APBT - "Παρελθόν, Παρόν και...Μέλλον;"

[Δημήτρης Α.]

Ίσως καμία άλλη φυλή εν ζωή δεν έχει αντιμετωπιστεί με τόσο ακραία συναισθήματα όσο το APBT. Έχει γνωρίσει την τιμή και την απαξίωση, την αγάπη και το μίσος, όσο καμία άλλη ράτσα σκύλου. Οι αντιπαραθέσεις που έχει δημιουργήσει κατά την πάροδο των χρόνων αποτελούν σημείο αναφοράς και αν για εμάς τους θαυμαστές της και τους εκτροφείς της αποτελεί συνεχώς μήλον της έριδος, παρόμοια συναισθήματα και συμπεριφορές προκαλεί και στους τρίτους, τους απλούς παρατηρητές των εξελίξεων.

Όσοι έχουν ασχοληθεί σοβαρά έστω και λίγο με αυτή την τόσο αμφιλεγόμενη φυλή βλέπουν πλέον ξεκάθαρα πως βρίσκεται σε μία από τις κρισιμότερες – αν όχι την κρισιμότερη – καμπές της ιστορίας της. Ένας από αυτούς είμαι κι εγώ. Πιστεύω ότι η φυλή που αγαπώ και υποστηρίζω – και που προσωπικά θεωρώ ως τον κοντινότερο απόγονο των αρχέγονων Bulldog – βρίσκεται σε κίνδυνο εξαφάνισης. Ιδιοκτήτες, θαυμαστές, εκτροφείς έχουν ακέραιη την ευθύνη για την πραγματικότητα που βιώνουμε και το χειρότερο είναι ότι το αντιμετωπίζουμε με απάθεια. Είτε λόγω σκοπιμοτήτων, είτε λόγω αφέλειας οδηγούμε το Bulldog στην εξαφάνιση.
Είναι καιρός που θέλω να γράψω κάτι σχετικό αλλά ευτυχώς για ‘μένα, πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο από έναν άνθρωπο που, από μέρους μου, βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις σεβασμού, όσον αφορά το έργο που έχει κάνει για την φυλή και είναι ένας από τους πλέον αρμόδιους σε τέτοιου είδους θέματα, έχοντας βιώσει και κατανοήσει την πραγματικότητα, έχει παλέψει για να αντιστραφεί το κλίμα και να αφυπνιστούμε. Αποφάσισα λοιπόν να μεταφράσω και να αναδημοσιεύσω αυτούσιο το άρθρο της, το οποίο είναι γεμάτο με αλήθειες, είναι γεμάτο με λάθη που έχουμε κάνει όλοι. Πολλές φορές ίσως γίνεται ωμό αλλά αποτελεί την έκφραση της σύγχρονης πραγματικότητας από μια γυναίκα που κάνει πράξη τα όσα διδάσκει.

Αν σας τρομάξει το μέγεθος του κειμένου και το προσπεράσετε θα έχετε χάσει την ευκαιρία να κατανοήσετε πραγματικά την κατάσταση που βρίσκεται η φυλή ή τουλάχιστον να αποκτήσετε την γενική εικόνα.

Καλή ανάγνωση…

 

[Δημήτρης Α.]

Diane Jessup (www.workingpitbull.com)
ADBA Gazette
Winter 2010
“The Absolute Importance of Type”

Η Τεράστια Σημασία του Τύπου​

Διαβάστε προσεκτικά τα ακόλουθα σοφά λόγια:

«Η κύρια ανησυχία μου αφορά την πορεία της φυλής την οποία αρκετοί εκτροφείς – αρκετοί αρχάριοι – ακολουθούν. Μια πορεία που μπορεί να μας οδηγήσει, μακριά από τον εκτροφικό μας στόχο, στην καταστροφή της φυλής. Σε όλα τα άρθρα, τις διαλέξεις και τις αναφορές ως κριτής των τελευταίων ετών, έχω προσπαθήσει απεγνωσμένα, να τονίσω ότι θα πρέπει να προσανατολιστούμε στο πρόσωπο του εργασιακού σκύλου και έχω παραθέσει τους λόγους που θα πρέπει να το κάνουμε αυτό – καθώς είχε κάποτε αποτυπωθεί ως μοντέλο του σχεδιασμού της φυλής. Ξανά και ξανά έχω τονίσει ότι δεν θα πρέπει να δίνουμε υπερβολική προσοχή σε λεπτομέρειες εξωτερικών χαρακτηριστικών, ακόμα κι αν αυτά είναι πολύ ελκυστικά, καθώς για την εκτροφική αξία του σκύλου, θα πρέπει να βασιστούμε ολοκληρωτικά και αποφασιστικά στην τραχύτητα της γενικής δομής, στην καλή υγεία, στην αντοχή, στην αυθεντική εργασιακή κατασκευή και στο ισορροπημένο ταμπεραμέντο. Τα όραμα και η κατανόηση αυτού του προτύπου κάποιες φορές χάνεται. Δυστυχώς πολλοί νέοι εκτροφείς δεν έχουν δει σχεδόν ποτέ σωστή μορφολογία όσον αφορά αυτά τα σκυλιά. Εθίζονται με την εμφάνιση που τις περισσότερες φορές έχει ελάχιστα ή και κανένα κοινό με τον εργασιακό σκύλο και το πώς αυτός θα έπρεπε να είναι. Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που βοηθά είναι η εμπιστοσύνη στο σύστημα έως ότου μέσω της μελέτης επέλθει η κατανόηση αυτού. Η καλή πίστη στις αγνές προθέσεις – οι προτάσεις και οι γενικές αρχές – είναι για το ευοίωνο μέλλον της φυλής.»

Αυτά είναι λόγια τα οποία κάθε σοβαρός μελετητής της φυλής μας θα πρέπει να μελετήσει και να κρεμάσει στην πόρτα του ψυγείου του! Τέτοια είναι η σημαντικότητά τους. Γράφτηκαν το 1929 από τον Max Von Stephanitz, τον «πατέρα» του Γερμανικού Ποιμενικού. Αυτός ο άνθρωπος αξίζει να ακουστεί. Σχεδόν μόνος του, με προνοητικότητα, αφοσίωση και κατανόηση, που δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου καθιερωτή φυλής πριν ή μετά από αυτόν, μετέτρεψε τον Γερμανικό Ποιμενικό από ένα σπιτικό, σχεδόν άγνωστο τσοπανόσκυλο, στην κορυφαία εργασιακή φυλή για αρκετές δεκαετίες.

