Κάλλιο αργά παρά αργότερα, καθώς λίγο η δουλεια, λίγο το παρατεταμένο κρύωμα, λίγο το ότι ήθελα να γράψω αρκετά, πέρασε ο καιρός.
Ο Κριτωνας έχει φτάσει αισίως 15 μηνών (54 κιλά, αρκετά "στεγνος").
Στα της υγείας, που είναι το βασικότερο, ευτυχώς μέχρι τώρα τίποτα σημαντικό, εκτός από μια ωτιτιδα που τον ταλαιπωρει τώρα τελευταία και χαζό δερματικά πότε ποτε με κάλλους κτλπ.
Στα της εκπαίδευσης, έξυπνος και αρκετά υπακουος. Βέβαια παραμανει ξεροκέφαλος και αν του καρφωθεί να κάνει κάτι ακόμα κι αν ξέρει ότι θα τον βάλω τιμωρία, το ζυγίζει και το κάνει, ακόμα και μετά από 2-3 μέρες.... Πχ. Αν θέλει να παίξει 2 το βράδυ με τον άλλον και να μετακινήσουν τα έπιπλα, ακόμα κι αν ο άλλος έχει ξαπλώσει θα πάει να τον ενοχλησει να ξεκινησξε το πάρτυ. Η αν έχει δει κάτι ενδιαφέρον στον πάγκο της κουζίνας, ακόμα κι αν ξέρει ότι δεν επιτρέπεται να ανεβαίνει, θα περιμενει μέχρι να μην έχω το νου μου και θα σηκωθεί να δει τι είναι.
Στα της συμβίωσης, ο μεγάλος έχει ζωντανέψει, σε σχέση με όταν ήταν μόνος του, οπότε στόχος επετεύχθη.
Πλέον ωστόσο δε μένουν χωρίς επιτήρηση μαζί καθόλου, γιατί ξεκινάνε να παίζουν, κι όσο περνάει η ώρα ανεβάζουν ρυθμούς, και αν ξεχαστω είναι έτοιμοι για καυγά (έχουν αρπαχτει μια φορά). Γενικά εδώ έχω την αίσθηση ότι ο μικρός προκαλεί επίτηδες κάποιες φορές, με σκοπό να δημιουργήσει κατάσταση και να δείξει ποιος είναι ο πιο "δυνατός". Προσπαθώ να προφυλάξω το γεροντα. Όταν είναι μόνοι τους ο καθενας παίρνει από μισό σπίτι με κλειδωμένη πόρτα ενδιάμεσα.
Στον χαρακτήρα τώρα, βλέπω ένα σκύλο αρκετά σίγουρο, χωρίς ιδιαίτερες φοβίες. Η συμπεριφορά του έχει ήδη αρχισει κι αλλάζει εδώ και κάποιον καιρό, οπότε χρειάζεται αρκετή προσοχή. Δεν τον έχω "αγριεψει" καθολου, μονο προσπαθώ να διαβάζω τις συμπεριφορές του, να τον καθοδηγω με πειθαρχία και όρια και βεβαίως προσπαθώ να τον αφήνω να απολαμβανει αυτή τη φάση της ζωης του, αφού είναι ακόμα παιδί στην ουσία...
Γενικότερα έχουμε πολλά "μπρος πίσω" σε συμπεριφορές, αλλά προσπαθώ να το αντιμετωπίζω με υπομονή.
Με τον κόσμο που ηδη γνωρίζει είναι πολύ φιλικός και ενοχλητικά εκδηλωτικός, με ξένους αδιάφορος, αλλά επιφυλακτικος. Δηλαδή πλέον βράδυ εκτός σπιτιού δεν μπορεί να πλησιάσει άνθρωπος πολύ κοντά μου, εκτός αν μιλήσω και του δώσω εντολή.
Και στο μπαλκόνι αν είναι κάποιος από κάτω και σταθει, γρυλιζει μέχρι να απομακρυνθει.
Δυο φορες έχει κρινει ότι πρεπει να επιτεθει εκτός σπιτιού, με τη δική του λογική σωστές και οι δυο, με τη δική μου η μία. Και τις 2 απλά τον έκοψα και τον ενθαρρυνα, δεν τον μάλωσα.
Κατά τα λοιπα, παραμένει πολύ ήρεμο σκυλί, καθώς γαυγιζει σπάνια, αλλά "μιλάει" παρά πολύ, και γλείφει ακόμα περισσότερο...
Ζημιές κάνει μόνο από ατσουμπαλια, όχι από δόλο....
Γενικότερα, θα τον χαρακτήριζα ένα πληθωρικό πλάσμα, που τη μια μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος Καραγκιόζης και την άλλη να κάνει σα δαιμονισμένος. Είμαι πολύ ευχαριστημένος, ακόμα πιο κουρασμένος και εν τέλει νομίζω ότι θέλει απλά σεβασμό στην ύπαρξη του, στις ανάγκες του και στα όποια ένστικτα του το διαφοροποιουν από αλλά σκυλια, και πειθαρχία για να μπορεί να ζει μέσα στην τσιμεντουπολη σαν ισότιμο μέλος.
Μοναδικό αρνητικό μέχρι τώρα, που ξεθωριάζει αλλά δεν εξαλείφεται, είναι οι αντιδράσεις του όταν βλέπει άλλα σκυλιά η γάτες. Θέλει να πάει, θέλει να παίξει βάζοντας πόδι στο σβέρκο, θέλει να κυνηγήσει. Επειδή δυστυχώς δε μπορώ να διακρίνω πάντα τις προθέσεις του, κι επειδή συνήθως οι άλλοι τον φοβούνται, δεν είναι εύκολο να το δουλέψω. Το παράδοξο είναι ότι εκπαιδεύτηκε παρέα με άλλα σκυλιά, κοινωνικοποιηθηκε, και ζει με άλλο σκυλί.
Είναι πραγματικά πολύ ενοχλητικό ενώ περπατάει κύριος μόλις δει κάτι να τεντώνει και να τραβάει...
Φυσικά, κάθε τι που γράφω είναι υπό κριση, διότι κι εγώ προβληματίζομαι καθημερινά για το πώς θα κάνω τη ζωή μας ακόμα καλύτερη και πολλές φορές αν θέλετε αναρωτιέμαι, όντας άπειρος, αν οι ενέργειες μου είναι αυτές που πρέπει για να έχω αυτό που θέλω. Όμως η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι κοντά, κι αυτό με οπλίζει με χαρά, υπομονή, κι αυτοπεποίθηση...
Αντί επιλογου (σημερινες φωτό)
