ΓΙΑΝΝΗ να σου ζησει το νεο μελος της οικογενειας...
1. επιτελους να υπαρξει σωστη ενημερωση στο φορουμ για την συγκεκριμενη φυλη..
δεν γινεται να κρατηθω... και το γραφω...
μεχρι τωρα ειχαμε την μονοπλευρη ενημερωση καποιου ασχετου που ειχε μεγαλωσει λαθος ενα μπουρμπου΄λ...
και με το συγκεκριμενο επιχειρημα της ιδιοκτησιας αρα και του γνωστη... μετεδιδε λαθος πληροφοριες ....
2. χαιρομαι που υπαρχει λεπτομερης ενημερωση της διαπαιδαγωγησης και συμπεριφορας του μικρου κασπερ...
3. η μοκα θα αρχισει... να βγαζει τον μπουλμαστιφ χαρακτηρα της ποιο συχνα...
τωρα εχει να προστατεψει εναν μικρο..διαολακο.. οσο και να τον διορθωνει δεν παυει να ειναι νεο μελος της οικογενειας και ανημπορο μεχρι στιγμης... οποτε αναγκαστικα πλεον αναλαμβανει ευθυνες..
προσεξε μονο μην ο μικρος παιρνει απο πολυ μικρος λαθος μυνηματα...
στην ηλικια που ειναι θελει μονο θετικες εντυπωσεις και μονο γελια και παιχνιδια απο μερους του...
τεστακια του στυλ.. τον φερνω σε δυσκολη θεση να δω αν γρυλιζει ανηκουν σε αλλες φυλες.... κλπ..
δεν θελω να δημιουργησω αντιπαλοτητες...
αν η μοκα κανει αλλο ενα μαρσ για να τον προστατεψει την επομενη φορα θα κανουν μαρσ και τα δυο μαζι..
αυτο ειναι κατι που δεν θελεις... οχι ακομα...
4. σας ευχομαι να χαρειτε οσο το δυνατον περισσοτερο τις κουταβισιες στιγμες του...
περνανε τοσο γρηγορα.....
Φίλε
Πέτρο,
Σ' ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου!
Αλλο ένα σημαντικό, μεστό και περιεκτικό post σου... που χαίρεται πραγματικά κάποιος να το σχολιάσει...
1. Ολο αυτό το διάστημα (στο λιγοστό χρόνο που έχω - μιάς και ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα τι σημαίνει "ξεκουτάβιασμα"), προβληματίστηκα πολύ σε σχέση με τη δομή του νέου θέματος που θέλω να ανοίξω για τη φυλή... Και, ακόμα περισσότερο, αν θα έπρεπε να το ανοίξω, με το φόβο του να αρχίσει να έχει ζήτηση, τουλάχιστον, στα pet shops... Με καταλαβαίνεις τι εννοώ, έτσι?
Παρόλα αυτά, σύντομα θα το ανοίξω το θέμα, με μιά σχετικά πλήρη παρουσίαση της φυλής, που θα την αντιμετωπίζει από όλες τις πλευρές της... Τι θέλω να πω? Ενας από τους πιο διάσημους νοτιοαφρικάνους εκτροφείς της φυλής αφηγείται:
"
Η πρώτη μου σκύλα, ήταν bullmastiff... τόσο αγαπημένη σκύλα, που το εκτροφείο πήρε το όνομά του από αυτήν, όταν τη χάσαμε... Ο δεύτερος σκύλος μου ήταν ένα αρσενικό Boerboel... τόσο τρυφερός με την οικογένεια, τόσο έξυπνος ώστε να ξεχωρίζει τον φίλο από τον απατεώνα, τόσο ισορροπημένος, τόσα πολλά "πάρτυ" που γινόντουσαν όπου πηγαίναμε, με παιδιά, άντρες, γυναίκες, άλλα σκυλιά, που δεν χρειάστηκε (σχεδόν ποτέ), στα 13 χρόνια που έζησε, να κυκλοφορήσει δεμένος με οδηγό... στην κυριολεξία, γέλαγε με τη χαρά μου και έκλαιγε με το κλάμα μου... Το βράδυ, όμως, μέσα στο κτήμα ή στο σπίτι, όταν η οικογένεια είχε χαλαρώσει για ξεκούραση, άλλαζε τελείως μορφή... Εξ αιτίας αυτού του σκύλου άρχισα την εκτροφή του Boerboel... Και αυτό είναι το πρότυπο χαρακτήρα που προσπάθησα πάρα πολύ να έχουν τα σκυλιά μου..."