 

[Δημήτρης Α.]

Αυτό επιτεύχθηκε με γερμανική πειθαρχία και προσοχή στις λεπτομέρειες, μέχρι και πρόσφατα. Τότε συνέβη ένας σοβαρός διαχωρισμός. Τα σκυλιά που προορίζονταν για εκθέσεις, ξεκίνησαν να εκτρέφονται σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο φαντασιοκόπημα, ενώ τα σκυλιά εργασίας συνέχισαν να εκτρέφονται σύμφωνα με το πρότυπο. Ενώ οι Αμερικάνοι δεν πρόκειται να πετύχουν την εκτροφική πειθαρχία των Ευρωπαίων εκτροφέων σκύλων εργασίας, παρ’όλα αυτά, μπορούμε να μάθουμε πολλά μελετώντας τις επιτυχίες τους.

Ο Γερμανικός Ποιμενικός, εκθεσιακής εκτροφής είναι ένα χάλι και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Εκτρέφοντας τους με τον τρόπο που περιγράφεται προειδοποιητικά παραπάνω, τους κατέστησαν γελοίες καρικατούρες αυτού που παράγει το σύστημα γερμανικών εργασιακών σκύλων. Οι λεγόμενες «εκθεσιακές γραμμές» αμερικανικών και ευρωπαϊκών Γερμανικών Ποιμενικών, στερούνται όλων αυτών που χρειάζεται ένας πραγματικός εργασιακός σκύλος. Τα αστυνομικά τμήματα είναι αναγκασμένα να εισάγουν τους σκύλους τους από ευρωπαϊκά εκτροφεία εργασιακών γραμμών. Η εκθεσιακή γραμμή σε Ευρώπη και Αμερική έχει εκτραφεί με κριτήρια μύθων και φαντασιοκοπημάτων – όχι βάσει του διαρκούς προτύπου – και πλέον αποτελεί το πιο τρανό παράδειγμα του πως η κακή εκτροφή μπορεί να οδηγήσει στον «διαχωρισμό» μιας φυλής.
Τι σχέση έχει αυτό με τα Bulldogs μας; Άμεση!

Ο Von Stephanitz ήταν σοφός άνθρωπος. Πρωταρχικός του στόχος ήταν όχι μόνο να διατηρήσει αυτό για το οποίο είχε δουλέψει σκληρά για να στήσει αλλά να δημιουργήσει επίσης τα βήματα που ήταν απαραίτητα ούτως ώστε η φυλή να συνεχίσει να βελτιώνεται στο μέλλον. Το γερμανικό σύστημα έχει δουλέψει ως και πρόσφατα, αν και αυτό επίσης αντιμετωπίζει εσωτερικές διαμάχες με φαντασιόπληκτους. Αν και πλέον υπάρχουν δύο ξεχωριστοί τύποι στη Γερμανία, τουλάχιστον τα εκθεσιακά σκυλιά πρέπει να κερδίσουν έναν τίτλο εργασίας ούτως ώστε να μπορούν να λάβουν τις υψηλότερες διακρίσεις.

Επειδή ο χαρακτήρας αντιμετωπίζεται από το πρότυπο ως ένα εξίσου σημαντικό μέρος της μορφολογίας ενός σκύλου, με την εξωτερική εμφάνιση (όπως και θα έπρεπε) το γερμανικό σύστημα επιμένει σε διακρίσεις εργασίας για όλους τους πρωταθλητές και τους γεννήτορες εκτροφείων. Υπάρχουν τμήματα για σκύλους χωρίς διακρίσεις εργασίας αλλά τα σκυλιά αυτά δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία για τις υψηλότερες διακρίσεις και η προσοχή που τους δίνεται είναι μικρή. Ο λόγος που οι Γερμανοί συνεχίζουν να παράγουν, ανώτερους εργασιακούς Γερμανικούς Ποιμενικούς, δεν έχει να κάνει μόνο με τα έξυπνα τεστ των γεννητόρων. Ο κύριος λόγος για την επιτυχία αυτή ήταν η αυστηρή επιβολή του προτύπου της φυλής και η εισαγωγή «αρχιφυλάκων της φυλής» στο μίγμα.

Αναλογιστείτε έναν κόσμο στον οποίο τα Bulldogs μας θα κρίνονται όπως οι Γερμανικοί Ποιμενικοί στην Ευρώπη. Στις εκθέσεις Seiger (Seiger και Seigerin είναι το κορυφαίο αρσενικό και θηλυκό του έτους και είναι σκυλιά τα οποία προορίζονται να επηρεάσουν την φυλή για τα χρόνια που έπονται) υπάρχουν τα συνήθη τμήματα για νεαρά σκυλιά αλλά με μια διαφορά. Κανένα νεαρό σκυλί δεν μπορεί να κερδίσει βαθμό “V”(ο υψηλότερος) αλλά μόνο “SG”(δεύτερος καλύτερος), για τον απλούστατο λόγο ότι το σκυλί δεν είναι ώριμο. Νίκες σε αυτή την κατηγορία θεωρούνται ως ένας τρόπος να παρουσιάσεις ένα πολλά υποσχόμενο, νέο σκυλί, στον κόσμο και να υπονοήσεις «έχε το νου σου για ‘μένα στο μέλλον».

Άρα καταρχήν αναλογιστείτε την βελτίωση αν κανένα Bulldog δεν μπορεί να ανακηρυχτεί πρωταθλητής (Ch) στην γελοία ηλικία των 6, 7 ή 8 μηνών. Ακόμα καλύτερα, κανένα ανώριμο σκυλί να μη μπορεί να κριθεί άξιο για Υπερπρωταθλητής (GrCh). Πως μπορεί κανείς να ξέρει το τελικό ταμπεραμέντο και τη μορφολογία που θα έχει το ώριμο σκυλί; Δεν μπορεί και το να μην αναφερόμαστε σε αυτό το θέμα είναι σοβαρό λάθος. Ο OFA δεν πιστοποιεί τα ισχία ενός σκύλου πριν τους 24 μήνες – έτσι πως γίνεται να δεχόμαστε έναν Υπερπρωταθλητή της ηλικίας των 12 μηνών να χρησιμοποιείται ως επιβήτορας; Οι Γερμανοί πιστοποιούν τα ισχία στους 12 μήνες και απαιτούν καλά ισχία ούτως ώστε ένα σκυλί να στεφθεί πρωταθλητής.

