Φυλές τύπου Mastiff

[Fileiro]

Εύχομαι να δω εδω πολλούς φίλους των φυλών αυτών και καποτε επιτελους και ενα Molosser Club στην Ελλάδα....

 

[SwkDoG]

Isten hozta Fileiro!...

Αν το έγραψα σωστά μιας και το λεξιλόγιο μου είναι περιορισμένο στην Ουγγρική...
Έχω συναντήσει δημοσιεύσεις σου σε Ουγγρικό φόρουμ (αν δεν κάνω λάθος... ) που μπαίνω περιστασιακά.

Καλώς ήρθες λοιπόν και καλές δημοσιεύσεις!!!...

Αν θες παρουσίασε λίγο περισσότερο τον εαυτό σου στο Νέο Μέλος
,τα σκυλιά σου και τον παλμό της κυνολογικής ζωής στην Ουγγαρία ίσως.
Όσο για το Molosser Club δεν είναι κάτι δύσκολο στο να γίνει απλά να μην είναι άλλος ένας όμιλος που έγινε για...να γίνει απλά.

 

[Fileiro]

Που βρήκες το forum;
Μιλάς ουγγρικα;
Εχω παρατήσει το forum, αφου ελιδα οτι το επίπεδο του συγκεκριμένου ειναι μηδέν.
Δεν ζω πια εκει.Ασχολούμαι με τις μολοσσοειδείς φυλές.
Εσυ?

 

[Fileiro]

Τι εννοείς οτι το Molosser Club δεν είναι δύσκολο να γίνει?

 

[Fileiro]

το Molosser Club δεν είναι κάτι δύσκολο στο να γίνει????
Πως το εννοείς αυτό??

 

[SwkDoG]

Δεν μιλώ Ουγγρικά,παρά μόνο κάποιες λέξεις και εκφράσεις και "κουτσοδιαβάζω" τα "Kutya" με λεξικό...
Είχα γνωστούς Μαγιάρους αλλά έχω χάσει επαφές πια...

Όσο για τον Όμιλο Μολοσσοειδών η "ευκολία" που αναφέρομαι είναι στο να δημιουργήσεις έναν όμιλο (υπάρχουν άλλωστε αρκετοί...) με κάποια μέλοι και τα διαδικαστικά του (νομικά/γραφειοκρατικά).

Η δυσκολία είναι να έχεις ουσιώδεις στόχους που τον δημιουργείς και να τους υλοποιείς...άλλη κουβέντα αυτή.
Μέλοι πάντως και λάτρεις αυτών των φυλών υπάρχουν αρκετοί.

 

[Fileiro]

Αρα να υποθέσω οτι σπούδαζες εκει.....
Σχετικά με τον όμιλο θα διαφωνήσω μαζί σου.Εξαιτίας κάποιου άρθρου του κανονισμού του ΚΟΕ, η δημιουργία Molosser Club ή ενός Sighthound Club, δεν ειναι δυνατή.
Θα χαρώ να δω εδω ζωηρή και ουσιώδη κουβέντα γύρω από το θέμα και κυρίως συζήτηση για θέματα που αφορούν τις φυλές αυτές.

 

[ΜΑΚΗΣ]

Σε ποιό ακριβώς άρθρο του Κ.Ο.Ε. αναφέρεσαι? Τι λέει και εμποδίζει κάποιον να κάνει ένα τέτοιου είδους όμιλο? τι σκυλιά έχεις (εάν έχεις) και ποιές ράτσες σε ενδιαφέρουν να υπάρχουν στον όμιλο?
Με μπέρδεψες αφού αναφέρεσαι σε MOLOSSER club (ομάδα 2) και ύστερα σε sighthound (ομάδα 10).

 

[Fileiro]

Υπάρχει άρθρο στον κανονισμό του ΚΟΕ που αφορα τους ομίλους φυλών.
Το άρθρο 4 αναφέρει:
Εφ’όσον πρόκειται για Ομάδα Φυλών , αυτές πρέπει να έχουν συγγένεια ως προς τη χώρα καταγωγής τους και τις εργασιακές τους αρετές . πχ. Όμιλος Βελγικών Ποιμενικών ( Γκρένενταλ , Τερβύρεν, Μαλινουά, Λακενουά ).

Έτσι ενα molosser club που περιλαμβάνει αγγλικές, γαλλική, ιταλικές, βραζιλιάνικη, ιαπωνική, ισπανικές φυλές, δεν μπορει να συσταθεί.
Το ίδιο πρόβλημα έχουν και όσοι φίλοι των λαγωνικών δίωξης θέλουν να ενωθούν κάτω από ένα όμιλο.

Παρόλα αυτά υπάρχει όμιλος Σπάνιελ που περιλαμβάνει και αγγλική και αμερικάνικη φυλή.

