Κυριαρχικότητα … απομυθοποιημένη

[nyfitsa]

Έχω μπερδευτεί όσο δεν πάει!
Και ακόμα περισσότερο όταν στη συμπεριφορά του σκύλου προσθέτουμε τον παράγοντα "άνθρωπος" και τη σχέση του με αυτόν.

Να κάνω και μια ερώτηση προσωπικού ενδιαφέροντος αλλά σχετική με το θέμα:
Ένας αρσενικός σκύλος ο οποίος προκαλεί όποιο αρσενικό βρεθεί στο δρόμο του με τη γλώσσα του σώματος του, έστω κι αν είναι βέβαιο ότι ο άλλος είναι πιο δυνατός, τι είναι; (μαλ**** είναι βασικά αλλά λέμε τώρα...)

Τι ρόλο θα μπορούσε να έχει παίξει σε αυτή του τη συμπεριφορά η σχέση με τον άνθρωπο;
Θεωρείται κυριαρχικός;
Αν δεν το καταλάβατε μιλάω για το δικό μου σκύλο, τον οποίο ένας εκπαιδευτής τον έχει χαρακτηρίσει κυριαρχικό.

 

[johnk]

...Και ηρθε εκεινη η ημερα που ο Εκτωρ εφυγε απο την ζωη.Στην αρχη ακρα του ταφου σιωπη,μετα αρχισε η μαχη για την αρχηγια.
Χαμος!!!!Και χαμενα τα ειχαν,και τσαμπουκαδες γινοντουσαν.

Κανενας ομως δεν ειχε την δυναμη να τους κανει ολους καλα,ο καθενας εκανε τα δικα του.
Και μετα απο εναμιση χρονο ηρθαν τα κανγκαλ στο σπιτι,πρωτα η Yasemin και μετα οSerhan.
Και ηρθε παλι η ισορροπια!!!!Ετσι μαγικα και απλα.Τα σκυλια ηρεμησαν βρηκαν παλι τον Αρχηγο τους.

Διαβάζω ξανά και ξανά το (πολύ όμορφο και παραστατικό - σαν να το ζω) κείμενό σου yasemin και σκέφτομαι ότι περιγράφεις τέλεια την "ηγετική ενέργεια στην αγέλη", ή τη "ροή ομάδας", που λέμε για ανθρώπινες "αγέλες"...
όπου τα αποτελέσματα πολλαπλασιάζονται και όχι απλά προστίθενται...

 

[kango1]

Ένας αρσενικός σκύλος ο οποίος προκαλεί όποιο αρσενικό βρεθεί στο δρόμο του με τη γλώσσα του σώματος του, έστω κι αν είναι βέβαιο ότι ο άλλος είναι πιο δυνατός, τι είναι; (μαλ**** είναι βασικά αλλά λέμε τώρα...)

Είναι ένας σκύλος που δεν κοινωνικοποιήθηκε ποτέ επαρκώς με όλα τα μεγέθη.

Τι ρόλο θα μπορούσε να έχει παίξει σε αυτή του τη συμπεριφορά η σχέση με τον άνθρωπο;

θα μπορούσε ο άνθρωπος να είχε φοβία με τα σκυλιά τα συγκεκριμένα και να του μετέφερε το άγχος και το stress του..
Θα μπορούσε επίσης ο άνθρωπος να του προκαλούσε και να επιδίωκε αυτήν την συμπεριφορά.
Τις περισσότερες φορές μιλάμε για σκυλιά με λάθος χειρισμό..
Άρα τις περισσότερες φορες το λάθος είναι δικό μας..

Θεωρείται κυριαρχικός;

Όχι απόλυτα ..θα μπορούσε να είναι και φοβικός..ή ανασφαλής..

 

[kango1]

Eπίσης η έλλειψη αρχηγού από το σπίτι προκαλεί ανασφαλείς συμπεριφορές..
και πολλές φορες εμείς νομίζουμε πως είμαστε οι αρχηγοί αλλά στην πραγματικότητα αντί να είμαστε.. προκαλούμε στα σκυλιά μας ανασφάλεια προκαλώντας τους να πάρουν εκείνα τα ηνία με άσχημες καταλήξεις..

