Σημερα γραφω για τελευταια φορα , αν βρω τις φωτο από τους γονεις της Γκολφως και καποιο βιντεο ισως ξαναγραψω, να ευχαριστησω τα μελη του φορουμ για τη φιλοξενια αλλα να τους θυμισω ότι και αυτοι καποια στιγμη νεα μέλη ηταν.Σιγουρα θα ξυνισε καποιους η συμπεριφορα μου αλλα ειπαμε, μια ζωη LIVERPOOL. Δεν κραταω κακια σε κανενα για οσα γραφτηκανε για το θεμα της αναπαραγωγης , τοσα ξερετε , τοσα καταλαβαινω, ακομα και για το <φονιας> δεν σε παρεξηγω φιλε, και σε αποκαλω φιλο γιατι στο βαθος εχουμε κοινα σημεια, την αγαπη για τα ζωα, ο ιδιοκτητης της Αντζυ θεωρησε βελτιωση την επιβαση με τον Μπονο. Ετσι απλα. Σημερα και μετα από 20 χρονια δεν θεωρω ότι εχει γινει κατι σοβαρο για τα αδεσποτα από την πολιτεια και οι ζωοφιλικες εγκαταστασεις αποτελουν στην πλειοψηφεια τους κολαστηρια για τα ζωα που φιλοξενουν, τελευταιο παραδειγμα τα σκυλια που κατασχεθηκαν περσι στην Κατερινη, προτιμω να βλεπω αδεσποτα στο δρομο παρα να βλεπω εγκλειστα ζωα σε κατασταση να μην πω. Ταίζω καποιες γατες και τις εχω σαν δικες μου, δεν ξεχνω όμως ότι η γατα είναι θηρευτης και θα πρεπει να εχει τις αισθησεις της αναπτυγμενες , ποιο το νοημα να τις παραταϊζω και να μην κυνηγανε; Αυτό και μονο σημαινει ότι είναι ακομη γατες. Τα περισσοτερα οικοσιτα σκυλια , καθαροαιμα και μη εχουν χασει το νοημα λογω των ιδιοκτητων τους, μη γαυγιζεις , μη κατουρας μη κοπριζεις μη μη μη . Σαμπουαν λουσιμο και χτενισμα , μεταλλαγμενες καταστασεις που δεν το καταλαβαινετε όπως και εγω δεν καταλαβαινω αλλα πραγματα. Να ευχαριστησω τον PTF TON SEA MOL και τον Θησεα που μεσα από τον διαλογο (και τα πειστηρια βεβαια) με πεισανε ότι η προσπαθεια τους ισως πετυχει, ειμαι πλεον μελος του ΟΦΕΠ αν και δεν προκειται να παρω σκυλο, συμμετεχω οικονομικα και ελπιζω ότι καποιοι από εσας να κανουν το ιδιο, Τελικα μπορει να μην υπαρχουν μονο στα ονειρα μου οι Ε, Ποιμενικοι. Και θα τελειωσω με μια ιστορια , ιστορια αληθινη. Καπου μεσα στο φορουμ υπαρχει ένα θεμα που αναφερει τι δεν θα εκανες …. Ένα καλοκαιρι ημουν στο βουνο , στην τοποθεσια Παγωνι αναμεσα στη Νιγριτα και στο Σοχο , εκει βγαζαμε τα ζωα το καλοκαιρι, αφου αρμεξανε οι θειοι μου τα ζωα , (εγω ημουν ακομη 9 χρονων , δεν αρμεγα ακομη και βαρουσα κουταρι )ο ενας μου ειπε να πιασω τη Μπαμπακωτσου και να της βαλω ένα κουδουνι, η φουκαριαρα ειχε γεννησει και ερχοτανε το πρωι για να παρει το ψωμι της και να γυρισει στα κουταβια της, εγω δεν καταλαβα τι θα γινοτανε και με περισσια χαρα δεχτηκα τις εντολες του θειου μου , να ακολουθησω τη σκυλα και να φερω τα κουταβια στην καλυβα, κατεβαινα ,ανεβαινα κοντευα να χαθω , ειχαμε φτασει κοντα στη Σεβαστεια , η σκυλα με εμπιστευοτανε αλλα εκανε και διαλλειματα , μετα από πολύ ωρα εφτασε στη φωλια της αλλα εγω δεν το καταλαβα, καποια στιγμη καθως την παρακολουθουσα βλεπω ένα κουταβακι να ξεπροβαλει , αυτό ηταν , τα βρηκα, 8 κουταβακια, τα περισσοτερα ασπρομαυρα , Παοκτζιδικα, τα βαζω μεσα στον τροβα και γυριζω πισω, πισω όμως που; Που ειναι το πισω; Ετσι αργησα να γυρισω και ο ενας θειος μου που με περιμενε μου ειπε να τα βαλω στην καλυβα μαζι με τη σκυλα και να κλεισω την πορτα. Ανεβηκα στο αλογο και γυρισαμε στο σπιτι, ποιο σπιτι δλδ, στα αντισκηνα, ηταν τη χρονια του σεισμου το ’78. Και ενώ τους ειχα ζαλισει ολους με την ομορφια των κουταβιων και περιμενα πως και πώς να περασει η μερα για να παμε παλι στο βουνο , ο ξαδερφος μου μου ειπε να μη χαιρομαι τοσο, δεν το καταλαβα. Επιτελους ηρθε η ωρα να ξεκινησουμε , μετα από 1,1/2 ωρα φτασαμε στην καλυβα και στα κουταρια , μια τρομερη απογοητευση με περιμενε , από τα 8 κουταβια υπηρχε μονο ένα , τα αλλα τα ειχε σκοτωσει ο θειος μου . Ο θυμος μου εγινε κλαμα , κλαμα που δεν ελεγε να σταματησει οσα και να μου ελεγε ο ξαδερφος μου, τους παρατησα και γυρισα στη Νιγριτα με τα ποδια , δεν καταλαβαινα ουτε από μαντρια με τσομπανοσκυλα ουτε από τιποτα. Εφτασα στις σκηνές και εκλαιγα ωρες στην αγκαλια της γιαγιας μου και λεγοντας ποσο κακος ηταν ο θειος. Όπως βλεπεις ΚΑΣΙ και Μαρεκο γνωριζω από πολύ παλια το προβλημα . Το μονο που δεν θα ξανακανα ηταν αυτό . Ουτε το κουδουνι δεν θα της εβαζα, και ειπαμε , δεν ειμαι κανενας αγιος, εχω κανει πολλα και εχω δει πολλα αλλα θελω να ειμαι ειλικρινης. Το κουταβι που εζησε το λεγανε Τζονυ γιατι ο θειος μου το εβγαλε Γιαννακη. 7 ποιμενικα , κουταβια του Παρδαλη θανατωθηκαν. Σε άλλες περιπτωσεις κρατουσαν αυτά που θελανε και τα υπολοιπα αφου μεγαλωνανε λιγο τα παρατουσαν στη βαλτα η στα σφαγεια , για αυτό και όλα τα σκυλια αργοτερα μοιαζανε με ποιμενικα. Ολοι αυτό κανανε , κτηνοτροφοι αγροτες και Αστοί. Μετα από αρκετα χρονια και ενώ ειχαμε τα ζωα στη βαλτα , κοντα στα Θερμά μου ειπε να να παω να φερω τα κουταβια της Τζερυ και του Μουργκα από ένα λαγουμι, μου ορκιστηκε πως θα τα κρατησει, πηγα και τα πηρα και τα πηγαμε στο σπιτι (αφου κοψαμε τη λυσσα) τα κουταβια μεγαλωσανε και γινανε ωραια σκυλια μεχρι που εφαγαν και αυτά φολα. Και μην ξεκινησετε παλι τα δικαστηρια. Υπαρχουν ιστοριες που προκαλουν το δημοσιο αισθημα ειτε με το ένα τροπο ειτε με τον άλλο. Οσο για τον Ε.Π ένα αρθρο που εγραψε ο προεδρος του ΟΦΕΠ με βρισκει απολυτα συμφωνο. Ο Ε.Π είναι ενας. Ευχαριστω για την παρεα. Παρακαλω τον διαχειριστη να κλειδωσει το θεμα και να διαγραψει το λογαριασμο μου.
