Γεια σας παιδιά.
Με λένε Μάρθα και πάντα αγαπούσα πολύ τα σκυλιά και τα ζώα γενικά.
Τις προάλλες βρήκαμε μαζί με το φίλο μου ένα κακόμοιρο κουταβάκι να κάθεται δίπλα σε κάδους σκουπιδιών. Έτρεξε κοντά μας με χαρά αν και είχε πρόβλημα με το δεξί του ποδαράκι. Ήταν πολύ φιλικό, αλλά κακομοιρούλη (ξυνόταν και πολύ), οπότε δεν αντέξαμε, το πήραμε μαζί μας για να το σώσουμε απ'τα σκουπίδια και τις κακουχίες.
Να μην τα πολυλογώ, έχει περάσει μιάμιση βδομάδα από τότε κι ο Buddy μένει στο σπίτι μου στην Αθήνα. Ιδού:
Τον έχουμε πάει σε κτηνίατρο, πάιρνει θεραπεία και πρόκειται να εμβολιαστεί.
Είναι πανέμορφος, γλύκας και ψυχούλα, αλλά δεν τα καταφέρνουμε
Είναι ζωηρούλης και θέλει συνεχώς επιτήρηση και "διορθώσεις". Εγώ έχω χάσει τους 2 γονείς μου πρόσφατα και παλεύω να τα βγάλω πέρα μόνη μου (έχω και τον αδερφό μου, ο οποίος όμως δεν εργάζεται και δεν με βοηθάει ιδιαίτερα).
Κάθε πρωί που ξυπνάω και όταν γυρίζω απ'τη δουλειά δεν έχω λοιπόν δύναμη και χρόνο να ασχοληθώ με το σκυλάκι όσο πρέπει. Και πολλές φορές χάνω την ψυχραιμία μου όταν ο σκύλος "δεν ακούει" και του φωνάζω (αν και ξέρω ότι αυτο δεν είναι σωστό και δεν οδηγεί πουθενά). Ή τον απομονώνω.
Εν τέλει δεν νομίζω ότι έχω την ψυχραιμία και την υπομονή ν'αναθρέψω ένα κουταβάκι. Ούτε και τον απαιτούμενο χρόνο (και χρήμα).
Παρ 'ολα αυτά το έχω μέσα στην καρδιά μου αυτό το κουταβάκι και πάντα ανυπομονώ να τον δω όταν γυρνάω απ' τη δουλειά, κάνουμε χαδάκια κτλ.
Μη νομίζετε δηλαδή πως δεν αντέχω καθόλου, απλά δεν αντέχω τη συνολική εικόνα του να έχεις ένα σκύλο. Και δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρω και αργότερα που θα ξεκινήσουν και οι βόλτες.
Θα μου πει΄τε γιατί πήρες σκύλο! Δεν τον πήρα, ήθελα απλά να τον σώσω από τα σκουπίδια, να τον βοηθήσω να γίνει καλά. Και ναι, να δοκιμάσω να τον κρατήσω. Δε νομίζω ότι μπορώ όμως, είμαι και ψυχολογικό ράκος από το θάνατο των γονιών μου κι όλα αυτά που έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο.
Ήρθα λοιπόν σε αυτό το φόρουμ για να ζητήσω τη βοήθειά σας. Θα ήθελα να μπορούσα να κρατήσω τον Buddy, αλλά ξέρω ότι μπορεί να βρει ένα πολύ καλύτερο σπίτι. Εγώ δεν μπορώ να είμαι ούτε αρκετά καλή "μαμά" ούτε αρκετά καλός "αρχηγός αγέλης" αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ, αλλά η ψυχολογία μου δεν είναι αρκετά καλή.
Έχω δημοσιεύσει αγγελία Χαρίζεται στη Χρυσή Ευκαιρία και σε κάποια online sites, αλλά θα ήθελα να μου πείτε τι άλλο μπορώ να κάνω για να βρω ένα καλό σπίτι στον Buddy. Είναι 2.5-3 μηνών, κοιμάται ήσυχα τα βράδια και κάνει την ανάγκη του στο μπαλκόνι και σε εφημερίδες. Τον πιάνουν όμως ζωηράδες και κάνει αταξίες άμα δεν τον επιτηρείς αρκετά. Ξέρω ότι είναι κουάβι και άρα 100% φυσιολογικός, απλά εγώ δεν μπορώ.
Ήδη δακρύζω τώρα που γράφω...δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θα μπορούσα με τίποτα να τον παρατήσω στους δρόμους, αλλά δε θέλω και να "παγιδευτούμε" ο ένας με τον άλλο και να είμαστε δυστυχισμένοι.
