Κοίτα ρε η διαφορά της ώρας τι σου κάνει! Πήγα για ύπνο και μόλις ξυπνάω βρίσκω τα διπλάσια μηνύματα και σχολιάζω.
Γράφει η Στέλλα:
Στις πολιτισμένες χώρες ακόμη κι οι κυνηγοί, και οι εκτροφείς σκύλων, επιτρέπουν τους σκύλους μέσα στο σπίτι (έστω και με βάρδιες). Όσοι είναι γνώστες του πως να εκμεταλλευτούν τον σκύλο στο έπακρο (ο ευτυχής σκύλος δουλεύει πολύ καλύτερα, προσφέρει πιο πολλά).
Ακόμη κι οι σκύλοι της Αστυνομίας στην Αμερική πάνε ΣΠΙΤΙ το βράδυ. Τα λίγα λεπτά που θα χαϊδευτούν (ΧΩΡΙΣ να πρέπει να κάνουν κάτι) μέσα στη φωλιά του χειρηστή τους ξεκουράζει κι ενδυναμώνει. Δένονται περισσότερο με τον άνθρωπο έτσι και υπακούν πολύ καλύτερα συν του ότι δουλεύουν πιο σκληρά και για περισσότερες ώρες.
Πολύ σωστά. Το ζήτημα μάλιστα της βάρδιας συζητήθηκε πρόσφατα και στο δικαστήριο στο Μίσιγκαν όταν δικάσανε την εκτροφέα που έγινε παπυμιλλού (και που πιθανολογείται να είναι και η εκτροφέας του Μουφ) με τους Αυστραλέζους Ποιμενικούς. Οι ένορκοι και ο δικαστής αποφασίζανε ότι έχασε τον μπούσουλα λόγω ηλικίας και υπερβολικών ζευγαρωμάτων, οπότε της πήρανε τους 62 Αυστραλέζους και τους δώσανε για υιοθεσία και της αφήσανε πέντε με τον όρο να ζουν στο σπίτι και ΟΧΙ στο κτήμα. Η αστυνομία και ο σερίφης της κομητείας πήρανε τουλάχιστον δυο Αυστραλέζους, τον έναν για αστυνομική εκπαίδευση και τον άλλον για να φυλάει τα πρόβατα της κομητείας που κουρεύουν (τρώγοντας) τσάμπα το γρασίδι και έχουν ήδη δημοσιεύσει ρεπορτάζ ότι τα σκυλιά ζούνε με τον αστυνομικό-χειριστή τους στο σπίτι του και τον θεωρούνε αφεντικό τους.
Γράφει ο Δόκτωρ:
Είστε άξιοι της μοίρας σας!!και τα σκυλιά σας επίσης!!
Όπερ μεθερμηνευόμενο ότι καλά να πάθει το Μουφ που από υποψήφιο πτώμα ευθανασίας κατέληξε το άθλιο να υιοθετηθεί από μένα που το κανακεύω και το προσκυνάω όλη μέρα και το τρέχω στους εκπαιδευτές και που έχει αποκτήσει πτυχία μέχρι το ταβάνι και θα αποκτήσει κι άλλα που θα ξεπεράσουν σε αριθμό ακόμα και τα πτυχία το δόκτωρα!!
Χώρια που κοιμάται και στο κρεβάτι με το ανατομικό στρώμα!
Άξια της μοίρας μου κι εγώ και να καταλήξω στο πυρ Κολάσεως να ψήνω μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο και σάλτσα ντομάτα να ταΐζω το Μουφ εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν!!
(Σοβαρά τώρα, τα μπιφτέκια τελείωσαν προ πολλού για το Μουφ! Σήμερα το πρωί έφαγε σκυλοκονσέρβα Purina Pro Plan entrée με κοτόπουλο και λαχανικά.)
Γράφει ο Darkpaladin:
Μιας και το διάβασα καλύτερα τώρα. Πρώτη φορά βλέπω Dr. να ομειλεί με τέτοιο τρόπο. Ξέρετε εσείς κανέναν ενήλικα και 40+ άντρα Dr. να ομιλεί λέγοντας "ΟΧΙ ΠΑΙΔΙΑ......"?. Δεν ξέρω αλλά μου φένετε ποιο πολύ για φάρσα παρα για πραγματικό Dr.
