Ξεκινώντσς με τη θέμα Β.Υ το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται ήπια αφού απέκτησα το κουτάβι σε ηλικία 2,5 μηνών, τοποθετόντας τα οριά του στον χώρo του. Στις βασικές ανάγκες του κουταβιου οι οποίες είναι η τουαλέτα, το παιχνίδι, η σιτισή του, και η κοινωνοικοποίηση.
Ξεκίνησα με την εντολή "έλα" και με το ονομά του για 2 εβδομάδες συνέχεια και σιγά σιγά έβαζα στο νέο του λεξιλόγιο και το "κάτσε" το "μείνε", όποτε ήταν να φάει ή όποτε ήθελε να παίξει με το μπαλάκι. Ακόμα και στη βόλτα όταν ήταν να περάσουμε απέναντι τον δρόμο ή να περιμένουμε τον σηματοδότη να για να περπατήσουμε ή στο βούρτσισμα, στο μπάνιο του αλλά και στο χρόνο που ήθελα να χαλαρώσω στο kennel του.
Με τον καιρό κατάλαβε ότι για να ζητήσει κάτι πρέπει να ανταποκριθεί σε κάτι. ( όπως έλεγε η μάνα του Rey Charles στη ταινία Rey...- only Jesus is free in this world- χαχαχα)
Μόνο μια φορά έπαιξε ένα περιστατικό ιδιαίτερης ανυπακοής και κυριαρχίας, όταν τον καλούσα και δεν ερχόταν. Ξεκίνησα προς το μέρος του και ακουμπούντας τον στην πλάτη να τον σταματήσω, γύρισε και με δάγκωσε στο χέρι πολύ γερά. Αμέσως όμως τον πίεσα προς το έδαφος ακινητοποιώντας τον λεγοντάς του ΜΗ μέχρι που "παραδώθηκε" και τον άφησα ύστερα ελεύθερο. Ο πόνος ήταν αρκετός και το σημάδι στο χέρι μου υπάρχει να μου το υπενθυμίζει. Το όλο σκηνικό κράτησε 2 λεπτά περιπού αλλά ευτύχως για καλή μου/μας τύχη το αντιμετώπισα με ηρεμία και σταθερότητα και από τότε ως δια μαγείας δεν μου έκανε πότε τίποτε άλλο, γιατί όπως και να το κάνουμε έχει έντονο ταπεραμέντο και δεν σου κρύβω πως είναι και λίγο κυριαρχικός. Αυτό συνέβη όταν ήταν 6 μηνών και τώρα είναι 3,5 χρονών...ένας κύριος !!
Τα σενάρια τώρα ...
Κάνω έναν κύκλο κάθε φορά σεναρίων με μικρές παραλλαγές, άτακτο όμως σε σειρά για να μην τα κάνει μηχανικά και προσπαθούμε να αλλάζουμε μέρος και ώρα. Ακόμα αφήνουμε ανολοκλήρωτα κομμάτια ώστε ο σκύλος να καταλάβει πως δεν χρειάζεται κάθε φορά να τελειώνει με δάγκωμα ή και το αντίστροφο. Τα έχω χωρίσει σε παραστάσεις που αφορούν τον χώρο που μένουμε και το εξωτερικό περιβάλλον όπου προσπαθώ σε άτακτες και παλι ώρες -ακόμη και ξημερώματα- να βλέπω πως αντιδρά και να διορθώνω ή όχι.
Τώρα το κατά πόσο θα συνεχιστεί αυτό, έχει σχέση με το πόσο ασχολούμαι, πάντως το έχω εντάξει στο πακέτο της όλης του άσκησης. Υπάρχουν περίοδοι όπου η δουλειά μου δεν το επιτρέπει για μεγάλο χρονικό διάστημα για το λόγο ότι το προγραμμά μου είναι κατα κάποιο τρόπο κυμαινόμενο και όχι πάντα σταθερό.
Στην δική σου περίπτωση όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχεις έναν σκύλο που όπως και να το κάνεις δεν γνωρίζεις τον πλήρη "χάρτη" του και λογικά έχει κρυμμένα "σύμβολα" και μηνύματα. Από όσο όμως μου περιγράφεις τα πάτε περίφημα και μάλιστα προσωπικά στην περιπτωσή σου θα το έβλεπα ως πρόκληση για να τα αποδικοποιήσω, κάτι που θα σε βάλει σε τροχιά σκέψης να ασχολείσαι και να λύνεις καθημερινά έναν ακόμη γρίφο. Στέκομαι στο παράδειγμα που ανέφερες με το ξύλο και με τους αφρικανούς, αυτό σε πρώτη εκτίμηση δείχνει έναν σκύλο με θέληση και καλά νεύρα...και ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ. Γνωρίζουμε όλοι μας πως η περιοχή που εργάζεσαι δεν είναι και η πιο ήσυχη, αλλά προσφέρεται για πολυυυυυ δουλειά όμως με τον σκύλο σου.
Στην βόλτα που αναφέρεις, χωρίς να τον γνωρίζω και να έχω εiκόνα της σχέσης σας θα διαφωνίσω .....πιστεύω πως θα "καθαρίσει" με τη μια αν συμβεί κάτι, νιώθει την αγέλη του και μάλιστα μπορεί να μην το αντιλαμβάνεσαι όπως θα ήθελες αλλά πιστευώ πως σε προστατεύει για πολλούς λόγους. Ενας από τους πολλούς και κύριους είναι η ευγνωμοσύνη....ξέρεις εσύ.
Αν παρατηρήσεις όμως το ερωτημά σου θα δεις πως ένα ακόμη σενάριο σε περιμένει να το δουλέψεις και να δεις πως θα αντοποκριθει ο σκύλος στην εκάστοτε κατάσταση, οπότε μπορείς και εσύ να νιώσεις ασφαλής και παράλληλά να τονώσεις την αυτοπεποίθηση του Saga. Είναι αυτό που σου έλεγα σε προηγούμενο post .....
Πάνω στην παρατηρησή σου όταν ο σκύλος αλλάζει συμπεριφορά στην εκπαίδευση και γίνεται επιδειξιομανής (χαχα) προσωπικά το αποδίδω πως ο σκύλος είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στα μηνύματα που αφορούν τον χώρο τον χρόνο και τη δράση χωρίς να αποκλείω την ετοιμοτητά του σε καθημερινή βάση. Αυτό μάλιστα έρχεται να επαλιθευτέι με το περιστατικό με τους αφρικανούς.
Ο δικός μου παράδειγμα διαβάσει την προθεσή μου για να ξεκινήσουμε για την εκπάιδευση από την ώρα που θα μπω στο σπίτι και είναι τσίτα μέχρι να τελειώσει το μάθημα. Διαβάζει τη γλώσσα του σωματός μου και κάνει τις απαραιτητες αντιστοιχίες στο μυαλό του και προετοιμάζεται.
Μπορεί να με διαβάζεις όπως απαντώ με λακωνικό χαρακτήρα αλλά δεν είναι έτσι .....οπότε να βάλω και ένα
υγ.
Να ευχαριστήσω τους σκύλους που πέρασαν από τη ζωή μου και μου άφησαν μια μεγάλη παρακαταθήκη γνώσεων και αγάπης, που τη μοιράζομαι τώρα με τον Nero.