Επίσης η αυτοπεποίθηση ακτινοβολεί..και δεν κρίβεται όπως και η ανασφάλεια..και δεν υπάρχει χειρότερο από ένα σκυλί που έχει ανασφαλή αρχηγό.., είναι σαν αυτοκίνητο εν κινήσει ..με ανασφαλή οδηγό..

 

[nyfitsa]

Νομίζω με κάλυψες
2 πράγματα σκέφτομαι όταν τα βρίσκω σκούρα:

1. Το πόσο έχει βελτιωθεί στον σχεδον ένα χρόνο που είμαστε μαζί
2. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να είχε περάσει στα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του, κατά τον 4ο ξέρω ότι άσχημες συμπεριφορές παγιώθηκαν και οξύνθηκαν με την ανοχή των πρώην ιδιοκτητών...

Τις περισσότερες φορές μιλάμε για σκυλιά με λάθος χειρισμό..
Άρα τις περισσότερες φορες το λάθος είναι δικό μας..

Πόσο δίκιο έχεις...

 

[johnk]

...Να κάνω και μια ερώτηση προσωπικού ενδιαφέροντος αλλά σχετική με το θέμα:
Ένας αρσενικός σκύλος ο οποίος προκαλεί όποιο αρσενικό βρεθεί στο δρόμο του με τη γλώσσα του σώματος του, έστω κι αν είναι βέβαιο ότι ο άλλος είναι πιο δυνατός, τι είναι; (μαλ**** είναι βασικά αλλά λέμε τώρα...)

Τι ρόλο θα μπορούσε να έχει παίξει σε αυτή του τη συμπεριφορά η σχέση με τον άνθρωπο;
Θεωρείται κυριαρχικός;
Αν δεν το καταλάβατε μιλάω για το δικό μου σκύλο, τον οποίο ένας εκπαιδευτής τον έχει χαρακτηρίσει κυριαρχικό.

Πολύ καλή ερώτηση, από την οποία ξεκινάνε πάρα πολλές απορίες μας (των ανθρώπων - ιδιοκτητών σκύλων).

Να βάλω ένα υπόβαθρο, με ένα κομάτι από κείμενο που έγραψα νωρίτερα, σήμερα:

"Αυτό που ξέχασα να προσθέσω παραπάνω, αλλά ίσως μας πάρει αρκετό χρόνο - χώρο (ανάλογα με την εξέλιξη της συζήτησης), είναι πως, μεταξύ των "κυριαρχικών" ζώων, υπάρχουν και οι λεγόμενοι "αμφισβητίες" (up-and-comers, που λέμε κι εμείς οι Ελληνες), εκείνοι δηλαδή που καιροφυλακτούν συνεχώς (και εκεί συμπεριλαμβάνονται όλα περί στρες, ψυχοπαθολογικών καταστάσεων κλπ.), για να ανέβουν στο εκάστοτε επόμενο ιεραρχικό σκαλοπάτι..."

Το περιεχόμενο της παραγράφου αυτής, μία αγέλη σκύλων, λύκων, λιονταριών κλπ. το κατανοεί και λύνει τα "θέματα" άμεσα και με σαφήνεια.

...και να προσθέσω ότι δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτές που τους αρέσει το επίπονο διάβασμα και η εμβάθυνση της ψυχής του σκύλου και των συμπεριφορών του.
Επισήμανση: Για να μην προκαλέσω (στα καλά καθούμενα και άθελά μου) καμία εξέγερση, το παραλληλίζω και με τα καθ' ημάς: Δεν είναι όλοι οι γιατροί που γίνονται ψυχίατροι (δεδομένου ότι η ψυχιατρική προϋποθέτει - κατά πολύ - τα περισσότερα χρόνια ειδικότητας και εμπειρίας). Εννοώ, δηλαδή, ότι ένα άνθρωπο σχιζοφρενή, ή παρανοϊκό, ή, ακόμα καλύτερα (χρησιμοποιώντας το δικό σου παράδειγμα) ένα μ#λ***, πολλοί από εμάς μπορούμε να τον διαγνώσουμε, αλλά δεν μπορούμε να διαγνώσουμε το "γιατί", δηλαδή την αιτία της πάθησης και να τον κατατάξουμε...
Αρα και ένα σκύλο, σε πρώτη φάση, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε κυριαρχικό, επιθετικό, φοβικό, ντροπαλό κλπ. Γιατί, όμως?