Έλα μωρέ τώρα, κι εγώ διδακτορικό έχω (όχι στην κτηνιατρική όμως και δε με κάνει ειδική επί των σκύλων) και είμαι και σαραντάρα (και) και χρησιμοποιώ την έκφραση "παιδιά". Προσωπικά πιστεύω ότι ο τύπος διδάκτωρ μεν είναι, κτηνίατρος όμως δεν είναι. Στην Ευρώπη μόνο τελευταία προσπαθούν να εισαγάγουν το αμερικανικό σύστημα των πολλαπλών και διαφορετικών majors/minors, όπου σπουδάζεις ένα πράγμα και κάνεις διδακτορικό σε άλλο και στην Ελλάδα ακόμα κλωτσάνε.
Δέσποινα, είμαι σίγουρη θα πράξεις τα δέοντα για τη σκυλίτσα σου. Και ναι, άκου τους εκπαιδευτές αν είναι καλοί. Και η δικιά μου κτηνίατρος στους εκπαιδευτές με έστελνε πάντα για εκπαίδευση. Ακόμα κι όταν εισήγαγα την καραμούζα, το έκανα διότι έτσι μου είπε να κάνω ακολουθώντας τη συμβουλή της εκπαιδεύτριας του δικού της σκύλου. Ο κτηνίατρος είναι επί των ιατρικών και ο εκπαιδευτής επί της συμπεριφοράς. Ακόμα και ο αμερικανικός κτηνιατρικός σύλλογος ανέθεσε τη σύνταξη του στάνταρ τεστ για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς των σκύλων στην εκπαιδεύτρια Nancy Reyes και όχι σε κτηνιάτρους.
Το κακό στην Ελλάδα δυστυχώς είναι ότι έχουμε ακόμα την κάκιστη ιδέα ότι οι σπουδές και οι σχολές σου δίνουν στάτους και σε κάνουν ανώτερο από τους υπόλοιπους κατώτερους. Δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι κάθε επαγγελματίας είναι ειδικός σε ένα πράμα και το πρεστίζ ενός άλλου επαγγέλματος δεν έχει να κάνει με το αντικείμενο. Βλέπε π.χ. το πώς αντιμετωπίζεται η ιατρική και η φυσιοθεραπεία. Στην Ελλάδα, πολύ ηλιθίως, ο φυσιοθεραπευτής θεωρείται από πολλούς ως ο αποτυχημένος που δεν μπήκε ιατρική και επομένως παίρνει διαταγές από το γιατρό που είναι ο λεβέντης και καραμπουζουκλής.
Αντίθετα στην Αμερική ο φυσιοθεραπευτής θεωρείται φοβερά εξειδικευμένος και αυτόνομος επαγγελματίας που ξέρει το αντικείμενό του καλύτερα από το γιατρό. Το να πάρει δε κανείς δεύτερη ειδικότητα (fellowship) στη φυσιοθεραπεία, ιδιαίτερα δε στην ορθοπεδική φυσιοθεραπεία, είναι το πιο δύσκολο και ανταγωνιστικό κατόρθωμα που ξεπερνάει τις δυσκολίες του να πάρει κανείς fellowship στην ιατρική. Εδώ έχω φάει τους ορθοπεδικούς με το κουτάλι λόγω δυο σοβαρών τραυματισμών τα τελευταία χρόνια και σε στέλνουν στο φυσιοθεραπευτή που κάνει αξιολόγηση μόνος του και λειτουργεί αυτόνομα και ο γιατρός τον σέβεται και τον αντιμετωπίζει ως ίσο. Φανταστείτε δε ότι οι νοσοκόμες-αναισθησιολόγοι είναι οι πιο καλοπληρωμένες στη χώρα και βγάζουν περισσότερα λεφτά κι από πολλές ιατρικές ειδικότητες.
Συμπέρασμα: τα διδακτορικά λένε ότι είναι κανείς εξειδικευμένος πολύ σε ΕΝΑ πράγμα. Δε σε καθιστούν πάνσοφο επί πολλών.