Elios σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές που μου έχεις δώσει ως τώρα (και τους υπόλοιπους φυσικά για τα ενθαρρυντικά τους λόγια). Ό,τι άλλες συμβουλές... καλοδεχούμενες.Το σκυλι το εσωσες οποτε να μην νιωθεις τυψεις και συγχαρητηρια γιαυτο που εκανες.
Τα μανουριασματα ειναι στις αναμενομενες αντιδρασεις αν ειναι ηπια μπορεις να αφησεις τα σκυλια να τα βρουν μονα τους στην ιεραρχια.
Δεν αφηνεις χωρις επιτηρηση τα 2 σκυλια μαζι,σιγουρα οχι ακομα.
Επισης οσο ομορφα και να ειναι στη βολτα και με τα 2 καλο θα ειναι μια απο τις 2 βολτες της μεραςνα βγαινουν και το καθε ενα μονο του για να μην νοιωθει συνεχεια ο παλιος οτι σε μοιραζετε και να κτισης μια σχεση με το αλλο.
Ευχομαι ολα θα πανε καλα!
Υπομονη
Δεν απαντώ πολύ γρήγορα γιατί και για μένα αυτό το στάδιο είναι προσαρμογής και δεν προλαβαίνω. Μου απορροφά πολύ χρόνο όλη αυτή η νέα αλλαγή..
Anyway, ένα γρήγορο update.
Γενικά συμβιώνουμε καλά. Υπάρχουν στιγμές βέβαια μέσα στην καθημερινότητα που μανουριάζουν τα σκυλιά αλλά μέχρι στιγμής όχι τίποτα σπουδαίο. Μικρογρυλίσματα οριοθέτησης του χώρου. Του στυλ "τώρα κάθομαι εγώ εδώ, φύγε".
Βασικά, το μήλο της έριδος είναι ένας καναπές που θέλουν να κάθονται και τα δύο. Μια κάθεται το ένα, μια κάθεται το άλλο. Χθες καθίσανε και τα δυο μαζί, το ένα από τη μια πλευρά και το άλλο από την άλλη κι εγώ στη μέση για παν ενδεχόμενο.
Τώρα έχει πιάσει ο ένας σκύλος τον έναν καναπέ και ο άλλος σκύλος τον άλλον και κοιμούνται.
Γενικά όσο περνάν οι μέρες αρχίζει και συνηθίζει ο σκυλάκος τον νέο τρόπο ζωής. Αυτό που τρέμει τρελά είναι το ασανσέρ. Στις βόλτες βγαίνουν και τα δύο μαζί μέχρι στιγμής για να συνηθίζει το ένα το άλλο. Βγαίνουμε 2 βόλτες κάθε μέρα (μια το πρωί και μια το βράδυ). Με τέτοια ζέστη, μεσημέρι δεν θέλω να τα βγάζω γιατί είναι και γέρικα. Και γενικά οι βόλτες μας δεν είναι πολύ μακρινές γιατί ξεθεώνονται.
Προσπαθούμε να μην αλλάξουμε πολύ τη ρουτίνα του παλιού σκύλου αλλά όσο να ναι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει αναγκαστικά.
Προς το παρόν με τον άντρα μου βγαίνουμε σε βάρδιες για να μην τα αφήσουμε ποτέ μόνα τους.
Επίσης, σκέφτηκα να πάρω κάγκελα προστασίας (όπως αυτά που βάζουν για τα μώρα) για να βάλω σε μια πόρτα που έχουμε έτσι ώστε αν χρειαστεί να λείψουμε και οι δύο να μην τα αφήσουμε στον ίδιο χώρο χωρίς επίβλεψη. Κατά κάποιο τρόπο θέλω να χωρίσω το σπίτι στη μέση και να μην πηγαίνει το ένα στο χώρο του άλλου όσο λείπουμε και έχουμε κανένα απρόοπτο. Αν και γενικά ψιλοαρντάν είναι και τα δυο σκυλιά. Το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας ξαπλώνουν. Αλλά καλού κακού και μέχρι να σιγουρευτώ ότι το ένα έχει αποδεχθεί το άλλο πρέπει να πάρω κάποια μέτρα.
Πιστεύω είμαστε σε καλό δρόμο αλλά δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια από τώρα.