Ποιό θεωρείτε το κώλυμα της φυλής?

[George A]

Θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με το ποιό θεωρείτε οτι είναι το "βάσανο" της φυλής, δηλαδή ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του φαινότυπου που επιμένουν να εμφανίζονται παρά την θέληση των εκτροφέων και τις προσπάθειες να τα εξαλείψουν. π.χ. στα Λάμπραντορ δεν βλέπουμε άσχημα μπροστινά όταν σωστα Λάμπραντορ ζευγαρώνονται για γεννιές, για εμένα το "βάσανο" της φυλής στα Λάμπραντορ είναι η σχέση ύψους - μήκους όπου το standard μιλάει για short-couplet loins χαρακτηριστικό που δεν φαίνεται να υπάρχει στις παλιές φωτογραφίες των πρώτων λάμπραντορ, και μπορεί να εμφανιστεί σε περισσότερα απο τα μισά κουτάβια μιάς γέννας δύο "σωστών" γεννητόρων.

Υπάρχει τέτοιο "drag" στα rottweiler που περιπλέκει την διατήρηση των χαρακτηριστικών που ορίζει το standard?

 

[Promitheas]

Κώλυμα συμπεριφοράς:
Ασταθής ή πολλές φορές επιθετικός χαρακτήρας, αποτέλεσμα λανθασμένης εστίασης στην μορφολογία κατά κάποια διαστήματα της εκτροφής.

Κώλυμα μορφολογίας:
1. Λευκά σημάδια κυρίως στο στήθος και χαμηλά στα άκρα, αποτέλεσμα κληρονομηκότητας.
2. Υπογναθισμός, αποτέλεσμα λανθασμένης εστίασης και κακού υπολογισμού στην εκτροφή, κυρίως με την χρήση σκύλων πρωταθλητών που διέθεταν παραπάνω δόντια στην άνω γνάθο.

 

[diablo2]

προμηθεα εγω βλεπω ροτβαιλερ που μοιαζουν με πεκινουα για πια επιθετικοτητα μιλας εχεις δει σκυλι εργασιας να δεις πος δουλευει
φοβικα και σκιλια που δεν γαυγιζουν ουτε σε γατα βλεπο και στο ροτβαιλερ και σε ολες τις φιλες εργασιας

μορφολογια 1. αποτελεσαμ κληρονομικοτητας τι ενοεις ολα αποτελεσμα κληρονομικοτητας ειναι 2 παραπανω δοντια στην ανω γναθος τι ενοεις ξερεις σκυλο προταθλητη που ειχε διπλα αλλα δοντια εκτος απο π1 καιπως ο π1 διμιουργει υπογναθικο σκυλο

επισης λανθασμενη εστιαση τι ενοεις πολι γενικα μας τα λες εστιαζει δηλαδη καποιος στο κεφαλι και δημιουργει υπογναθισμο ενο θα πρεπει να εστιασει στο σωμα η στα σωστα δοντια δεν καταλαβαινω

επισης υπογναθισμος ειναι μεγαλυτερο προβλημα απο προγναθισμο γνωριζεις καποιες γραμες αιματος που φερουν υπογναθισμο και καποιες που φερουν προγναθισμο η καποιους σκυλους που πρεπει να αποφυγει ο καλος εκτροφεας ονομαστικα γιατι εχοακουσει οτι δοντια εχουν ολα τα καλα εκτροφεια μελανο σημειο σε ολο τον κοσμο απο κει και περα τι κανεις ειναι θεμα του καθενα

εγω ξερω για καποιους σκυλους και σκυλες στην ελλαδα που δεν εχουν δοντια και ιδρηουν εκτροφεια με πολλα παιδια και εγκονια και δισεγκονα απο περιεργους ιδεολογους εκτροφεις που πανε και γερμανια και ζευγαρωνουνε και μετα πιζουνε τον κοσμο με ψεματα και αερολογιες τα παραπανω δοντια μας πειραξανε ξερο κιαλους που τα φτιαχνουνε με ενα πεντακοσαρικο γερμανικους ποιμενικους ασε

 

[Promitheas]