...και να προσθέω ότι κάποιες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις του σκύλου είναι πιθανόν να προέρχονται και από το άμεσο περιβάλλον ανατροφής (βλέπε ιδιοκτήτης/ες).
Τα αναφέρω αυτά, γιατί στις σύγχρονες αγέλες, υπάρχει μία τεράστια διαφοροποίηση (που την έχει αναφέρει, διακριτικά αλλά σταθερά ο φίλος George A): Η συμμετοχή του ανθρώπου, ο οποίος είναι μεν πιο εύκολο να αναγνωριστεί σαν ηγέτης (δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς - σύμφωνα με ορισμένα αντικειμενικά κριτήρια, όπως παροχή τροφής και στέγης), αλλά δεν μιλάει την ίδια ακριβώς γλώσσα με τα σκυλιά του.

Μπορεί, λοιπόν, ο σκύλος σου να είναι "διεκδικητής" (επιθετικός κλπ., όπως λέγαμε) και να μην υπακούει τον ηγέτη του, όταν το ερέθισμα είναι ισχυρότερο από την ενέργεια που εκπέμπει ο ηγέτης.
Μπορεί να είναι "φοβικός" και να εκφράζεται έτσι.
Μπορεί να έχει κάποιο "ψυχοπαθολογικό" θέμα που κάποιος πρέπει να διαγνώσει και κάποιος πρέπει να "θεραπεύσει".
Ταυτόχρονα με όλα αυτά, μπορεί να είναι και "κυριαρχικός".

Παράδειγμα:
Η αδελφή μου έχει υιοθετήσει δύο αρσενικά σκυλάκια από το δρόμο (και ένα τρίτο που το έχει ...παρκάρει εκεί κάποιος φίλος, για να λέμε τώρα). Ενα μεγαλόσωμο (45 κιλά τουλάχιστον - 7,5 ετών τώρα - στειρωμένο) και ένα μικρόσωμο (τύπου cavalier king charles - 4 ετών τώρα - αστείρωτο).
Το μικρόσωμο το μάζεψε μισοπεθαμένο από δαγκωματιές μιάς αγέλης άλλων σκύλων, με το πρόσωπό του ήδη παραμορφωμένο...
Αυτό το σκυλάκι, ενώ είναι τόσο τρυφερό και γλυκό με ανθρώπους, γάτες, θηλυκά σκυλιά, με κάθε αρσενικό τρελαίνεται!!! Ετσι τρελάθηκε κάποτε με τον μεγάλο σκύλο της αδελφής μου και αυτό κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή, μιάς και δεν υποχωρούσε με τίποτα, όταν άρχισαν τα δαγκώματα. Τελικά, το συμβάν έληξε με την αδελφή μου (και ένα οικογενειακό φίλο) στο νοσοκομείο για ράμματα.
Από τότε, α) δεν τους αφήνει ποτέ μαζί όταν λείπει και β) όταν ειναι όλοι μαζί και τα 2 σκυλιά πλησιάσουν σε απόσταση μικρότερη από 1,5 μέτρο, όποιος είναι κοντά, τα απομακρύνει...

Και σε ρωτάω: Τι είναι το μικρόσωμο αρσενικό? Κυριαρχικό? Επιθετικό? Φοβικό (λόγω της σχεδόν θανατηφόρας επίθεσης που είχε δεχτεί μικρός)?
Το αποτέλεσμα είναι πως η αδελφή μου δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά να μάθει τα "γιατί"...

 

[kokoni]

το μικρόσωμο είναι βαθιά τραυματισμένο ψυχικά...

 

[johnk]

το μικρόσωμο είναι βαθιά τραυματισμένο ψυχικά...

Ετσι πιστεύω κι εγώ, Βαγγέλη, αλλά για να θεραπευτεί, θα πρέπει η οικογένεια (ο αρχηγός της αγέλης του, δηλαδή) να ψάξει να βρει ειδικούς στη συμπεριφορά...
Του το χρωστάνε, δηλαδή! Ξέρεις γιατί? Γιατί (στη φυσική αγέλη, στο δάσος) ο αρχηγός του δεν θα το άφηνε ποτέ να τραυματιστεί έτσι, ή αλλιώς, θα είχε ξεσκιστεί ολόκληρη η αγέλη...

