@koumparos7
Περα απο την πλακα...θα σου μιλησω βαση προσωπικης εμπειριας. Εγω υιοθετησα αδεσποτο. Παντοτε φροντιζα αδεσποτα αλλα ποτε δεν ειχα σκυλο γιατι σκεφτομουν και γω τις τριχες, τις μεταφορες, το οικονομικο κλπ Η αποκτηση σκυλου για μενα ηταν μια αποφαση που ληφθηκε ναι μεν επειτα απο σκεψη και αναλογισμο των υποχρεωσεων και των απαιτησεων, αλλα οχι και με την μεγιστη σιγουρια. Ο συγκεκριμενος βρισκοταν σε μεγαλο κινδυνο στη γειτονια οπου ειχε (την ατυχια) να γεννηθει (φολες κτλ) οποτε προσωπικα δεν μου πηγαινε η καρδια να τον αφησω. Ενα μικρο, αβοηθητο κουταβι ηταν. Ετσι, ηρθε κοντα μου. Ειχα ενδοιασμους, δεν το εκανα με την μεγιστη αποφασιστικοτητα ως ανθρωπος αλλα φυσικα δεν ηταν και παρορμητικο. Θα το χαρακτηριζα ως μια πιο ''συναισθηματικη διαδικασια''. Υπερισχυσαν η αγαπη μου και η ηθικη μου ως ατομο οπου με απετρεπαν απο να τον εγκαταλειψω. Με το που καναμε παρεα το πρωτο βημα στο σπιτι, πηρα βαθια ανασα και συλλογιστηκα ''Θα κανω οτι χρειαστει, με οποιο κοστος, ωστε να προσαρμοστει και να ζησουμε ομορφα και ωραια.''
Δεν στο διηγουμαι τωρα αυτο για να σε διδαξω ''Δεν πειραζει κι ας μην εισαι σιγουρος, καντο και οτι γινει'' ουτε φυσικα υποστηριζω πως ο δικος μου τροπος ηταν και ο σωστος. Ισα ισα θελω να σου πω και εγω με τη σειρα μου πως ενα κουταβι ειναι βουνο. Οχι πως οταν μεγαλωσει θα ειναι ολα ροδινα, απλα το αρχικο σταδιο - της προσαρμογης - ειναι και το απαιτητικοτερο. Προσωπικα ζοριστηκα πολυ με τον δικο μου. Και να φανταστεις ειναι και ιδιαιτερα ησυχος, που να μην ηταν... Αυτο ομως δεν αναιρεσε την αφοσιωση και την υπομονη που χρειαστηκαν για να τον μαθω στο λουρι, να καθαριζω καθε λιγο και λιγακι τα κατρουλια του, να τον μαθω να μην μασουλαει καναπεδες και επιπλα, να μην ξαπλωνει στο κρεβατι μου κλπ κλπ κλπ Σε μια φαση τα εφτυσα και ειπα ελεος...δεν τα παρατησα ομως γιατι τον αγαπω οσο δεν παει και ειχα λαβει τις αποφασεις μου...
Δεν θα σου πω οτι εισαι ''ακαταλληλος για σκυλι''...ποτε δεν θα το ελεγα αυτο σε σοβαρο ανθρωπο που δεν αντιμετωπιζει ενα ζωναντο πλασμα ως παιχνιδακι για καλοπεραση...θα σου πω οτι κατα τη γνωμη μου, δεν εισαι ακομη ετοιμος. Θα τεινω να συμφωνησω με τα υπολοιπα μελη σχετικα με το θεμα της τριχας και του περιστατικου με το Δαλματιας. Αν σε ταρακουνησε τοσο η πολλη τριχα, τι θα γινει με καποιο (εξω και μακρια) σοβαρο προβλημα συμπεριφορας/υγειας του σκυλου; Με ποιο κουραγιο/αποφασιστικοτητα θα το αντιμετωπισεις; Και να ξερεις οτι κατ'εμε ναι, καλο που μπορεις να απευθυνθεις σε εκπαιδευτη αλλα δεν ειναι αυτο το κλειδι για τα παντα. Το προβλημα με την τριχα δεν θα στο λυσει εκπαιδευτης. Και αν εσυ ο ιδιος ως ατομο επιλεγεις (δεν ξερω με ποια κριτηρια) τα ddb και τα αμσταφφ οπου ειναι ρατσες για εμπειρους ιδιοκτητες με δυσκολο χειρισμο ενω φρικαρεις στη σκεψη της τριχας (κοινο ''προβλημα'' με ολα τα σκυλια, καθαροαιμα και μη), φανατσου τι θα παθεις με τα ''ειδικα'' αυτων των φυλων...ο εκπαιδευτης παντως θαυματα δεν θα κανει...οποτε ειδες που δεν αρκει η ''καλη θεληση'' για ολα; Δεν αμφιβαλλω οτι θα επιθυμουσες να εχεις την συντροφια ενος σκυλου και να απολαμβανεις τον ποιοτικο χρονο μαζι του, αλλα το οτι δειχνεις μια ελλειψη αποφασιστικοτητας σχετικα με τη φυλη που πιστευεις οτι σου ταιριαζει καθως επισης μια παρορμητικοτητα στο ολο θεμα, ενισχυουν την αποψη μου οτι καλυτερο θα ειναι να δωσεις λιγο χρονο στον εαυτο σου να ενημερωθει και να ψαχτει καλυτερα. Για το καλο σου και για το καλο του σκυλου...και θα μας θυμηθεις...
*Δεν σε κατηγορω ουτε εγω ουτε κανεις για το προβλημα σου με τις τριχες. Αν δε θες, μη τις δεχτεις και ποτε, αλιμονο. Το ''τριχα;..ε τριχα τι να κανουμε'' που ανεφερες και ετσι απλουστατα ξεπερασες το αρχικο σου ''σοκ'' εντος ημερας, δειχνει σε μενα παρορμητικοτητα και αψηφιση του ''πακετου σκυλος'' κατι που δεν θα σου βγει σε καλο...μη βιαζεσαι, αποφασισε πρωτα ο ιδιος τι θελεις, πληροφορησου και εδω ειμαστε...
φιλικα..!