Φίλε diablo2,
Πίστευα πως το ερώτημα έγινε κατανοητό από εμένα με τον ίδιο τρόπο που έγινε απ’ όλους, δηλαδή ο εκδότης που δημιούργησε το θέμα είχε κατά νου τα προβλήματα που διαιωνίζονται στην φυλή, δεν έχουν ακόμα ουσιαστικά και σε βάθος αντιμετωπιστεί και που προκύπτουν ακόμα και σε σοβαρούς και έμπειρους εκτροφείς.
Επίσης αντιλήφθηκα πως οι απαντήσεις που δόθηκαν μέχρι στιγμής εστίαζαν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η φυλή αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα, ενώ το πρόβλημα θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί οικουμενικά.

Πάμε στις παρατηρήσεις σου:

προμηθεα εγω βλεπω ροτβαιλερ που μοιαζουν με πεκινουα...

Η μορφολογική απόκλιση τύπου - γιατί σε μια τέτοια αναφέρεσαι - μπορεί άνετα και αποτελεσματικά να αντιμετωπιστεί ακόμα κι από έναν άπειρο εκτροφέα που διαθέτει απλή λογική. Άρα μιλάς ουσιαστικά για υποπροϊόντα εκτροφής, εμπορεύματα πολυκαταστημάτων ζώων κι όχι για χαρακτηριστικά δείγματα που προκύπτουν σε ευσυνείδητους εκτροφείς.

...για πια επιθετικοτητα μιλας εχεις δει σκυλι εργασιας να δεις πος δουλευει

φοβικα και σκιλια που δεν γαυγιζουν ουτε σε γατα βλεπο και στο ροτβαιλερ και σε ολες τις φιλες εργασιας

Νομίζω πως εδώ δεν διάβασες καλά τι έγραψα. Αν ξανακοιτάξεις θα δεις πως έγραψα για "ασταθή χαρακτήρα"! Θα χαρακτήριζες ένα φοβικό σκυλί σαν "σταθερό" σε χαρακτήρα? (πλατωνικό είναι το ερώτημα)

…αποτελεσαμ κληρονομικοτητας τι ενοεις ολα αποτελεσμα κληρονομικοτητας είναι…

Είχα την εντύπωση πως υπήρχε στοιχειώδης γνώση εκτροφικών γραμμών και ελάχιστη γνώση γενετικής... συγχώρεσέ με για το ατόπημα αυτό!
Μιλούσα λοιπόν για αμιγή κληρονομικότητα από καταγωγής με υποτελή τρόπο, τέτοιον μάλιστα που ελάχιστα μπορεί να υπολογιστεί και να αντιμετωπιστεί από τον εκτροφέα. (Κάτι παρόμοιο δεν ισχύει για τον χαρακτήρα ας πούμε – που επίσης είναι κληρονομικός αλλά μεσοπρόθεσμα αντιμετωπίσιμος με σωστό προγραμματισμό).

...παραπανω δοντια στην ανω γναθος τι ενοεις.. . και

πως ο π1 διμιουργει υπογναθικο σκυλο

Και η ύπαρξη ενός παραπάνω Προγομφίου (του P1 λ.χ.) μπορεί να δημιουργήσει υπογναθισμό ή προγναθισμό ανάλογα με το που βρίσκεται. Ο πλεονασμόςδοντιού δημιουργεί μετάλλαξη στην γνάθο με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που την δημιουργεί και μια έλλειψη δοντιού! Είναι λανθασμένη λοιπόν η άποψη πως "δεν πειράζει ένα δόντι παραπάνω… ένα δόντι λιγότερο πειράζει μόνο".

...ξερεις σκυλο προταθλητη που ειχε διπλα αλλα δοντια εκτος απο π1

O Doc von der Teufelsbruecke είχε έναν παραπανίσιο κοπτήρα στην άνω γνάθο. Όσοι λοιπόν γνωρίζουν αυτή τη στιγμή γνέφουν καταφατικά. Γιατί το κάνουν αυτό? Να ενημερώσω λοιπόν κι εσένα, που απ’ ότι κατάλαβα δεν γνώριζες (συγχώρεσέ με και πάλι για το γεγονός πως το αγνόησα): αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο Doc έδωσε έναν υπολογίσιμο αριθμό απογόνων που είχαν υπογναθισμό.