 

[nyfitsa]

Αυτό το "γιατί" όμως, βοηθάει ή περιπλέκει τα πράγματα;
Ειδικά στην περίπτωση που είναι δύσκολο - λόγω συνθηκών - να το προσδιορίσεις;
Αν ξέρουμε το γιατί, είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση; Φαντάζομαι ναι...
Αν δεν το ξέρουμε και πορευόμαστε με αυτά που βλέπουμε - το αποτέλεσμα δηλαδή - εφαρμόζουμε ίσως λάθος τακτικές από αυτές που θα έπρεπε; Και τι συνεπάγεται αυτό όσον αφορά στην εξέλιξη της συμπεριφοράς του σκύλου, θετική - αρνητική;

Υ.γ. Μου έχουν πει ότι πολλές φορές τα πράγματα είναι απλά και εγώ τα υπεραναλύω με αποτέλεσμα πάντα να καταλήγω στο ότι φταίω εγώ...

 

[johnk]

Πολύ συνοπτικά αυτή τη φορά, πιστεύω ότι η επισήμανση των "γιατί" βοηθάει...

Αν οι συνθήκες είναι δύσκολες (π.χ. η περιοχή δεν έχει ειδικούς συμπεριφοράς, τα οικονομικά είναι σφιχτά για την αμοιβή τους κλπ.), τότε κάποιο βιβλίο συμπεριφοράς θα βοηθήσει. Μέσα στα παραδείγματα (που συνήθως αυτά τα βιβλία έχουν πολλά) μπορεί και να επισημάνεις τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και προτάσεις - παραδείγματα επίλυσης... Θα έχεις κάνει ένα ακόμα (θετικό) βήμα

Υ.Γ. Μην ανησυχείς, οι περισσότεροι που "την ψάχνουμε" το έχουμε ακούσει αυτό.
Υπάρχουν, όντως, απλά πράγματα, όπως οι βασικές αρχές. Αυτό, όμως (του σκύλου σου, εννοώ) δεν είναι βασική αρχή... Τουλάχιστον για μας τους πιο άπειρους ιδιοκτήτες

 

[ptf]

@nyfitsa
Αυτό το θέμα ξεκίνησε μ'αυτή την αφορμή. Πως μπορούμε να αξιολογήσουμε με σιγουριά την κυριαρχικότητα.
Διαφορετική προσέγγιση θα χρειαστεί αν η συμπεριφορά οφείλεται σε κυριαρχικότητα και διαφορετική αν οφείλεται σε ανασφάλειες/φοβίες. Και στις δύο περιπτώσεις η λάθος αντιμετώπιση θα δημιουργήσει προβλήματα.

 

[nyfitsa]

Johnk Ευχαριστώ

edit: @ptf
Ακριβώς γιατί εγώ είμαι αρκετά μπερδεμένη ρώτησα. Και όσο διαβάζω, κάποια ξεδιαλύνονται, άλλα δεν μου είναι αρκετά ξεκάθαρα ακόμα. Έχουμε ξεκινήσει εκπαίδευση με το μικρό, έχει βελτιωθεί αλλά έχουμε δρόμο ακόμα μπροστά μας και δεν σταματάω να το ψάχνω γενικότερα.

 

[kango1]

Το περιεχόμενο της παραγράφου αυτής, μία αγέλη σκύλων, λύκων, λιονταριών κλπ. το κατανοεί και λύνει τα "θέματα" άμεσα και με σαφήνεια.

Tο πρόβλημα του συγκεκριμένου παραδείγματος είναι ότι μια αγέλη λύκων ή λιονταριών ακόμα και σκύλων..δεν έχουν ποτέ ανθρώπινα λάθη μεταξύ τους..

