Τι είναι το brain phantom;
Είναι ένα νευρολογικό φαινόμενο το οποίο έχει μελετηθεί κυρίως στους ανθρώπους διότι προφανώς και κείνοι μόνο μπορούν να μιλήσουν για το πόσο τρομερό είναι. Όταν ακρωτηριάζεται κανείς και μάλιστα σε βασικό σημείο του σώματός τους (δεν εννοώ δηλαδή αφαίρεση σκωληκοειδίτιδας αλλά δακτύλων, χεριών, ποδιών), το οποίο μάλιστα έχει να κάνει με βασικές λειτουργίες που έχουν να κάνουν και με επικοινωνία, ο εγκέφαλος, ο οποίος δίνει εντολές να κινηθούν, μπερδεύεται και πιστεύει ότι τα μέλη αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν. Το ζήτημα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν πια. Και αυτό το ξέρει άλλο κέντρο του εγκεφάλου, το οποίο όμως δεν μπορεί να επηρρεάσει το αρχικό. Το αποτέλεσμα είναι προβλήματα συντονισμού, πόνοι-φαντάσματα σχετικοί με τον ακρωτηριασμό του μέλους που πλέον δεν υπαρχει και μπερδέματα νευρολογικής φύσης. Π.χ. μπορεί κανείς να λέει ότι κουνάει χέρι που δεν υπάρχει, μετά το βλέπει ότι δεν υπάρχει, ακόμα και να μην το δει, κάπου το γνωρίζει το σώμα του και ουσιαστικά ζει ξανά το τραύμα. Είναι πάρα πολύ μεγάλο θέμα και μελετάται από νευρολόγους, ενώ προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν με νευρολογικά πάζλ και ασκήσεις, μερικές από τις οποίες γίνονται με περίεργες μηχανές τρικ του 19ου αιώνα. Ο σκοπός είναι να επηρρεαστούν διάφορα τμήματα του εγκεφάλου, ανάμεσα στα οποία και τα προσφάτως ανακαλυφθέντα λεγόμενα mirror neurons (δεν έχω ιδέα πώς έχουν τελικά μεταφραστεί στα ελληνικά), ώστε να "ξεγελαστεί" ο εγκέφαλος και μάλιστα το κέντρο που ορίζει το δεξιό από το αριστερό. Δηλαδή τον πείθουν ότι υπάρχει ακόμα το μέλος ώστε να σταματήσει να πονάει όταν δεν το βρίσκει και όταν "ξαναζεί" το τραύμα.
Και καλά να γίνεται όλη αυτή η ιστορία διότι κάποιος κακομοίρης έχασε ένα χέρι ή ένα πόδι από ατύχημα. Το να πάει όμως κανείς και να του κόψει ένα χέρι ή ένα πόδι διότι έτσι ορίζει η αισθητική του (που ως γνωστόν αλλάζει συνεχώς και είναι υποκειμενικότατη), είναι σκληρότητα.
Γι' αυτό λέω ότι θα πρέπει να απαγορευτεί η πρακτική και να επιβάλλονται αυστηρότατες ποινές για όσους ακρωτηριάζουν ζώο και του κόβουν τα αυτιά και την ουρά που είναι ιδιαιτέρως σημαντικά στο σκύλο.
Α ναι, και μη βγει κανείς να πει για το αναπαραγωγικό σύστημα στο οποίο επεμβαίνουμε όταν στειρώνουμε τα ζώα. Τα παραπάνω δεν ισχύουν εκεί και το γνωρίζουμε από ιατρικές μελέτες και μάλιστα σε ανθρώπους, π.χ. σκεφτείτε τις κακομοίρες που κάνουνε υστερεκτομή και τους κακομοίρηδες που παθαίνουν καρκίνο στους όρχεις και υφίστανται επεμβάσεις. Και ναι μεν η ορμονική θεραπεία καλυτερεύει τα πράγματα πολύ, ακόμα όμως και χωρίς αυτήν δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο των phantom limbs.
(FYI, το σκύλο μου τον πήρα από καταφύγιο, ήταν αδέσποτος και ήδη στειρωμένος από το καθίκι που τον πέταξε, οπότε τα παραπάνω δεν τα λέω για να δικαιολογήσω πιθανή επιλογή μου.)