Άρα φιλε SwkDoG δεν ειναι ευκολο.Είναι αδύνατο.Μάλιστα απόπειρα έχει γίνει στο παρελθόν.Και ουσιώδεις και συγκεκριμενοι στόχοι υπάρχουν.Ο ΚΟΕ δεν δέχεται.Ολες οι χώρες έχουν molosser clubs....εμείς ..οχι......
Εγώ έχω Fila Brasileiro φίλε Μάκη.

 

[SwkDoG]

Δεν γνώριζα το συγκεκριμένο άρθρο του κανονισμού που όντως αποτελεί εμπόδιο,αλλά γιατί δημιουργήθηκε από τον Κ.Ο.Ε. αυτή η διευκρίνηση?!...

Εξυπηρετεί κάπου ή κάποιους?!...και πως θα μπορούσε να δωθεί μια λύση?...

Μέσω ενός διοικητικού συμβουλίου του Κ.Ο.Ε. και πρόταση για αλλαγή στο συγκεκριμένο άρθρο ας πούμε?!...

 

[Fileiro]

Ισως να μην θέλουν να υπάρχουν δυνατοί όμιλοι..

Ας ελπίσουμε οτι στην επόμενη γενική του ΚΟΕ θα αλλάξει το καταστατικό......

 

[SwkDoG]

Ισως να μην θέλουν να υπάρχουν δυνατοί όμιλοι..

Δε το καταλαβαίνω αυτό...
Κατ'αρχήν τι εννοείς με το "δυνατοί όμιλοι"?...Με πολλά μέλη?
Και ποιός ο λόγος να μη τους θέλουν?...

 

[denis]

Καλησπέρα, βρήκα το θέμα ενδιαφέρον και είπα να ποστάρω κι εγώ κάποιες προσωπικές απόψεις και κάποια δεδομένα (είδα φως και μπήκα δηλαδή).

1. Γαλάζια μάτια σε Ντόγκο Αρτζεντίνο ηλικίας μεγαλύτερης των τεσσάρων μηνών αποτελούν σφάλμα αποκλεισμου από την εκτροφή και κατά συνέπεια κι από την έκθεση.
2. Το Ντόγκο Αρτζεντίνο δεν είναι Μολοσσοειδής σκύλος, παρά την κατάταξη της ΔΚΟ (FCI) στην συγκεκριμένη υποομάδα της ομάδας 2. Το να συζητήσουμε το "γιατί" είναι ένα θέμα που θα πυροδοτήσει τόσες συζητήσεις και διαλόγους που μάλλον θα χρειαστούν ειδική ενότητα.
3. Ο Ελληνικός Όμιλος Ντόγκο Αρτζεντίνο πράγματι είχε ξεκινήσει φιλόδοξα το 1999 με καταπληκτικές φιλοδοξιες, αλλά όπως συμβαίνει συνήθως και οι καλύτερες παρέες χαλάνε. Ο Ο.ΦΙ.Ρ.Ε. (Ρότβαϊλερ) π.χ. μάζευε κάποτε 150 συμμετοχές σε εκθέσεις και όσοι είχαμε την τύχη να "πάιξουμε" τότε, σήμερα απλά νοσταλγούμε εκείνες τις στιγμές.
Το ίδιο συνέβη κατά πάσα πιθανότητα στον Όμιλο Ντόγκο όταν η διάθεση των φίλών έπαψε να είναι πια τόσο μεγάλη.

ο Όμιλος είναι παρελθόν παιδιά.Κρίμα γιατί είχαν αρχίσει πολύ σοβαρα, μέ έκδοση εντύπου και συναντήσεις.
Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω στις μολοσσοειδείς φυλές (εντάξει..όχι σε όλες)....

Πάντως φίλε Κυριάκο, οι πληροφορίες λένε πως ο Ε.Ο.Ν.Α. επαναδραστηριοποιείται με έκθεση τον Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη και με επανέκδοση του "ΤΑ ΝΤΟΓΚΟ ΜΑΣ" μέχρι το τέλος του χρόνου!
Για να δούμε...

 

[denis]

Το να συζητήσουμε το "γιατί" είναι ένα θέμα που θα πυροδοτήσει τόσες συζητήσεις και διαλόγους που μάλλον θα χρειαστούν ειδική ενότητα.