Για να αποκωδικοποιούμε εντελώς την αρχηγία στην αγέλη και να βασιζόμαστε σε αυτήν.. προϋποθέτει μηδέν λάθη από την πλευρά μας ως ιδιοκτήτες (με καθημερινά λάθη που δεν υπάρχει σε μια αγέλη χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα) και ξεκινάμε απο εκεί με μηδέν λάθη απο πλευράς μας..

 

[johnk]

...Για να αποκωδικοποιούμε εντελώς την αρχηγία στην αγέλη και να βασιζόμαστε σε αυτήν.. προϋποθέτει μηδέν λάθη από την πλευρά μας ως ιδιοκτήτες (με καθημερινά λάθη που δεν υπάρχει σε μια αγέλη χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα) και ξεκινάμε απο εκεί με μηδέν λάθη απο πλευράς μας..

Εκεί είναι που την ...πατάμε οι περισσότεροι! Και, κυρίως, οι πιο "φρέσκοι" αρχηγοί "αγέλης"

Ελπίζω ότι, με την εμπειρία μειώνονται και τα λάθη (?)

 

[kango1]

και ξεκινάμε απο εκεί με μηδέν λάθη απο πλευράς μας..

Θεωρητικά πάντα αυτό..

 

[johnk]

Θεωρητικά πάντα αυτό..

Μάλλον θα θέλεις να πεις ότι εκεί θέλουμε να καταλήξουμε, κάποια μέρα (σύντομα, ελπίζω)...

 

[kango1]

Δεν το βέπω..

 

[harryf3]

Ειπωθηκαν τοσα πολλα που δεν παρακολουθησα ακομα στενα, αλλά η περιγραφη της Γιασεμιν μας εμαθε νομιζω παρα πολλα

 

[Allegro]

Πώπω έχουν γραφτεί τόσα πολλά απο το τελευταίο μου μήνυμα!

Πάλι δεν ξέρω απο που να αρχίσω.
Θα αρχίσω ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη απο τον harryf3 γιατί πλέον με τόσα μηνύματα να έχουν παρεμβληθεί, δεν ξέρω αν έχει νόημα να απαντήσω για τις συγκεκριμένες συμπεριφορές της σκύλας σου κι έτσι δεν θα το κάνω εκτός κι επιμένεις.

Πάντως θα μπορούσα να δώσω εξηγήσεις που δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με κυριαρχικότητα.

Έγινε λόγος για A leader, για ιεραρχία, για αρχηγούς, για στρατιώτες ακόμα και ανθρώπινη ψυχανάλυτική προσέγγιση:

Καταρχήν το ανθρώπινο: Εχουν γίνει πολλές μελέτες (ψυχιατρικής - και έχω σχετικά βιβλία να σου δώσω) που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι παρόμοιοι άνθρωποι (κυρίως άντρες, με μεγάλες ποσότητες τεστοστερόνης και ...τυχοδιωκτισμού), βοηθούντος και του περιβάλλοντος ανατροφής (παιδικά χρόνια, εφηβεία) γίνονται (κατά μεγάλη πλειονότητα) σεσημασμένοι κακοποιοί, έως αρχηγοί συμμοριών (εξ ου το χώμα και η φυλακή - βλέπε: you live by the sword you 'll die by the sword), είτε (κατά μικρή μεινότητα) ιδιαίτερα πετυχημένοι επιχειρηματίες. Αλλά, ακόμα και οι επιχειρηματίες αυτοί ζουν "στο όριο"...

Πιστεύω οτι όλοι βλέπετε τα κοινά στοιχεία του αποσπάσματος που παρέθεσε ο JohnK με τη θεωρία της κυριαρχικότητας. Αυτό δεν σας βάζει σε σκέψεις για την εγκυρότητά της? (της θεωρίας εννοώ). Εγώ το πρώτο που σκέυτηκα ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΣΜΟΣ.

Σκευτήκατε πόσο ανθρωπομορφική είναι η έννοια της κυριαρχικότητας στη συμπεριφορά των σκύλων?
Έχει τόσα κοινά με την ανθρώπινη κοσμοθεωρία και κοινωνιολογική θεώρηση των πραγμάτων της δυτικής Ευρώπης που αν αποστασιοποιηθεί κάποιος και με καθαρό μυαλό δει τα πράγματα απο την αρχή, δεν μπορεί παρά να την αμφισβητήσει.

