Κίνδυνοι απο την κατανάλωση ωμού κρέατος
- Thread starter Harry13
- Ημερομηνία δημιουργίας
Η αληθεια ειναι οτι διαβαζοντας το παρακατω αρθρο αγχωθηκα λιγο οσο αφορα της συνεπειες του BARF. Η/Ο etlave στο προηγουμενο post εχει ενα δικιο αλλα ποτέ δεν μπορεις να εισαι σιγουρος πότε και αν δημιουργηθει το παρασιτο. Ριξτε μια ματια στο αρθρο και πειτε μου την αποψη σας.
Η Εχινοκοκκίαση είναι μια παρασιτική νόσος του ανθρώπου και των ζώων δηλαδή των σαρκοφάγων (σκύλος, λύκος, κλπ και των φυτοφάγων (βοοειδή, αιγοπρόβατα, χοίροι). Προκαλείται από ένα παράσιτο μία ταινία δηλαδή μικρού μήκους που ονομάζεται Echnonococcus granulosus που είναι το είδος που απαντά στην περιοχή μας και γενικά στην λεκάνη της Μεσογείου ενώ αντίθετα στα βορειότερα γεωγραφικά πλάτη απαντάται ο Echinococcus multiloculatis.
ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΕΩΣΟ άνθρωπος μολύνεται από εχινοκοκκίαση άμεσα με την κατάποση αυγών της ταινίας από μολυσμένο με εχινόκοκκο σκύλο, ο οποίος αποτελεί και τον τελικό ξενιστή του παρασίτου και έμμεσα. με την κατανάλωση μολυσμένης από αυγά εχινόκοκκου τροφής, όπως είναι κυρίως τα λαχανικά που καταναλώνονται ωμά, άπλυτα ή ατελώς πλυμένα.
ΕΠΩΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ Η περίοδος επώασης στον άνθρωπο είναι συνήθως μακρόχρονη καθώς κυμαίνεται από 12 μήνες έως και αρκετά έτη.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΕΩΣ Η εχινοκοκκίαση προκαλεί τη δημιουργία κύστης σε ένα ή περισσότερα ζωτικά όργανα. Η κύρια και συχνότερη προσβολή οργάνων είναι αυτή των πνευμόνων και του ήπατος. Το είδος των συμπτωμάτων εξαρτάται από το όργανο που εντοπίζεται η κύστη και από το μέγεθος της κύστης. Η εχινοκοκκίαση σε ζωτικά όργανα, όπως του εγκεφάλου, της καρδιάς και των νεφρών είναι αυτονόητο συνήθως η εξέλιξη να είναι δυσμενής.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΗΣ Η διάγνωση της εχινοκοκκίασης γίνεται με 1.) Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία, υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία, που μπορούν να καταδείξουν τις κύστες, και 2.) Αιματολογικές εξετάσεις.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΗΣΗ θεραπεία της εχινοκοκκίασης στον άνθρωπο περιορίζεται μόνο στη χειρουργική επέμβαση και μόνο.
ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΗΣ Η νόσος δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι νόσος υποχρεωτικής δήλωσης σύμφωνα με το νόμο. Η πρόληψη επικεντρώνεται στη λήψη μέτρων υγιεινής που μας προστατεύουν από τη μετάδοση της νόσου.
1.) Να μην ταΐζουμε τους σκύλους με ωμά ή ατελώς ψημένα σπλάχνα ζώων ούτε να τους επιτρέπουμε να έχουν πρόσβαση σε αυτά.
2.) Κάθε οικογένεια που έχει σκύλο να φροντίζει για τον τακτικό κτηνιατρικό έλεγχο και τον αποπαρασιτισμό του. Υπάρχουν στο εμπόριο πληθώρα φαρμακευτικών σκευασμάτων για τον σωστό και αξιόπιστο αποπαρασιτισμό του κατοικίδιου σας. Όμως προσοχή ο κάθε σκύλος για να αποβάλει αβγά με τα κόπρανά του πρέπει να έχει το παράσιτο στο έντερό του και για να το έχει πρέπει να καταναλώσει ωμά σπλάχνα φυτοφάγων και να περιέχουν κύστεις εχινόκοκκου. Όμως οι κύστεις είναι μεγάλες ευδιάκριτες - δεν είναι δηλαδή κάτι το κρυφό ή ύπουλο. Είναι στην επιφάνεια άσπρες και δύσκολα ξεφεύγουν από την παρατήρηση, επιπλέον η πιθανότητα για ένα σκύλο του σπιτιού μας να φάει ωμά σπλάχνα με κύστεις είναι ανύπαρκτη.
