Το Rottweiler, για παράδειγμα (μιάς και είναι και το θέμα μας) είναι πάντα "aloof" (καχύποπτο) με ανθρώπους - καταστάσεις που δεν έχει προλάβει να κατατάξει σε "καλό" ή "κακό"...
Από εκεί και πέρα (μιλάτε, ρε ροτβαϊλεράδες), αν κατατάξει κάποιον στους "καλούς", τότε δεν είναι "επιφυλακτικό"...
Ακριβώς Γιάννη.
Με την εμπειρία που έχω συμφωνώ με τα λεγόμενά σου.
Δεν είναι επιφυλακτικό απλά. Είναι σε εγρήγορση, τεντωμένο σώμα και η ουρά σκορπιός εως ότου καταλάβει πως δε συντρέχει κίνδυνος και μετά μπορεί να αδιαφορήσει εως θανάτου που λέει ο λόγος.
Η σκύλα που έχω τώρα (όπως λεει και ο εκπαιδευτής μας) είναι σε συμπεριφορά τυπικό ροτ.
Δεν θα δεχθεί πρώτα να την χαιδέψεις και μετά να σε μυρίσει.Αν κάτι δεν το έχει ξαναδεί, ψηλώνει 5 πόντους, πλησιάζει επιφυλακτικά και έτοιμη να κάνει πήδο προς τα πίσω, μυρίζει, ελέγχει και μετά παίζει.
Αν γνωρίζει την κατάσταση ή τον άνθρωπο είναι φιλική και χαρούμενη αλλά και πάλι όχι πολλά κολλητιλίκια. Σε είδαμε μυριστήκαμε, χαρήκαμε όλοι, ωραία, στόπ.
Δύσκολα φοβάται και ποτέ δεν την είδα να βάλει ουρά κάτω και να φύγει τρέχοντας σαν κουτάβι.
Ακόμα και βεγγαλικά όταν έριχναν στα 100μ. δεν φοβήθηκε.
Βγήκε έξω , έκανε μοικάνα την τρίχα και την ουρά σκορπιό, κοίταξε, διάβασε τη φάση, είδε πως δεν απειλούμαστε και άρχισε πάλι να κουνάει την ουρά, όπως κάνει όλη μέρα.
Τα ροτ είναι η αγαπημένη μου ράτσα εδώ και 15 χρόνια και δεν πρόκειται να αλλάξω ράτσα.
Είναι ρωμαλέα, προστατευτικά, δυναμικά και ήρεμα, σοβαρά και παιχνιδιάρικα, αλλά έχουν χαρακτήρα και απαιτούν σεβασμό.
Όπως λέω σε φίλους μην κοροιδεύετε, μην το πειράζετε, μην γίνεστε εκνευριστικοί μαζί του καθώς "μάλωμα" και "διόρθωση" από τέτοιους σκύλους μπορεί να σημαίνει -2 δάχτυλα έτσι για πλάκα. Χωρίς κακία θα το κάνει. Και δεν θα φταίει και δεν θα την μαλώσω.
Σε σκυλιά φύλακες η αυτοπεποίθηση πρέπει να περισσεύει και ο σεβασμός στην ιεραρχία της αγέλης δεν αφορά ξένους εκτός αγέλης.
Ηρεμία ψυχής, γνώση και σεβασμός προς την προσωπικότητα ενος ρότ θα σου χαρίσουν μια υπέροχη σχέση.