Μεικτή σίτιση
- Thread starter Mava
- Ημερομηνία δημιουργίας
Χρόνια το λέω: Έχουμε κάνει τα σκυλιά μας μονοφαγικές αλεστικές μηχανές, να τρώνε κάθε μέρα για χρόνια το ίδιο πράγμα. Ως αποτέλεσμα, με το που αλλάζεις κάτι στη διατροφή ξεκινούν οι διάρροιες, οι αδιαθεσίες, τα προβλήματα στο στομάχι.
Το πεπτικό του σκύλου δεν είναι φτιαγμένο για να τρώει κάθε μέρα τα ίδια γραμμάρια της ίδιας κροκέτας. Στη φύση την μία μέρα έτρωγε λίγο σάπιο θήραμα που έβρισκε, την άλλη μέρα τίποτα, την άλλη μέρα κάποιο πουλί μαζί με τα φτερά του ή πεσμένα φρούτα κλπ. Ομοίως κοντά στον άνθρωπο έτρωγε απομεινάρια που δεν ήταν κάθε μέρα τα ίδια. Τη μία μέρα μπορεί να ήταν απομεινάρια από κρέας, την άλλη γάλα με ψωμί κλπ.
Η barf η σωστή που προσπαθεί να προσομοιάσει τη φυσική διατροφή (όχι τα ετοιματζίδικα που παίρνω κι εγώ τώρα) θέλει ποικιλία.
Οπότε με αυτό το σκεπτικό, ναι στην ποικιλία, ό,τι κι αν είναι αυτή, για να μάθει το στομάχι να επεξεργάζεται διαφορετικά πράγματα.
Το πεπτικό του σκύλου δεν είναι φτιαγμένο για να τρώει κάθε μέρα τα ίδια γραμμάρια της ίδιας κροκέτας. Στη φύση την μία μέρα έτρωγε λίγο σάπιο θήραμα που έβρισκε, την άλλη μέρα τίποτα, την άλλη μέρα κάποιο πουλί μαζί με τα φτερά του ή πεσμένα φρούτα κλπ. Ομοίως κοντά στον άνθρωπο έτρωγε απομεινάρια που δεν ήταν κάθε μέρα τα ίδια. Τη μία μέρα μπορεί να ήταν απομεινάρια από κρέας, την άλλη γάλα με ψωμί κλπ.
Η barf η σωστή που προσπαθεί να προσομοιάσει τη φυσική διατροφή (όχι τα ετοιματζίδικα που παίρνω κι εγώ τώρα) θέλει ποικιλία.
Οπότε με αυτό το σκεπτικό, ναι στην ποικιλία, ό,τι κι αν είναι αυτή, για να μάθει το στομάχι να επεξεργάζεται διαφορετικά πράγματα.
Εννοείται αυτό. Γι αυτό αν βάλεις κανονικό κρέας το εξαφανίζουν στο δευτερόλεπτο.
Μμμ ναι αλλά αυτά που θα έτρωγε στη "φύση" (σε εισαγωγικά γιατί τα αποφάγια δεν είναι ακριβώς φύση) δεν θα είχαν τόσο δραματικά διαφορετικό χρόνο πέψης - άσε που δεν ξέρω ακόμα αν μεταβολίζονται το ίδιο. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό να εναλλάσσεται τόσο έντονα η κατάσταση πέψης μες τη μέρα.
(Εντάξει βέβαια εγώ ως γνωστόν θεωρώ ότι η διατροφή πρέπει να ναι φυσική κ η κροκετα μόνο για ώρες ανάγκης ή βαρεμάρας, για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα - κ την άνεση χρόνου *αν* τη φτιάχνουν μόνοι τους. Σε ένα μόνο κ μικρόσωμο σκυλί το οικονομικό νομίζω ότι δεν έχει μεγάλη διαφορά.)
(Εντάξει βέβαια εγώ ως γνωστόν θεωρώ ότι η διατροφή πρέπει να ναι φυσική κ η κροκετα μόνο για ώρες ανάγκης ή βαρεμάρας, για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα - κ την άνεση χρόνου *αν* τη φτιάχνουν μόνοι τους. Σε ένα μόνο κ μικρόσωμο σκυλί το οικονομικό νομίζω ότι δεν έχει μεγάλη διαφορά.)
Τα αποφάγια μπορεί να μην ήταν μεν η κατάλληλη τροφή αλλά για χιλιάδες χρόνια το πεπτικό τους προσαρμόστηκε σε αυτά. Βιομηχανοποιημένη σκυλοτροφή έχουμε κάπου από το 1960-70?
Σίγουρα πάντως υπήρχε ποικιλία σε καθημερινή βάση, εννοώ το πεπτικό τους δεν είναι φτιαγμένο για να αλέθει κάθε μέρα το ίδιο πράγμα.
Τι εννοείς; Δεν κατάλαβα.. Μια χαρά κατάλληλη τροφή μπορούν να είναι τα σωστά αποφάγια, δεν είπα αυτό, απλά ό,τι είναι παράγωγο/κατάλοιπο του ανθρώπου (σε αντίθεση με απευθείας κυνήγι της τροφής από το ίδιο το ζώο) δεν το λέω κ ακριβώς "στη φύση", αυτό απλά.
Η βιομηχανοποιημένη τροφή, είναι - για μένα - ακατάλληλη ως μόνιμη διατροφή για πολλούς λόγους. Αλλά φυσικά, με την έλευση πολύ ποιοτικότερων τροφών πια, σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν την καλύτερη επιλογή. Ειδικά όταν μιλάμε για σίτιση πάνω τους ενός ζώων. Ή ελλείψει χρόνου ή γενικά δυνατότητας παρασκευής φρέσκιας.
