Πως τα φέρνει η τύχη
Σήμερα στην βόλτα μας πήγα να περάσω απο δρόμο που συνήθως αποφεύγω λόγου σκύλου. Την είχα πατήσει μια φορά που ενώ περπάταγα στο πεζοδρόμιο κοιμόταν μέσα στους θάμνους και ίσα ίσα πρόλαβα να τραβήξω την δικιά μου. Πάντα κοντοστέκεται έξω απο το γκαράζ ενός σπιτιου και μας κοιτάει με χαμηλωμένο το κεφάλη και γρυλλίζοντας.
Λίγο πριν μπω στο δρόμο αυτό είδα έναν κύριο με παπί και να τον ακολουθει ένα μαυρο σκυλί. Παρκάρει στο γνωστό σπίτι και αφήνει έξω το σκύλο. Εγώ κακός-καλώς συνέχισα την πορεία μου (δεν χάνω ευκαιρία στο να εκπαιδεύω το σκύλο να αγνοει περισπασμούς). Λίγα μέτρα πριν φτάσω στο σπίτι βγαίνει πάλι ο κύριος ανεβαίνει στο παπί και δυστηχώς κάνει αναστροφή και έρχεται προς τα εμάς. Ο σκύλος να αρχίζει να τρέχει απο πίσω του και μόλις πέρνει πρέφα την δικιά μου ανεβάζει στροφές και ερχόταν προς το μέρος μας με ορμή. Δεν το σκέφτηκα καν και άπλωσα το πόδι μου να τον διώξω. Σταματάει ο κύριος με το παπί και ξεκινάει το γλέντι...
- Γιατί το κλωτσάτε το σκύλο? Σας έχω δει να περνάτε αρκετές μέρες δεν υπάρχει λόγος να τον φοβάσται
- Οπότε γνωρίζεται ότι ο σκύλος με ενοχλει, μπορεί και άλλους και συνεχίζεται να τον έχετε λυτό?
- Μα είναι φιλικό, δεν δαγκώνει
- Αδιαφορώ, δεν με νοιάζει! Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή την στιγμή είσται παράνομος
- Τι είμαι? Για ποιο λόγο?
- Έχετε το σκύλο σας λυτό. Έχω κάθε δικαίωμα να αμυνθώ αν με πλησιάσει, έχω κάθε δικαίωμα αυτή την στιγμή να καλέσω αστηνομία.
- Μα δεν δαγκώνει σας είπα, δεν θα σας κάνει κάτι
- Αδιαφορώ, αυτή την στιγμή δεν με αφήνεται να περπατήσω την οδό αυτή ΕΛΕΥΘΕΡΑ και ΗΣΥΧΑ εξαιτιας του σκύλου σας! Ειστε παράνομος!
Σε κάποια φάση σταμάτησα να μιλάω και έριξα μια ματιά στο σκύλο γιατί έμοιαζε με αυτό που έρχεται στο σπίτι μου. Εμοιαζε απίστευτα, αν και βράδυ το περιλαιμιο του φαινόταν ίδιο, αλλα είχε μια άσπρι βούλα στο στήθος το οποίο με έκανε να αμφισβητήσω για το αν όντως ήταν αυτό. Του είπα του κυρίου πως θα ξαναπεράσω απο εκει και αν μου στερείσαι το δικαίωμα να περπατήσω ελεύθερα έξω απο το σπίτι του θα πάω στην αστυνομία. "Να πάτε" γνωστή απάντηση...
Γυρίζω σπίτι και ρωτώ τον παππούλη αν θυμάται λεπτομέρειες για το σκύλο.
- Σαν τον δικό σου αλλα χωρίς γουνα και αρσενικό.
- Κολλάρο φόραγε?
- Ναι, ένα λαστιχάκι. Έχει και ανοιχτόχρωμα μάτια και άσπρο σημάδι
- Που?
- Στο στήθος
Αυριο το πρωί αν τον ξαναδώ θα σιγουρευτώ αν είναι του κυρίου με τον οποίο λογομαχήσαμε σήμερα. Αν και μου φαίνεται απίθανο γιατί είμαστε σχεδόν μισό χιλιόμετρο απόσταση.
Αν θελήσω να πάω στην αστυνομία τι θα τους πω για να με πάρουν στα σοβαρά?