Συγγενείς, δε λες τίποτα......Και εμείς τεράστια pitbull είμαστε.....είδατε τελικά που όλοι μας (άνω των 50 κιλών σκύλοι) στο τέλος θα γίνουμε συγγενείς ??
Ή ξυρισμένο Rottweiler (για τη Μόκα)... και μου έβαλαν χέρι που το ξύρισα!!!
Συγγενείς, δε λες τίποτα......Και εμείς τεράστια pitbull είμαστε.....είδατε τελικά που όλοι μας (άνω των 50 κιλών σκύλοι) στο τέλος θα γίνουμε συγγενείς ??
θα έπρεπε να δείτε πως λειτούργησε το αποτρεπτικό μέγεθος ενός μπόξερ στην περίπτωση της μαμάς μου, όταν κάθησε δίπλα μας με την κυρία του, και περίμενε να αρχίσουμε την επιβίβαση στο πλοίο:Δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό... δεν λειτουργεί πάντα αποτρεπτικά...
Αυτό που λειτουργεί αποτρεπτικά είναι το χρώμα, τελικά...
σε ευχαριστω παρα πολυ για τις πληροφοριες! η αληθεια ειναι οτι απλα προσπαθει να το αποφυγει γυριζοντας το κεφαλι προς την αλλη πλευρα. σε μενα μπορει και να κατσει! αλλωστε εχω καταλαβει οτι το φορτε του ειναι κατω απο τα αυτια!και εκει επιμενω στα χαδια!1. Οντως, σχεδόν όλα τα σκυλιά (αλλά και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι !!!) δεν γουστάρουν το χάδι στο επάνω μέρος του κεφαλιού... και, ιδίως, αυτό το ταπ-ταπ που κάνουν διάφοροι...
Ειδικά, από αγνώστους...
Τα κυριαρχικά σκυλιά (επίδοξοι αρχηγοί, ή "φτασμένοι" αρχηγοί), τα θυμώνει και τα εξιτάρει αρνητικά...
Τα υποτακτικά σκυλιά (ακόλουθοι), τα κατεβάζει... τα στρεσσάρει (πάρα πολύ!) κι αυτά, αλλά δεν εξωτερικεύονται τόσο δυναμικά...
Τα ισορροπημένα σκυλιά, απλά το ανέχονται για λίγο (και, έτσι, ο μέσος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τη δυσφορία)...
Τα φοβικά σκυλιά... τα στέλνει στον "πάτο"... ακόμα και οι άσχετοι σε ρωτάνε: "φοβάται το κακόμοιρο?"...
2. Ετσι και ο Casper... δεν άφηνε (και δεν αφήνει) κανέναν...
Και η Μόκα μου, κανέναν δε ήθελε (και εξακολουθεί να μην θέλει) να αφήσει να της χαϊδέψει το κεφάλι, αλλά δεν είναι τόσο δυναμική... οπότε "μίκραινε" και οπισθοχωρούσε, αν ήταν στο λουρί... ή, απλά, έφευγε πιο μακριά, αν ήταν λυτή...
3. ...Και, αν δεν τους πιάσεις το χέρι (και δεν το κρατήσεις, όσο χαϊδεύουν)...
Θα παρατηρήσεις ότι, παρόλα αυτά, στο κεφάλι θα καταλήξουν... οι πιο πολλοί άνθρωποι φοβούνται (από ελάχιστα έως πολύ) και το κεφάλι παρουσιάζει μιά (σωτήρια, όπως λανθασμένα νομίζουν) ιδιότητα: Είναι μακριά από το στόμα!!!
4. Ξαναείπαμε: Δεν τους αρέσει... δεν είναι το καλύτερό τους...
Αρα, τον ιδιοκτήτη και την οικογένεια (όσους αναγνωρίζουν ιεραρχικά ψηλότερα - αλλιώς, ανάλογα με το σκύλο, μπορεί και να δαγκώσει, ή τουλάχιστον να γρυλίσει) τον αφήνουν (και οφείλουν να τον αφήνουν να κάνει τα πάντα!)... αλλά οι αντιδράσεις είναι οι ίδιες, απλά πιο ήπιες... για παράδειγμα:
Η Μόκα, πάντα θα χαμηλώσει το κεφάλι (πάντα!)... έστω κι αν, τελευταία δεν το χαμηλώνει τόσο πολύ (και, έτσι, ο πολύ άσχετος δεν το αντιλαμβάνεται, όταν με βλέπει να τη χαϊδεύω)...
Η Casper, πάντα θα το γυρίσει ελαφρά προς το πλάϊ (όταν τον χαϊδεύω απαλά)... αλλά και αυτός θα το χαμηλώσει, αν του κάνω, με φόρα, το "αγενές" πατ-πατ...
1. Συμφωνώ σε αυτό... δεν είναι απαραίτητο να τον χαϊδεύουν όλοι όσοι συναντάει...
2. Ναι... ή φοβάται (σπάνιο)... ή πονάει (πολύ σπάνιο - θα είχε και άλλα συμπτώματα)... ή δεν έχει εμπιστοσύνη (πιθανό)... ή δεν γουστάρει (το πιο πιθανό)... μιάς και, είπαμε, ότι για τα σκυλιά δεν είναι το καλύτερό τους...
Θεωρώ, όμως, ότι δεν μεταφράζεται άμεσα (αυτή η δυσφορία) στο ότι θεωρεί τον εαυτό του αρχηγό της "αγέλης"...