ΣΟΣ Στη Νίκαια

[etsibou]

Καλημέρα,

Νόμιζα πως είχε λήξει το θέμα, μετά τις συνεχόμενες παρατηρήσεις των γειτόνων, αλλά έκανα λάθος.
Πήγα χθες μετά από πολύ καιρό στο σπίτι της φίλης μου και είδα ξανά την σκυλίτσα στη Νίκαια (δεν ξέρω αν θυμάστε ένα post παλαιότερα). Ζει μόνιμα στην ταράτσα και δεν έχει κατέβει ποτέ. Της πέταξα λίγο φαγητό από απέναντι και παρατήρησα ότι δεν είχε νερό η λεκάνη που της βάζανε. Ευτυχώς βγήκε η γειτόνισα από τη διπλανή πολυκατοικία και της μίλησα και ρίξαμε νερό με το λάστιχο να πιει. Με ενημέρωσε ότι αυτός που το έχει μετά το θάνατο της μάνας του τα έχει εγκαταλείψει όλα γενικά και το σκυλάκι το ταϊζει εκείνη και κάποιοι άλλοι γείτονες.
Πέτυχα για καλή μου τύχη τον ιδιοκτήτη να ετοιμάζετε να φύγει και του είπα ότι το σκυλί του δεν έχει νερό και η απάντησή του ήταν "έχει νερό, μια χαρά είναι". Μετά το ξανασκέφτηκε και ανέβηκε στην ταράτσα να γεμίσει τη λεκάνη με νερό.
Η μικρή τρελάθηκε από τη χαρά της μόλις τον είδε, εκέινος όμως την προσπέρασε σαν να μην υπήρχε, έβαλε νερό και έφυγε.
Από τη γειτόνισα έμαθα επίσης ότι στα κρύα η καημένη έκλαιγε γιατί κρύωνε πολύ και η πόρτα του πλησταριού είχε κλείσει από τον αέρα. Ευτυχώς του χτύπησε η γειτόνισα και πήγε και την άνοιξε.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Αυτός μου φάνηκε πολύ μ....ς και δεν τον νοιάζει τίποτα. Η μικρή που θα πάει μετά αν την πάρουμε από εκεί;

Ευχαριστώ πολύ

 

[Andromeda]

Αυτό που θα έκανα εγώ, θα ήταν να μιλήσω με τον αχαρακτήριστο αυτόν "άνθρωπο", ζητώντας την άδεια να βγάλω φωτογραφίες της μικρής και να βάλω αγγελίες για να βρεθεί ένα καλό σπίτι για εκείνη. Πιστεύω ότι θα χαρεί ιδιαιτέρως να την ξεφορτωθεί - είναι προφανές ότι δεν νοιάζεται για το ταλαίπωρο ψυχούλι. Τί να πώ, κάποιοι άνθρωποι είναι απλώς καθάρματα. Ευτυχώς που βρεθήκατε εσύ και η γειτόνισσα στον δρόμο της μικρούλας ...

 

[mareco]

etsibou εκείνη την πρώτη φορά, κινητοποίησες πάρα πολύ κόσμο που έδειξε την διάθεση να βοηθήσει και είχε και τα απαραίτητα μέσα.
Εμαθα όμως, ότι δεν ανταποκρίθηκες ποτέ στις προσφορές βοήθειας που σου έδειχναν, μέχρι αργά το βράδυ εκείνης της ημέρας. Κάποιοι είχαν υποχρεωθεί πάρα πολύ, για να "σωθεί" τότε το σκυλάκι, αλλά εσύ δεν έδινες σημεία ζωής. Τώρα πολύ φοβάμαι, ότι δεν θα μπορούν [και ίσως δεν θα θέλουν] να ξαναυποχρεωθούν έτσι, όπως τότε.
Εύχομαι το σκυλάκι να βρει την βοήθεια που έχει ανάγκη.