Η περίπτωση δηλαδή να έχουν οι κατοικίδιοι καλά και προσεκτικά διαιτώμενοι σκύλοι εχινόκοκκους στο έντερο είναι απίθανη υπό κανονικές συνθήκες. Παρά ταύτα επειδή στο παρελθόν η εχινοκοκκίαση έκανε θραύση στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγάλη φοβία στον ελληνικό πληθυσμό και θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει υπερχορήγηση αντιπαρασιτικών δισκίων στους σκύλους. Πολλές φορές όμως οι σκύλοι έχουν άλλα παράσιτα π.χ. Dipylidium caninum (χωρίς εμπλοκή του ανθρώπου) έτσι η χορήγηση είναι χρήσιμη και από την σκοπιά αυτή.
Η χορήγηση των αντιπαρασιτικών δισκίων σε μια συχνότητα από μια φορά έως 4 τον χρόνο εξασφαλίζουν ένα "καθαρό" έντερο σκύλου. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η χορήγηση των δισκίων αυτών δεν έχει μακροχρόνια δράση αλλά δίδονται με βάση την πιθανότητα μόλυνσης. Έτσι ένας σκύλος που ζει απομονωμένος και τρέφεται από σπιτικά ή βιομηχανικά φαγητά και μία φορά τον χρόνο αν παίρνει είναι αρκετή.
Συνήθως οι ζωόφιλοι των πόλεων οδηγούμενοι από αγάπη, φοβία ή προκατάληψη και με την συνδρομή των Κτηνιάτρων δίδουν ανελλιπώς προληπτικά αντιπαρασιτικά φάρμακα. Ενώ στα αδέσποτα και στα κυνηγητικά η χορήγηση είναι είτε μηδενική (αδέσποτα) είτε σποραδική (κυνηγητικά).
3.) Να μην αφήνουμε το σκύλο μας να τρώει οτιδήποτε, κυρίως τα σκυλιά της υπαίθρου, όπου εύκολα μπορεί να βρεθούν πεταμένα σπλάχνα μηρυκαστικών. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΧΙΝΙΚΟΚΚΙΑΣΕΩΣ. Η πρόληψη είναι καταλυτική αν όλα τα προς κρεοπαραγωγή φυτοφάγα σφάζονται και επιθεωρούνται από τους εντεταλμένους Κτηνιάτρους σε οργανωμένα σφαγεία, ενώ ο κτηνιατρικός μακροσκοπικός έλεγχος πρέπει να είναι ενδελεχής, δηλαδή να απορρίπτονται και κυρίως να καταστρέφονται επιμελώς τα σπλάχνα, που έχουν κύστεις κυρίως πρέπει να προσεχθεί η καταστροφή γιατί αν πεταχτούν θα γίνουν βορά των αδέσποτων σκύλων.
4.) Να πλένουμε πολύ καλά τα λαχανικά, κυρίως αυτά που καταναλώνονται ωμά και
5.) Να πλένουμε καλά τα χέρια μας.
Πηγη:
http://www.vets.gr/gramma.php?article_id=72
Η Εχινοκοκκίαση είναι μια παρασιτική νόσος του ανθρώπου και των ζώων δηλαδή των σαρκοφάγων (σκύλος, λύκος, κλπ και των φυτοφάγων (βοοειδή, αιγοπρόβατα, χοίροι). Προκαλείται από ένα παράσιτο μία ταινία δηλαδή μικρού μήκους που ονομάζεται Echnonococcus granulosus που είναι το είδος που απαντά στην περιοχή μας και γενικά στην λεκάνη της Μεσογείου ενώ αντίθετα στα βορειότερα γεωγραφικά πλάτη απαντάται ο Echinococcus multiloculatis.
ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΕΩΣΟ άνθρωπος μολύνεται από εχινοκοκκίαση άμεσα με την κατάποση αυγών της ταινίας από μολυσμένο με εχινόκοκκο σκύλο, ο οποίος αποτελεί και τον τελικό ξενιστή του παρασίτου και έμμεσα. με την κατανάλωση μολυσμένης από αυγά εχινόκοκκου τροφής, όπως είναι κυρίως τα λαχανικά που καταναλώνονται ωμά, άπλυτα ή ατελώς πλυμένα.
ΕΠΩΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ Η περίοδος επώασης στον άνθρωπο είναι συνήθως μακρόχρονη καθώς κυμαίνεται από 12 μήνες έως και αρκετά έτη.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΕΩΣ Η εχινοκοκκίαση προκαλεί τη δημιουργία κύστης σε ένα ή περισσότερα ζωτικά όργανα. Η κύρια και συχνότερη προσβολή οργάνων είναι αυτή των πνευμόνων και του ήπατος. Το είδος των συμπτωμάτων εξαρτάται από το όργανο που εντοπίζεται η κύστη και από το μέγεθος της κύστης. Η εχινοκοκκίαση σε ζωτικά όργανα, όπως του εγκεφάλου, της καρδιάς και των νεφρών είναι αυτονόητο συνήθως η εξέλιξη να είναι δυσμενής.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΗΣ Η διάγνωση της εχινοκοκκίασης γίνεται με 1.) Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία, υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία, που μπορούν να καταδείξουν τις κύστες, και 2.) Αιματολογικές εξετάσεις.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΗΣΗ θεραπεία της εχινοκοκκίασης στον άνθρωπο περιορίζεται μόνο στη χειρουργική επέμβαση και μόνο.
ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΑΣΗΣ Η νόσος δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι νόσος υποχρεωτικής δήλωσης σύμφωνα με το νόμο. Η πρόληψη επικεντρώνεται στη λήψη μέτρων υγιεινής που μας προστατεύουν από τη μετάδοση της νόσου.
1.) Να μην ταΐζουμε τους σκύλους με ωμά ή ατελώς ψημένα σπλάχνα ζώων ούτε να τους επιτρέπουμε να έχουν πρόσβαση σε αυτά.
2.) Κάθε οικογένεια που έχει σκύλο να φροντίζει για τον τακτικό κτηνιατρικό έλεγχο και τον αποπαρασιτισμό του. Υπάρχουν στο εμπόριο πληθώρα φαρμακευτικών σκευασμάτων για τον σωστό και αξιόπιστο αποπαρασιτισμό του κατοικίδιου σας. Όμως προσοχή ο κάθε σκύλος για να αποβάλει αβγά με τα κόπρανά του πρέπει να έχει το παράσιτο στο έντερό του και για να το έχει πρέπει να καταναλώσει ωμά σπλάχνα φυτοφάγων και να περιέχουν κύστεις εχινόκοκκου. Όμως οι κύστεις είναι μεγάλες ευδιάκριτες - δεν είναι δηλαδή κάτι το κρυφό ή ύπουλο. Είναι στην επιφάνεια άσπρες και δύσκολα ξεφεύγουν από την παρατήρηση, επιπλέον η πιθανότητα για ένα σκύλο του σπιτιού μας να φάει ωμά σπλάχνα με κύστεις είναι ανύπαρκτη.
Η περίπτωση δηλαδή να έχουν οι κατοικίδιοι καλά και προσεκτικά διαιτώμενοι σκύλοι εχινόκοκκους στο έντερο είναι απίθανη υπό κανονικές συνθήκες. Παρά ταύτα επειδή στο παρελθόν η εχινοκοκκίαση έκανε θραύση στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγάλη φοβία στον ελληνικό πληθυσμό και θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει υπερχορήγηση αντιπαρασιτικών δισκίων στους σκύλους. Πολλές φορές όμως οι σκύλοι έχουν άλλα παράσιτα π.χ. Dipylidium caninum (χωρίς εμπλοκή του ανθρώπου) έτσι η χορήγηση είναι χρήσιμη και από την σκοπιά αυτή.
