Ο Θεος μας εδωσε ελευθερη βουληση. Ισως το μεγαλυτερο δωρο μετα το ιδιο το δωρο της ζωης.
Το ότι δεν εκανα μαυρο στο ξυλο αυτόν που τις προαλλες μού ρημαξε με την βλακεια του το μισο κτημα, οφειλεται στον σεβασμο της ζωης του από μερους μου, που κι αυτό οφειλεται σε μια γενικοτερη παιδεια και εκπαιδευση, η οποία ξεκινησε από πολύ νωρις, ή στον φοβο να βρεθω να πληρωνω αποζημιωσεις ή να μπω για λιγο καιρο φυλακή.
Καπως ετσι μαλλον λειτουργει και ο σκυλος. Εχει ελευθερη βουληση, είναι, αναλογα με το ατομο, οπλο με λογικη και δυνατοτητα ληψης αποφασεων, αλλά τα παραπανω ελεγχονται, εκπαιδευονται και καθοδηγουνται από εμας, με τις αναλογες παντα επιβραβευσεις ή συνεπειες, ώστε να πειστει.
Αφορμη γι αυτό το θεμα είναι η γατα της γειτονιας και ο δασκαλος που κανει ιδιαιτερα στην κορη μου.
Μετα από πολύ κοπο και ενασχοληση, κυριως λογω των τελευταιων μου αποτυχιων, καταφεραμε παλι να περναμε, φυσικα με το λουρι, στο εναμισι μετρο δίπλα από γατα, χωρις το λουρι να τεντωνει καθολου.
Το πώς, εχει αναλυθει επαρκως στο παλιο θεμα «Γατοκόλαση».
Οι γατες, όπως και τα σκυλια, είναι μαστόρισσες στο να διαβαζουν την γλωσσα του σωματος και να αξιολογουν καταστασεις.
Συμβαινει λοιπον το εξης. Ενώ πλησιαζουμε, με φανερη την δικη μου επιβολη πανω στην Ηρα, η οποία είναι μεν τσιτωμενη αλλά δεν φαινεται να σκοπευει να ορμηξει, η γατα, αντι να εξαφανιστει με ελαφρα πηδηματακια, ως είθισται, μας περιμενει στη μεση του πεζοδρομιου, και ταυτοχρονα καμπουριαζει απειλητικα και ψιλοβρυχάται. Όταν πλησιασουμε πολύ, τοτε φευγει από την προσχεδιασμενη πορεια μας.
Βρε ηλιοθιόγατα, γιατι προκαλεις και ακροβατείς μεταξυ ζωης και θανατου? Τοσο σιγουρη είσαι ότι θα ελεξγω την σκυλα αν πεταχτει σαν πυραυλος? Τοσο σιγουρη εισαι για την δικια μου αποφαση? Εγω το ξερω ότι δεν θα επιτρεψω να παθεις κατι, ποσο μαλλον να δωσω το ελευθερο γι αυτό. Εσυ πού το ξερεις? Το διαβαζει, θα μου πειτε.
Μια προχειρη εκτιμηση είναι ότι, αξιολογωντας την κατασταση, παιρνει το θαρρος να υπερασπισει το μερος της (ή την θεση της σε αυτό), που δεν είναι άλλο από το πεζοδρομιο, οπου την ταϊζουν οι καλοι μαγαζατορες και ο γεράκος που μενει από πανω, αλλά η σταση της ξεπερναει τα ορια του θαρρους και γινεται θρασσος, και μαλιστα μεγαλο.
Αυτό όμως επιδεινωνει την θεση της και κανει ακομα πιο δυσκολη την δικη μου δουλεια ελεγχου, όπως και τον αυτοέλεγχο της ιδιας της σκυλας, που μεσα της παλευουν το «καλο» με το «κακο».
Τι μπορει να είναι αυτό το καλο και το κακο για έναν σκυλο?
Το καλο μαλλον είναι ο σεβασμος προς εμενα σαν αρχηγο και η υπακοη στην βουληση μου, που είναι το να μην επιτεθει και να μην σπασει την εντολη «δίπλα». Η εμφαση από μερους μου βεβαια, και ισως λαθος, είναι το να μην σπασει η εντολη, αλλά υπαρχει κι η συνοδεια του «ΜΗ», οπότε εκτος από εντολη υπαρχει και απαγορευση, σαν μερος της γενικοτερης μου βουλησης.