Από κει κ πέρα, όσο αφορά τη μίξη, όταν ο χρόνος πέψης της κροκέτας είναι περίπου διπλάσιος του χρόνου πέψης της φυσικής τροφής, δεν θα πρότεινα (πια, το έχω κάνει σε μικρό βαθμό κάποια στιγμή στο παρελθόν) να εναλλάσσονται μες στη μέρα οι δύο μορφές, σε μόνιμη βάση. Δημιουργείται ένα λαλα στο πεπτικό. (Κ η κονσέρβα μικρότερο χρόνο πέψης έχει απ' την κροκετα, δε θυμάμαι πόσο.)
Πλέον είμαι της άποψης καλύτερα μια βασική μορφή σίτισης μες στη μέρα - δεν υπάρχει πρόβλημα (κ καλό είναι) να μπαίνουν πρόσθετα στην ξηρά, να εναλλάσονται τα πρόσθετα, να αλλάζεις γεύσεις στις ξηρές. Αλλά το να ζητάς μονίμως σε ένα πεπτικό να χωνέψει ένα γεύμα σε 4 ώρες κ το επόμενο σε 8 κ μετά ξανά σε 4 κ μετά ξανά σε 8 το θεωρώ πολύ κακό.
Η βιομηχανοποιημένη τροφή, είναι - για μένα - ακατάλληλη ως μόνιμη διατροφή για πολλούς λόγους. Αλλά φυσικά, με την έλευση πολύ ποιοτικότερων τροφών πια, σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν την καλύτερη επιλογή. Ειδικά όταν μιλάμε για σίτιση πάνω τους ενός ζώων. Ή ελλείψει χρόνου ή γενικά δυνατότητας παρασκευής φρέσκιας.
Από κει κ πέρα, όσο αφορά τη μίξη, όταν ο χρόνος πέψης της κροκέτας είναι περίπου διπλάσιος του χρόνου πέψης της φυσικής τροφής, δεν θα πρότεινα (πια, το έχω κάνει σε μικρό βαθμό κάποια στιγμή στο παρελθόν) να εναλλάσσονται μες στη μέρα οι δύο μορφές, σε μόνιμη βάση. Δημιουργείται ένα λαλα στο πεπτικό. (Κ η κονσέρβα μικρότερο χρόνο πέψης έχει απ' την κροκετα, δε θυμάμαι πόσο.)
Πλέον είμαι της άποψης καλύτερα μια βασική μορφή σίτισης μες στη μέρα - δεν υπάρχει πρόβλημα (κ καλό είναι) να μπαίνουν πρόσθετα στην ξηρά, να εναλλάσονται τα πρόσθετα, να αλλάζεις γεύσεις στις ξηρές. Αλλά το να ζητάς μονίμως σε ένα πεπτικό να χωνέψει ένα γεύμα σε 4 ώρες κ το επόμενο σε 8 κ μετά ξανά σε 4 κ μετά ξανά σε 8 το θεωρώ πολύ κακό.
A ok τώρα κατάλαβα. Να μην είναι μέσα στην ίδια μέρα η ξηρά και το μαγειρετυό. Ναι λογικό μου ακούγεται.
Ως προς τα αποφάγια υπάρχουν τα σωστά αποφάγια (το κοτόπουλο που περίσσεψε από μένα) και τα αποφάγια τύπου κάθε μέρα ψωμί με γάλα που μπορεί να πετσούσαν στα χωριά - αυτό εννούσα.
Ως προς τα αποφάγια υπάρχουν τα σωστά αποφάγια (το κοτόπουλο που περίσσεψε από μένα) και τα αποφάγια τύπου κάθε μέρα ψωμί με γάλα που μπορεί να πετσούσαν στα χωριά - αυτό εννούσα.
Εμενα πάλι μου ακούγεται πολύ φυσιολογικό,εμείς κάνουμε την ίδια πέψη με όλα μας τα φαγητά;μερικά κιόλας δεν μπορώ καν να τα χωνεψω.απλα εγω αν δω ότι πεινάει θα του δώσω κάτι να φάει .το βράδυ η κροκέτα τον κρατάει μεχρι το πρωί .δηλ την προτιμώ το βράδυ για την αργή πέψη
Φυσικά κ όχι την ίδια ώρα, γι'αυτό κ υπάρχει εύρος χρόνου πέψης, όχι στανταρ χρόνος. Αλλά όταν μιλάμε για το διπλάσιο, ο καθένας κρίνει πώς του φαίνεται αυτή η διαφορά.
Ανάλογα τις τροφές κ τον οργανισμό, η πλήρης πέψη (συμπεριλαμβανομένης της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών κ της ζύμωσης στο έντερο, όχι μόνο στο στομάχι δλδ) μπαρφ κ μαγειρευτης είναι περίπου 4-7 ώρες. Της κροκέτας 8-16.
Εσύ ρώτησες γνώμες, δε βγήκα να σε πείσω για κάτι. Προφανώς κ θα κάνεις ότι σου φαίνεται λογικό.
Ανάλογα τις τροφές κ τον οργανισμό, η πλήρης πέψη (συμπεριλαμβανομένης της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών κ της ζύμωσης στο έντερο, όχι μόνο στο στομάχι δλδ) μπαρφ κ μαγειρευτης είναι περίπου 4-7 ώρες. Της κροκέτας 8-16.
Εσύ ρώτησες γνώμες, δε βγήκα να σε πείσω για κάτι. Προφανώς κ θα κάνεις ότι σου φαίνεται λογικό.
Όχι δεκτό αυτό που λέτε ,συζήτηση κάνουμε ,απλα δεν αντιλαμβάνομαι το κακό στην διαφορά πέψης.πιο πολύ το αν τρωγονται μαζί είναι η αναστάτωση,παρά σε διαφορετικά γεύματα.
