Με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη σε μια φίλη μου θα ήθελα να σας υποβάλω ένα ερώτημα και θα ήθελα να μου πείτε την άποψή σας!
Ας υποθέσουμε πως από σήμερα και έπειτα στη ζωη σας εκδηλώνατε αλλεργία απέναντι στον αγαπητό σας σκυλάκο(κνησμούς,φτερνίσματα,δερματικά εξανθήματα,καταρροή,κοκκίνισμα ματιών και δάκρυα),τι θα κάνατε;;;Θα τον δίνατε ή θα προσπαθούσατε να αντιμετωπίσετε την αλλεργία;;Αν ο γιατρός σας έλεγε πως ίσως δεν υπάρχει μόνιμη γιατρειά για την αλλεργία σας,τι θα κάνατε;;Θα δίνατε τον πολυαγαπημένο σας σκύλο ή θα υπομένατε τα συμπτώματα για την υπόλοιπη ζωη σας με τον σκύλο σας που τόσο αγαπάτε;;;;;
Τελικά ισχύει αυτό που λέει το τραγούδι:«Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει,πόσο σ'αγαπώ πόσο σ'αγαπώ....»
Σας ακούω λοιπόν!![Smile :) :)]()
Ας υποθέσουμε πως από σήμερα και έπειτα στη ζωη σας εκδηλώνατε αλλεργία απέναντι στον αγαπητό σας σκυλάκο(κνησμούς,φτερνίσματα,δερματικά εξανθήματα,καταρροή,κοκκίνισμα ματιών και δάκρυα),τι θα κάνατε;;;Θα τον δίνατε ή θα προσπαθούσατε να αντιμετωπίσετε την αλλεργία;;Αν ο γιατρός σας έλεγε πως ίσως δεν υπάρχει μόνιμη γιατρειά για την αλλεργία σας,τι θα κάνατε;;Θα δίνατε τον πολυαγαπημένο σας σκύλο ή θα υπομένατε τα συμπτώματα για την υπόλοιπη ζωη σας με τον σκύλο σας που τόσο αγαπάτε;;;;;
Τελικά ισχύει αυτό που λέει το τραγούδι:«Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει,πόσο σ'αγαπώ πόσο σ'αγαπώ....»
Σας ακούω λοιπόν!