 

[Δημήτρης Α.]

Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο στοιχείο των ευρωπαϊκών εκθέσεων σκύλων είναι η γραπτή κριτική. Ο κάθε σκύλος παραλαμβάνει μια αναφορά για το τι είδε ο κριτής την ημέρα εκείνη. Σημειώνεται9 το μέγεθος και το χρώμα του σκύλου και υπάρχουν σχόλια για δυνατά και αδύνατα σημεία. Αυτές οι αναφορές δηλώνονται από τους εκτροφείς όταν διαφημίζουν επιβήτορες ή κουτάβια. Αυτό βοηθά τον σοβαρό εκτροφέα να επιλέξει επιβήτορα ή μελλοντική σκύλα εκτροφείου που θα αναδείξουν ή ακόμα και θα βελτιώσουν τα ζώα του.

Φανταστείτε για μια στιγμή μια έκθεση APBT ή Am Staff ή Staffie Bull, όπου ο κάθε διαγωνιζόμενος παραλαμβάνει ένα χαρτί στο οποίο υπάρχει γραμμένη η κριτική ενός έμπειρου και αφοσιωμένου ειδικού της φυλής. Ενός ανθρώπου που έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην φυλή και έχει άριστη γνώση σωστής δομής. Φανταστείτε επίσης αυτές οι κριτικές να διαφημίζονται δημόσια. Δύσκολο να το φανταστείτε έτσι δεν είναι;
Γιατί; Επειδή ως Αμερικάνοι αξιολογούμε την ελευθερία μας περισσότερο από τις υπηρεσίες μας στις φυλές των σκύλων. Φαντάζεστε να επιβάλλονταν κανονισμοί οι οποίοι θα σταματούσαν τους ανεύθυνους εκτροφείς από το να παράγουν ψυχικά ασταθή, κατώτερης ποιότητας ζώα; Κάτι τόσο απλό όπως το υποχρεωτικό τσιπάρισμα των κουταβιών έτσι ώστε να μπορεί να εντοπιστούν οι εκτροφείς των σκυλιών που καταλήγουν σε καταφύγια. Όταν είχε γίνει προσπάθεια να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο σε πολύ περιορισμένο βαθμό, αντιμετωπίστηκε με υστερία από όλους.

Οι Αμερικάνοι δεν θέλουν να τους λέει κάποιος τι μπορούν να κάνουν και τι όχι. Δεν επιθυμούν έναν «αρχιφύλακα της φυλής» να τους υποδεικνύει ποιο σκυλί να ζευγαρώσουν με ποιο και ποια κουτάβια να θανατώσουν. Είναι αδιανόητο. Και γι’ αυτό τον λόγο «τύπος» του σκύλου μας βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου το “Seiger” pitbull θα πρέπει να έχει κάποια διάκριση εργασίας (έλξη βαρών, υπακοή, οτιδήποτε), ισχία πιστοποιημένα ως «καλά» ή «εξαίρετα» από τον OFA και μια γραπτή κριτική από ένα νόμιμο κριτή. Φανταστείτε μια έκθεση όπου ο κριτής δεν δίνει απλά πρώτη, δεύτερη, Τρίτη θέση και σε αφήνει να αναρωτιέσαι αν πιθανόν θεωρούσε αυτά τα σκυλιά ως καλύτερα ενός γενικότερου κατώτερου συνόλου. Το γερμανικό σύστημα επιτρέπει στον κριτή να βαθμολογήσει τα σκυλιά. “VA” είναι εξαίρετος – πάνω από την άριστη ποιότητα. “V” είναι άριστος, “SG” είναι πολύ καλός και από εκεί και κάτω υπάρχει το «ικανοποιητικός» και μη ικανοποιητικός. Επίσης μεταξύ αυτών των χαρακτηρισμών ένας κριτής μπορεί να αξιολογήσει τα σκυλιά και ως VA1, VA2, V1,V2 κλπ. Αυτό που επιτυγχάνεται μέσω αυτής της διαδικασίας είναι το ότι επιτρέπει να δει ο διαγωνιζόμενος και οι εκτροφείς τη γνώμη του κριτή για τον εκάστοτε σκύλο – ανεξάρτητα της κατάταξης του. Έτσι σε ένα τμήμα 8 ζώων μπορεί να έχεις αποτελέσματα ως ακολούθως: VA1, V1, V2, V3, V4, V5, SG1, SG2. Είναι πραγματικά πολύ περισσότερες οι πληροφορίες απ’ότι 1η θέση, 2η θέση, 3η θέση. Μια τέτοια αξιολόγηση μπορεί να πει στον διαγωνιζόμενο «Ο σκύλος σου αν και ήρθε δεύτερος είναι ένα πραγματικά αξιόλογο ζώο» ή σε κάποιες περιπτώσεις που μπορεί να συναντήσεις μόνο SG1, SG2 το συμπέρασμα να είναι «Δεν υπήρχε κανένα ιδιαίτερα αξιόλογο ζώο στο τμήμα και παρ’όλο που πήρες τη δεύτερη θέση το σκυλί σου δεν είναι αρκετά καλό για να αξιολογηθεί ως “V”». Τέτοιου τύπου κριτική χρειάζεται κότσια και παράγει αποτελέσματα.

​

BoldogDirk, SchHIII, FRBrevet, CGCως γέρικο σκυλί και η κόρη του BoldogSuperFreak, CGCστους 12 μήνες.

Η φυλή του American Pit Bull Terrier μπορεί να διαφέρει αρκετά στον «τύπο» αλλά παρ’όλα αυτά να παραμένει εντός προτύπου. Η αθλητική κατασκευή αυτών των δύο pit bull γραμμής Sorrells, συχνά μπερδεύουν αυτούς που δεν γνωρίζουν την φυλή και που νομίζουν ότι τα pit bulls είναι είτε ογκώδη, βαριά σκυλιά ή πολύ κοντά και χοντρά σκυλιά. Τα υπερβολικά ογκώδη και τα πολύ κοντά σκυλιά, δεν ταιριάζουν στο βασικό χαρακτηριστικό του φυλετικού «τύπου», το οποίο είναι η "μετριότητα".

