Ένα μεγάλο "μπράβο" και ένα ακόμα μεγαλύτερο "ευχαριστούμε", στον φίλο Παναγιώτη...
Που, αυτές τις μέρες, αγωνίζεται όσο μπορεί (και όσο δεν μπορεί) για να σωθεί ένα σκυλάκι που βρέθηκε ετοιμοθάνατο στην Πάρνηθα...
Ποιό είναι το σπάνιο και γιατί μου έκανε εντύπωση? Γιατί, για τον Παναγιώτη, δεν μου είχε προκύψει ότι θα δρούσε σαν "ακτιβιστής φιλόζωος" και ακόμα περισσότερο... και, για μένα (εδώ πάνω, στο "ροζ συννεφάκι" μου!), αυτό είναι πολύ σπουδαίο!
Και, μιάς και εδώ είναι θέμα για τον Diesel... έχω την υποψία ότι είναι ο Diesel που καθοδήγησε τον άνθρωπό του να λειτουργήσει έτσι!
Παραθέτω και ένα κείμενο που κοινοποίησα και "αλλού"...
"Κοινοποιώ κι εγώ, αν και ίσως λίγο(?) καθυστερημένα...
Έχοντας χάσει δικό μου σκυλί, από νεφρική ανεπάρκεια και κατεστραμμένα νεφρά... και έχοντας, συνεπώς, την επίγνωση ότι "χώμα είμαστε όλοι και στο χώμα θα καταλήξουμε"... και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα κατεστραμμένα νεφρά δεν επιτρέπουν μεγάλες ελπίδες...
Κοινοποιώ, όμως, για συμπαράσταση στον ΑΝΘΡΩΠΟ που δίνει τον "υπέρ πάντων" αγώνα για "ΑΠΛΑ" ένα σκύλο...
Κοινοποιώ, γιατί θυμήθηκα τον Diesel... και τη γεμάτη ζεστασιά και ανθρωπιά παρουσίαση που μας είχε κάνει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός, πέρυσι, σε κάποια άλλη "ζεστή γωνιά" του σκύλου... και παρατήρησα κι εγώ την ομοιότητα των δύο σκυλιών...
Κοινοποιώ, για να αναφέρω κι εγώ το προφανές: Ο σκύλος αυτός δεν γεννήθηκε στο δρόμο...
Ο σκύλος αυτός γεννήθηκε στα χέρια ενός "ανθρώπου"... ο οποίος (τρομάρα του!), είχε σαν μόνο μέλημα να του κόψει τα αφτιά... για να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της "ανθρωπιάς" του επάνω σ' αυτό το άμοιρο ζώο...
ΟΜΩΣ, ο σκύλος αυτός, ότι και να γίνει, δεν θα φύγει "άκλαφτος κι αδιάβαστος"...
Θα φύγει έχοντας νιώσει, επιτέλους, την ανθρώπινη αγάπη και φροντίδα...
Αγαπητέ φίλε, Παναγιώτη, ένα "μπράβο" για σένα και τη φίλη σου, που προσπαθείτε να τον σώσετε, θα είναι λίγο...
Προτιμώ να πω, ότι όλοι "εμείς", ζηλεύουμε την ψυχή σας και σας ευχαριστούμε!!!"