το κουταβι μου κλαιει συνεχεια
- Thread starter chris22
- Ημερομηνία δημιουργίας
εγω κανο τα παντα για εκεινο κ ασ μην το καταλαβαινει ωπος λες αλλα τουλαχιστον ξερω οτι του φερομαι οσο καλητερα μπωρο κ αθτο αρκει για εμενα... ξερω οτι τα κουταβια τοις πρωτες 3 μερες κλεναι μεχρι να συνιθησουν το καινουριο τους περιβαλον..
Δεν παίρνουμε κουτάβια από ανεύθυνες γέννες ιδιωτών! Κάνε μία αναζήτηση στο φόρουμ και θα βρεις πολλά άρθρα επί του θέματος! Τώρα όσον αφορά το κουτάβι σου, όπως σου είπαν και τα παιδιά, ΔΕΝ πρέπει να το αφήνεις μόνο του, αφενός γιατί είναι κουτάβι, αφετέρου γιατί ο σκύλος είναι μέλος της οικογένειας όχι ξένο σώμα!
Αν μεγαλώνοντας έχει επιθετικές ή περίεργες συμπεριφορές θα το αποκαλείς "περίεργο και παράξενο" και δεν θα ξέρεις τι θα φταίει! Ασχολήσου μαζί του και βάλτο το βράδυ να κοιμάται σε σπιτάκι αλλά στο δωμάτιό σου ή κάπου μέσα στο σπίτι. Σκέψου πως έχει ήδη βιώσει το άγχος του αποχωρισμού από τη μαμά του λόγω των συνθηκών και με το να το απομονώνεις το βράδυ γίνεται χειρότερα.
Εύχομαι καλή επιτυχία γενικότερα, ενημερώσου και φρόντισε να ενημερώσεις και φίλους/γνωστούς για τον σωστό τρόπο απόκτησης σκύλου!
Δεν είναι τόσο οι ώρες που το αφήνεις, όσο ότι αν κατάλαβα καλά όλη μέρα είστε μαζί μες το σπίτι και το βράδυ το αφήσεις έξω. Σε άλλο χώρο δηλαδή! Αλλά σου ξανατονίζω πως είναι πολύ σημαντικό που δεν γνώρισε τη μαμά του και δεν θήλασε όσο έπρεπε! Γι αυτό πρέπει να είσαι διπλά προσεκτικός!
Καλωσήρθες Chris. Παρότι μου ήρθε μια ελαφριά ζαλάδα όταν διάβασα την παρουσίαση, αναγνωρίζω ότι έχεις πολύ καλές προθέσεις για το ζώο σου κ θέλεις να κάνεις το καλύτερο γι αυτό.
Ξέρω ότι όταν έχουμε εμπειρία μ ένα ζώο κ έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας τα χ πράγματα κ δεχόμαστε μια χ κατάσταση ως δεδομένο, μας είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε τη γνώση εκείνη που καταρρίπτει ό,τι μέχρι σήμερα πιστεύαμε. Ας το δούμε όμως κ αλλιώς. Ας το δούμε σαν εξέλιξη. Σε όλους τους τομείς υπάρχει μια εξέλιξη.Έτσι δεν είναι? Παλιότερα, πίστευαν ότι για να σπάσεις τον "τσαμπουκά" του σκύλου, πρέπει να τον σπάσεις στο ξύλο κ αυτό σε κάνει αρχηγό. Σήμερα ξέρουμε ότι ονομάζεται βία κ αυτό σε κάνει μ@@@@@.
Τα κουταβάκια, χρειάζονται απαραιτήτως το μητρικό γάλα γιατί έτσι δημιουργούνται τα πρώτα αντισώματα κ ενισχύεται το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Παράλληλα σ αυτό το (απαραίτητα δίμηνο)διάστημα με τη μαμά, κοινωνικοποιούνται με τα αδερφάκια τους, μαθαίνουν πως να είναι μέλη μιας αγέλης, πως να επικοινωνούν με το είδος τους, πως τιμωρούνται οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές(με το σβέρκωμα της μαμάς τους), (+ ότι"ξεφορτώνουν" τη μαμά από το γάλα) κ ένα σωρό πράγματα που εσύ ή οποιοσδήποτε ΔΕΝ μπορεί να τους τα διδάξει. Αποκτούν τις πρώτες σωστές βάσεις για να είναι "normal".