Ένα σχετικό μου ερώτημα παραμένει αναπάντητο απο προηγούμενο μήνυμα:
«Ποιος πρωτοδιατύπωσε τη θεωρία της κυριαρχικότητας στους σκύλους και τη συμπεριφορά τους?».
Θα απαντήσω προσεχώς αν δεν πάρω απάντηση πάλι, γιατί για να κατανοήσεις μια θεωρία, πρέπει να γνωρίζεις την προέλευσή της ωστε να κρίνεις και την εγκυρότητά της αλλά και τη σχέση της με την πραγματικότητα, τόσο την αντικειμενική όσο και την υποκειμενική εκείνου που τη διατυπώνει.

Στα μηνύματα των τελευταίων σελίδων διαπίστωσα πολλές αντιφάσεις.
Για παράδειγμα έγινε λόγος για κυριαρχικό σκύλο ο οποίος ήταν ο αρχηγός της αγέλης, αλλά παρόλα αυτά «βάραγε προσοχή» στη γιαγιά του!!!
Τελικά ποιός ήταν ο αρχηγός? Η γιαγιά ή ο εγγονός? Σε ποιά αγέλη στην φύση έχετε δει παρόμοια συμπεριφορά?

Ίσως να ήταν σκόπιμο να επιχειρήσουμε έναν ορισμό της αγέλης.
Οι αγέλες στη φύση αποτελούνται ΠΑΝΤΑ απο συγγενικά άτομα.
Επίσης ΠΑΝΤΑ το ζητούμενο είναι η ισοροπία. Αυτό επιτυγχάνεται με την έξοδο/εξοστρακισμό ατόμων απο αυτή όταν είναι απαραίτητο. Η είσοδος ατόμων (μη συγγενικών ή συγγενικών πρώην εξοστρακισμένων) είναι ΥΠΕΡΣΠΑΝΙΑ έως ανύπαρκτη.
Τα 2,3,5,10 σκυλιά λοιπόν που μπορεί να έχει κάποιος σπίτι του δεν είναι αγέλη.
Είτε γιατί δεν είναι συγγενέις, είτε γιατί στα άτομα που την αποτελούν δεν υπάρχει η επιλογή της εξόδου απο αυτήν.

Για μένα η καλύτερη πηγή πληροφόρησης είναι οι ομάδες αδέσποτων.
Παρατηρήστε τες προσεκτικά και θα δείτε οτι τα συγγενικά μέλη είναι ελάχιστα.
Η έξοδος αλλά κυρίως η είσοδος (!!!!!!!) είναι πανεύκολη και συχνότατη με τη δημιουργία νέων φιλιών.

Σκευτείτε το εξής:
Τι γίνεται στη φύση αν για παράδειγμα δυο αγέλες λιονταριών ή λύκων συναντηθούν?
Τι γίνεται όταν συναντιούνται δυο ομάδες σκύλων?

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε γενικευμένη σύρραξη και μάχες που στοχεύουν στο ΘΑΝΑΤΟ.
Στην δεύτερη περίπτωση, το πολύ πολύ να παίξει κανένας τσαμπουκάς με επίδειξη κυνόδοντων, γρυλίσματα και τελετουργικές επιθέσεις απο αυτές που καταλήγουν σε εκδορές (κάποιες αρκετα βαθειές αλλά σε καμία περίπτωση θανατηφόρες) και πληγωμένους εγωισμούς.
Το πιθανότερο είναι να έχουμε περισσότερες νέες φιλίες απο τσακωμούς.

Προσεχώς περισσότερες αντικομφορμιστικές αναζητήσεις...

ΥΓ. Μια παράκληση, επειδή με τα Γιάννη, Γιώργο, Άρη, λίγο χάθηκα (πόσο μάλλον κάποιο νέο μέλος) ας προσφωνούμε με τα ψευδώνυμα.

