Ο δικός μου είναι Aussie τα οποία είναι πάρα πολύ έξυπνα όπως έχει αποδείξει πολλάκις. Εφόσον τον πήρα στην Αμερική και ήταν 2 χρονών περίπου και μένουμε εκεί πέρα και τον εκπαιδεύω, τα λέμε αγγλικά αν και του μιλάω και ελληνικά και ενίοτε και τούρκικα για πλάκα. Τελειώσαμε και το Basic Obedience, οπότε όλα τα κάτσε, σήκω, σφίξε το χέρι (εκεί πια αριστέψαμε, ήτανε ο μόνος σκύλος στην τάξη που έδινε το δεξί του πόδι να χαιρετήσει, τα υπόλοιπα χαϊβάνια βγήκαν τελείως τούβλα και δίνανε το αριστερό), κλπ. Όταν τον πήρα ήταν τελείως άσχετος και χωριάτης, τώρα όμως έχει γίνει εξπέρ και μάλιστα με πρήζει να κάνει τα "μαθήματά του", προφανώς διότι ξέρει ότι έπεται μάσα. Από ελληνικές εντολές έχει παραδόξως μάθει ότι το "Να σε βλέπω" που λέω επιτακτικά όταν τον βγάζω έξω για κατούρημα, κλπ., σημαίνει ότι πρέπει να έρθει πίσω πάραυτα. Το "I am leaving" ξέρει ότι το λέω εκβιαστικά άμα δεν έρχεται πίσω και πιστεύει συγκεκριμένα ότι θα μπω στο αυτοκίνητο να φύγω κι εγώ δεν ξέρω πού. Το "I will be back" το ερμηνεύει ως "πρέπει να φύγω χωρίς εσένα, μη μου τα πρήζεις, θα έρθω πίσω".
Επιπλέον προσπαθεί να με εκπαιδεύει. Όταν γκρινιάζει και κάνει "μομ-μομ-μομ-μομ-μομ" πάει να πει ότι πεινάει και μάλιστα πολύ για γεύμα, όχι για λιχουδιά. Επίσης πιστεύει ότι είμαι τελείως παράλογη διότι δεν πετάγομαι σαν ελατήριο όταν χτυπάει το ξυπνητήρι το πρωί. Για να με εμποδίσει να κλείσω το ξυπνητήρι πηδάει στο κρεβάτι μου μεταξύ εμένα και του ξυπνητηριού και μετά αρχίζει και κλαίει. Αν τον προλάβω, πηδάει στη θέση μου ώστε να μην ξαπλώσω. Και έτσι και τον αγνοήσω, προσπαθεί να εφαρμόσει την εκπαιδευτική μέθοδο που ακολουθούμε για την αφεντομουτσουνάρα του, δηλαδή μου πετάει ένα αρκουδακι και τρέχει έξω από το δωμάτιο, κοιτάζει πίσω του και γαυγίζει από μακρυά (το αντίστοιχο "έλα/come"). Άμα δουλεύω αργά και θέλει να βγει έξω για κακά του, κάθεται, στηρίζεται στα μπροστινά πόδια σηκώνει τα πίσω και προχωράει και βαρά τον αποτέτοιο του κάτω γκρινιάζοντας!
Το ωραιότερο όμως είναι όταν αρχίζει να κυλιέται στο πάτωμα και βγάζει περίεργους ήχους, ενώ κάνει δήθεν ότι φταρνίζεται. Αυτό το κόλπο είναι πρόσκληση να έρθω να τον γαργαλήσω στην κοιλιά, να τον τρίψω και να του πω ελληνιστί "πάει λαγός να πιει νερό στου Αττάλου το λαιμό"! Μετά φταρνίζεται αληθινά δυο φορές και θέλει να του πω, πάλι στα ελληνικά "τσουουουου! Γίτσες!"
Όταν τον πρωτοπήρα το μόνο που ήξερε να κάνει είναι να πάει και να βρει, ένας Θεός ξέρει πού, κάτι ξεχασμένες παντόφλες και να μου τις φέρει! Εγώ όμως δε φοράω ποτέ παντόφλες διότι προτιμώ να κυκλοφορώ ξυπόλυτη.
Αϊνστάιν ο νεανίας, σας λέω! Τρομερός! Διδακτορικό θα πάρει ο μπαγάσας!