Πρέπει να του δείξεις τι θέλεις. Η αλλαγή κατεύθηνσης ίσως να είναι το μόνο που χρειάζεσαι (μιας και δεν τραβάει πολύ). Με πολύ επιβράβευση όποτε είναι δίπλα σου (το πως θέλει να επιβραβεύεται θα το βρεις εσύ).
Το θέμα είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι ΔΕΝ ξέρουν τι θέλουν.
Δηλαδή, θέλουν τον σκύλου "περίπου δίπλα" τους, μερικές φορές ακριβώς δίπλα τους κι άλλες φορές δεν τους πειράζει και να προπορεύεται λίγο, φτάνει να μην τραβάει.
ΛΑΘΟΣ.
Ο σκύλος δεν μπορεί να μάθει τι θές (αν δεν μάθεις εσύ πρώτα). Από την άλλη (το σημαντικότερο στο θέμα του "δίπλα") έχεις δοκιμάσει να περπατάς δίπλα σε φίλο σου (στη Κυψέλη στο πεζοδρόμιο, φαντάσου) και να προπορεύεσαι ελάχιστα;
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ αυτό. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ. Επειδή δεν βλέπεις τον φίλο σου πια (ΜΟΛΙΣ φύγεις από το πλάι του) η απόσταση θα αυξάνεται συνεχώς (εκτός αν εκείνος σε κυνηγάει!). Με άλλα λόγια θα "τραβάς".
Το ίδιο κι ο σκύλος. Δεν είναι πιο "εύκολο" λοιπόν για εκείνον το να μην είσαι αυστηρός (ως προς το να προσδιορίζεις πως η θέση του είναι ΔΙΠΛΑ σου) αλλά πολύ πιο δύσκολο. Ακατόρθωτο μάλλον.
Άρα, αν κάνεις αλλαγές κατεύθυνσης (στροφές), θα πρέπει να προσέξεις να τις κάνεις ΜΟΛΙΣ φεύγει από δίπλα σου. Κάθε φορά.
Αρχικά επέλεξε μια ήρεμη πλατεία για τις ασκήσεις (μην έχεις το νου σου στη βόλτα, παρά μόνο στο μάθημα του σκύλου). Μόνο όταν περπαταέι τέλεια (με στροφές δίπλα σου μέσα στην πλατεία/πάρκο) θα δοκιμάσεις και σε πραγματική βόλτα.
Εγώ χρησημοποιούσα το παραπάνω "κόλπο" σε συνδιασμό με πνίχτη και κάποιες κινήσεις που δύσκολα περιγράφονται εδώ (θα έπρεπε να σου δείξω). Όμως είχα πάντα πολύ μεγάλους και "δύσκολους" σκύλους. Στις εκπαιδεύσεις μου δεν έχω βάλει πάντα πνίχτη στους σκύλους πελατών (συνήθως όμως ναι).
Εξαρτάται από τον σκύλο. Αν όμως δεν ξέρεις να χρησημοποιείς ΠΟΛΥ καλά τον πνίχτη (δεν είναι εύκολο να το μάθεις μόνος σου) δεν το συνηστώ.
Κάνε τα παραπάνω (χωρίς πνίχτη) μένοντας σταθερός στο τι ζητάς (και να επιβραβεύεις χωρίς "τσιγκουνιές" για μήνες και ας το έχει μάθει καλά). Αν δεις πως δεν φτάνει αυτό (και νομίζεις πως χρειάζεσαι πνίχτη) να πας σε εκπαιδευτή να σου μάθει πως θα το δουλεύεις.
Γενικώς δεν χρησημοποιώ φαγητό στις εκπαιδεύσεις χωρίς συγκεκριμένο λόγο
Πχ, είναι ανώριμο κουτάβι που μαθαίνει ακόμη τη φωνή μου, σκύλος που δεν επιβραβεύεται αλλιώς ή για εκπαίδευση εκθέσεων (για έκφραση και πάλι σπάνια).
Αν ο σκύλος σου είναι ευαίσθητος και σου έχει αδυναμία, θεωρώ πως το χάδι και ο ενθουσιασμος της φωνής είναι καλύτερη επιβράβευση (και πιο ασφαλής).
