά συγγνώμη.
Επίσης, αν ήμουν στην θέση σου...θα άφηνα στην ησυχία του [όπως ζητάς κι εσύ κάπου νωρίτερα] όποιον έψαχνε για μορφολογικό. Είναι δικαίωμα του καθενός, να αναζητάει αυτό που του κάνει κλικ. Και υποχρέωσή του, να το ψάξει περαιτέρω. Οχι όμως μέσω εμμονικών συζητήσεων, όπου εγώ θα προσπαθώ να του αποδείξω ντε και καλά, πόσο λάθος κάνει, πόσο σωστός είμαι εγώ και πόσο κατεστρεμμένο προιόν, είναι αυτό που του αρέσει, λες και μου παίρνει την μπουκιά από το στόμα ή την προμήθεια από την τσέπη, επειδή δεν μου αρέσει εμένα.
Και τέλος, αν θέλω πραγματικά να σπρώξω την σκέψη του κόσμου προς την αναγνώριση της αξίας ενός εργασιακού σκύλου, επειδή πιστεύω με τόσο σθένος, ότι αυτό είναι το σωστό, και από την στιγμή που εγώ προσωπικά το έψαξα και τον απέκτησα, έχοντας μάλιστα εκτροφικό πλάνο στο μυαλό μου, αφού λοιπόν έχω καταρχήν εξασφαλίσει τα σωστά γονίδια, ασφαλώς θα αναζητούσα κρίσεις μορφολογίας, όχι μία, αλλά 5-10-50. Οσες χρειάζονται. Γιατί το αν ο σκύλος μου τηρεί τις προδιαγραφές, δεν αρκεί να το λέω εγώ ουρλιάζοντας. Δεν συγκινώ κανέναν έτσι. Και γιατί όλοι ξέρουμε ότι ένα εξαίρετος σήμερα, μπορεί εύκολα να είναι, έξω από τον στίβο, σε αυριανή κρίση. Και τούμπαλιν, κατ'επανάληψη. Το'χουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και γι'αυτό όσοι θέλουν να κάνουν σωστή εκτροφή, αναγκάζονται να πηγαίνουν ξανά και ξανά και ξανά. Αν βέβαια το "εξαίρετος" που πήρα σήμερα, στην πορεία αποδείχθηκε και το μοναδικό, θα όφειλα τουλάχιστον να προβληματιστώ. Γιατί μπορεί να θεωρώ εγώ ως μάνα κουκουβάγια, ότι το καμάρι μου, είναι 1000 φορές καλύτερο από έναν...βάτραχο, αλλά μήπως όμως, δεν είναι αρκετά καλό, για να δώσει απογόνους;
Τις εξετάσεις υγείας που πρέπει να κάνω, δεν τις συζητώ καν. Εξυπακούονται και δεν νομίζω ότι χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης.
Και ερχόμαστε στο θέμα του περίφημου χαρακτήρα. Που σκίζω τα ρούχα μου, ότι έχει ο υπερσκύλος μου. Πάλι, οφείλω να το αφήσω στην κρίση αυτών, που ξέρουν καλύτερα από εμένα να το κρίνουν. Εφόσον έχω αρχίσει σταυροφορία υπέρ της εργασιακής φύσης του υπερσκύλαρού μου, οφείλω να είμαι πρωτεργάτης της. Μπροστάρης της. Πόσο μάλλον, όταν προτίθεμαι εξαρχής να τον διαιωνίσω. ΠΡΕΠΕΙ να ασχοληθώ με αυτό, όσο χρειάζεται για να μου δώσει το ok, να τον κάνω μάνα/πατέρα, έχω δεν έχω τον χρόνο ή/και το χρήμα. Ναι...θα μου πεις εσύ, αλλά...ο όμιλος της φυλής [ο ίδιος όμιλος που είναι υπεύθυνος για την κατάντια του μορφολογικού;;;...] δεν με υποχρεώνει, ούτε καν για ΒΗ, που μπορεί να πάρει και η κουτσή Μαρία. Ναι ρε φίλε μου, θα σου πω εγώ, αλλά θέλω ΕΓΩ να αποδείξω ότι όντως, ο σκύλος μου μπορεί. Θέλω ΕΓΩ να είμαι εντάξει, απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι σε όποιον κακεντρεχή, το αμφισβητήσει. Θέλω ΕΓΩ, να καμαρώνω γι'αυτόν και να τον επιδεικνύω περίτρανα. Και ο μόνος τρόπος, πάλι μ'αρέσει δε μ'αρέσει, είναι αυτός. Να τον βάλω στον στίβο, να προπονηθεί και να δείξει ότι πράγματι...ναι...ΜΠΟΡΕΙ!!! Πανηγυρικά και γιούχου.
(Μικρή παρένθεση: ποιά είναι στα χαρτιά, η εργασία την οποία καλείται να εκτελέσει ένας σωστός εργασιακός γπ; Φύλαξη κοπαδιού, herding, τι; Για ποιό λόγο δημιουργήθηκε; Για κοπάδια ή για δαγκώματα; ) Και να περάσει κατ'ελάχιστον ένα ΙΡΟ1. Εγώ βέβαια, φτάνοντας εκεί, δεν θα σταματούσα. Θα πήγαινα και παραπέρα. Γιατί θα χαιρόμουν να βλέπω τον υπερσκύλαρό μου, να διαπρέπει, έστω προσπαθώντας και μόνο, για πολύ υψηλό όμως επίπεδο. Και γιατί θα χαιρόμουν να διαφημίζω τους απογόνους του, όχι για το τι θα μπορούσε εν δυνάμει να έχει πετύχει η μάνα/ο πατέρας τους, αλλά για το τι πράγματι έχει πετύχει. Και για να μην μπορεί να μου κουνήσει κανείς το δάχτυλο. Και γιατί κυρίως, στην προσπάθειά μου, να φτάσω εκεί, θα είχα αποκτήσει και τα πρώτα ένσημα, για να μπορώ...να κουνήσω δειλά-δειλά, το μικρό μου δαχτυλάκι, προς άλλους!
Ολα αυτά...εγώ!
Κανε οτι θες πραγματικα,με ονομα δεν θα μιλησω.Σου ειπα μια ιστορια που μπορεις να την μαθεις.
Βασικα σου ειπα ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Ιστορίες και...αληθινές αλήθειες, μπορώ να τις μάθω και μόνη μου, όπως πολύ καλά ξέρεις. Το ότι δεν θα μιλήσεις με...όνομα, ειλικρινά με ξεπερνάει, όταν τόσες σελίδες τώρα, δεν έχεις ήδη αφήσει, κανέναν ασχολίαστο. Εδώ όμως η αλήθεια είναι, ότι για να κατηγορήσεις κάποιον συγκεκριμένο για κάτι συγκεκριμένο, απαιτεί πολυυυύ φαρδιά παντελόνια. Αλλά ακόμη πιο φαρδιά, απαιτεί το να μην ασχοληθείς με κανέναν, παρά μόνο με τον εαυτό σου και την βελτίωσή του
Τελεία. Μάλλον