Με λένε Μάρθα και πάντα αγαπούσα πολύ τα σκυλιά και τα ζώα γενικά.
Τις προάλλες βρήκαμε μαζί με το φίλο μου ένα κακόμοιρο κουταβάκι να κάθεται δίπλα σε κάδους σκουπιδιών. Έτρεξε κοντά μας με χαρά αν και είχε πρόβλημα με το δεξί του ποδαράκι. Ήταν πολύ φιλικό, αλλά κακομοιρούλη (ξυνόταν και πολύ), οπότε δεν αντέξαμε, το πήραμε μαζί μας για να το σώσουμε απ'τα σκουπίδια και τις κακουχίες.
Να μην τα πολυλογώ, έχει περάσει μιάμιση βδομάδα από τότε κι ο Buddy μένει στο σπίτι μου στην Αθήνα. Ιδού:
Τον έχουμε πάει σε κτηνίατρο, πάιρνει θεραπεία και πρόκειται να εμβολιαστεί.
Είναι πανέμορφος, γλύκας και ψυχούλα, αλλά δεν τα καταφέρνουμε
Είναι ζωηρούλης και θέλει συνεχώς επιτήρηση και "διορθώσεις". Εγώ έχω χάσει τους 2 γονείς μου πρόσφατα και παλεύω να τα βγάλω πέρα μόνη μου (έχω και τον αδερφό μου, ο οποίος όμως δεν εργάζεται και δεν με βοηθάει ιδιαίτερα).Κάθε πρωί που ξυπνάω και όταν γυρίζω απ'τη δουλειά δεν έχω λοιπόν δύναμη και χρόνο να ασχοληθώ με το σκυλάκι όσο πρέπει. Και πολλές φορές χάνω την ψυχραιμία μου όταν ο σκύλος "δεν ακούει" και του φωνάζω (αν και ξέρω ότι αυτο δεν είναι σωστό και δεν οδηγεί πουθενά). Ή τον απομονώνω.
Εν τέλει δεν νομίζω ότι έχω την ψυχραιμία και την υπομονή ν'αναθρέψω ένα κουταβάκι. Ούτε και τον απαιτούμενο χρόνο (και χρήμα).
Παρ 'ολα αυτά το έχω μέσα στην καρδιά μου αυτό το κουταβάκι και πάντα ανυπομονώ να τον δω όταν γυρνάω απ' τη δουλειά, κάνουμε χαδάκια κτλ.
Μη νομίζετε δηλαδή πως δεν αντέχω καθόλου, απλά δεν αντέχω τη συνολική εικόνα του να έχεις ένα σκύλο. Και δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρω και αργότερα που θα ξεκινήσουν και οι βόλτες.
Θα μου πει΄τε γιατί πήρες σκύλο! Δεν τον πήρα, ήθελα απλά να τον σώσω από τα σκουπίδια, να τον βοηθήσω να γίνει καλά. Και ναι, να δοκιμάσω να τον κρατήσω. Δε νομίζω ότι μπορώ όμως, είμαι και ψυχολογικό ράκος από το θάνατο των γονιών μου κι όλα αυτά που έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο.
Ήρθα λοιπόν σε αυτό το φόρουμ για να ζητήσω τη βοήθειά σας. Θα ήθελα να μπορούσα να κρατήσω τον Buddy, αλλά ξέρω ότι μπορεί να βρει ένα πολύ καλύτερο σπίτι. Εγώ δεν μπορώ να είμαι ούτε αρκετά καλή "μαμά" ούτε αρκετά καλός "αρχηγός αγέλης" αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ, αλλά η ψυχολογία μου δεν είναι αρκετά καλή.
Έχω δημοσιεύσει αγγελία Χαρίζεται στη Χρυσή Ευκαιρία και σε κάποια online sites, αλλά θα ήθελα να μου πείτε τι άλλο μπορώ να κάνω για να βρω ένα καλό σπίτι στον Buddy. Είναι 2.5-3 μηνών, κοιμάται ήσυχα τα βράδια και κάνει την ανάγκη του στο μπαλκόνι και σε εφημερίδες. Τον πιάνουν όμως ζωηράδες και κάνει αταξίες άμα δεν τον επιτηρείς αρκετά. Ξέρω ότι είναι κουάβι και άρα 100% φυσιολογικός, απλά εγώ δεν μπορώ.
Ήδη δακρύζω τώρα που γράφω...δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θα μπορούσα με τίποτα να τον παρατήσω στους δρόμους, αλλά δε θέλω και να "παγιδευτούμε" ο ένας με τον άλλο και να είμαστε δυστυχισμένοι.