επισης λανθασμενη εστιαση τι ενοεις πολι γενικα μας τα λες εστιαζει δηλαδη καποιος στο κεφαλι και δημιουργει υπογναθισμο ενο θα πρεπει να εστιασει στο σωμα η στα σωστα δοντια δεν καταλαβαινω

Όλοι οι εκτροφείς εστιάζουν σε κάτι κατά τον προγραμματισμό της εκτροφής. Πράγμα αναγκαίο γιατί εστιάζοντας στα ελαττώματα μπορείς να τα εξαλείψεις και να βελτιώσεις την εκτροφή σου. Το θέμα των παραπάνω δοντιών για χρόνια περνούσε και περνάει λοιπόν απαρατήρητο. Προτιμά λοιπόν ο κόσμος του Ροτβάιλερ ένα ισχυρό ρύγχος που είναι δεδομένο και πιθανότατα είναι αποτέλεσμα ενός ή δύο παραπανίσιων δοντιών (θες P1) από το ενδεχόμενο ενός υπογναθισμού.
Είναι όπως με το κάπνισμα... ο κίνδυνος είναι ενδεχόμενος, η απόλαυση όμως δεδομένη.

επισης υπογναθισμος ειναι μεγαλυτερο προβλημα απο προγναθισμο

Έχω τοποθετηθεί ήδη! (Σαν τον Αντώναρο θα ακούγομαι)

γνωριζεις καποιες γραμες αιματος που φερουν υπογναθισμο και καποιες που φερουν προγναθισμο η καποιους σκυλους που πρεπει να αποφυγει ο καλος εκτροφεας ονομαστικα

Το ερώτημα αφορούσε στα προβλήματα. Αν αρχίσουμε να αναφέρουμε γραμμές, τότε απλά θα χάσουμε την (κατά την γνώμη μου) ουσία του θέματος.

...γιατι εχοακουσει οτι δοντια εχουν ολα τα καλα εκτροφεια μελανο σημειο σε ολο τον κοσμο…

Όχι όλα, αλλά είδες πως τελικά συμφωνείς πως πρόκειται για οικουμενικό πρόβλημα.


Τα υπόλοιπα – μάλλον κίτρινα – που αναφέρεις επίτρεψέ μου να μην τα σχολιάσω διότι δεν είναι επί της ουσίας και μόνο διαμάχες που θα κινούνται στις παρυφές του off-topic μπορούν να δημιουργήσουν.

Υ.Γ.: Με έπιασε για μία ανάρτηση το σοβαρό μου και ζαλίστηκα!

 

[S13]

Προτιμά λοιπόν ο κόσμος του Ροτβάιλερ ένα ισχυρό ρύγχος που είναι δεδομένο και πιθανότατα είναι αποτέλεσμα ενός ή δύο παραπανίσιων δοντιών (θες P1) από το ενδεχόμενο ενός υπογναθισμού.

Aπο που προκυπτει αυτο?
Δυνατο ρυγχος ειναι αυτο που ειναι φαρδυ στην βαση του.
Αρα ειναι ζητημα σχηματος της γναθου και οχι παραπανισιων δοντιων.

 

[Promitheas]

Aπο που προκυπτει αυτο?
Δυνατο ρυγχος ειναι αυτο που ειναι φαρδυ στην βαση του.
Αρα ειναι ζητημα σχηματος της γναθου και οχι παραπανισιων δοντιων.

Φλερτάρουμε με το off-topic αλλά ίσως χρωστάω μια εξήγηση!

Το σχήμα των οδοντικών τόξων βρίσκεται τις περισσότερες φορές σε άμεση συνάρτηση με τον αριθμό των δοντιών. Ένα (έστω και μόνο ένα) P1 παραπάνω επιρρεάζει την καμπύλη του οδοντικού τόξου που βρίσκεται στην ρίζα του δοντιού. Αυτό κάνει το ρύγχος στο σημείο του P1 φαρδύτερο.