Ο σκύλος είναι αγελαίο ζώο. Είναι "φτιαγμένος" για να ζει με την αγέλη του, είτε αυτή είναι ένας άλλος σκύλος, είτε είναι ένας άνθρωπος. Στη φύση, ο λύκος κ ο σκύλος τρώνε μαζί με την αγέλη τους, κοιμούνται με την αγέλη τους, κυνηγάνε με την αγέλη τους κτλ κτλ κτλ. Όταν εσύ λοιπόν, τον στέλνεις να ζει ή να κοιμάται στην αυλή, του αρνείσαι αυτήν την πολύ σημαντική επιταγή της φύσης: Την ανάγκη να είναι με την ΑΓΕΛΗ του. Κλαίει γιατί δεν μπορεί να καταλάβει το λόγο της εξορίας. Δεν ξέρει γιατί τιμωρείται. Χώρια που εκτίθεται σ ένα σωρό κινδύνους(φόλα, Καλααζαρ)
Κάνεις ήδη θυσίες γι αυτά, όπως αναφέρεις. Δεν μπορώ ν αμφιβάλλω για την αγάπη που τους δείχνεις. Κάνε άλλη μία: Κράτα ανοικτό μυαλό
Ξέρω ότι όταν έχουμε εμπειρία μ ένα ζώο κ έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας τα χ πράγματα κ δεχόμαστε μια χ κατάσταση ως δεδομένο, μας είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε τη γνώση εκείνη που καταρρίπτει ό,τι μέχρι σήμερα πιστεύαμε. Ας το δούμε όμως κ αλλιώς. Ας το δούμε σαν εξέλιξη. Σε όλους τους τομείς υπάρχει μια εξέλιξη.Έτσι δεν είναι? Παλιότερα, πίστευαν ότι για να σπάσεις τον "τσαμπουκά" του σκύλου, πρέπει να τον σπάσεις στο ξύλο κ αυτό σε κάνει αρχηγό. Σήμερα ξέρουμε ότι ονομάζεται βία κ αυτό σε κάνει μ@@@@@.
Τα κουταβάκια, χρειάζονται απαραιτήτως το μητρικό γάλα γιατί έτσι δημιουργούνται τα πρώτα αντισώματα κ ενισχύεται το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Παράλληλα σ αυτό το (απαραίτητα δίμηνο)διάστημα με τη μαμά, κοινωνικοποιούνται με τα αδερφάκια τους, μαθαίνουν πως να είναι μέλη μιας αγέλης, πως να επικοινωνούν με το είδος τους, πως τιμωρούνται οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές(με το σβέρκωμα της μαμάς τους), (+ ότι"ξεφορτώνουν" τη μαμά από το γάλα) κ ένα σωρό πράγματα που εσύ ή οποιοσδήποτε ΔΕΝ μπορεί να τους τα διδάξει. Αποκτούν τις πρώτες σωστές βάσεις για να είναι "normal".
Ο σκύλος είναι αγελαίο ζώο. Είναι "φτιαγμένος" για να ζει με την αγέλη του, είτε αυτή είναι ένας άλλος σκύλος, είτε είναι ένας άνθρωπος. Στη φύση, ο λύκος κ ο σκύλος τρώνε μαζί με την αγέλη τους, κοιμούνται με την αγέλη τους, κυνηγάνε με την αγέλη τους κτλ κτλ κτλ. Όταν εσύ λοιπόν, τον στέλνεις να ζει ή να κοιμάται στην αυλή, του αρνείσαι αυτήν την πολύ σημαντική επιταγή της φύσης: Την ανάγκη να είναι με την ΑΓΕΛΗ του. Κλαίει γιατί δεν μπορεί να καταλάβει το λόγο της εξορίας. Δεν ξέρει γιατί τιμωρείται. Χώρια που εκτίθεται σ ένα σωρό κινδύνους(φόλα, Καλααζαρ)
Κάνεις ήδη θυσίες γι αυτά, όπως αναφέρεις. Δεν μπορώ ν αμφιβάλλω για την αγάπη που τους δείχνεις. Κάνε άλλη μία: Κράτα ανοικτό μυαλό
Last edited:
δεν μπωρουσε να παρει το μητρικο γαλα μεχρι 2 μηνον γιατι η μανα του εχει παιθανει.. δεν εκτιθεται σε κανεναν κυνδινο το εχω φροντισει αλιος δεν υπηρχε περιπτωσει να το αφινο μονο του...Καλωσήρθες Chris. Παρότι μου ήρθε μια ελαφριά ζαλάδα όταν διάβασα την παρουσίαση, αναγνωρίζω ότι έχεις πολύ καλές προθέσεις για το ζώο σου κ θέλεις να κάνεις το καλύτερο γι αυτό.