Η χορήγηση των αντιπαρασιτικών δισκίων σε μια συχνότητα από μια φορά έως 4 τον χρόνο εξασφαλίζουν ένα "καθαρό" έντερο σκύλου. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η χορήγηση των δισκίων αυτών δεν έχει μακροχρόνια δράση αλλά δίδονται με βάση την πιθανότητα μόλυνσης. Έτσι ένας σκύλος που ζει απομονωμένος και τρέφεται από σπιτικά ή βιομηχανικά φαγητά και μία φορά τον χρόνο αν παίρνει είναι αρκετή.
Συνήθως οι ζωόφιλοι των πόλεων οδηγούμενοι από αγάπη, φοβία ή προκατάληψη και με την συνδρομή των Κτηνιάτρων δίδουν ανελλιπώς προληπτικά αντιπαρασιτικά φάρμακα. Ενώ στα αδέσποτα και στα κυνηγητικά η χορήγηση είναι είτε μηδενική (αδέσποτα) είτε σποραδική (κυνηγητικά).
3.) Να μην αφήνουμε το σκύλο μας να τρώει οτιδήποτε, κυρίως τα σκυλιά της υπαίθρου, όπου εύκολα μπορεί να βρεθούν πεταμένα σπλάχνα μηρυκαστικών. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΧΙΝΙΚΟΚΚΙΑΣΕΩΣ. Η πρόληψη είναι καταλυτική αν όλα τα προς κρεοπαραγωγή φυτοφάγα σφάζονται και επιθεωρούνται από τους εντεταλμένους Κτηνιάτρους σε οργανωμένα σφαγεία, ενώ ο κτηνιατρικός μακροσκοπικός έλεγχος πρέπει να είναι ενδελεχής, δηλαδή να απορρίπτονται και κυρίως να καταστρέφονται επιμελώς τα σπλάχνα, που έχουν κύστεις κυρίως πρέπει να προσεχθεί η καταστροφή γιατί αν πεταχτούν θα γίνουν βορά των αδέσποτων σκύλων.
4.) Να πλένουμε πολύ καλά τα λαχανικά, κυρίως αυτά που καταναλώνονται ωμά και
5.) Να πλένουμε καλά τα χέρια μας.
Πηγη:
http://www.vets.gr/gramma.php?article_id=72
Last edited:
Κίνδυνοι από από την κακή ποιότητα κρέατος
Εκτός από την παθογόνο prion, τον παράγοντα που ευθύνεται για τη νόσο των τρελών αγελάδων, πλείστοι άλλοι κίνδυνοι καιροφυλακτούν κατά την κατανάλωση κρέατος. Αφορούν παθογόνους μικροοργανισμούς (βακτήρια και παράσιτα) και σπανίως ιούς, αλλά και κατάλοιπα φαρμάκων και χημικές ουσίες.
Τα βακτήρια είναι οι συχνότεροι, σημαντικότεροι και πιο επικίνδυνοι παθογόνοι μικροοργανισμοί που επηρεάζουν την ποιότητα του κρέατος. Αλλά προκαλούν τροφογενείς λοιμώξεις και άλλα διασπούν τα διάφορα συστατικά του κρέατος με αποτέλεσμα να αλλάζουν η όψη, η γεύση και η οσμή του. Έχουν ιδιαίτερη «προτίμηση» σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, όπως είναι κατ' εξοχήν τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης.
Αναλυτικά:
Clostridium pertringens: Είναι παθογόνο βακτήρια που σχετίζεται με γεύματα τα οποία περιέχουν κρέατα και σάλτσες. H παρουσία του οφείλεται σε ακατάλληλο θερμοκρασιακό χειρισμό τους, όπως είναι η αργή ψύξη (δηλαδή η παραμονή επί μακρόν σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία) και η ατελής επαναθέρμανσή τους. Προκαλεί λοίμωξη που οφείλεται στην παραγωγή τοξίνης στον γαστρεντερικό σωλήνα του ανθρώπου. Τα κύρια συμπτώματα είναι κοιλιακό άλγος, διάρροια, ναυτία και ενίοτε εμετό. Ο μόνος τρόπος προστασίας των τροφίμων από την ανάπτυξη του C. perfringens είναι η ταχεία θέρμανση και ψύξη τους.
