Καταρχήν λυπάμαι πολύ για το συμβάν. Κατά τη γνώμη μου όμως καλό θα ήταν να το σκεφτούν οι άνθρωποι. Εφόσον η Αμαλία έχει πει ότι το θέλει το σκυλί πίσω αν δεν το θέλουν δεν πρόκειται να το παρατήσουν στο δρόμο. Πάντως πολλοί παθαίνουν πλάκα με το σκυλί στην αρχή, κυρίως αν δεν έχουν και πολλή πείρα. Το είχα πάθει κι εγώ στην αρχή με το Μουφ που ναι μεν δε με πείραζαν τα κιλά του διότι πάντα ήθελα Αυστραλέζο, όμως πίστευα πραγματικά ότι με απεχθανόταν μετά βδελυγμίας διότι τσαντίστηκε που πήγα να τον πάρω από τη φάρμα. Αφού τον γύρισα στην πρόεδρο του σωστικού ομίλου, κάθισα μαζί της να συζητήσω τα περί Μουφ και μετά κάθισα μαζί του δυο ώρες να τον δαμάσω. Στο τέλος ήρθε από μόνος του αλλά η προσαρμογή στην αρχή ήταν τρομερή, κυρίως για μένα. Αμφέβαλλα πολύ για το αν έπρεπε να είχα σκύλο, αν θα μπορούσα ν' αντεπεξέλθω στις ανάγκες του, πήρα φίλους μου τηλέφωνο και κλαψούριζα ότι είμαι μια σκύλα που βασανίζει το Μουφάκι διότι το πήρα από τη φάρμα, γενικώς ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση. Τελικά συνήθισα σιγά-σιγά και τέσσερεις μήνες αργότερα μου κακοφάνηκε πολύ που το άφησα σε πανσιόν για να πάω Ελλάδα. Γι' αυτό άλλωστε έγινα μέλος και το φόρουμ, διότι δεν άντεχα χωρίς το Μουφ και κανείς δε με καταλάβαινε στην Ελλάδα. Πάντως κι αυτουνού του πήρε καιρό να με συνηθίσει. Στην πανσιόν είχε την εντύπωση ότι τον άφησα δια παντός και δεν τον πολυένοιαζε, μάλιστα νομίζω ότι ξαφιάστηκε που ήρθα να τον πάρω. Όταν όμως τον είχα κανα χρόνο και πήγα πάλι Ελλάδα, τον πείραξε πάρα πολύ που έφυγα. Αν και πάντα με ακολουθούσε παντού καθότι αυτοκόλλητος Αυστραλέζος, τώρα είναι ακόμα πιο δεμένος μαζί μου.
Γι' αυτό λέω άσε να το συζητήσουν οι άνθρωποι μήπως και τους ήρθε στην αρχή κάπως βαρύ. Θα συνέβαλε και η διάρροια διότι πάντα οι αρρώστειες σε κάνουν να ξανασκέφτεσαι τα πράγματα. Αφού τους έχεις πει να στην γυρίσουν αν δεν την θέλουν, δε νομίζω ότι θα την πετάξουν. Επίσης έχουνε και τις κόρες τους που είναι αρκετά μεγάλες και ο λόγος τους θα έχει βαρύτητα. Εκτός αν η μάνα τους είναι στριμμένη και επιβάλλεται σε όλους, τότε αμφιβάλλω πολύ ότι τα κορίτσια θα ανεχθούν να χάσουν το σκυλάκι για το λόγο αυτό. Βλέπεις αναλόγως. Είμαι σίγουρη ότι και η πρόεδρος του σωστικού ομίλου των Αυστραλέζων στην αρχή με θεώρησε επιπόλαια και μάλιστα τσαντίστηκε μαζί μου μια φορά που μου ξέφυγε το Μουφ και το βρήκε ένας γείτονας που τηλεφώνησε τους τύπους του μικροτσίπ, διότι υποπτεύθηκε ότι τον είχα παρατήσει!! Φυσικά και δεν τον είχα παρατήσει αλλά τέτοια γίνονται. Τώρα έχει να το λέει για το τι τρομερή και φοβερή ιδιοκτήτρια είμαι και πόσο καλοπερνάει ο Μαχμούτ Πασάς Δράμαλης!!