Κατά συνέπεια, θάθελα το νέο θέμα να μπορέσει να δώσει τη σφαιρική άποψη για το σκύλο αυτόν...
Σίγουρα, γνώμες, βιώματα, απόψεις υπάρχουν πολλές... Κυρίως βιώματα! Δεκτά και αυτά... Ας μην ξεχνάμε ότι ο Cujo (του Steven King) ήταν Αγίου Βερνάρδου...
2. Και, σίγουρα, υπάρχουν πολλοί "τύποι" ιδιοκτητών... σε όλες τις φυλές, από την πιο "θρυλική" μέχρι και την πιο "χαδιάρα"...
Γι' αυτό, λοιπόν, με το συγκεκριμένο θέμα, του Casper (και, σε κάθε περίπτωση, της Μόκας), θα προσπαθώ να είμαι όσο πιο αναλυτικός και ενημερωτικός γίνεται, ώστε οι φίλοι μας "εδώ μέσα" να αντιλαμβάνονται και να ερμηνεύουν "από πρώτο χέρι" την αλληλεπίδραση της συγκεκριμένης φυλής με τον συγκεκριμένο "τύπο" ιδιοκτήτη, με τις συγκεκριμένες επιθυμίες και επιδιώξεις για το σκύλο...
Με όλα τα λάθη και παραλείψεις που σίγουρα θα γίνουν από μέρους μας, με όλες τις δυνατότητες και αδυναμίες του συγκεκριμένου "πιτσιρικά", με όλες τις "expert opinions" που θα πάρουμε... και μόνο τη στιγμή που αυτές θα αποδειχτούν σωστές ή εσφαλμένες...
Για τον συγκεκριμένο τύπο ιδιοκτητών, λοιπόν, αν το ταξίδι (προς την Ιθάκη, που θα λέγαμε) ολοκληρωθεί με επιτυχία στο λιμάνι του, όταν φτάσει τα 2 χρόνια του, ο Casper θα είναι ένας σκύλος που θα μας ακολουθεί παντού, όπου επιτρέπεται (ή όπου είναι δυνατόν) να υπάρχει κατοικίδιο... Θα είναι ένας σκύλος που (υπό τις κατάλληλες συνθήκες) θα δέχεται το χάδι ανθρώπων κάθε ηλικίας... Θα είναι ένας σκύλος που (υπό τις κατάλληλες συνθήκες) θα μπορεί να ανεχθεί την παρουσία άλλων σκύλων και (γιατί όχι) το παιχνίδι μαζί τους...
Από εκεί και πέρα, ακόμα και αν έχεις δει μόνο 4-5 σκυλιά στη ζωή σου, κάνεις την προβολή και ο σκύλος ήδη σου φαίνεται αποτρεπτικός... Και αν είσαι ακόμα πιο έμπειρος και προσέξεις και τις πατούσες του, αρχίζει και γίνεται παράγοντας αποτροπής που τον συζητάς... Αυτό μου αρκεί...
Ελπίζω, τέλος και εύχομαι με όλη μου την ψυχή, να μη διαπιστώσω ποτέ αν θα δάγκωνε το μανίκι (χωρίς την προστασία) και αν το δάγκωμα θα ήταν γεμάτο ή λίγο πιο ρηχό... και θα προσπαθήσουμε γι' αυτό.
Οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις, όμως, που είχα από τους γεννήτορές του και λοιπούς συγγενείς (αρσενικούς και - ω του θαύματος! - θηλυκούς... γι' αυτό συνιστώ
ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να αποκτήσουν κουταβάκι να επισκέπτονται και να βλέπουν - αγγίζουν - ζουν για λίγο με τους γεννήτορες!!!) με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Casper θα πρέπει να μη δοκιμάσει ποτέ να "ξηλώσει τον ερεθιστή"... αλλά, αντίθετα, έχει ανάγκη να μάθει ότι επιβραβεύονται οι "στρογγυλές" δράσεις και αντιδράσεις του...
