To διάβασα το θέμα και ευχαριστώ.
Νομίζω πως το 60% που αναφέρεις ως προς τον τελικό χαρακτήρα του ζώου, είναι σχετικά μικρό ποσοστό. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος...
Να σου πω κι εγώ και σου απαντάει και η
mareco, αργότερα...
Το 60%...
α) Η
mareco προσπαθεί να μην "πουλάει" υπεραισιοδοξία... και καλά κάνει, γιατί βλέπουμε ακόμα και ανθρώπους, που τους γνωρίζαμε καλά (ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε) να "προδίδουν" τις προσδοκίες μας... με αυτό το πρίσμα, το 60% (για ένα σκύλο) είναι υψηλό ποσοστό...
β) Προσωπικά (μιάς και εγώ είμαι πιο αισιόδοξος - ρομαντικός... βλέπε: "ροζ συννεφάκι"), αν είχα προλάβει να προβλέψω ποσοστό, θα σου είχα γράψει 90% !!!
Πάντα, όμως, υπάρχει μία υποσημείωση: Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, εμείς οι "αρχηγοί" της οικογένειας, οφείλουμε να δημιουργούμε το υπόβαθρο... και να εξασφαλίζουμε την ομαλή ροή της "οικογενειακής γαλήνης"... ειδικά, όταν στο σπίτι υπάρχουν μικρά παιδιά...
Για να στο πω και αλλιώς, ακόμα και ο πιο ειρηνικός - υποτακτικός - φιλήσυχος σκύλος, μπορεί (στο παιχνίδι) να ρίξει κάτω το παιδί και να το τραυματίσει άθελά του! ή, μπορεί απλά να το χτυπήσει (τελείως κατά λάθος - επάνω στο παιχνίδι) με το δόντι του!
Αρα, πάντα εμείς παρόντες, όταν το παιδί και το σκυλί βρίσκονται στον ίδιο χώρο!!!
Και, για να είμαι ακόμα πιο παραστατικός: Η δική μου σκύλα είναι ένα τέτοιο σκυλί - διαμάντι...
Μία μέρα, όμως, περασε τρέχοντας - παίζοντας από μπροστά μου και χτύπησε τη γάμπα μου με τον κυνόδοντά της... η (σχετικά βαθειά) πληγή εκανε να κλείσει μέρες!
Υ.Γ. Τέλος, σου υπενθυμίζω κάτι, που ίσως να το ξέρεις ήδη: Τα 5χρονα
αγοράκια, είναι συνήθως πολύ ζωηρά - εφευρετικά... πάντα υπάρχει περίπτωση να "πειράξει" ο γιός σου το σκυλάκι... γι αυτό λέμε:
Πάντα, η επαφή σκύλου - παιδιού, με την παρουσία μας!!!