 

[omarock]

Σωστες παρατηρησεις αλλα μερικα συμπερασματα ειναι λιγο λαθος,παρατηρω και εγω τα σκυλια καθε μερα,αυτην την στιγμη εχω εδω 18 σκυλια,και γενικα πιστευω οτι στα θηλαστικα ειναι ελαχιστα αυτα που δεν ζουνε σε αγελες.
Πολλα δεν μπορουμενα εξηγησουμε,ενα ειναι τι ακριβως ειναι η αγελη?μια αγελη λονταριων διαφερει απο μια αγελη σκυλων η ελεφαντων,εμεις μαθαμε Α ζωο κ.τ.λ. δεν ειναι ετσι σε πολλα ζωα το αρσενικο ζει μονο του,και πλησιαζει τα θυληκα μονο την περιοδο ζευγαρωματος,ενα τετοιο ζωο ειναι και ο σκυλος(ενηλικα αρσενικα),τα δε θυληκα ομως συνεργαζονται.
Η Ναβαρα λιγο πριν την γεννα εψαχνε για φωλια στο βουνο(αυτο Αλεγκρο πανω σε αυτο που ειπες δεν μπορουν να φυγουν,η Ναβ το εδειξε)και θα το εκανε χωρις προβλημα αν την αφηνα,το θεμα ειναι οτι οταν και αν θελει να φυγει θα φυγει ενα σκυλι αν δεν αισθανεται καλα,αν εφευγε θα εκανε τα κουταβια σε μια τρυπα που θα εσκαβε για αυτον τον λογο,σε 20-25 ημερες(μεχρι τοτε απαγορευετε σε ολα τα αλλα να πλησιασουν) θα εμφανιζε τα κουταβια στην αγελη και θα τα φροντιζαν οπως και κανουν τωρα ολες μαζι,οταν οι μεγαλες εχουν κοκκαλα φευγουν μακρια λογω των μικρων,επιστρεφουν ομως και εκπαιδευουν τα μικρα ολες μαζι,εικονικες επιθεσεις,προκλησεις,κ.τ.λ.
Στο ζευγαρωμα επισης η θυληκες η δκες μου παιρνουν τον αρσενικο και τον τρεχουν στα βουνα 3 ωρες,και κρυβονται απο εμενα πισω απο τα πουρναρια,τον τεσταρουν απο ενστικτο ειναι υγιεις ειναι ικανος ειναι δυνατος?
Οσο και να φωναζω εγω να ερθουν δεν επιστρεφουν(αυτα μονο ο Δαιμωνας τα εκανε επεστρεφε παντα).
Εκτος της δικης μου αγελης ειναι και του κυρ Παντελη(μιας και ειπες για αδεσποτα)εκει ζουνε ολα μαζι και δεν φευγουν,ισως τα αρσενικα να απομακρυνονται περισσοτερο,αλλα ας μην ξεχναμε οτι ολα τα ζωα στην φυση εχουν μεγαλη ακτινα δρασης,αλλα καθε μερα ειναι ολα εκει,και υπαρχει ιεραρχια,κυριαρχος δεν σημαινει οτι μοιραζει καθε μερα σφαλιαρες,αυτο γινεται μονο οταν υπαρξουν αμφισβητειες εκει πεφτει καμμια ψιλη και ισως το αδυναμο αρσενικο παει αλλου να κανει αγελη,να μαζεψει μερικα ορφανα θυληκα,γιατι τα θυληκα θελουν να ειναι με αρσενικα τα αρσενικα μονο στο ζευγαρωμα αλλα δεν τα χαλαει η παρεα εφοσον ακολουθουν δεν εχει αυτος προβλημα.
Υπαρχουν και τα αγρια σκυλια του βουνου,αυτα πανε στο κυνηγι μονα τους κανουν και την φωνη της αλεπους μερικα,αυτα εχουν πιο αυστηρους κανονες και πιο ζωντανα ενστικτα,αυτα μας αποφευγουν οχι λογω εμπειριας απλα κανουν οπως ο λυκος η αλεπου τα αγριογουρουνα κ.τ.λ.ειναι πολυ προσεκτικα και εχουν αλλο βημα στο περπατημα πολυ σιγουρα περπατανε ειναι στο στοιχειο τους.αυτα ειναι αλληλοεξαρτημενα το ενα απο το αλλο εκει υπαρχει ιεραρχια αυστηρη,δεν συγκρινετε με τα αδεσποτα σκυλια πολεων,τα οποια παλι εχουν προσαρμοστει παλι στα δικα μας μετρα.