 

[Δημήτρης Α.]

Περισσότερα από τον Von Stephanitz:

«Όπως με τόσες πολλές φυλές, το σπορ και η φαντασιοπληξία στην εκτροφή οδήγησαν σε πιο σοβαρές αποδείξεις φυσικών χαρακτηριστικών και έτσι σε περιπτώσεις κακής εκτροφής που δεν είχαν σχέση με την εργασιακή ικανότητα. Αυτό μπορεί να δείχνει όμορφο στον φαντασιόπληκτο, όμως στον πραγματικό λάτρη της φύσης ο οποίος δεν κρίνει τα πράγματα βάσει της εξωτερικής εμφάνισης, δείχνει σαν παράξενη καρικατούρα.

Τεράστιο μέγεθος, υπερβολική μυϊκότητα, ύψος, κλπ, θα ήταν για έναν ποιμενικό μια διαστρεβλωμένη αντίληψη που θα οδηγούσα στον θάνατο της φυλής. Στην πράξη κάποια από τα σκυλιά μας και ειδικά αυτά που δέχονται το χειροκρότημα των αρχάριων, μοιάζουν με την παραπάνω περιγραφή.(…) Κάποιος που παρακολουθεί εκθέσεις σκύλων και διαβάζει περιοδικά για σκυλιά θα ανακαλύπτει αρκετά συχνά ότι υπάρχουν αρκετές ακόμα φυλές των οποίων το πεπρωμένο απειλείται, δηλαδή έχουν σχεδόν βγει εκτός φυλετικού τύπου διότι δεν εκτρέφονται βάσει ενός εκτροφικού στόχου αλλά βάσει κάποιας αντίληψης της ομορφιάς η οποία αποτελεί δημιούργημα φαντασίας»

Αν και γραμμένο το 1929 η ηχώ αυτών των λέξεων, στοιχειώνει τα αυτιά όσων έχουν παρακολουθήσει τις εκτροφικές πρακτικές του APBT τις τελευταίες 3 δεκαετίες. Είναι αλήθεια ότι ο εκθεσιακός στίβος και οι πωλήσεις «της πιάτσας» είναι άμεσα συνυφασμένες με φαντασιοπληξίες. Τη δεκαετία του ’80 λόγω του αυξανόμενου μεγέθους και της μυϊκότητας των νικητών κάποιων ομίλων, οι αντίπαλοι όμιλοι ακολούθησαν την αντίθετη κατεύθυνση: κοκκαλιάρικα ψηλά, λεπτά σκυλιά ήταν ο μύθος. Η ανάγκη ήταν η «αθλητικότητα» αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με αυτό που είχε προβλέψει ο Von Stephanitz. Τα σκυλιά παρέκλιναν από τον φυλετικό τους τύπο για να εκπληρώσουν έναν μύθο.

Είκοσι χρόνια αργότερα ο μύθος έχει αλλάξει, όπως πάντα συμβαίνει με τα φαντασιοκοπήματα. Αυτός είναι και ο λόγος που το πρότυπο μιας φυλής επιβάλλεται να παραμένει αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο. Το να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο οδηγεί την εκάστοτε φυλή να τραμπαλίζεται μπρος και πίσω με συνεχείς εναλλαγές και στο έλεος των φαντασιόπληκτων εκτροφέων.

Σήμερα παρατηρούμε τον αντίθετο μύθο. Κατά μικρότερο ποσοστό λόγω της έλξης βαρών και κατά μεγαλύτερο, λόγω της αμερικάνικης νοοτροπίας «μεγαλύτερα άρα καλύτερο», η φυλή απειλείται από εκείνους που εκτρέφουν ογκώδη, κακοσχηματισμένα και με υπερβολική μυϊκή μάζα, ζώα, που μοιάζουν περισσότερο με ένα χαμηλής ποιότητας Μαστίφ ή με ένα εκθεσιακό αγγλικό bulldog, παρά με ένα εργασιακό Pit Bulldog.

Το πρότυπο ορίζει το APBT ως ένα «μέτριο» ισορροπημένο σκυλί – χωρίς υπερβολές σε οποιοδήποτε τομέα. Το «μέτριο» όμως δεν είναι εντυπωσιακό. Δεν είναι sexy και δεν είναι ελκυστικό για τον αρχάριο αγοραστή. Έτσι οι φαντασιόπληκτοι εκτροφείς διαφημίζουν σκύλους με λανθασμένες υπερβολές, λες και είναι με κάποιο τρόπο καλύτερα από τα σκυλιά που πληρούν το πρότυπο. «Φαρδύτερα!», «Κοντύτερα!», «Μεγαλύτερα!», «Μεγαλύτερα Κεφάλια!». Τέτοιου τύπου αγγελίες εκτροφέων φωνάζουν από χιλιόμετρα μακριά: «Δεν υπάρχει τίποτα το “μέτριο” στα σκυλιά μου! Έχουν εκτραφεί καθαρά για φαντασιόπληκτους. Οι ώμοι τους, τα ισχία τους και το μέγεθός τους τα καθιστούν ανίκανα για οποιουδήποτε είδους αξιοσημείωτης εργασίας αλλά δε με ενδιαφέρει. Το πρότυπο της φυλής μπορεί να πάει στο διάολο, εγώ βγάζω χρήμα!».

 

[Δημήτρης Α.]

Τι είναι ο «Τύπος»​

Ο τύπος έχει δύο έννοιες. Κατ’ αρχήν ο τύπος είναι αυτός που κάνει ένα APBT, ένα APBT και όχι Golden Retriever. Αυτός είναι ο φυλετικός τύπος. Μετά υπάρχει ένας δευτερεύον τύπος, ο οποίος χαρακτηρίζει τα σκυλιά μιας σταθεροποιημένης γραμμής. Για παράδειγμα ένας αφοσιωμένος εκτροφέας μπορεί να κοιτάξει ένα σκυλί και να πει «αυτό προέρχεται από την γραμμή White Rock” ή «αυτό μοιάζει με σκυλί της γραμμής Fraja». Αυτό θα ήταν αναγνωρισιμότητα μέσω γραμμής.

