Ειχες παρομοια προβληματα με τον σκυλο σου?
Απευθυνθηκες σε καποιον επαγγελματια και το βελτιωσες το προβλημα?
Oχι σε τέτοιο βαθμό.... πχ ποτέ δεν κατούρησε από το φόβο του και επίσης ο δικός μου οταν φοβάται, φεύγει, δεν γαυγίζει, ούτε έχει δοκιμάσει να δαγκώσει ή να γρυλίσει ποτέ..... στην αρχή ήταν γενικά φοβισμένος με τα πάντα. Τώρα η μόνη φοβία που του έχει μείνει είναι με τους άντρες, κυρίως τους ψηλούς που κάνουν απότομες κινήσεις και σε κλειστούς χώρους μόνο (σε ανοιχτούς, δεν έχει πρόβλημα....). Επίσης έχει μια μανία να πηγαίνει να μυρίζει αυτούς που τον αγνοούν (συνήθως από πίσω!), αλλά αν κάνουν ότι του δίνουν σημασία ή τον φωνάξουν, συνήθως φεύγει.
Είχαμε εκπαιδευτή στην αρχή (5-6 φορές ήρθε), αλλά κυρίως με βοήθησε σε θέματα βασικής υπακοής..... οχι τόσο στο θέμα του φόβου..... Δεν κάναμε πολλά μαθήματα, γιατί ο σκύλος είναι εξαιρετικά υπάκουος, οπότε απο τη στιγμή που έμαθα εγώ τον τρόπο να του μαθαίνω πράγματα, είναι πλέον θέμα εξάσκησης..... ο εκπαιδευτής του μας είπε από μόνος του ότι δεν έχει πλεον νόημα να έρχεται! (το οποίο το εκτίμησα πολύ). Τον πηγαίνω όμως πολύ συχνά στο σκυλοπάρκο, για κοινωνικοποίηση τόσο με σκύλους όσο και με ανθρώπους.....
Ο δικός μου μεγάλωσε σε καταφύγιο και πιστεύω οτι το πρόβλημα του είναι επειδή τον φρόντιζαν πάντα γυναίκες.... δεν έχει γίνει σωστή κοινωνικοποίηση με άντρες...... και επειδή τυχαίνει να είναι και ήπιος χαρακτήρας (ηταν στον πάτο της αγέλης του), ισως βγήκε έτσι.... δεν πιστεύω οτι έχει κακοποιηθεί, αν και αρκεί μια λάθος κίνηση σε λάθος στιγμή για να γίνει έτσι ένας σκύλος....
Πάντως ακόμα και με άντρες, μετά από μερικές μέρες μαζί τους, δέχεται πλέον χάδια αλλά επιφυλακτικά... ειδικά αν κάθονται.... για το Γκογκόλ κάνει μεγάλη διαφορά αν κάποιος κάθεται ή είναι όρθιος.... επίσης είναι περίεργος..... δείχνει φανερά ότι ενδιαφέρεται για τον "ξένο", αλλά στην αρχή δεν πλησιάζει.....
