Καλημέρα παιδιά,
συγνώμη για την μακράν απουσία μου αλλά έμπλεξα με πολλά και διάφορα.
Θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας ως πιο έμπειροι το παρακάτω θέμα που έχει προκύψει στην ζωή μου και δεν μπορώ να σκεφτώ αντικειμενικά γιατί είμαι συναισθηματικά εμπλακόμενη.
Πρώτα από όλα να σημειώσω ότι έχω ένα μικρό Παγκ 10 μηνών αισίος, το οποίο αγαπάω και λατρεύω παράφορα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι χωρίς ζώα γιατί η μαμά μου είχε μία σχέση φοβίας και επίσης το θέμα σκύλος και φροντίδας, αλλά ευτυχώς οι παππούδες στα χωριά μου πρόσφεραν την χαρά και την τιμή να αποκτήσω εμπειρίες και γνώσεις για τα πάντα.
Με τον καλό μου είχαμε πει ότι μόλις το μικρό μας μάθει τα απαραίτητα, όπως που να κάνει την δουλειά της και σταματήσει να τρώει τα πάντα λόγω δοντιών ότι θα είμαστε πιο μαλακοί μαζί της. Κι έτσι έγινε. Τώρα όποτε απουσιάζουμε στις δουλειές μας είναι ελεύθερη σε όλο το σπίτι εκτός από τα υπνοδωμάτια και το μπάνιο γιατί μου τρώει το χαρτί υγείας. Μόνο σε έκτακτες ανάγκες θα κάνει κάτι μέσα στο σπίτι και πάει συνήθως σε μία συγκεκριμμένη γωνία, και το μασούλημα των επίπλων το έχει κόψει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Την έχω κοινωνικοποιήσει καταπληκτικά, έχει αποκτήσει πολλές φίλες και φίλους (τετράποδους).
Αράζει στον καναπέ μαζί μου, πολλές φορές κοιμάται στην πλάτη μου, και το βράδυ πηδάει στο κρεββάτι και κοιμάται ανάμεσα από τα πόδια μου. Εγώ δεν έχω πρόβλημα, ο αρραβωνιαστικός μου δεν έχει πρόβλημα, για την τρίχα τί να κάνουμε κάθε δύο μέρες είμαι με την ηλεκτρική και μαζεύω τρίχες. Αλλά είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Η μητέρα μου πρόσφατα ήρθε στο σπίτι και από τότε ζω ένα δράμα (πλάκα κάνω δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα), ήρθε μία μέρα που έλειπα για να βοηθήσει λίγο στο σίδερο, άφησε το σίδερο και βάλθηκε να καθαρίζει το ήδη καθαρό σπίτι (το είχα κάνει το προηγούμενο απόγευμα) γιατί έχει τρίχες σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Όσον αφορά τον καναπέ μου δήλωσε ότι δεν έκατσε επάνω γιατί συχαινότανε. Επίσης με άρχισε ότι πρέπει να το αφήνω κλειδωμένο σε ένα δωμάτιο όταν λείπω, ότι δεν πρέπει να την αφήνω να ανεβαίνει πουθενά, ότι θα πρέπει να μάθει να περνάει ώρα στο μπαλκόνι, εκεί την είχε είπε όσο καθάριζε το σπίτι. Ότι κάποια στιγμή θα κάνω οικογένεια (παντρέυομαι βασικά του χρόνου), ότι το σκυλί γλύφει την περιοχή του και μετά το αφήνω και μου γλύφει το χέρι, ότι έχει μικρόβια, ότι το έχω πολύ λάσκα, ότι αργότερα που θα κάνω παιδιά τί θα κάνω? Θα πρέπει τότε το σκυλί να κοιμάται έξω από το σπίτι, γιατί μικρόβια, γιατί τρίχες, γιατί το ένα γιατί το άλλο. Επίσης μακάρι για την μητέρα μου να μην το παίρνω ούτε αγκαλιά για τις τρίχες ή να μην το αφήνω πάνω μου.
όπως καταλαβαίνετε υπάρχει μία σύγκρουση
εγώ δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη σε όλα αυτά γιατί αγαπάω το σκυλάκι μου, ίσως να το υπεραγαπάω, ίσως να το έχω κακομάθει, δεν είναι σφάλμα και δεν με ενοχλεί προσωπικά πάντα μιλώντας.
Θα ήθελα όμως μία πιο σωστή και αντικειμενική γνώμη από εσάς που είσαστε έμπειροι στο θέμα ειδικά παιδί και σκύλος. Γνωρίζω τα απαραίτητα ότι δηλαδή το σκυλί δεν πρέπει να μπαίνει στο δωμάτιο του παιδιού μέχρι αυτό να αρχίσει να κάνει αντισώματα. Αλλά μήπως είναι όντως τόσο τραγικά τα πράγματα κι εγώ επειδή λατρεύω αυτό το μικρό ζωάκι να μην τα βλέπω?
συγνώμη που μακρολόγησα και συγνώμη που σας ζάλισα, αλλά εάν είναι όντως έτσι τραγικά τα πράγματα ίσως να πρέπει να φτιάξω ένα καινούργιο σενάριο στρατηγικής, αλλάζοντας κάποιες συνήθιες που έχουμε μέχρι τώρα, τώρα που είναι ακόμα μικρή (10 μηνών) και όχι αργότερα, για να μπορώ να έχω και το σκυλάκι μου και αργότερα το παιδάκι μου και να είμαι διπλά ευτυχισμένη.
σας ευχαριστώ πάρα πολύ προκαταβολικά, ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε, σας ξαναλέω ότι το σκυλάκι μου το υπερλατρεύω, αλλά είναι αυτό το "λες?" ... "λες να έχουν δίκιο κι εγώ απλά να μην καταλαβαίνω?"