Ξέρω ότι όταν έχουμε εμπειρία μ ένα ζώο κ έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας τα χ πράγματα κ δεχόμαστε μια χ κατάσταση ως δεδομένο, μας είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε τη γνώση εκείνη που καταρρίπτει ό,τι μέχρι σήμερα πιστεύαμε. Ας το δούμε όμως κ αλλιώς. Ας το δούμε σαν εξέλιξη. Σε όλους τους τομείς υπάρχει μια εξέλιξη.Έτσι δεν είναι? Παλιότερα, πίστευαν ότι για να σπάσεις τον "τσαμπουκά" του σκύλου, πρέπει να τον σπάσεις στο ξύλο κ αυτό σε κάνει αρχηγό. Σήμερα ξέρουμε ότι ονομάζεται βία κ αυτό σε κάνει μ@@@@@.
Τα κουταβάκια, χρειάζονται απαραιτήτως το μητρικό γάλα γιατί έτσι δημιουργούνται τα πρώτα αντισώματα κ ενισχύεται το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Παράλληλα σ αυτό το (απαραίτητα δίμηνο)διάστημα με τη μαμά, κοινωνικοποιούνται με τα αδερφάκια τους, μαθαίνουν πως να είναι μέλη μιας αγέλης, πως να επικοινωνούν με το είδος τους, πως τιμωρούνται οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές(με το σβέρκωμα της μαμάς τους), (+ ότι"ξεφορτώνουν" τη μαμά από το γάλα) κ ένα σωρό πράγματα που εσύ ή οποιοσδήποτε ΔΕΝ μπορεί να τους τα διδάξει. Αποκτούν τις πρώτες σωστές βάσεις για να είναι "normal".
Ο σκύλος είναι αγελαίο ζώο. Είναι "φτιαγμένος" για να ζει με την αγέλη του, είτε αυτή είναι ένας άλλος σκύλος, είτε είναι ένας άνθρωπος. Στη φύση, ο λύκος κ ο σκύλος τρώνε μαζί με την αγέλη τους, κοιμούνται με την αγέλη τους, κυνηγάνε με την αγέλη τους κτλ κτλ κτλ. Όταν εσύ λοιπόν, τον στέλνεις να ζει ή να κοιμάται στην αυλή, του αρνείσαι αυτήν την πολύ σημαντική επιταγή της φύσης: Την ανάγκη να είναι με την ΑΓΕΛΗ του. Κλαίει γιατί δεν μπορεί να καταλάβει το λόγο της εξορίας. Δεν ξέρει γιατί τιμωρείται. Χώρια που εκτίθεται σ ένα σωρό κινδύνους(φόλα, Καλααζαρ)
Κάνεις ήδη θυσίες γι αυτά, όπως αναφέρεις. Δεν μπορώ ν αμφιβάλλω για την αγάπη που τους δείχνεις. Κάνε άλλη μία: Κράτα ανοικτό μυαλό
Με μια φωτογραφία όμως θα τη βγάλεις?το ξερω οτι θα μου το ανταποδωσει..
Από αύριο να βάλεις περισσότερες!!
Παίρνεις ενα κινητο, πας στη λειτουργία φωτογραφίας, τραβάς μπόοοοοοοοολικες και τις περνάς στον υπολογιστή στην επιφανεια εργασίας.
Μετά πατάς το κουμπι insert image που εχει στο πλαίσιο των απαντησεων εδώ (παραδίπλα από τα emoticon) και επιλέγεις από τον υπολογιστη. Πατας και το Upload και δώσε μας χρόνο να θαυμάσουμε τον μικρό!