Ξεφύγαμε όμως από το θέμα μας που ήταν "ποιό θεωρείτε..." άρα μιλάμε για υποκειμενικές προσεγγίσεις και η δική μου είναι αυτή που ανέφερα!
Δεν διεκδικώ σε καμία περίπτωση το αλάθητο, γι αυτό ειλικρινά παρακαλώ να μην εμβαθύνουμε στο παρόν θέμα σε τέτοιες κυνοτεχνικές αναλύσεις που πιθανότατα κουράζουν αλλά και δεν ενδιαφέρουν τον μέσο κυνόφιλο!

Ευχαρίστως να εμβαθύνουμε στο αντικείμενο σε σχετική ανάρτηση ή πίνοντας καφέ παρέα΄, αλλά μην κουράσουμε (γιατί σίγουρα θα κουράσουμε) τους λοιπούς συνφορουμίστες!

Άσε που τόση σοβαρή συζήτηση μονομιάς δεν την αντέχω!

 

[Promitheas]

Τι έγινε? Τόσοι Ροτβαϊλεράδες στο φόρουμ και δη εκτροφείς, κανείς δεν έχει διαπιστώσει πρόβλημα που διαιωνίζεται?

Υ.Γ.: Εγώ έχω αφήσει την φυλή σχεδόν 8 χρόνια. Θα με ενδιέφερε να δω αν και τι έχει αλλάξει!

 

[DASTY]

Promitea,
Το πρόβλημα υφίσταται ακόμα ,
αλλα είμαι πολύ κουρασμένος να το αναλύσω ,
απλά πολύ κουρασμένος

.......................................................................................................................................

Μέρος δημοσιεύσεων και δημοσιεύσης σβήστηκαν για να μη σβηστεί ολόκληρο το θέμα!

admin

 

[Promitheas]

Promitea,
Το πρόβλημα υφίσταται ακόμα ,
αλλα είμαι πολύ κουρασμένος να το αναλύσω ,
απλά πολύ κουρασμένος

THX DASTY

Κάποια στιγμή, μεταξύ τύρου κι αχλαδιού θα ήθελα να ενημερωθώ!

 

[George A]

Eνα ενδιαφέρον πόστ απο Αμερικανικό forum

Eκτροφή καλών pets

Η κάθε φυλή έχει ένα standard. Το standard περιγράφει τον ιδανικό σκύλο της φυλής. Το standard είναι αυτό που προσδιορίζει τον σκύλο και τον ξεχωρίζει απο τις άλλες φυλές.
Μυώδης σκύλος με μαύρο και πύρινο. Μιλάμε για Doperman ή Rottweiler ή μήπως για German pinscher? Εαν προσθέσουμε λίγο πιο μακρύ τρίχωμα και ένα πιο μαλακό χαρακτήρα τότε δεν είναι rottweiler.
Eαν αλλάξουμε κάτι μικρό εδώ και κάτι μικρό εκεί, η φυλή ξαφνικά αλλάζει. Που τραβάμε την γραμμή 1) ταπεραμέντο?
2) Εργασιακό drive? Τί προσδιορίζει την φυλή και τί είναι "μικρή αλλαγή"?

To standard περιγράφει το σωστό Ροτβάιλερ και στο σώμα και στο ταπεραμέντο. Αυτοί που εκτρέφουν για καλά pets που λένε οτι έχουν καλά σκυλιά που ο "καθένας" αγαπάει. Απλώς εκτρέφουν για τον "μέσο άνθρωπο". Αλλά το Rottweiler ΔΕΝ είναι κατάλληλο για τον μέσο άνθρωπο.
Το να μαλακώνεις τον χαρακτήρα είναι επικίνδυνο παιχνίδι, συχνά δημιουργεί σκύλους με αδύναμα νεύρα. Οι σκύλοι με αδύναμα νεύρα είναι πολύ πιο επικίνδυνο να δαγκώσουν και αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η φυλή τώρα.
Φοβικά σκυλιά που δαγκώνουν αθώο κόσμο.