συγνώμη για την μακράν απουσία μου αλλά έμπλεξα με πολλά και διάφορα.
Θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας ως πιο έμπειροι το παρακάτω θέμα που έχει προκύψει στην ζωή μου και δεν μπορώ να σκεφτώ αντικειμενικά γιατί είμαι συναισθηματικά εμπλακόμενη.
Πρώτα από όλα να σημειώσω ότι έχω ένα μικρό Παγκ 10 μηνών αισίος, το οποίο αγαπάω και λατρεύω παράφορα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι χωρίς ζώα γιατί η μαμά μου είχε μία σχέση φοβίας και επίσης το θέμα σκύλος και φροντίδας, αλλά ευτυχώς οι παππούδες στα χωριά μου πρόσφεραν την χαρά και την τιμή να αποκτήσω εμπειρίες και γνώσεις για τα πάντα.
Με τον καλό μου είχαμε πει ότι μόλις το μικρό μας μάθει τα απαραίτητα, όπως που να κάνει την δουλειά της και σταματήσει να τρώει τα πάντα λόγω δοντιών ότι θα είμαστε πιο μαλακοί μαζί της. Κι έτσι έγινε. Τώρα όποτε απουσιάζουμε στις δουλειές μας είναι ελεύθερη σε όλο το σπίτι εκτός από τα υπνοδωμάτια και το μπάνιο γιατί μου τρώει το χαρτί υγείας. Μόνο σε έκτακτες ανάγκες θα κάνει κάτι μέσα στο σπίτι και πάει συνήθως σε μία συγκεκριμμένη γωνία, και το μασούλημα των επίπλων το έχει κόψει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Την έχω κοινωνικοποιήσει καταπληκτικά, έχει αποκτήσει πολλές φίλες και φίλους (τετράποδους).
Αράζει στον καναπέ μαζί μου, πολλές φορές κοιμάται στην πλάτη μου, και το βράδυ πηδάει στο κρεββάτι και κοιμάται ανάμεσα από τα πόδια μου. Εγώ δεν έχω πρόβλημα, ο αρραβωνιαστικός μου δεν έχει πρόβλημα, για την τρίχα τί να κάνουμε κάθε δύο μέρες είμαι με την ηλεκτρική και μαζεύω τρίχες. Αλλά είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Η μητέρα μου πρόσφατα ήρθε στο σπίτι και από τότε ζω ένα δράμα (πλάκα κάνω δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα), ήρθε μία μέρα που έλειπα για να βοηθήσει λίγο στο σίδερο, άφησε το σίδερο και βάλθηκε να καθαρίζει το ήδη καθαρό σπίτι (το είχα κάνει το προηγούμενο απόγευμα) γιατί έχει τρίχες σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Όσον αφορά τον καναπέ μου δήλωσε ότι δεν έκατσε επάνω γιατί συχαινότανε. Επίσης με άρχισε ότι πρέπει να το αφήνω κλειδωμένο σε ένα δωμάτιο όταν λείπω, ότι δεν πρέπει να την αφήνω να ανεβαίνει πουθενά, ότι θα πρέπει να μάθει να περνάει ώρα στο μπαλκόνι, εκεί την είχε είπε όσο καθάριζε το σπίτι. Ότι κάποια στιγμή θα κάνω οικογένεια (παντρέυομαι βασικά του χρόνου), ότι το σκυλί γλύφει την περιοχή του και μετά το αφήνω και μου γλύφει το χέρι, ότι έχει μικρόβια, ότι το έχω πολύ λάσκα, ότι αργότερα που θα κάνω παιδιά τί θα κάνω? Θα πρέπει τότε το σκυλί να κοιμάται έξω από το σπίτι, γιατί μικρόβια, γιατί τρίχες, γιατί το ένα γιατί το άλλο. Επίσης μακάρι για την μητέρα μου να μην το παίρνω ούτε αγκαλιά για τις τρίχες ή να μην το αφήνω πάνω μου.
όπως καταλαβαίνετε υπάρχει μία σύγκρουση
εγώ δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη σε όλα αυτά γιατί αγαπάω το σκυλάκι μου, ίσως να το υπεραγαπάω, ίσως να το έχω κακομάθει, δεν είναι σφάλμα και δεν με ενοχλεί προσωπικά πάντα μιλώντας.
Θα ήθελα όμως μία πιο σωστή και αντικειμενική γνώμη από εσάς που είσαστε έμπειροι στο θέμα ειδικά παιδί και σκύλος. Γνωρίζω τα απαραίτητα ότι δηλαδή το σκυλί δεν πρέπει να μπαίνει στο δωμάτιο του παιδιού μέχρι αυτό να αρχίσει να κάνει αντισώματα. Αλλά μήπως είναι όντως τόσο τραγικά τα πράγματα κι εγώ επειδή λατρεύω αυτό το μικρό ζωάκι να μην τα βλέπω?
συγνώμη που μακρολόγησα και συγνώμη που σας ζάλισα, αλλά εάν είναι όντως έτσι τραγικά τα πράγματα ίσως να πρέπει να φτιάξω ένα καινούργιο σενάριο στρατηγικής, αλλάζοντας κάποιες συνήθιες που έχουμε μέχρι τώρα, τώρα που είναι ακόμα μικρή (10 μηνών) και όχι αργότερα, για να μπορώ να έχω και το σκυλάκι μου και αργότερα το παιδάκι μου και να είμαι διπλά ευτυχισμένη.
σας ευχαριστώ πάρα πολύ προκαταβολικά, ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε, σας ξαναλέω ότι το σκυλάκι μου το υπερλατρεύω, αλλά είναι αυτό το "λες?" ... "λες να έχουν δίκιο κι εγώ απλά να μην καταλαβαίνω?"