Σε έναν κόσμο γεμάτο από ανήθικους και βραχυπρόθεσμους «εκτροφείς», ο φυλετικός τύπος υποφέρει και ο γραμμικός τύπος είναι σχεδόν αδύνατο να αναγνωριστεί. Μπορεί ένας άνθρωπος που αγοράζει δύο ή τρία σκυλιά και φτιάχνει μια ιστοσελίδα να αποκαλείται εκτροφέας; Όχι. Αυτοί οι τύποι, σχεδόν κατά το πλείστον δεν ενδιαφέρονται για την φυλή και έχουν ένα σχέδιο για να βγάλουν χρήμα για δύο με τρία χρόνια. Αν έχετε αμφιβολίες ρίξτε μια ματιά στις αγγελίες ενός περιοδικού για pitbulls πριν από πέντε χρόνια και δείτε πόσοι από αυτούς υπάρχουν ακόμη.
Το περιοδικό «Ο Κόσμος του Σκύλου» ήταν μια καλή πηγή για να βρείτε μακροπρόθεσμους εκτροφείς. Κατά τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70, μπορούσατε να βρείτε αγγελίες από εκτροφείς που διατηρούσαν την πορεία τους. Ήταν πάντα εκεί μήνα με το μήνα, χρόνο με τον χρόνο. Αυτοί ήταν εκτροφείς που, κατά κύριο λόγο, δημιούργησαν σκύλους με εκτροφικό τύπο. Αν αποκτήσετε το περιοδικό αυτό σήμερα θα ανακαλύψετε μια τελείως διαφορετική εικόνα. Έχει μετατραπεί σε μια τραγική βιτρίνα φαντασιόπληκτων εκτροφέων και κουταβοπαραγωγών. Κάθε αγγελία APBT φωνάζει δυνατότερα από την άλλη «Τα σκυλιά μου δεν είναι μέτρια σκυλιά εργασίας! Τα σκυλιά μου είναι ανάπηρα αλλά δείχνουν όμορφα. Είμαι περήφανος που τα σκυλιά μου δεν πληρούν το πρότυπο! Είμαι εδώ σήμερα για να εκθρέψω με βάση φαντασιόπληκτα μεγέθη, φαντασιόπληκτα χρώματα, φαντασιόπληκτη κατασκευή αλλά δε με νοιάζει! Θα κάνω ότι γουστάρω παρά τη ζημιά που προκαλώ στη φυλή».

Σε μια σύγχρονη έκθεση είτε του AKC, είτε του UKC είτε της ADBA θα δείτε μια τεράστια ποικιλία φυλετικών τύπων. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό είναι φυσιολογικό και ότι αντιπροσωπεύει μια μυ8θική «ποικιλία τύπου» από την οποία ιδρύθηκε η φυλή. Θα θέσουν παραδείγματα όπως τον Colby’s Pincher ο οποίος ήταν ένα μεγαλόσωμο ζώο με αγωνιστικό βάρος 28 κιλά και τον Colby’s Spring ο οποίος αγωνιζόταν στα 11 κιλά(1). Ποικιλία στον τύπο είναι φυσικό να υπάρχει σε μια φυλή που ξεκινά να έχει γραπτό πρότυπο και το νόμιμο γραπτό πρότυπο από την αρχή – ως και σήμερα – δίνει περιθώριο στον εκτροφέα για ποικιλία στο μέγεθος και τον γραμμικό τύπο αλλά όχι στον φυλετικό τύπο.
Για παράδειγμα ένα APBT γραμμής Sorrells και ένα AmStaff γραμμής White Rock, τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο θα εμφάνιζαν διαφορές στον φυλετικό τύπο, καθώς πιστεύω ότι σήμερα αποτελούν δύο διαφορετικές φυλές. Παρ’όλα αυτά και τα δύο θα ταίριαζαν στο αρχικό γραπτό πρότυπο. Και τα δύο θα ήταν “μέτριας” κατασκευής, επιδεικνύοντας ένα αθλητικό και ευλύγιστο κορμί. Και τα δύο θα βρίσκονταν εντός του ανώτατου και κατώτατου βάρους του προτύπου. Τα μπροστινά και πίσω πόδια τους θα ταίριαζαν στις αναλογίες που ορίζονται από τα πρότυπα της ADBA, του UKC και του AKC. Οι λαιμοί τους θα ήταν δυνατοί και ευλύγιστοι, όχι υπερβολικά κοντοί και φαρδιοί. Επίσης και τα δύο σκυλιά θα επιδείκνυαν γραμμικό τύπο, ο οποίος αποτελείται από πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που η κάθε γραμμή εμφανίζει. Δεν θα υπήρχε αμφιβολία για οποιονδήποτε διαβασμένο παρατηρητή σχετικά με το ποιος σκύλος είναι ποιος και είναι αυτή η ποικιλία του τύπου η οποία είναι αποδεκτή και αξιοθαύμαστη η ύπαρξή της στα καθαρόαιμα σκυλιά. Κάνει τα πράγματα ενδιαφέροντα και οι φυλές δεν παθαίνουν ζημιά.

Υπάρχει χώρος για το σωστά δομημένο APBT των 17 κιλών όπως επίσης και για το σωστά δομημένο APBT των 33 κιλών. Δεν υπάρχει χώρος για σκυλιά που επίτηδες εκτρέφονται αδιαφορώντας για το πρότυπο. Υπάρχει ακόμα μικρότερη ανάγκη για έναν όμιλο, ο οποίος αλλάζει το πρότυπό του προς ικανοποίηση των φαντασιόπληκτων ή ακόμα χειρότερα για την αποκόμιση χρημάτων από τους ανθρώπους των οποίων η ολοκληρωτική αγνόηση του προτύπου καταστρέφει τα σκυλιά μας.

 

[Δημήτρης Α.]