Σαν να λέμε μιας και έρχεται Πάσχα να μην τρώμε το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου βραστό κολοκυθάκι και το βράδυ μαγειρίτσα. Μια και καλή μαγειρίτσα - όλη μέρα.
Κάτι παραπάνω. Πιο πολύ σα να λέμε ή θα φάμε κολοκυθάκι κ μαγειρίτσα ή θα φάμε εκείνη την αφυδατωμένη τροφή που παίρνουν κάτι αθλητές (ή δεν ξέρω τι άλλο) που πάνε σε απομακρυσμένα μέρη - κ τη βάζουν στο νερό κ τη βράζουν να πάρει υγρασία αλλά εδώ θα την φάμε κατευθείαν σκόνη κ θα περιμένουμε να πάρει υγρασία μέσα στο σώμα.
Κ τη μια ο οργανισμός σου θα τα παραλαμβάνει κανονικά με υγρασία κ δε χρειάζεται να κάνει τπτ, κ οκ θα χει μια διαφορά το πώς θα χωνέψει το κολοκυθάκι κ πώς τη μαγειρίτσα. Την άλλη θα πρέπει να βρει κάπως όση υγρασία χρειάζεται, να τα περιμένει να "σπάσουν" κ μετά να τα χωνέψει, ότι κ να ναι, όσο χρόνο χρειάζεται να απορροφηθούν τα επί μέρους συστατικά. Κ οι οργανισμοί είναι της "συνήθειας". Το βρίσκω επιζημιο να πρέπει να εναλλάσουν τόσο απανωτά διαφορετικούς μηχανισμούς συνήθειας.
@Mava το να δίνεις μαζί είναι επίσης κακό, αλλά πλέον το θεωρώ ίσως όχι ισοδύναμο αλλά το 2ο χειρότερο, μετά από το να τα δίνεις εναλλάξ. Το να βάζεις κάνα γιαουρτακι κάνα λαδάκι κάνα φρουτάκι μέσα στην ξηρά όμως δεν το θεωρώ ισοδύναμο του να τα δίνεις μαζί.
Κ τη μια ο οργανισμός σου θα τα παραλαμβάνει κανονικά με υγρασία κ δε χρειάζεται να κάνει τπτ, κ οκ θα χει μια διαφορά το πώς θα χωνέψει το κολοκυθάκι κ πώς τη μαγειρίτσα. Την άλλη θα πρέπει να βρει κάπως όση υγρασία χρειάζεται, να τα περιμένει να "σπάσουν" κ μετά να τα χωνέψει, ότι κ να ναι, όσο χρόνο χρειάζεται να απορροφηθούν τα επί μέρους συστατικά. Κ οι οργανισμοί είναι της "συνήθειας". Το βρίσκω επιζημιο να πρέπει να εναλλάσουν τόσο απανωτά διαφορετικούς μηχανισμούς συνήθειας.
@Mava το να δίνεις μαζί είναι επίσης κακό, αλλά πλέον το θεωρώ ίσως όχι ισοδύναμο αλλά το 2ο χειρότερο, μετά από το να τα δίνεις εναλλάξ. Το να βάζεις κάνα γιαουρτακι κάνα λαδάκι κάνα φρουτάκι μέσα στην ξηρά όμως δεν το θεωρώ ισοδύναμο του να τα δίνεις μαζί.
Θα παραθέσω από προσωπική εμπειρία σαν εκτροφέας (και από άλλους εκτροφείς που έχω συναναστραφεί) ότι τα σκυλιά που τρέφονται με ένα μόνο είδος τροφής γίνονται πολύ ευαίσθητα στις αλλαγές και μπορεί να αποκτήσουν προβλήματα στο γαστρεντερικό ευκολότερα. Ταΐζω εδώ και αρκετά χρόνια μπάρφ μαζί με ξηρά και *ας ακούγεται ότι δεν είναι σωστό*...όσα σκυλιά μου τρέφονται έτσι δεν έχουν προβλήματα ούτε με τις εξετάσεις τους, ούτε με τροφικές αλλεργίες ,ούτε με νεφρά γιατί ελέγχω τακτικά. Γενικά θεωρώ ότι η ποικιλία είναι ότι καλύτερο και το χειρότερο είναι να τρέφονται μόνο με ξηρά τροφή όλη τους τη ζωή χωρίς κάτι άλλο. Όσα σκυλιά κηδεμόνων μου είχαν ποτέ κάποιο θέμα έτρωγαν αποκλειστικά και μόνο ξηρά (καλής ποιότητας εννοείται)...
Είναι ένα θέμα που οι απόψεις διίστανται ακόμα και σε κτηνιάτρους-διατροφολόγους. Ο καθένας επιλέγει αυτό που τον κάνει να νιώθει ότι κάνει το καλύτερο για το σκύλο του.
Είναι ένα θέμα που οι απόψεις διίστανται ακόμα και σε κτηνιάτρους-διατροφολόγους. Ο καθένας επιλέγει αυτό που τον κάνει να νιώθει ότι κάνει το καλύτερο για το σκύλο του.
εγω ταιζω οπως να ναι, μεικτα, μια το ενα μια το αλλο, αναμεικτα κτλ. Πολλες φορες δε θα δωσω μαγειρευτη για μέρες, αλλοτε ενα γευμα, αλλοτε μίξη ξηρας μαγειρευτης στο ιδιο γευμα. Και ενδιαμεσα στη μερα θα φανε παξιμαδι, κανα φρουτο, καμαι σαρδελα και διαφορα.
Δεν καταλαβαινω καθολου την λογικη με τους χρονους λες και εμεις τρωμε τα ζυμαρικα αλλη ωρα ή το κρεας αλλη ωρα ή παξιμαδια αλλη.