Παρακαλώ γι'αυτό ζούμε

 

[denis]

Όσο μαζοχιστική κι αν βρίσκω την προτροπή (κι αυτό επειδή εμβαθύνει μάλλον σε ενδότερα κυνοτεχνικά θέματα που οι περισσότεροι θα θεωρήσουν βαρετά) δεν θα μπορέσω να αντισταθώ στον πειρασμό...
:twisted:
Το Dogo Argentino περιγράφεται τόσο στο παλιό (του Agustin Nores Martinez) όσο και στο καινούργιο πρότυπο σαν σκύλος "μεσόμορφος". Ένας μεσόμορφος σκύλος έχει το κέντρο βάρους του ακριβώς στην μέση της σπονδυλικής του στήλης. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα των μολοσσοειδών είναι το μέγεθος του κεφαλιού που τα εμφανίζει μπροστόβαρα, δηλαδή με το κέντρο βάρους τους στο μπροστινό τμήμα της σπονδυλικής στήλης, άλλωτε λιγότερο μπροστά (Γερμανικός Μολοσσός) κι άλλοτε στον σβέρκο (Αγγλικό Μπουλντόγκ). Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο το Ντόγκο Αρτζεντίνο ήταν αρχικά – στο παλιό σύστημα κατάταξης της ΔΚΟ (FCI ) με τις 6 ομάδες - ταξινομημένο στην ομάδα των κυνηγόσκυλων μαζί με το Ροδεζιανό Ρίτζμπακ.
Αυτός ακριβώς ο χαρακτηρισμός του "μολοσσοειδούς" έστρεψε την - ευρωπαϊκή κυρίως - εκτροφή του Dogo Argentino στα μέσα της δεκαετίας του 1990 προς αναζήτηση ενός βαρύτερου τύπου. Ευτυχώς πολύ σύντομα – ιδιαίτερα στην πατρίδα της φυλής – αντιλήφθηκαν πως αυτός ο βαρύτερος τύπος δεν μπορούσε να κυνηγήσει σωστά το θήραμα. Κι έτσι φτάσαμε να έχουμε σήμερα πάλι όμορφα και ισορροπημένα Dogo Argentino.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
8)

 

[denis]

Ναι, αν θεωρήσουμε τον Μολοσσό ετσι - με την ''μοντέρνα'' έννοια δηλαδή σκύλο όπου σχεδόν το ένα τρίτο του βάρους του βρίσκεται μπροστά από τους ώμους ... πότε όμως ήταν έτσι, και πότε εξυπηρέτησε αυτό τόσο πολύ ??

Η όλη πορεία των μολοσσιδων φυλών δείχνει ελάχιστους σκυλους της κατανομής αυτής (ίσως και ''φουσκωμένους'' από τους θρύλους - και περισσοτερο σκύλους με ακριβώς τα χαρακτηριστικά αυτά - σκύλους που ετρεχαν και σκύλους σύλληψης - είτε θηράματος είτε ανθρώπου ... πολεμικούς ίσως σκύλους που δεν νομίζω κανείς να έχει την ψευδαίσθηση ότι ήταν τύπου Mastino ή Mastif ...

Σχετικά με την κατάταξη ώς κυνηγετικό δεν συμφωνώ - θεωρώ ότι τότε θα έπρεπε δεκάδες φυλές να καταταχτούν εκεί ... terrier - διάφοροι λυκοθήρες και ελαφοθήρες - λαγωνικά - ακόμα και toy φυλές ... προτιμω τον ''μολοσσό που κυνηγάει κι όλας '' αρκεί να τηρείται αυτό το ''κηνυγάει'' από το πρότυπο (το οποιο δεν είπε ποτέ ''φτιάξτε έναν σκύλο που δεν θα μπορει να τρεξει λογω της κεφάλας του'' ), αλλά και από αυτούς που σκοπίμως παρερμηνεύουν τα πρότυπα, και ψάχνουν αφορμή (γιατί αφορμή είναι κάτι τέτοιο) να αλλάξουν το σκύλο (το ίδιο εχει γίνει και στο rott) αγνοώντας όλα τα υπολοιπα ''παραγγέλματα'' περί ισορροπιας ίσως και ευκινησίας, και βασιζόμενοι στο πχ ''κεφάλι φαρδύ ανάμεσα στ'αυτιά και δυνατό κλπ'' δημιουργώντας μη λειτουργικά ζώα ...

Σημ: μου αρεσουν και εμένα περισσοτερο κατά τ'αλλα ...

Kατά την γνωμη μου εκτός από τέτοιες '' ακραιες '' φυλές, ολες οι άλλες που το πρότυπό τους ορίζει μέσο τύπο θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Dogo και να κάνουν λίγο ''κράττει'' στα ζώα - όχι μόνο στο μέγεθος αλλά στην κατανομή αυτήν που περιεγραψες - και στην μορφολογία της κεφαλής - πολύ βασικό - και στο μήκος και την γωνίωση των ποδιών ... :wink:

Ο μαζοχισμός δεν έχει όρια απ'ότι βλέπεις :lol: :lol: 8)

 

[denis]

Ο μαζοχισμός δεν έχει όρια απ'ότι βλέπεις :lol: :lol: 8)

:lol: :lol:

και να που βγήκαμε off-topic!