Το κακο είναι μαλλον η απείθεια και, ισως πολύ περισσοτερο, η ισχυρη διορθωση που θα δεχτει άμεσα.
Η επιθεση στην γατα, που για μενα είναι κακο, είναι για την σκυλα υπακοη στο ενστικτο της για καταδιωξη του τριχωτου, αλλά και «απαντηση» στην επιθετικη σταση και προκληση της γατας. Αυτό το τελευταιο είναι καλο ή κακο?
Ερχεται και ο νεος μας δασκαλος στο σπιτι. Η Ηρα σε θεση “place”, που δεν είναι τιποτα άλλο απο platz (κατω) σε ένα συγκεκριμενο σημειο στο κεντρο του σπιτιου, θεση καθολου τυχαια, που επιτρεπει πληρη ελεγχο από μερους της.
Ο δασκαλος, ειδικα ο καινουριος και αγνωστος, ή ο εκαστοτε επισκεπτης, ακροβατεί εκεινη τη στιγμη μεταξυ σωματικης ακεραιοτητας και νοσοκομειου.
Βεβαια, βρισκεται ολη την ωρα σταθερα στην ασφαλη μερια. Εκεινος όμως δεν το ξερει.
Μετα λοιπον από μερικες επισκεψεις, οπου μπαινει στο δωματιο της κορης μου τρεμάμενος και τοιχο-τοιχο, ξεθαρρευει όπως είναι φυσικο, αλλά πλεον αρχιζει να αγνοει και να υποτιμαει και την σκυλα, μιλαει με χειρονομιες και μου χτυπαει και τον ωμο ερχομενος αποτομα προς το μερος μου.
Αν δεν ηταν στην ασφαλη μερια του νοητου φραχτη που εχω φτιαξει στην σκυλα (αποτελεσμα πάρα πολλης δουλειας από μερους μου, η οποία αν ηταν πιο «σκληρη» θα οδηγουσε σε καταστροφη της φυλαξης), δεν θα εφευγε από το σπιτι ορθιος, κατι που φανηκε από την άμεση αντιδραση της σκυλας, που με έναν χαρακτηριστικο ρογχο πηρε θεση δρομεα που ετοιμαζεται για κατοσταρι αμεσως πριν ακουστει ο πυροβολισμος.
Το βλεπω και στους σκυλους στον δρομο, δεσποζομενους και αδεσποτους.
Δεν προσπαθω να επαινέσω την δουλεια που εχω ριξει. Εξαλλου, όλα είναι αποτελεσμα απειρης βοηθειας πολλων εκπαιδευτων και πολύ εμπειρων χειριστων.
Ατελειωτες ωρες κοινωνικοποοιησης με σκυλους αλλά όχι παρεα, ενισχυση της δικης μου θεσης, υπακοη, ωριμανση λογω ηλικιας πλεον τριων ετων, η οποία αυξανει και την αυτοπεποίθηση.
Φτασαμε λοιπον στο εξης σημειο. Μια εξαιρετικα dog aggressive σκυλα από κουνια, να στεκεται ακινητη και φυσικα σε πληρη ετοιμοτητα, ενώ την γαυγιζουν στην μουρη σε αποσταση αναπνοης.
Σκυλοι, που τον παλιο αλλά αρκετα προσφατο καιρο, θα φευγανε τρεχοντας και μονο στη θέα της από μακρια. Τετοιο στυλ ειχε όταν περπατουσε και όταν τους εντοπιζε.
Ρε βλακα σκυλε, αφου βλεπεις ότι δεν σε παιρνει, τι καθεσαι και πουλας μαγκια? Επειδη κρινεις ότι δεν θα σε πειραξουμε?
Ετσι μου ξεφυγε τις προαλλες, γιατι περιμενα περισσοτερο από οσο επρεπε, και προθυμα θα δεχτω οποιαδηποτε δικαιολογημενη κατακριση για αυτό.
Εκει που ακινητη και «ανεκφραστη» τον ανεχοταν να ωρυεται μπροστα στη μουρη της, επειδη ξαφνικα μεσα στη νυχτα βρεθηκαμε στο μερος του, γκαζωσε ξαφνικα και απροειδοποιητα και τον εβαλε από κατω. Μολις και προλαβα να την τραβηξω με δυναμη προς το μερος μου, και ο άλλος, που ξαφνικα «ελευθερώθηκε», εφυγε σφαιρα κλαιγοντας.