Μιλώντας για τον τύπο σε συνάρτηση με την αξιολόγηση Γερμανικών Ποιμενικών, ο Richard Carbajal, πρόεδρος της επιτροπής συμβούλων φυλών, δήλωσε: «Όταν αναφερόμαστε στον φυλετικό τύπο, τα κύρια χαρακτηριστικά υπό συζήτηση είναι η αρμονία και η αναλογικότητα. Αυτά πρέπει πάντα να ακολουθούν το πρότυπο και να βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία. Οτιδήποτε τείνει να είναι υπερβολικό, παραβιάζει τον τύπο και θα πρέπει να τιμωρείται. Είναι η έμφαση σε τέτοιου είδους υπερβολές, όπως υπερβολική οπίσθια γωνία ή υπερβολικά μεγάλο μέγεθος, που οδηγούν πολλούς κορυφαίους Γερμανούς εκτροφείς να συμπεραίνουν ότι οι Αμερικάνοι δεν γνωρίζουν τι είναι ο τύπος».

Είναι μια λυπηρή πραγματικότητα για όλες τις φυλές. Όταν τα εξειδικευμένα περιοδικά φυλής και αυτά γενικότερου περιεχομένου, φέρουν αγγελίες στις οποίες επιδεικνύονται σκυλιά που δεν μοιάζουν με τον φυλετικό τύπο, πως θα μάθει ο αρχάριος ποιο είναι το σωστό; Όταν οι όμιλοι αλλάζουν το πρότυπο φυλής για να συμπεριλάβουν ζώα διαφορετικά από αυτό που είχαν πρόθεση να δημιουργήσουν οι καθιερωτές της φυλής, πως θα μάθει ο αρχάριος ποιο είναι το σωστό; Όταν οι κριτές αρνούνται να παρακρατήσουν έπαθλα ή ακόμα χειρότερα, βραβεύουν ανισόρροπα, φοβικά, εκτός τύπου ζώα, πως μπορεί να σωθεί η φυλή;

Έχουν υπάρξει σποραδικές προσπάθειες για την δημιουργία τεστ φυλετικής καταλληλότητας, ομίλων εργασίας και διάφορες άλλες ιδέες που θα βοηθούσαν. Δυστυχώς όλα απέτυχαν να καθιερωθούν. Δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον από εκτροφείς. Δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον στον να παραδώσουμε τις φυλές μας στις επόμενες γενιές όπως θα επιθυμούσαν οι δημιουργοί. Η παρούσα γενιά δεν θα πρέπει, ποτέ, να συμπεράνει ότι κατέχει αρκετή σοφία ή πείρα ούτως ώστε να αλλάξει το πρότυπο. Κάθε γενιά πάντως σίγουρα προσπαθεί, πάντα με βλαβερές επιπτώσεις στα σκυλιά.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι μοναδικό για τη φυλή μας και για την εποχή μας. Ο φαντασιόπληκτος υπερπληθυσμός δεν είναι μοναδικός αλλά σε συνδυασμό με τις απαγορεύσεις φυλών που στοχοποιούν τα σκυλιά μας είναι. Η Αμερική καταπνίγει τα Bulldogs. Κάποτε θεωρούνταν σπάνια, τώρα αποτελούν την πιο δημοφιλή ράτσα στις ΗΠΑ. Το αμφισβητείτε; Αναλογιστείτε ότι υπάρχουν τρεις όμιλοι για το APBT/AmStaff και δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτό τα Staffie Bulls τα οποία θεωρούνται από το κοινό ως “pitbulls”. Αναλογιστείτε επίσης ότι τα περισσότερα “pitbulls” δεν είναι δηλωμένα. Αναλογιστείτε επίσης ότι ένας μόνο όμιλος κατέγραψε περισσότερα “pitbulls” το 2003, απ’ότι το AKC κατέγραψε Labradors. Αν προσθέσετε τους υπόλοιπους ομίλους, ο αριθμός είναι μεγαλύτερος από τα εγγεγραμμένα από το AKC, Labradors και Golden Retrievers μαζί. Ρίξτε μια ματιά στο Petfinder.com ή στο τοπικό σας κυνοκομείο. Ο μεγαλύτερος αριθμός εγκαταλειμμένων ζώων αφορά “pitbulls”.

Λόγω αυτού το πρόβλημα μετατρέπεται σε: Οι ηθικοί εκτροφείς δεν θα παράγουν σκύλους απλά για δημόσια μεταπώληση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αντιλαμβάνονται και συμπάσχουν με το γεγονός ότι καθημερινά θανατώνονται εκατοντάδες Bulldogs στα αμερικάνικα κυνοκομεία. Παρ’όλα αυτά συνειδητοποιούν ότι, τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά μια και οι «υποκριτές» έχουν καταλάβει τη φυλή, η υπεύθυνη εκτροφή πρέπει να συνεχιστεί για να διατηρηθούν οι φυλές και να μην εξαφανιστούν. Αν όλοι οι υπεύθυνοι εκτροφείς σταματήσουν, σε δέκα χρόνια το pitbull θα έχει εξαφανιστεί και τη θέση του θα έχει πάρει ένα υβρίδιο, όχι πια αθλητικό όπως το “μέτριο” ζώο που κέρδισε το όνομα, όπως ένα Dogue de Bourdeaux ή ένα γαλλικό bulldog.

​

Όλα τα κουτάβια είναι χαριτωμένα αλλά με την σημερινή πλημμύρα στην αγορά, είναι φρόνιμο να κάνουμε μια έρευνα σχετικά με πόσο, οι γονείς του κουταβιού, πληρούν τις προδιαγραφές του προτύπου της φυλής.​

 

[Δημήτρης Α.]

Η απάντηση στη σωτηρία της φυλής έχει τρία σκέλη. Πρώτον θα πρέπει να γίνει οτιδήποτε δυνατό ώστε να αποθαρρυνθούν και να σταματήσουν οι αρχάριοι, ανεύθυνοι εκτροφείς και οι διάσημοι κουταβοπαραγωγοί, να παρατάνε χιλιάδες κουτάβια κάθε χρόνο σε ακατάλληλους ιδιοκτήτες.

Αυτά τα ζώα και οι εκτροφείς τους είναι «το πρόβλημα» που απειλεί την φυλή μας. Οι «εκτροφικές απαγορεύσεις» δεν αποτελούν λύση καθώς δεν δύναται να επιβληθούν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από ακτιβιστές κατά των κατοικίδιων. Είναι καιρός η εκτροφή σκύλων να περιφρουρήσει τον εαυτό της πριν το κάνουν άλλοι για εμάς.