Το Ροτβάιλερ εχει συγκεκριμένα μεγέθη το να προσπαθείς να βγάλεις "king size," ροτβάιλερ είναι επίσης ασέβεια στην φυλή.
Εαν κάποιος δεν εκτρέφει σύμφωνα με το standard δεν εκτρέφει αληθινά Ροτβάιλερ. Το να αψηφάς το standard είναι ασέβεια προς την φυλή και αυτούς που την ανέπτυξαν τα τελευταία 110 χρόνια.
Το Ροτβάιλερ ΔΕΝ είναι για όλους. Εαν εκτρέφεις για να αλλάξεις χαρακτηριστικά για να το κάνεις για τον "καθένα", δεν εκτρέφεις Ροτβάιλερ, αλλά μάλλον μεγάλα μαυρα και πύρινα σκυλιά. Μην καταστρέφεις την φυλή μας, εαν θέλεις έναν σκύλο που αγαπάει όλους και είναι για τον καθένα, άλλαξε σε κάτι που σου ταιριάζει καλύτερα, ίσως ριτρίβερ.
Οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες Ροτβάιλερ πρέπει να ελέγχονται προσεκτικά ο ιδιοκτήτης πρέπει να ταιριάζει στον σκύλο, όχι ανάποδα.

νομίζω ότι είναι απολύτως σωστά αυτά που γράφει.

 

[Promitheas]

@amalthea

Ωραία και καλά όλα αυτά, αλλά αφενός δεν αφορούν τόσο την Ευρώπη κι αφετέρου είναι μάλλον επιδερμικά (επίτρεψέ μου τον όρο). Εγώ περίμενα από Αμερικανούς Ροτβαϊλεράδες να αντιμετωπίζουν το θέμα "soundness*" σαν το πιο σημαντικό.

*soundness - αγγλόφ. κυνολογικός όρος που περιγράφει την ικανότητα στην μορφολογία ενός σκύλου κάποιας συγκερκιμένης φυλής να δείχνει με την πρώτη ματιά ακριβώς αυτό που είναι. Δηλαδή ένα Ντόμπερμαν να θυμίζει Ντόμπερμαν και όχι ένα ψηλόλιγνο μαύρο - πύρινο Μπουλτέριερ ή ένας Γερμανικός Μολοσσός να θυμίζει Γερμανικό Μολοσσό κι όχι ένα λιγο πιο κομψό Μαστίνο.

 

[George A]

Ωραία και καλά όλα αυτά, αλλά αφενός δεν αφορούν τόσο την Ευρώπη κι αφετέρου είναι μάλλον επιδερμικά

Δηλαδή όλοι οι ευρωπαίοι εκτροφείς εκτρέφουν σύμφωνα με το standard? Δεν υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να "μαλακώσουν" τον χαρακτήρα του ροτβάιλερ?

Χμ... μακάρι αλλά χλωμό το βλέπω.

 

[S13]

Για μενα ενα χαρακτηριστικο που βλεπω να επιμενει σε σχεση με το κεφαλι ειναι τα αδυνατα ζυγωματικα που εχουν ως αποτελεσμα την ελειψη δυναμης στο ρυγχος.

 

[denis]

Η ερώτηση είναι ποιό είναι το χαρακτηριστικό της φυλής rottweiler που επιμένει να εμφανίζεται παρά την θέληση των εκτροφέων της, ποιό δηλαδή είναι το "αγκάθι" της φυλής, το οποίο ανασύρεται ξανά και ξανά από την γεννετική δεξαμενή της φυλής.

Τέτοια χαρακτηριστικά υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όλες τις φυλές, και εντοπίζονται σε όλα τα επίπεδα, στην ΥΓΕΙΑ, τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, και τέλος την ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ.