Σαλμονέλα: Αποτελούν το συχνότερο αίτιο τροφογενών λοιμώξεων, με συχνότητα η οποία τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς. Βρίσκονται σε διάφορα τρόφιμα, όπως νωπά κρέατα, πουλερικά, ιχθυηρά (οστρακοειδή που αλιεύονται σε μολυσμένες θάλασσες), αβγά, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, χοιρινό κ.ά. Οι σαλμονέλες χωρίζονται σε τρεις ομάδες: 1. Σαλμονέλες προσαρμοσμένες μόνο στον άνθρωπο (S. typhi, S. parathyphi Α, S. sendai) - δεν είναι παθογόνες για τα ζώα -, που ευθύνονται για τον τύφο και τον παράτυφο. 2. Σαλμονέλες που προσβάλλουν και τον άνθρωπο και τα ζώα (S. thyphimurium, S. enteritidis) και ευθύνονται για την κλασική τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα, για τη διάρροια των ταξιδιωτών και για τη βρεφική διάρροια. 3. Σαλμονέλες που προσβάλλουν κυρίως τα ζώα και τα πτηνά (S. abortus-ονίs, S. gallinarum, S. choleraesuis) - σπανίως προσβάλλουν τον άνθρωπο και όταν αυτό συμβεί τα συμπτώματα είναι πολύ ήπια.
Η μετάδοση των σαλμονελών στα τρόφιμα οφείλεται συνήθως σε επιμόλυνση των μαγειρεμένων ή παστεριωμένων ή άλλως πώς θερμικά επεξεργασμένων τροφίμων από μολυσμένα εργαλεία κουζίνας (μαχαίρια) ή από μολυσμένους χειριστές (ανθρώπους που είναι φορείς και τα πιάνουν). Τα αβγά όρνιθας θεωρούνται το πιο επικίνδυνο τρόφιμο για τη μετάδοση σαλμονελών και μάλιστα της S. enteritidis. Η προστασία από τη σαλμονέλωση γίνεται με καλό ψήσιμο των τροφίμων, με αυστηρή τήρηση όλων των κανόνων προσωπικής υγιεινής, με καλό καθαρισμό και απολύμανση όλων των επιφανειών που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα.
Escherichia coli: Ανήκει στα εντεροβακτηριοειδή και ανευρίσκεται συχνότερα σε νωπά τρόφιμα ζωικής προέλευσης (γάλα, κόκκινα κρέατα, πουλερικά) ή σε ατελώς επεξεργασμένα τρόφιμα. Η εντεροτοξικογόνος Ε. coli προκαλεί συμπτώματα των οποίων η σοβαρότητα εξαρτάται από τις παραγόμενες τοξίνες. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι αιφνίδια και οξεία με κύριο χαρακτηριστικό την υδαρή διάρροια η οποία συνοδεύεται από έμετο και επιγάστριο άλγος. Η πυρεξία (πυρετός) είναι σπάνια, αλλά η αφυδάτωση συνήθης και έντονη, με αποτέλεσμα, εφόσον καθυστερήσει η θεραπεία, να απειλείται η ζωή. H εντερογόνος Ε. coli προκαλεί επίμονη μεγάλης διάρκειας εκκριτική διάρροια με σοβαρή εντερίτιδα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε 12-36 ώρες.
Λιστέρια (Lίsteria monocytogenes): Βακτηρίδιο που συνηθέστερα βρίσκεται σε νωπά και κατεψυγμένα κρέατα και πουλερικά, μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά ή προϊόντα που υφίστανται ωρίμανση (μαλακά τυριά, παγωτά, νωπό γάλα, κρέμα, βούτυρο) αλλά και σε ωμά λαχανικά (λάχανο, μαρούλι), ιχθυηρά κ.ά. Η λιστερίωση είναι η λοίμωξη που προκαλεί στους μεν (ανοσολογικά) υγιείς ενηλίκους συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα, στους δε ανοσοκατεσταλμένους, στους ηλικιωμένους και στα μικρά παιδιά σηψαιμία, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα και γενικά απειλεί επικίνδυνα τη ζωή τους.