Θεωρω απλα ειναι θεμα πως εχουν μαθει, ενα σκυλι που τρωει αποκλειστικα ξηρα για χρονια ναι μαλλον οποιαδηποτε αλλαγη θα πεσει βαρια....
Δεν καταλαβαινω καθολου την λογικη με τους χρονους λες και εμεις τρωμε τα ζυμαρικα αλλη ωρα ή το κρεας αλλη ωρα ή παξιμαδια αλλη.
Θεωρω απλα ειναι θεμα πως εχουν μαθει, ενα σκυλι που τρωει αποκλειστικα ξηρα για χρονια ναι μαλλον οποιαδηποτε αλλαγη θα πεσει βαρια....
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες .τωρα αγόρασα κ μαγειρευτό που φέρανε στην θεσσαλονίκη να δούμε μήπως το γυρίσουμε .
Να ξεκαθαρίσω ότι συμφωνώ, κι εγώ είμαι βαθιά υπέρ του να κάνουν αλλαγές κ συμφωνώ ακόμα βαθύτερα στο ότι η μονοφαγία (σε οτιδήποτε) φέρνει συχνά δυσανεξίες κ ευαισθησίες. Κ ότι κανένα δεν θα πρεπε να μένει όλη του τη ζωή μόνο με ξηρά όπως λένε κάποιοι κτηνίατροι. Βασικά είμαι βαθιά υπέρ του όσο πιο πολλή φρέσκια τροφή αντέχουν οι τσέπες κ ο διαθέσιμος χρόνος τόσο το καλύτερο. Θα ναι toppings? Θα ναι σνακς; Θα ναι 2 μέρες φρέσκια κ 5 μέρες ξηρά; Το αντίστροφο; Θα ναι όλο φρέσκια; Ότι μπορεί καθένας.
Αυτά περί μοναδικής πληρότητας της ξηράς κ "ιερής" μονοφαγίας τα ακούω όχι βερεσε, μου ανάβουν τα λαμπάκια γιατί τα άκουγα χρόνια κ έβλεπα ως αποτέλεσμα τα ακριβώς αντίθετα.
Απλά δεν θα δινα *σταθερά* εναλλάξ μες στη μέρα ένα κ ένα για τους λόγους που είπα πιο πάνω.
Κ το μιξ εξακολουθώ να το θεωρώ κακό αλλά αμελητέο αν δεν είναι σταθερό (το ίδιο βέβαια ισχύει κ για την εναλλαγή μες στη μέρα - η σταθερότητα δλδ των τρόπων αυτών σίτισης, όχι το μα συμβαίνει μια στις τόσες). Δλδ της Μέδουσας η μέθοδος μια χαρά μου ακούγεται - αν το αντέχουν γιατί κάποια δεν, λόγω ευαισθησίας.
Last edited:
Ας εξηγήσω πιο λεπτομερώς το λόγο που είμαι κατά στο μόνιμο σύντομο εναλλάξ - ΟΧΙ στην εναλλαγή γενικά. Τώρα αν το δει κανένας γιατρός με διορθώνει, εγώ έτσι τα χω καταλάβει (ναι, τα ξαναψαξα για τις λεπτομέρειες γιατί τα θυμόμουν χοντρά-χοντρά).
Disclaimer: Σεντοναρα.
--
1. Χολή
Το συκώτι φτιάχνει χολή (το υγρό) κ η χολή (το όργανο - χοληδόχος κύστη) το μαζεύει κ το εκκρίνει στο έντερο μόλις έρθει το φαΐ, για να "σπάσει" τα λίπη (να ρθει να τα σπάσει κι άλλο ένα ένζυμο - βλ. παρακάτω), κάνει κ κάτι άλλες δουλειές, κ μετά ανακυκλώνεται. Το συκώτι δε φτιάχνει δραματικά διαφορετική ποσότητα χολής ανάλογα το φαΐ, θα πάει η ίδια ποσότητα, όλη, στη χοληδόχο, όπως κ να χει. Εάν χρησιμοποιηθεί, δλδ φύγει από τη χοληδόχο, κάνει τη δουλειά της κ ανακυκλωθεί, τέλεια. Εάν δε χρησιμοποιηθεί, θα κάτσει στάσιμη μες στη χοληδόχο κ αυτό θα χτίζει σιγά σιγά λάσπη. Τη γνωστή, που έχουν πολλάααα σκυλιά από μια ηλικία κ μετά, κ που μπορεί να κάνει αλλά προβλήματα άπαξ κ δημιουργηθεί. Είναι πολύπλοκα κ δε θυμάμαι όλα όσα κάνουν stimulate την κυκλοφορία της χολής, αλλά κρατάμε ότι γενικά θέλουμε να χρησιμοποιείται κ άρα να κυκλοφορεί, να φεύγει απ'τη χοληδόχο.
Όσο πιο ψηλά τα λιπαρά μιας τροφής, τόσο πιο πολλή χολή θα απαιτήσει το σώμα να εκκριθεί στο έντερο κ να κυκλοφορήσει - φαντάζομαι ότι κάπου θα χει ταβάνι αν είναι πολλά τα λιπαρά. Αυτό ΔΕ σημαίνει ότι θέλουμε πολλά λίπη!! Η φρέσκια ισορροπημένη τροφή (εκτός low fat δίαιτας) έχει συνήθως υψηλότερα λιπαρά κ κυρίως καλύτερης βιοδιαθεσιμοτητας, που ενεργοποιούν καλά την κυκλοφορία της χολής. Η ξηρά, είτε low είτε μη low fat, έχει, συνήθως, λιγότερα λιπαρά κ κυρίως οξειδωμένα, με το τελευταίο να επηρεάζει πολύ τη βιοδιαθεσιμότητα κ να μην κάνουν τόσο κούκου στη χολή να κυκλοφορησει. Επίσης έχει πολλά συντηρητικά, που επίσης επηρεάζουν τη βιοδιαθεσιμοτητα, κ μπορεί να ανακόψουν την πέψη του λίπους, απαιτώντας έτσι λιγότερη χολή. Επίσης μπορεί να αλλάξουν τη σύσταση της χολής (πιο "πηχτή" ας πούμε - φεύγει δυσκολότερα).