Κάποια, ή μάλλον σχεδόν όλα από τα παρακάτω συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, δηλαδή κάποιο πρόβλημα υγείας συνδέεται με μορφολογικό χαρακτηριστικό, ή ακόμα και κάποιο του χαρακτήρα με υγείας κ.ο.κ

Στο rottweiler συγκεκριμένα, έχουμε :

1) Υγεία

- Δυσπλασία (ισχύου και αγκώνα)

Το γνωστό πρόβλημα με καλή αλλά όχι πολύ καλή ανταπόκριση στον έλεγχο, επιβαρύνεται και μεγενθύνεται από μορφολογικά και άλλα χαρακτηριστικά (βάρος, γρήγορη ανάπτυξη, κατασκευή της λεκάνης κλπ) αλλά και από παράγοντες μη σχετιζόμενους με τον σκύλο σαν οργανισμό (εμπορικότητα, οικονομικά και άλλα συμφέροντα, ή πραγματική ασυννενοησία διεθνών οργανισμών κλπ κλπ)

Ενα πολυγονιδιακό ελάττωμα, μία δυσμορφία δύσκολη στον εντοπισμό, προγραμματισμό, και περιορισμό, σχετιζόμενη με περιβαλλοντικούς παράγοντες, μη εξακριβωθείσα ώς πρός την μετάδοση και εξέλιξη, μη εξακριβωθείσα ώς το πρός με ποιόν τρόπο και σε τί ποσοστό προκαλεί την ασθένεια ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ είναι για μένα ένα "αγκάθι" που θα παραμείνει, θα περιοριστεί αλλά θα παραμείνει για πάντα.

- Προβλήματα οδοντοστοιχίας (κυρίως προγναθισμός, level ή cross bite)

Προβλήματα που οφείλονται και στην συστηματική παραμέληση του προτύπου (κυρίως ώς πρός το μέγεθος την δύναμη και την αναλογία κρανίου - ρύγχους, αλλά και στα πραγματικά προβλήματα εντοπισμού της γεννετικής προδιάθεσης, με απόκρυψη σκύλων που παρουσιάζουν το πρόβλημα με συνέπεια να είναι σχεδόν αδύνατος ο σοβαρός έλεγχος.

- Kαι σε πολύ μικρότερο ποσοστό (σε σημείο που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν "αγκάθι"), καρδιοπάθειες, entropium - ectropium, κάποιες δερματίτιδες τις οποίες συχνά εμφανίζει ή είναι ευαίσθητη η φυλή όπως demodex και αλλεργικές δερματίτιδες, και τέλος κάποια ευαισθησία ή υπολειτουργία του παγκρέατος, που εμφανίζεται με χρόνιες διάρροιες και αδυναμία λειτουργίας του.

2) Χαρακτήρας

Εδώ πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι το rottweiler είναι ένας κλασσικός all rounder σκύλος, και επίσης οικογενεακός σκύλος και μέλος της κοινωνίας, και να μην "αναπολούμε" ένα σκυλί απλησίαστο, "πολύ άγριο" κλπ κλπ, γιατί ουσιαστικά ΠΟΤΕ δεν υπήρχε, όποιο υπήρχε ΔΕΝ ΗΤΑΝ rottweiler αλλά αποτέλεσμα λανθασμένων εστιάσεων στην αναπαραγωγή (ή εκπαίδευση) σε πολλές γωνιές του πλανήτη, και στην Ελλάδα ΦΥΣΙΚΑ.

Από την άλλη ο all rounder αυτός σκύλος είναι θαραλλέος, με ισχυρά ένστικτα, προστάτης κλπ κλπ άρα μιλάμε για μία ισορροπία δύσκολη και "επικίνδυνη" σε όποιον θέλει να παίξει με τον χαρακτήρα αυτόν, που όπως και στην μορφολογία, κρέμεται από ένα τεντωμένο σκοινί, και χαρακτηρίζει (ή αποχαρακτηρίζει) ένα rottweiler όσο τίποτα άλλο!

Και έχουμε με αυτήν την λογική:

- πολύ νευρικός και ασταθής χαρακτήρας - έλλειψη θάρρους

- μειωμένη libido σε αρσενικά και θηλυκά ζώα (με ισχυρότερο το πρόβλημα των θηλυκών που αρνούνται την επίβαση)

3) Μορφολογία

Εδώ πρέπει να επικεντρωθούμε και να μιλήσουμε για χαρακτηριστικό ΓΕΝΙΚΩΣ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ που ΕΜΜΕΝΕΙ, και είναι συχνό, και όχι για προβλήματα γενικά, ούτε για χαρακτηριστικά που δεν προτιμούμε, ούτε για προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν στο μέλλον με τον ένα η τον άλλο τρόπο.