Το ότι δεν εκανα μαυρο στο ξυλο αυτόν που τις προαλλες μού ρημαξε με την βλακεια του το μισο κτημα, οφειλεται στον σεβασμο της ζωης του από μερους μου, που κι αυτό οφειλεται σε μια γενικοτερη παιδεια και εκπαιδευση, η οποία ξεκινησε από πολύ νωρις, ή στον φοβο να βρεθω να πληρωνω αποζημιωσεις ή να μπω για λιγο καιρο φυλακή.
Καπως ετσι μαλλον λειτουργει και ο σκυλος. Εχει ελευθερη βουληση, είναι, αναλογα με το ατομο, οπλο με λογικη και δυνατοτητα ληψης αποφασεων, αλλά τα παραπανω ελεγχονται, εκπαιδευονται και καθοδηγουνται από εμας, με τις αναλογες παντα επιβραβευσεις ή συνεπειες, ώστε να πειστει.
Αφορμη γι αυτό το θεμα είναι η γατα της γειτονιας και ο δασκαλος που κανει ιδιαιτερα στην κορη μου.
Μετα από πολύ κοπο και ενασχοληση, κυριως λογω των τελευταιων μου αποτυχιων, καταφεραμε παλι να περναμε, φυσικα με το λουρι, στο εναμισι μετρο δίπλα από γατα, χωρις το λουρι να τεντωνει καθολου.
Το πώς, εχει αναλυθει επαρκως στο παλιο θεμα «Γατοκόλαση».
Οι γατες, όπως και τα σκυλια, είναι μαστόρισσες στο να διαβαζουν την γλωσσα του σωματος και να αξιολογουν καταστασεις.
Συμβαινει λοιπον το εξης. Ενώ πλησιαζουμε, με φανερη την δικη μου επιβολη πανω στην Ηρα, η οποία είναι μεν τσιτωμενη αλλά δεν φαινεται να σκοπευει να ορμηξει, η γατα, αντι να εξαφανιστει με ελαφρα πηδηματακια, ως είθισται, μας περιμενει στη μεση του πεζοδρομιου, και ταυτοχρονα καμπουριαζει απειλητικα και ψιλοβρυχάται. Όταν πλησιασουμε πολύ, τοτε φευγει από την προσχεδιασμενη πορεια μας.
Βρε ηλιοθιόγατα, γιατι προκαλεις και ακροβατείς μεταξυ ζωης και θανατου? Τοσο σιγουρη είσαι ότι θα ελεξγω την σκυλα αν πεταχτει σαν πυραυλος? Τοσο σιγουρη εισαι για την δικια μου αποφαση? Εγω το ξερω ότι δεν θα επιτρεψω να παθεις κατι, ποσο μαλλον να δωσω το ελευθερο γι αυτό. Εσυ πού το ξερεις? Το διαβαζει, θα μου πειτε.
Μια προχειρη εκτιμηση είναι ότι, αξιολογωντας την κατασταση, παιρνει το θαρρος να υπερασπισει το μερος της (ή την θεση της σε αυτό), που δεν είναι άλλο από το πεζοδρομιο, οπου την ταϊζουν οι καλοι μαγαζατορες και ο γεράκος που μενει από πανω, αλλά η σταση της ξεπερναει τα ορια του θαρρους και γινεται θρασσος, και μαλιστα μεγαλο.
Αυτό όμως επιδεινωνει την θεση της και κανει ακομα πιο δυσκολη την δικη μου δουλεια ελεγχου, όπως και τον αυτοέλεγχο της ιδιας της σκυλας, που μεσα της παλευουν το «καλο» με το «κακο».
Τι μπορει να είναι αυτό το καλο και το κακο για έναν σκυλο?
Το καλο μαλλον είναι ο σεβασμος προς εμενα σαν αρχηγο και η υπακοη στην βουληση μου, που είναι το να μην επιτεθει και να μην σπασει την εντολη «δίπλα». Η εμφαση από μερους μου βεβαια, και ισως λαθος, είναι το να μην σπασει η εντολη, αλλά υπαρχει κι η συνοδεια του «ΜΗ», οπότε εκτος από εντολη υπαρχει και απαγορευση, σαν μερος της γενικοτερης μου βουλησης.