Δεύτερον ο κάθε σοβαρός εκτροφέας θα πρέπει να μελετήσει το πρότυπο του ADBA, AKC ή UKC, ανάλογα την φυλή του και να το κατανοήσει. Αν το πρότυπο δεν είναι της αρεσκείας τους τότε θα πρέπει να βρουν μια φυλή που ταιριάζει στα ιδανικά τους και να εκθρέψουν αυτή. Αν θες ένα Μαστίφ, υπάρχουν πολλές υπέροχες μαστιφοειδή φυλές. Αν θες έναν παραμορφωμένο νάνο για σκύλο, δυστυχώς, υπάρχουν ήδη φυλές που πληρούν αυτές τις προδιαγραφές. Το APBT είναι μια μέτρια αθλητική φυλή – Τελεία.

Επίσης ο σοβαρός εκτροφέας θα πρέπει να καταλάβει ότι μια νίκη σε μια έκθεση σκύλων ή σε έναν διαγωνισμό Schutzhund ή σε οποιαδήποτε διοργάνωση, δεν αρκούν ως μοναδικά κριτήρια για την καταλληλότητα ή μη κάποιου σκύλου, προκειμένου αυτός να εκτραφεί. Οι εξετάσεις ισχίων και υγείας είναι ένα αδιαπραγμάτευτο στοιχείο ενός σύγχρονου, ηθικού, εκτροφικού προγράμματος. Δεν βρίσκουν δικαιολογίες όταν πρόκειται για προβληματικά ισχία. Σιωπούν το αντιμετωπίζουν και προχωρούν.

Οι ηθικοί εκτροφείς κατανοούν ότι το ισορροπημένο και «τυπικό» ταμπεραμέντο, είναι εξίσου σημαντικό με την τήρηση του φυσικού προτύπου της φυλής. Για αυτό τον λόγο κατανοούν τι περιλαμβάνει το ταμπεραμέντο ενός Bulldog και δεν εκτρέφουν σκυλιά τα οποία αποτυγχάνουν να το εκπροσωπήσουν. Δεν βρίσκουν δικαιολογίες του τύπου «είναι λίγο ντροπαλή» ή «δεν του αρέσουν οι άντρες» ή «έχει κακοποιηθεί». Αυτά τα σκυλιά είναι υπερβολικά δυνατά για να έχουν ανισόρροπο ταμπεραμέντο.

Τρίτον, οι ηθικοί εκτροφείς θα πρέπει να συνεργαστούν στο να δημιουργήσουν ένα σύστημα παρόμοιο με το Ευρωπαϊκό το οποίο έχει παράγει τέτοιες εξαιρετικές φυλές όπως το Doberman, το Boxer, το Rottweiler και τον Γερμανικό Ποιμενικό. Ένα σύστημα που απονέμει εύσημα σε σκυλιά που είναι εξαιρετικά. Αυτό ενθαρρύνει την εκτροφή, της ‘μέτριας’ κατασκευής σκύλων μας, με το χαρακτηριστικά καλό ταμπεραμέντο και την χαρακτηριστικά καλή καρδιά.

Οι σοβαροί εκτροφείς πρέπει να θυσιαστούν και να δουλέψουν σκληρά για να ξεπεράσουν την πιο καταστροφική περίοδο στην ιστορία της φυλής μας. Αυτό επιτυγχάνεται με τον περιορισμό της εκτροφής. Οι σοβαροί αγοραστές θα βρουν τους ηθικούς εκτροφείς. Πάντα το έκαναν και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Η παραγωγή κουταβιών χωρίς να υπάρχει λίστα αναμονής πελατών, η προσφορά κουταβιών στην εφημερίδα ή μέσω του internet αποτελούν απαράδεκτες πρακτικές αυτή την περίοδο. Το να μην θανατώνονται τα ακατάλληλα δείγματα – όσο σκληρό κι αν είναι – είναι άλλη μια γροθιά στη φυλή.

Τα επόμενα δέκα χρόνια είναι, πιθανόν, τα σημαντικότερα στην ιστορία των Bulldogs μας. Το σκληρό όσο τίποτα, φιλικό όσο τίποτα, μέτριο, αθλητικό pitbull, θα εξαφανιστεί μέσω των απαγορεύσεων φυλών και των φαντασιόπληκτων εκτροφέων; Ή θα συνεχίσει να υπάρχει, όπως εδώ και εκατοντάδες χρόνια; Ο καθένας μας κρατά την απάντηση στο τέλος του λουριού του και στην καρδιά του.

(1) The American Pit Bull Terrier, by Joseph L. Colby








Μετάφραση-Επιμέλεια
Δημήτρης Απέργης




Το παραπάνω αποτελεί αναδημοσίευση από το forum του Πανελληνίου Ομίλου Αμερικανικού Πιτ Μπουλ Τερριέ

 

[spyrou]

ευχαριστουμε δημητρη

 

[Amaliaz]

Αυτή η τελευταία ερωτηση...
Ευχαριστούμε

 

[Ricos]

Θα συνεχίσει να υπάρχει και αυτο λόγω κάποιων ρομαντικων που υπάρχουν ανα τον κόσμο. Δόξα το Θεό αυτή η φυλή εκτός απο φανατικούς εχθρούς έχει και φανατικούς οπαδούς.

 

[DORIS]

στο μονο που διαφωνω ειναι η θανατωση των ζωων που δεν ανταποκρινονται στο προτυπο.δηλ. δεν μπορουν να στειεωθουν απλα και να δοθουν σε ανθρωπους που θα τα προσεχουν;

 

[spyrou]

μιας και σε πολλους εδω μεσα αρεσουν οι στατιστικες ερευνες ας παραθεσω μια

http://www.examiner.com/animal-welf...-121-other-breeds-temperament-are-gentle-dogs

 

[Δημήτρης Α.]

στο μονο που διαφωνω ειναι η θανατωση των ζωων που δεν ανταποκρινονται στο προτυπο.δηλ. δεν μπορουν να στειεωθουν απλα και να δοθουν σε ανθρωπους που θα τα προσεχουν;

Μεγάλη συζήτηση. Περιεκτικά μπορώ να δώσω μια εκδοχή αν και δεν διαφωνώ με αυτό που αναφέρεις.