Τεσπά φρέσκια (που δεν είναι πολύ low fat) = ζητάει ικανοποιητική χολή. Ξηρά (γενικά) = δε ζητάει πολλή. Δε ζητάμε αρκετή χολή -> μένει στη χοληδόχο -> λάσπη.
Οι απότομες αλλαγές 'μια θέλω ικανή ποσότητα χολής μια θέλω λίγη' διακόπτουν τα φυσιολογικά μοτίβα έκκρισης της χολής κ μπορούν να κρατήσουν τη χοληδόχο γενικά understimulated κ να μην εκκρίνει πολλή χολή γενικά. Με αποτέλεσμα πάλι, ότι κ να τρώει, να μαζεύεται λάσπη.
[Παρεμπιπτόντως ένα άλλο, ακόμα πιο βασικό, που αδρανει την κυκλοφορία της χολής κ συμβάλλει στη λάσπη είναι η μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα γεύματα, χειρότερα δε το fasting. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Πιο σχετική με τους πρωινούς κίτρινους εμετούς.]
2. Πάγκρεας - πιο σημαντικό
Τα πεπτικά ένζυμα επίσης σπάνε την τροφή στο έντερο. Άλλου είδους ένζυμα σπάνε κάθε είδους τροφή (λίπη, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες). Οι φρέσκες τροφές έχουν φυσικά ένζυμα ήδη. Η μπαρφ περισσότερα (βλ. και απόδοση σε ζώα με δυσανεξίες, σχετίζεται) κ απ' το μαγειρευτό, γιατί το μαγειρευτό κάποια τα ξεπαστρευει με το μαγειρεμα - θέλει ισορροπία (το ισορροπημένο μαγειρευτό βέβαια, με τα λαχανικά του κ τα φρούτα του κ τα ωμά προβιοτικα κ.ά., δε χρειάζεται να τα έχει όοολα μαγειρεμένα ή πολύ μαγειρεμένα κ άρα έχει ένζυμα). Ε στην ξηρά ξεπαστρευονται όλα ολοκληρωτικά. Δε μένει τπτ. Μηδέν. Κ δεν τα βάζουν έξτρα όπως πχ κάνουν με τις βιταμίνες. Κ επειδή το πάγκρεας είναι αυτό που τα δίνει στο έντερο όταν δεν υπάρχουν ήδη στην τροφή, στην ξηρά πρέπει να δουλέψει σκληρά για να τα παράσχει όλα μόνο του (κ στη φρέσκια παρέχει, απλά όχι όλα). Επίσης λόγω σύστασης, η διάσπαση της φρέσκιας από ότι της ξηράς χρειάζεται διαφορετικά είδη ενζύμων (περισσότερο/λιγότερο).
Απότομες αλλαγές του τύπου 'το πρωί άραξε, 2 ένζυμακια σου ζητάω μόνο, το βράδυ βάλε μπρος τις μηχανές τα θέλω ΟΛΑ τώρα, τριπλά, κ πιο πολυ αυτά που δε σου ζήτησα καν το πρωί' τι επίπτωση λέτε να έχουν στο πάγκρεας;
Ένα άλλο θέμα σχετικό με το πάγκρεας είναι η ινσουλίνη, την οποία εκκρίνει για να ρυθμίσει τη γλυκόζη. Εκεί παίζει κ η ειδική σύσταση κάθε τροφής (πόσοι υδατάνθρακες -> πόση γλυκόζη), αλλά σε γενικές γραμμές η μέση ξηρά έχει συνήθως υψηλότερο γλυκαιμικο δείκτη απ' τη φρέσκια. Όσο low grain, χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη να ναι, συγκριτικά με αντίστοιχη φρέσκια διατροφή, πάντα "χάνει". Που σημαίνει ότι η γλυκόζη μπορεί να παίζει πολύ μες στη μέρα κ τη μια θα ζητάει πολλή ινσουλίνη από το πάγκρεας για να κάνει τα κύτταρα να απορροφησουν τη γλυκόζη, μια λίγο γιατί δεν θα χρειάζεται.
Συχνές εναλλαγές των επιπέδων της γλυκόζης (πολλά πάνω - κάτω) κ άρα ινσουλίνης μες στη μέρα, μπορεί να οδηγήσουν σε αντίσταση στην ινσουλίνη*.
Αντίσταση στην ινσουλίνη σημαίνει ότι τα κύτταρα σταματάνε να "ακούνε" τόσο καλά την ινσουλίνη κ να μην απορροφάνε επαρκώς τη γλυκόζη, που κάνει το πάγκρεας να πουσάρει ακόμα περισσότερη ινσουλίνη μπας κ απορροφηθεί τελικά η γλυκόζη.
* (Καλά σε αυτό μπορεί να οδηγήσει - συνήθως οδηγεί - κ η χρόνια ψηλή γλυκόζη έτσι κ αλλιώς). Τεσπά, η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια φανταστικά κακή για τον οργανισμό κατάσταση. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα θέμα για αυτό, εκεί έχω πραγματικά εντρυφήσει.
---
Παίζει κ το συκώτι σε όλες αυτές τις διαδικασίες, αλλά το προσπερνάω.