 

[denis]

αυτο γαι τους πολεμικους σκυλους το εχω απορια καιρο.
ολοι μιλουν για αρχαια μαστιφ μεγαλου ως πολυ μαγαλου μεγεθους που ηταν πολεμικοι σκυλοι αλλα τα μεγαλα μαστιφ δεν μπορουν να κουνηθουν καλα καλα αν εχει λιγη ζεστη απο την αλλη ενας πολυ μεγαλος σκυλος ειναι πολυ ευαλωτος καθως ειναι πιο δυσκυνητος και κουραζεται αρκετα ευκολα.

αρα τα μαστιφ παλια δεν ηταν και τοσο μαστιφ οπως τα γνωριζουμε σημερα(λεω)

 

[denis]

Κατά την γνώμη μου καλά λές ...

Οι Ρωμαιοι ίσως είχαν σκύλους που μεταφέρονταν (μην ξεχνάμε εκστρατείες μηνών στην Αιγυπτο και την Μεσοποταμία έκαναν -τεράστια διαφορά κλίματος και πρόβλημα στο ΤΙ θα τρωνε αυτά τα σκυλιά) και απλά έκαναν την δουλειά τους επί τοπου, παρ'όλα αυτά δεν ήταν έτσι - δεν μπορει να ήταν - παρατηρώντας επισης όπου σκύλοι τέτοιοι ζευγαρώθηκαν με τοπικούς σκύλους φύλαξης (πιθανοτατα λογω σταθερού τόπου διαβίωσης και φυσικών εχθρών ήταν μεγαλόσωμοι σιγουρα) έδωσαν σκύλους μέσου προς μεγάλου τύπου - η πιθανότητα να ήταν μικροτεροι δηλαδή οι σκύλοι αυτοι απο τους φύλακες κοπαδιών απο την αρκούδα της Κεντρικής Ευρώπης είναι πολύ μεγάλη, αλλιώς θα είχαμε τέρατα ...

Πιστεύω ότι η ιδιότητά τους ώς πολεμικοι σκύλοι (το ''ταπεραμέντο'' τους σίγουρα θα εντυπωσίαζε εξάλλου) ''φούσκωσαν'' τους θρύλους και τις τοπικές δοξασίες και έτσι έχουμε τέτοιες αναφορές σε πολλά μέρη από διαφορετικές πηγές ...

 

[denis]

Φίλε Νίκο, μιλάμε για την εξέλιξη της πρωτόγονης μορφής αυτών των σκύλων που προφανώς έχει ξεφύγει προ πολλού απ’ τα όρια της ουσιαστικής χρήσης του. Έτσι οι Ιταλοί ισχυρίζονται πως οι πολεμικοί σκύλοι των Ρωμαίων ήταν πιο κοντά στο Cane Corso απ’ ότι στο Mastino Napoletano. Και λέω πιο κοντά γιατί προφανώς τα σκυλιά των Ρωμαίων ήταν ακόμη πιο ελαφριές κατασκευές. Το Θιβετιανό Μαστίφ λίγη σχέση έχει με το σκυλί που υπήρχε στην περιοχή την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το Αγγλικό Μπουλντόγκ του σήμερα μοιάζει ελάχιστα στον πρόγονό του, που αντιμετώπιζε ταύρους.
Η παγίδα της μορφολογίας στην απόλυτη μορφή της και σε αντιδιαστολή με την χρήση (αφού δεν χρειάζεται να πολεμάει ο σκύλος σήμερα γιατί να μην επικεντρωθούμε στην εμφάνιση), εύκολα ξέφυγε από το μέτρο.

(Και για να μην είμαστε off-topic):
Για την φυλή για την οποία συζητάμε είχε γίνει ολόκληρη μάχη στην πατρίδα της. Υπήρχαν απ’ την μία πλευρά εκείνοι που υποστήριζαν πως το Dogo Argentino θα έπρεπε να είναι ένας σκύλος πιο μικρόσωμος κι ευκίνητος (58 με 63 εκ.) και οι άλλοι που έλεγαν πως σήμερα δεν υπάρχει πια η ανάγκη ενός σκύλου καθαρόαιμου κυνηγού δηλαδή ενός σκύλου με αρετές αρπαχτικού – άρα ας τον κάνουμε εντυπωσιακό. Αυτές οι δύο πλευρές χωρίστηκαν και για μια κρίσιμη, αλλά ευτυχώς σύντομη εποχή είχαμε τα σκυλιά της επαρχίας της Αργεντινής και τα σκυλιά του "Μπουένος Άιρες".