Στη φύση από μια γέννα, επιβιώνουν τα δυνατότερα και πνευματικά καταλληλότερα δείγματα, ούτως ώστε να διατηρηθεί η ευρωστία της αγέλης και να εξασφαλιστεί η επιβίωσή της.

Στα σκυλιά εργασίας δεδομένου ότι οι απαιτήσεις από τα παραγώμενα ζώα είναι αυξημένες και για να ανταπεξέλθουν θα πρέπει να πληρούν κάποιες προδιαγραφές, κάποιες φορές ακατάλληλα δείγματα θανατώνονται.

Αυτό εξηγείται με τον εξής τρόπο. Ένα σκυλί εργασίας με πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη, με πρόβλημα στα ισχύα, με νοητικά προβλήματα και γενικότερα ακραία δείγματα προβλημάτων δεν μπορεί να είναι βιώσιμο σε μια οικογένεια δεδομένων των υπολοίπων στοιχείων του.

π.χ. Κουτάβι Μαλινουά εργασιακών γραμμών, τυφλό ή κουφό.
Ένα κουτάβι με πολύ υψηλό drive και έμφυτη τάση να δαγκώνει δεν θα μπορούσε εύκολα να τοποθετηθεί σε οικογένεια, καθώς θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνο για τον περίγυρό του.

Το παραπάνω δεν αποτελεί κανόνα απλά μια εκδοχή της πραγματικότητας.

 

[Christosp]

ευχαριστουμε πολύ ....

Εγω αν και το ψαχνω για μελλοντικο μου σκύλο δεν μπορώ να βρω φωτογραφίες με το πρωτυπο και φυσικά εκτροφεια που να ακολουθουν το προτυπο ....

Αν εβαζες καμία φωτογραφία από μερικά θα βοηθούσε περισσότερο ανθρωπους σαν και μένα που θέλουν να μαθουν για αυτά σκυλιά

 

[spyrou]

WWW.PITBULL-CLUB.GR εδω στον ομιλο της φυλης θα τα βρεις ολα

 

[Δημήτρης Α.]

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το πρότυπο μπορείς να δεις στην ιστοσελίδα του Πανελληνίου Ομίλου Αμερικανικού Πιτ Μπουλ Τερριέ
www.pitbull-club.gr

Για εκτροφεία όταν λες ότι δεν βρίσκεις τι εννοείς; που ακριβώς ψάχνεις;
Κατ'αρχήν για να βρεις εκτροφεία που ακολουθούν το πρότυπο θα πρέπει να ξέρεις ποιο είναι το πρότυπο και μετά να ψάξεις για εκτροφεία. Δεν θα έρθουν εκείνα να σε βρουν ξέρεις.
Για να πάρεις ακριβώς αυτό που ψάχνεις θα πρέπει να ιδρώσεις και λίγο...δεν θα 'ρθει να σε βρει από μόνο του αλλά ακόμα και να το βρεις θα πρέπει να πείσεις τον εκτροφέα ότι είσαι ο κατάλληλος για το κουτάβι του.

Για να ξεκινήσουμε κι απ'τα βασικά, φαντάζομαι ότι ξέρεις πως τα σκυλιά των εκτροφέων έχουν pedigree...όπου δεν υπάρχει pedigree δεν μιλάμε για εκτροφείο σε καμία περίπτωση.

Ας μην χαλάμε το θέμα όμως με λεπτομέριες που μπορεί να μην ενδιαφέρουν τους υπόλοιπους.
Αν μπορώ να βοηθήσω ευχαρίστως μέσω p.m.

 

[DORIS]

δεν μιλαω για τοσο ακραια παραδειγματα με σκυλια αναπηρα κουφα αλλα για απλα σκυλια που δεν ανταποκρινονται στο προτυπο μορφολογικα και εργασιακα.ασε που αν ολα αυτα τα προβληματα δεν προκυψουν στην πορεια και προυπαρχουν εκ γενετης δεν μου λεει και τοσα θα μπορουν ανετα να ζησουν μια ευτυχισμενη ζωη.μαλινουα κουφο η πιτμπουλ κουτσο ανετα θα επαιρνα

 

[Orilis]

Σκυλί κουφό μπορεί να ζήσει μια άνετη ζωή μαζί με ένα συνειδητοποιημένο και υπευθυνο ιδιοκτήτη, το ίδιο κι ένα τυφλό ή κουτσό. Αν είναι κουφό και τυφλό ταυτόχρονα από την άλλη δυσκολεύουν κάπως τα πράγματα, δεν ξέρω... υποθέτω ότι ίσως και πάλι να μπορούσε να ζήσει, αλλά έχουμε τόσο συνειδητοποιημένους συνάνθρωπους στην Ελλάδα? (Εγώ δε νομίζω να τα καταφερνα να του εξασφαλίσω μια αξιοπρεπή ζωή). Αν έχει κάποιο άλλο, σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που καθιστούν τη ζωή του βασανιστήριο για το ίδιο, εννοείται ευθανασία..

Εφ'όσον τίθεται θέμα επιλεκτικής εκτροφής, κάποια από τα παραπάνω σκυλιά που περιγράφω μπορούν κάλλιστα να στειρωθούν από τον εκτροφέα πρίν δωθούν στη νέα τους οικογένεια...

Θέλω να ελπίζω ότι κανείς σωστός Εκτροφέας (με Ε κεφαλαίο) δεν θα θανάτωνε κουτάβι διότι έχει για παράδειγμα, χρωματισμό εκτός προτύπου. Στείρωση και τοποθέτηση σε οικογένεια που δεν ενδιαφέρεται για μορφολογικές ατέλειες...

Κατανοώ την ανάγκη της, αυστηρής πολλές φορές, εκτροφής. Απλά όπου είναι εφικτό, ας δίνονται ανθρώπινες λύσεις

 

[giorgos kriti]

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά

Και εγω εχω ενα ερωτημα
ειχα την αισθηση οτι η φυλη αυτη ακομα δεν ειχε ενα σταθερο χαρακτηρα ουτε μορφολογια σε οτι αφορα τη δουλεια των εκτροφεων
εχει υπαρξει καποια προοδος σε αυτο το θεμα? δλδ μορφολογικα χαρακτιρηστικα(σωματοδομη) και χαρακτηρας?