Καλησπέρα σε όλους σας,
Καταρχήν να σας ευχαριστήσω για τις συμβουλές σας και ειδικά την/τον Dr. Zhivago για τον χρόνο που μου αφιέρωσε. Λόγω φόρτου εργασίας στο γραφείο δεν μπόρεσα να γράψω τις προηγούμενες ημέρες.
Να αναφέρω (αν δεν το έχω κάνει ήδη) ότι στο forum εγγράφηκα γιατί είδα ότι ανταλλάσσετε μεταξύ σας απόψεις και γνώσεις γύρω από το κοινό μεταξύ μας θέμα, τον σκύλο και γιατί πιστεύω και εγώ η ίδια ότι χρειάζομαι συμβουλές και βοήθεια. Έχουμε έρθει σε επαφή με εκπαιδευτή που μας συστήσανε και έχουμε ακούσει καλά λόγια από όσους τον ξέρουν.
Να διευκρινίσω ότι ο άνθρωπος είδε τη συμπεριφορά του με τα άλλα σκυλιά που περνούσαν από κοντά μας (και με τη Λήδα) και είπε ότι είναι ήρεμος και θέλει να παίξει. Δεν μας είπε «λύστε τον στη βόλτα, δεν έχετε φόβο, είναι παιχνιδιάρης» και διάφορα άλλα χαλαρά. Σε μια τέτοια περίπτωση και εγώ θα του έδειχνα την πόρτα.
Ο Έκτορας είναι εκπαιδευμένος εγώ όμως όχι και συνεπώς πρέπει, για να μπορέσω να ανταπεξέλθω.
Επίσης, μας έδειξε κάποια πράγματα και πλέον ο Έκτορας από εκεί που με πήγαινε βόλτα, τώρα περπατάει δίπλα μου σαν κύριος (ο ώμος του στο πόδι μου). Εντάξει άμα επείγεται ψιλοτραβάει. Εκεί τι να του πω να κατουριέται σαν «κύριος». Πάω και εγώ πιο γρήγορα για να ξαλαφρώσει.
Στο συγκεκριμένο θέμα απάντησα επειδή έχουμε ένα αδέσποτο, το οποίο έχει ματωθεί να μας χώνεται και όχι επειδή ο Εκτορας επιτίθεται σε άλλα σκυλιά. Όταν βλέπει άλλα σκυλιά ή αδιαφορεί ή γυρίζει και τα κοιτάει, όταν όμως του πω «όχι» γυρίζει την κεφάλα του αλλού, συνεχίζουμε τη βόλτα μας ούτε τραβάει ούτε λαλάει.
Σαν γυναίκα δεν έχω τη σωματική δύναμη ενός άντρα και σαφώς δεν έχω τη δύναμη που έχει ένα Rottweiler, την οποία μάλλον ούτε άντρας την έχει για να τον κρατήσει σε μια ενδεχόμενη εμπλοκή με άλλο σκύλο.
Ένας ιδιοκτήτης σκύλου, που ο ίδιος δεν γνωρίζει πως να χειριστεί τον σκύλο του, πως να τον κοινωνικοποιήσει, πως να τον βοηθήσει να εκτονωθεί, που φοβάται ο ίδιος τα σκυλιά κλπ, είναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ για να έχει σκύλο.
Ποιο ήταν το παράλογο που έγραψα ? Ότι έχω ένα τεράστιο, δυνατό, ενήλικο σκύλο, τον οποίο όμως δεν τον έχουμε από κουτάβι για να γνωρίζουμε τη συμπεριφορά του και όταν έγραψα το μήνυμα τον είχαμε μόλις 20 ημέρες, ούτε καν 1 μήνα ? Τα σκυλιά δεν τα φοβάμαι, για το χειρισμό του συγκεκριμένου σκύλου έχουμε ζητήσει τη συνδρομή εκπαιδευτή. Δηλαδή, δεν είμαι ικανή ούτε για το ημίαιμο που έχουμε ?
Γιατί είμαι ακατάλληλη γι’αυτόν, επειδή δεν βγήκα στο forum να πω ότι «με τον σκύλο τα πάμε τέλεια, όταν του λέω «κάτσε» ή «κάτω» τα εκτελεί, δεν έχω πρόβλημα, ότι του πω θα το κάνει», αλλά ήμουν συνειδητοποιημένη γι’αυτό που έχουμε ή γιατί ψάχνομαι για πιθανά προβλήματα πριν να τα βρω μπροστά μου σαν εκπληξούλα.
Και στην τελική, πόσοι από αυτούς που έχουν Rottweiler ή άλλες παρόμοιες ράτσες είναι κατάλληλοι γι’αυτά. Επειδή απλά δεν τα φοβούνται ? Το ότι τα έχουν συνέχεια δεμένα και τα έχουν κάνει άγρια, επιθετικά ή και γω δεν ξέρω τι άλλο?
Δεν λέω είναι μεν υπάκουος, αλλά είναι και τεράστιος και ουσιαστικά, ας μη γελιόμαστε, του είμαστε σχετικά άγνωστοι. Φοβάμαι μήπως σε κάποια στιγμή δεν καταφέρω να τον κρατήσω (πάντα είναι δεμένος).
Ξαναδιαβάζοντας τα γραπτά ομολογώ ότι βγάζω έναν έντονο φόβο, αλλά την παραπάνω φράση μου κάποιος που είναι «ακατάλληλος» δεν νομίζω ότι θα την παραδεχόταν.
Μου φαίνεται υπέρχοχο το ζώο που μάζεψες και πιστεύω πραγματικά πως είσαι πολύ τυχερή! Το θέμα είναι να το πιστέψεις και 'συ, να ζητήσεις βοήθει από σωστούς ανθρώπους και να φανείς άξιά του. Αν το κάνεις, θα πάθεις την πλάκα της ζωής σου!!!
[FONT="]
Ότι είναι υπέροχος (και σαν χαρακτήρας) φάνηκε από την πρώτη στιγμή, σήμερα κλείνουμε 26 ημέρες μαζί και έχουμε ήδη πάθει την πλάκα μας, από τον τρόπο που μας υποδέχεται, από τα παιχνίδια του, από τον τρόπο που μας δείχνει την αγάπη του. Μέσα σ’αυτές τις λίγες ημέρες (και όντας ενήλικο σκυλί) έχουμε κερδίσει πολλά. Όταν τον παίζω δεν είμαι τόσο διστακτική στις κινήσεις μου, μ’αφήνει πλέον να τον πλησιάζω όταν τρώει, να τον χαϊδέψω ή και να έχω το χέρι μου κοντά στο πιάτο του, να τρώει και να αφήνει το φαγητό του γιατί τον φώναξα, του έδειξα ότι δεν μου αρέσει το παιχνίδι του να πιάνει το χέρι μου με το στόμα του και το σταμάτησε, παρόλα αυτά με αφήνει να του γαργαλάω τον ουρανίσκο, κάθομαι κάτω και έρχεται και χώνει την κεφάλα του στην αγκαλιά μου.
Σας ευχαριστώ και πάλι και συγγνώμη για την πολυλογία μου.
[/FONT]
