Οπως είπε και νωρίτερα η Stamatia, εάν αυθυποβληθείς λίγο και κοιτάξεις για αρκετή ώρα, πολύ συγκεντρωμένος, αυτή η "πλαφονιέρα" του αυτοκινήτου, σου φανερώνει ...σαφέστατα ένα λευκό μικρόσωμο σκυλάκι, αυτό είναι αλήθεια.
Δε θα εμβαθύνω περισσότερο, απλά θα πω πως, σε όλη τη ζωή μας "βλέπουμε" αυτό που πραγματικά θέλουμε να δούμε, το μυαλό μας έχει τη δύναμη να ορίσει τις αισθήσεις μας και, σίγουρα, το μυαλό μας έχει τη δύναμη να κατευθύνει το "πεπρωμένο" μας. Οπως είχε πει και ο ...Johnnie Walker (ή, κατά κόσμον, Αννίβας) "ή θα βρούμε το δρόμο, ή θα τον δημιουργήσουμε"...
Εγώ, πάντως, έχω ένα μεγάλο πορτραίτο της Νίνας μου (που σε 5 μέρες "κλείνει" χρόνο) στη βιβλιοθήκη, πίσω από το γραφείο μου, ώστε κάθε πρωί, να τη βλέπω, να της χαμογελάω, να της λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ για ότι μου δίδαξε και να την κρατάω συνέχεια μέσα στη ψυχή μου... Εχω κάνει κι άλλους "μικρούς φίλους", βέβαια, που τους χωράει (ως δια μαγείας) και αυτούς η ψυχή μου...
Αν και πιστεύω ότι η "ζωή" και ο "θάνατος" είναι εδώ, σ' αυτό που μας συμβαίνει καθημερινά, αν με ψάξετε, βαθειά μέσα μου, ελπίζω ότι όταν έλθει ο χρόνος, θα τους συναντήσω όλους...
είπαμε "εκεί που οι σκύλοι επιτρέπονται, εκεί ελπίζω να βρεθεί η ψυχή μου"...