Να τονίσω ότι το εύρος των παραπάνω διαφορών φρέσκιας vs ξηράς είναι τεράστιο - από ότι όταν μιλάμε για διαφορετικά συστατικά ανάμεσα στο ίδιο είδος τροφής, όπως πχ αν τρώγαμε το πρωί κολοκυθάκια κ το βράδυ μαγειρίτσα, όπως προείπαμε.
--
Όταν το πας λοιπόν συνέχεια μισή ή μία μέρα το ένα, μισή ή μία μέρα το άλλο, ένας μόνιμος διακόπτης δλδ σε τόσο αντιδιαμετρικά μεγέθη, άσπρο-μαυρο, θεωρώ ότι υποβάλλεις όλα αυτά τα όργανα κ όλες αυτές τις λειτουργίες σε ένα τεράστιο στρες απότομης κ γρήγορης προσαρμογής. Να συνηθίζεται εν καιρώ; Δεν ξέρω.
Το στρες πάντως καρα-αποδεδειγμένα προκαλεί αθροιζομενες επιβαρύνσεις. Αυτό για το οποίο ανησυχώ δεν είναι κάτι που θα φανεί άμεσα (αν δεν υπάρχει ήδη ευαισθησία), με αλλεργίες ή δυσανεξίες - μακάρι δλδ να εκφραζόταν άμεσα έτσι. Είναι κάτι που χτίζεται με τον καιρό. Κ ανάλογα με το τι έφαγε το περισσότερο ζόρι κ το τι ευαισθησίες έχει ο κάθε οργανισμός, κάποια στιγμή, κάπου, αυτά μπορεί να βγούνε (μάλλον θα βγούνε). Κ κανένας δε μπορεί να τα συσχετίσει με ασφάλεια, γιατί δεν είναι άμεσο αίτιο - αποτέλεσμα.
Εκεί λοιπόν είναι που συμφωνώ με τους κτηνιάτρους, στη μείωση του στρες με ομαλές εναλλαγές.
Στο να καταλήξουμε σε αγία ξηρά κ σε μονοφαγια (συστατικών) όμως, καθόλου δε συμφωνώ. Ως γνωστόν κ νομίζω ήδη αναφέρθηκε, η συσχέτιση μονοφαγίας με την ανάπτυξη δυσανεξιών είναι όλο κ πιο ισχυρή.
---
Με βάση τα παραπάνω, για τις υπόλοιπες εναλλακτικές εναλλαγής, προσωπική προσωπικοτατη, άποψη:
Όταν κάνεις ομαλές αλλαγές σε βάθος ημερών, δίνεις στα όργανα δυνατότητα προσαρμογής από τη μία κατάσταση στην άλλη.
[Κ για μένα είναι πολύ καλό, αν η ξηρά είναι η βασική διατροφή, να τα "ξεκουραζεις" με φρέσκια.. Εξάλλου, παρατηρήσαμε ότι η ξηρά από μόνη της, γενικά, χωρίς εναλλαγές, δεν είναι πολύ καλή ούτε για τη χολή ούτε για το πάγκρεας/τα ένζυμα ε..;
]
Όταν η απότομη αλλαγή γίνεται στη χάση κ στη φέξη, νταξει, θεωρώ κλάιν. Είπαμε να μην παραστρεσαρουμε τον οργανισμό, όχι ότι δεν είναι προσαρμόσιμος.
*Ίσως*, όταν δίνεις μιξ, όταν όλα θα πέσουν μαζί την ίδια στιγμή, θα κάνουν το σώμα τουλάχιστον να συνηθίσει σε ένα μοτίβο πέψης. Λέω γω τώρα. Μπορεί η πέψη των επιμέρους συστατικών να έχει άλλη χρόνους (κ άρα κι εκεί να υπάρχει τουρλουμπουκι, άρα πάλι στρες), αλλά έστω η δουλειά κ η χρονική πρόοδος για τα όργανα να έχει το ίδιο μοτίβο. Θα χουν συνηθίσει δλδ να εκκρίνουν Χ χολή που να καλύπτει κ τις δύο μορφές, τα ένζυμα ίσως να αλληλοβοηθιούνται, η γλυκόζη θα έχει τουλάχιστον τα ίδια σκαμπανεβάσματα πάντα, κοκ. Αυτό εξαρτάται κ από τις αναλογίες βέβαια (όσο πιο φρέσκο τόσο πιο καλόοο *σφυρίζει αδιάφορα*).
Αυτά. Οποιοι το διάβασαν όλο αυτό, τι να πω, μπράβο.
Disclaimer: Σεντοναρα.
--
1. Χολή
Το συκώτι φτιάχνει χολή (το υγρό) κ η χολή (το όργανο - χοληδόχος κύστη) το μαζεύει κ το εκκρίνει στο έντερο μόλις έρθει το φαΐ, για να "σπάσει" τα λίπη (να ρθει να τα σπάσει κι άλλο ένα ένζυμο - βλ. παρακάτω), κάνει κ κάτι άλλες δουλειές, κ μετά ανακυκλώνεται. Το συκώτι δε φτιάχνει δραματικά διαφορετική ποσότητα χολής ανάλογα το φαΐ, θα πάει η ίδια ποσότητα, όλη, στη χοληδόχο, όπως κ να χει. Εάν χρησιμοποιηθεί, δλδ φύγει από τη χοληδόχο, κάνει τη δουλειά της κ ανακυκλωθεί, τέλεια. Εάν δε χρησιμοποιηθεί, θα κάτσει στάσιμη μες στη χοληδόχο κ αυτό θα χτίζει σιγά σιγά λάσπη. Τη γνωστή, που έχουν πολλάααα σκυλιά από μια ηλικία κ μετά, κ που μπορεί να κάνει αλλά προβλήματα άπαξ κ δημιουργηθεί. Είναι πολύπλοκα κ δε θυμάμαι όλα όσα κάνουν stimulate την κυκλοφορία της χολής, αλλά κρατάμε ότι γενικά θέλουμε να χρησιμοποιείται κ άρα να κυκλοφορεί, να φεύγει απ'τη χοληδόχο.