3. Εχεις δίκιο, η Μόκα αρχίζει να βγάζει τον χαρακτήρα του Bullmastiff, είναι σαν να αρχίζει να ξυπνάει, βλέπω τα μάτια της... δεν έχει πια το αυτό βλέμμα της ανάγκης για προστασία, έχει αρχίσει να είναι πιο "στιβαρό", πιο "προβληματισμένο"...
Οτι τον προστατεύει (ή, καλύτερα, επιθυμεί να τον προστατέψει) είναι βέβαιο, όπως και ο Casper νιώθει την ανάγκη να είναι κοντά στη Μόκα (έξω, για προστασία, μέσα στο σπίτι για να της κάνει σκανταλιές)... Σε σχέση με τα λάθος μηνύματα, αποφεύγουμε να τα πάρει, είτε αυτά είναι "επιθετικά" προς τρίτους, είτε αυτά είναι αρνητικά λόγω στιγμιαίου "πανικού" της Μόκας σε καταστάσεις που ο Casper τις αντιλαμβάνεται από φυσιολογικές έως ανύπαρκτες...
Προσπαθούμε ο Casper να έχει μόνο γέλια και παιχνίδια... Εκτός από τις στιγμές, βέβαια, που δεν εννοεί να ηρεμήσει και μας δαγκώνει σα μηχανή ραψίματος...
Το "μαρς" αυτό της Μόκας ήταν, όντως, ένα faulse alarm. Η Μόκα το έκανε (ταυτόχρονα) για 2 λόγους: Προστασία του Casper και φόβος δικός της... Για τους λόγους αυτούς, ήδη (στη βραδυνή βόλτα - που βγαίνουμε όλοι μαζί) ο Casper και η Μόκα απέχουν πάντα τουλάχιστον 5-10 μέτρα...
Ο Casper μπροστά (για να μη βλέπει πράγματα - καταστάσεις που πανικοβάλλουν τη Μόκα και να μην ξεσηκώνει την παρόρμησή της να τα σπάσει όλα και να φύγει) και η Μόκα πίσω (για να βλέπει πόσο ήρεμα αντιμετωπίζει ο Casper αρκετές καινούργιες καταστάσεις και να ηρεμεί και εκείνη)...
Οι μόνες περιπτώσεις που βάζω τη Μόκα επικεφαλής, είναι σε συναντήσεις με σκυλιά, όπου η Μόκα (το λέω με συγκίνηση) "διδάσκει" την ήρεμη προσέγγιση και "μεσολαβεί" στη γνωριμία των άλλων σκυλιών με τον Casper...
4. Γιατί, ρε Πέτρο, λες ότι περνάνε τόσο γρήγορα, ενώ σε μένα φαίνεται αιωνιότητα??? Εχω χάσει ήδη 2 κιλά και προχωράμε!!!
Εντάξει, πέρα από το καλαμπούρι, όντως "ρουφάμε" την κάθε κουταβίσια στιγμή του, την αποτυπώνουμε σε φωτογραφίες κλπ., γιατί ξέρουμε ότι θα ξυπνήσουμε μιά μέρα και θα δούμε αυτό το άχαρο έφηβο πλάσμα με το μεγάλο σώμα και το ανώριμο μυαλό και δεν θα το πιστεύουμε...
Σ' ευχαριστώ και πάλι για τις ευχές σου!
Υ.Γ. Και ένα υστερόγραφο, σαν bonus για να γελάσουμε: Στη σημερινή πρωινή βόλτα με τον Casper, ένα από τα μέρη κοινωνικοποίησης ήταν και στο χασάπη της γειτονιάς μας... Ο οποίος (χασάπης) "ξέρει" από σκυλιά, ή τουλάχιστον πάντα είχε (και έχει) σκυλιά...
Επαθα την πλάκα μου, όταν (βλέποντας τον Casper από μακρυά) με ρώτησε "Μπούρμπουλ είναι?". Ε? Τι έχετε να πείτε???
Επαθα, επίσης, την πλάκα μου, με το αστείο που μου έκανε: "Πότε θάρθεις να κόψουμε την ουρά του?"