Το κακο είναι μαλλον η απείθεια και, ισως πολύ περισσοτερο, η ισχυρη διορθωση που θα δεχτει άμεσα.
Η επιθεση στην γατα, που για μενα είναι κακο, είναι για την σκυλα υπακοη στο ενστικτο της για καταδιωξη του τριχωτου, αλλά και «απαντηση» στην επιθετικη σταση και προκληση της γατας. Αυτό το τελευταιο είναι καλο ή κακο?
Ερχεται και ο νεος μας δασκαλος στο σπιτι. Η Ηρα σε θεση “place”, που δεν είναι τιποτα άλλο απο platz (κατω) σε ένα συγκεκριμενο σημειο στο κεντρο του σπιτιου, θεση καθολου τυχαια, που επιτρεπει πληρη ελεγχο από μερους της.
Ο δασκαλος, ειδικα ο καινουριος και αγνωστος, ή ο εκαστοτε επισκεπτης, ακροβατεί εκεινη τη στιγμη μεταξυ σωματικης ακεραιοτητας και νοσοκομειου.
Βεβαια, βρισκεται ολη την ωρα σταθερα στην ασφαλη μερια. Εκεινος όμως δεν το ξερει.
Μετα λοιπον από μερικες επισκεψεις, οπου μπαινει στο δωματιο της κορης μου τρεμάμενος και τοιχο-τοιχο, ξεθαρρευει όπως είναι φυσικο, αλλά πλεον αρχιζει να αγνοει και να υποτιμαει και την σκυλα, μιλαει με χειρονομιες και μου χτυπαει και τον ωμο ερχομενος αποτομα προς το μερος μου.
Αν δεν ηταν στην ασφαλη μερια του νοητου φραχτη που εχω φτιαξει στην σκυλα (αποτελεσμα πάρα πολλης δουλειας από μερους μου, η οποία αν ηταν πιο «σκληρη» θα οδηγουσε σε καταστροφη της φυλαξης), δεν θα εφευγε από το σπιτι ορθιος, κατι που φανηκε από την άμεση αντιδραση της σκυλας, που με έναν χαρακτηριστικο ρογχο πηρε θεση δρομεα που ετοιμαζεται για κατοσταρι αμεσως πριν ακουστει ο πυροβολισμος.
Το βλεπω και στους σκυλους στον δρομο, δεσποζομενους και αδεσποτους.
Δεν προσπαθω να επαινέσω την δουλεια που εχω ριξει. Εξαλλου, όλα είναι αποτελεσμα απειρης βοηθειας πολλων εκπαιδευτων και πολύ εμπειρων χειριστων.
Ατελειωτες ωρες κοινωνικοποοιησης με σκυλους αλλά όχι παρεα, ενισχυση της δικης μου θεσης, υπακοη, ωριμανση λογω ηλικιας πλεον τριων ετων, η οποία αυξανει και την αυτοπεποίθηση.
Φτασαμε λοιπον στο εξης σημειο. Μια εξαιρετικα dog aggressive σκυλα από κουνια, να στεκεται ακινητη και φυσικα σε πληρη ετοιμοτητα, ενώ την γαυγιζουν στην μουρη σε αποσταση αναπνοης.
Σκυλοι, που τον παλιο αλλά αρκετα προσφατο καιρο, θα φευγανε τρεχοντας και μονο στη θέα της από μακρια. Τετοιο στυλ ειχε όταν περπατουσε και όταν τους εντοπιζε.
Ρε βλακα σκυλε, αφου βλεπεις ότι δεν σε παιρνει, τι καθεσαι και πουλας μαγκια? Επειδη κρινεις ότι δεν θα σε πειραξουμε?
Ετσι μου ξεφυγε τις προαλλες, γιατι περιμενα περισσοτερο από οσο επρεπε, και προθυμα θα δεχτω οποιαδηποτε δικαιολογημενη κατακριση για αυτό.
Εκει που ακινητη και «ανεκφραστη» τον ανεχοταν να ωρυεται μπροστα στη μουρη της, επειδη ξαφνικα μεσα στη νυχτα βρεθηκαμε στο μερος του, γκαζωσε ξαφνικα και απροειδοποιητα και τον εβαλε από κατω. Μολις και προλαβα να την τραβηξω με δυναμη προς το μερος μου, και ο άλλος, που ξαφνικα «ελευθερώθηκε», εφυγε σφαιρα κλαιγοντας.