Όσο πιο ψηλά τα λιπαρά μιας τροφής, τόσο πιο πολλή χολή θα απαιτήσει το σώμα να εκκριθεί στο έντερο κ να κυκλοφορήσει - φαντάζομαι ότι κάπου θα χει ταβάνι αν είναι πολλά τα λιπαρά. Αυτό ΔΕ σημαίνει ότι θέλουμε πολλά λίπη!! Η φρέσκια ισορροπημένη τροφή (εκτός low fat δίαιτας) έχει συνήθως υψηλότερα λιπαρά κ κυρίως καλύτερης βιοδιαθεσιμοτητας, που ενεργοποιούν καλά την κυκλοφορία της χολής. Η ξηρά, είτε low είτε μη low fat, έχει, συνήθως, λιγότερα λιπαρά κ κυρίως οξειδωμένα, με το τελευταίο να επηρεάζει πολύ τη βιοδιαθεσιμότητα κ να μην κάνουν τόσο κούκου στη χολή να κυκλοφορησει. Επίσης έχει πολλά συντηρητικά, που επίσης επηρεάζουν τη βιοδιαθεσιμοτητα, κ μπορεί να ανακόψουν την πέψη του λίπους, απαιτώντας έτσι λιγότερη χολή. Επίσης μπορεί να αλλάξουν τη σύσταση της χολής (πιο "πηχτή" ας πούμε - φεύγει δυσκολότερα).
Τεσπά φρέσκια (που δεν είναι πολύ low fat) = ζητάει ικανοποιητική χολή. Ξηρά (γενικά) = δε ζητάει πολλή. Δε ζητάμε αρκετή χολή -> μένει στη χοληδόχο -> λάσπη.
Οι απότομες αλλαγές 'μια θέλω ικανή ποσότητα χολής μια θέλω λίγη' διακόπτουν τα φυσιολογικά μοτίβα έκκρισης της χολής κ μπορούν να κρατήσουν τη χοληδόχο γενικά understimulated κ να μην εκκρίνει πολλή χολή γενικά. Με αποτέλεσμα πάλι, ότι κ να τρώει, να μαζεύεται λάσπη.
[Παρεμπιπτόντως ένα άλλο, ακόμα πιο βασικό, που αδρανει την κυκλοφορία της χολής κ συμβάλλει στη λάσπη είναι η μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα γεύματα, χειρότερα δε το fasting. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Πιο σχετική με τους πρωινούς κίτρινους εμετούς.]
2. Πάγκρεας - πιο σημαντικό
Τα πεπτικά ένζυμα επίσης σπάνε την τροφή στο έντερο. Άλλου είδους ένζυμα σπάνε κάθε είδους τροφή (λίπη, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες). Οι φρέσκες τροφές έχουν φυσικά ένζυμα ήδη. Η μπαρφ περισσότερα (βλ. και απόδοση σε ζώα με δυσανεξίες, σχετίζεται) κ απ' το μαγειρευτό, γιατί το μαγειρευτό κάποια τα ξεπαστρευει με το μαγειρεμα - θέλει ισορροπία (το ισορροπημένο μαγειρευτό βέβαια, με τα λαχανικά του κ τα φρούτα του κ τα ωμά προβιοτικα κ.ά., δε χρειάζεται να τα έχει όοολα μαγειρεμένα ή πολύ μαγειρεμένα κ άρα έχει ένζυμα). Ε στην ξηρά ξεπαστρευονται όλα ολοκληρωτικά. Δε μένει τπτ. Μηδέν. Κ δεν τα βάζουν έξτρα όπως πχ κάνουν με τις βιταμίνες. Κ επειδή το πάγκρεας είναι αυτό που τα δίνει στο έντερο όταν δεν υπάρχουν ήδη στην τροφή, στην ξηρά πρέπει να δουλέψει σκληρά για να τα παράσχει όλα μόνο του (κ στη φρέσκια παρέχει, απλά όχι όλα). Επίσης λόγω σύστασης, η διάσπαση της φρέσκιας από ότι της ξηράς χρειάζεται διαφορετικά είδη ενζύμων (περισσότερο/λιγότερο).
Απότομες αλλαγές του τύπου 'το πρωί άραξε, 2 ένζυμακια σου ζητάω μόνο, το βράδυ βάλε μπρος τις μηχανές τα θέλω ΟΛΑ τώρα, τριπλά, κ πιο πολυ αυτά που δε σου ζήτησα καν το πρωί' τι επίπτωση λέτε να έχουν στο πάγκρεας;
Ένα άλλο θέμα σχετικό με το πάγκρεας είναι η ινσουλίνη, την οποία εκκρίνει για να ρυθμίσει τη γλυκόζη. Εκεί παίζει κ η ειδική σύσταση κάθε τροφής (πόσοι υδατάνθρακες -> πόση γλυκόζη), αλλά σε γενικές γραμμές η μέση ξηρά έχει συνήθως υψηλότερο γλυκαιμικο δείκτη απ' τη φρέσκια. Όσο low grain, χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη να ναι, συγκριτικά με αντίστοιχη φρέσκια διατροφή, πάντα "χάνει". Που σημαίνει ότι η γλυκόζη μπορεί να παίζει πολύ μες στη μέρα κ τη μια θα ζητάει πολλή ινσουλίνη από το πάγκρεας για να κάνει τα κύτταρα να απορροφησουν τη γλυκόζη, μια λίγο γιατί δεν θα χρειάζεται.