Ναι, ένα rottweiler δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί και να "προσδιορισθεί" από τίποτα άλλο, εκτός από το soundness και αυτό γιατί είναι μία φυλή μη extreme σε καμία έκφανση της ζωής, εμφάνισης, δυνατοτήτων και χαρακτήρα της. Αρα το soundness, το να ΕΙΝΑΙ αλλά και να ΦΑΙΝΕΤΑΙ rottweiler είναι πολύ σημαντικό για εμάς, και εκεί πρέπει να εντοπίσουμε τα σοβαρά λάθη που ίσως χαρακτηρίσουμε "αγκάθια" και είναι :

- ελαφριά, εκλεπτυσμένη κατασκευή (με συνέπεια λάθος κίνηση, παρουσία στον χώρο και ουσία)

- πολύ βαριά, "mastiff" κατασκευή (με συνέπειες όπως παραπάνω αλλά και στον χαρακτήρα και τις δυνατότητες εργασίας)

- πολύ μεγάλο κεφάλι με πολύ κοντό ρύγχος (χαρακτηριστικό με "συνέπειες" σε ΠΑΡΑ πολλά άλλα θέματα)

- άσπρα σημάδια στο στήθος

Εδώ μπορούμε να συμπληρώσουμε πολλά άλλα όπως κεκλιμμένες πλάτες, μάκρος, υπερβολικές ή ελλειπείς γωνιώσεις πίσω, λάθος τοποθετημένο σύστημα ωμοπλάτης και συνεπώς λάθος γωνίωση μπροστά, κοντοί εμπρόσθιοι βραχίονες, ανοιχτόχρωμα μάτια, ΟΥΡΑ ... κλπ κλπ κλπ ... ΑΛΛΑ επαναλαμβάνω η ερώτηση μιλάει για "αγκάθι" (ένα χαρακτηριστικό που είναι πολύ συχνό - απερριπτέο από όλους και συνεχώς επαναλαμβανόμενο παρόλο που είναι εντελώς ανεπιθύμητο) ... ίσως με αυτήν την λογική εντοπίσουμε μόνο το πρώτο και το τελευταίο μορφολογικό χαρακτηριστικό ...

Τέλος, κάτι που ούτε εγώ (αλλά ούτε πολλοί θεωρούν σημαντικό) αλλά γι'αυτό ακριβώς εμμένει (όπως και κάποια από τα παραπάνω) και αφού σε κανέναν δεν αρέσει, είναι "αγκάθι" όπως ορίζει η ερώτηση ... τα ψευδοδάχτυλα.

 

[George A]

Πολύ καλό post Denis. Σε τι ποσοστό μιας "καλής" γέννας μπορούν να εμφανιστούν τα ψευδοδάκτυλα και τα άσπρα σημάδια? Για τα υπόλοιπα ελαφριά κατασκευή μή σωστό ρύγχος κλπ, είναι στοιχεία που υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα σε όλες τις φυλές και ξεχωρίζουν τα pet απο τα show σκυλιά.

 

[denis]

Το pet σκυλί δεν είναι απαραίτητο ότι έχει σοβαρά προβλήματα τύπου. (εξάλλου η ελαφριά κατασκευή μπορεί να ζητείται από το πρότυπο σε άλλη περίπτωση)

100%

Μια "καλή γέννα" αν και δεν ξέρω αν είναι σωστός ο ορισμός, μπορεί να έχει 100% των σκύλων με ψευδοδάχτυλα ή άσπρα σημάδια. Πρόκειται για χαρακτηριστικά που είναι μη ελέγξιμα για διάφορους λόγους και ένας από αυτούς είναι η τροποποίηση αυτών σε βρεφική ηλικία. Επίσης μία "καλή γέννα" μπορεί να έχει 100% προγναθικά ζώα, εννοείται ότι είναι πιο σπάνιο αλλά συμβαίνει.