Καταφερνεις το δυσκολο, δηλαδη να τραβηξεις την προσοχη του κουταβιου και να αφησει (προσωρινα εστω) το λουρι.
Εφοσον το κουταβι «υποτροπιαζει» και μετα από λιγο ξαναγυρναει στην παλια συμπεριφορα, δεν εγκαταλειπεις όταν εχεις την προσοχη του, αλλά συνεχιζεις.
Το πώς, θα το βρεις εσυ. Λιγη φαντασια θελει και λιγη γνωση για το τι ενθουσιαζει το κουταβι σου.
Προσπαθεις να γινεις κατι πολύ ενδιαφερον για το κουταβι.
Απομακρυνεσαι λιγο και χρησιμοποιεις για δέλεαρ ένα δευτερο μεζεδακι.
Συνεχιζεις το παιχνιδι, προκαλωντας το ευχαριστα και με ενθουσιασμο. Το παν είναι το στυλ.
Αρχιζεις να τρεχεις μαζι του, χαρουμενα και καλωντας το, για λιγα μετρα.
Το χαϊδευεις εντονα λεγοντας σαχλαμαρες (σαχλαμαρες για σενα ή καποιον θεατη, αλλά όχι για ένα κουταβι).
Κάνεις τον καταγκιοζη. Μην ντρεπεσαι.
Με λιγα λογια … Κάνε κατι!
Συν ο,τι ειπε ο ICE.