Συχνές εναλλαγές των επιπέδων της γλυκόζης (πολλά πάνω - κάτω) κ άρα ινσουλίνης μες στη μέρα, μπορεί να οδηγήσουν σε αντίσταση στην ινσουλίνη*.
Αντίσταση στην ινσουλίνη σημαίνει ότι τα κύτταρα σταματάνε να "ακούνε" τόσο καλά την ινσουλίνη κ να μην απορροφάνε επαρκώς τη γλυκόζη, που κάνει το πάγκρεας να πουσάρει ακόμα περισσότερη ινσουλίνη μπας κ απορροφηθεί τελικά η γλυκόζη.
* (Καλά σε αυτό μπορεί να οδηγήσει - συνήθως οδηγεί - κ η χρόνια ψηλή γλυκόζη έτσι κ αλλιώς). Τεσπά, η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια φανταστικά κακή για τον οργανισμό κατάσταση. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα θέμα για αυτό, εκεί έχω πραγματικά εντρυφήσει.
---
Παίζει κ το συκώτι σε όλες αυτές τις διαδικασίες, αλλά το προσπερνάω.
Να τονίσω ότι το εύρος των παραπάνω διαφορών φρέσκιας vs ξηράς είναι τεράστιο - από ότι όταν μιλάμε για διαφορετικά συστατικά ανάμεσα στο ίδιο είδος τροφής, όπως πχ αν τρώγαμε το πρωί κολοκυθάκια κ το βράδυ μαγειρίτσα, όπως προείπαμε.
--
Όταν το πας λοιπόν συνέχεια μισή ή μία μέρα το ένα, μισή ή μία μέρα το άλλο, ένας μόνιμος διακόπτης δλδ σε τόσο αντιδιαμετρικά μεγέθη, άσπρο-μαυρο, θεωρώ ότι υποβάλλεις όλα αυτά τα όργανα κ όλες αυτές τις λειτουργίες σε ένα τεράστιο στρες απότομης κ γρήγορης προσαρμογής. Να συνηθίζεται εν καιρώ; Δεν ξέρω.
Το στρες πάντως καρα-αποδεδειγμένα προκαλεί αθροιζομενες επιβαρύνσεις. Αυτό για το οποίο ανησυχώ δεν είναι κάτι που θα φανεί άμεσα (αν δεν υπάρχει ήδη ευαισθησία), με αλλεργίες ή δυσανεξίες - μακάρι δλδ να εκφραζόταν άμεσα έτσι. Είναι κάτι που χτίζεται με τον καιρό. Κ ανάλογα με το τι έφαγε το περισσότερο ζόρι κ το τι ευαισθησίες έχει ο κάθε οργανισμός, κάποια στιγμή, κάπου, αυτά μπορεί να βγούνε (μάλλον θα βγούνε). Κ κανένας δε μπορεί να τα συσχετίσει με ασφάλεια, γιατί δεν είναι άμεσο αίτιο - αποτέλεσμα.
Εκεί λοιπόν είναι που συμφωνώ με τους κτηνιάτρους, στη μείωση του στρες με ομαλές εναλλαγές.
Στο να καταλήξουμε σε αγία ξηρά κ σε μονοφαγια (συστατικών) όμως, καθόλου δε συμφωνώ. Ως γνωστόν κ νομίζω ήδη αναφέρθηκε, η συσχέτιση μονοφαγίας με την ανάπτυξη δυσανεξιών είναι όλο κ πιο ισχυρή.
---
Με βάση τα παραπάνω, για τις υπόλοιπες εναλλακτικές εναλλαγής, προσωπική προσωπικοτατη, άποψη:
Όταν κάνεις ομαλές αλλαγές σε βάθος ημερών, δίνεις στα όργανα δυνατότητα προσαρμογής από τη μία κατάσταση στην άλλη.
[Κ για μένα είναι πολύ καλό, αν η ξηρά είναι η βασική διατροφή, να τα "ξεκουραζεις" με φρέσκια.. Εξάλλου, παρατηρήσαμε ότι η ξηρά από μόνη της, γενικά, χωρίς εναλλαγές, δεν είναι πολύ καλή ούτε για τη χολή ούτε για το πάγκρεας/τα ένζυμα ε..;
]Όταν η απότομη αλλαγή γίνεται στη χάση κ στη φέξη, νταξει, θεωρώ κλάιν. Είπαμε να μην παραστρεσαρουμε τον οργανισμό, όχι ότι δεν είναι προσαρμόσιμος.
*Ίσως*, όταν δίνεις μιξ, όταν όλα θα πέσουν μαζί την ίδια στιγμή, θα κάνουν το σώμα τουλάχιστον να συνηθίσει σε ένα μοτίβο πέψης. Λέω γω τώρα. Μπορεί η πέψη των επιμέρους συστατικών να έχει άλλη χρόνους (κ άρα κι εκεί να υπάρχει τουρλουμπουκι, άρα πάλι στρες), αλλά έστω η δουλειά κ η χρονική πρόοδος για τα όργανα να έχει το ίδιο μοτίβο. Θα χουν συνηθίσει δλδ να εκκρίνουν Χ χολή που να καλύπτει κ τις δύο μορφές, τα ένζυμα ίσως να αλληλοβοηθιούνται, η γλυκόζη θα έχει τουλάχιστον τα ίδια σκαμπανεβάσματα πάντα, κοκ. Αυτό εξαρτάται κ από τις αναλογίες βέβαια (όσο πιο φρέσκο τόσο πιο καλόοο *σφυρίζει αδιάφορα*).
Αυτά. Οποιοι το διάβασαν όλο αυτό, τι να πω, μπράβο.