Staphylococcιιs aureus: Η σταφυλοκοκκική τροφική δηλητηρίαση είναι λοίμωξη που οφείλεται στον παθογόνο μικροοργανισμό stαρhylοcοccυs aureus, ο οποίος απoτελεί μεγάλο πρόβλημα της κτηνοτροφίας και της βιομηχανίας τροφίμων ζωικής προέλευσης. Τα τρόφιμα που συχνότερα ενοχοποιούνται για αυτή την τροφική δηλητηρίαση είναι το κρέας και τα κρεατοσκευάσματα, τα πουλερικά και τα αβγά, το γάλα και τα γαλακτοκομικά, σάντουιτς με γέμιση κοτόπουλου, γαλοπούλας, τόνου κ.ά.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι ναυτία, έμετος, επιγάστριος σπασμός και σωματική εξάντληση. Σε σοβαρότερα περιστατικά μπορεί να συνυπάρχουν κεφαλαλγία, μυϊκοί σπασμοί, αιφνίδιες μεταβολές της πίεσης του αίματος και των σφυγμών. Στην εκδήλωση της τροφικής αυτής δηλητηρίασης συμβάλλων εκτός άλλων η ατελής ψύξη των τροφίμων, η παραμονή τους επί μακρόν σε Θερμοκρασία δωματίου, το ατελές ψήσιμο ή η ατελής επαναθέρμανσή τους και η μη τήρηση των βασικών κανόνων υγιεινής (πλύσιμο χεριών, πλύσιμο κουζινικών εργαλείων με ζεστό νερό και απορρυπαντικό).
Παράσιτα:
Τα παράσιτα αποτελούν σημαντικό βιολογικό παράγοντα ο οποίος προκαλεί τροφικές λοιμώξεις. 0ι τροφογενείς παρασιτώσεις με εξαίρεση την τοξοπλάσμωση (που οφείλεται σε πρωτόζωο) προκαλούνται από έλμινθες. Τα ωμά ή ατελώς ψημένα τρόφιμα αποτελούν πολύ καλό μέσο μετάδοσης των ελμινθιάσεων. Συνήθως πιο φορτωμένα με έλμινθες είναι τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες οι τροφογενείς ελμινθιάσεις οφείλονται στις ιδιαίτερες διαιτητικές συνήθειες (π.χ. προτίμηση των Γάλλων και των Αγγλοσαξόνων στα ωμά ή μισοψημένα κρέατα, προτίμηση των Σκανδιναβών στα ωμά μαριναρισμένα ψάρια, προτίμηση των Γιαπωνέζων στο σούστ). 0ι ελμινθιάσεις συνήθως σχετίζονται με κατανάλωση κρέατος παραγωγικών ζώων (βόειο, χοιρινό, αρνίσιο, ιχθύων). Αναλυτικά:
Trichinella spiralis: Παρασιτεί στο μυϊκό σύστημα διαφόρων κατοικιδίων ή άγριων ζώων, κυρίως δε του χοίρου, και προσβάλλει τον άνθρωπο προκαλώντας παρασιτική νόσο που είναι γνωστή ως τριχίνωση ή τριχινέλωση. Μεταδίδεται στον άνθρωπο αποκλειστικά τροφογενώς και κυρίως με το χοιρινό κρέας (φρέσκα χοιρινά λουκάνικα αλλά και τα αποξηραμένα ή καπνιστά λουκάνικα) και σπανιότερα με κρέας άλλων ειδών. Οι χοίροι μολύνονται όταν χρησιμοποιούνται για τη διατροφή τους απορριπτόμενα τεμάχια κρέατος ή απορρίμματα. Τα τελευταία χρόνια η τριχινέλωση έχει μειωθεί εξαιτίας της αλλαγής του τρόπου εκτροφής των χοίρων και των μέτρων προφύλαξης στα σφαγεία κατά τον έλεγχο των σφαγίων (τριχινοσκόπηση). Στην τριχινέλωση παρατηρούνται μυαλγία, πυρετός, περιφερικό οίδημα, πετεχειακές αιμορραγίες και ευαισθησία των μυών.
Τοξόπλασμα: Ο άνθρωπος μολύνεται κυρίως είτε από την κατανάλωση ατελώς ψημένου ή ωμού κρέατος ζώου μολυσμένου με τοξόπλασμα (ή λαχανικών μολυσμένων με κόπρανα γάτας - επίκτητη τοξοπλάσμωση) είτε κατά την εμβρυϊκή ζωή όταν η μητέρα μολυνθεί στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης με τοξόπλασμα (συγγενής τoξοπλάσμωση). Η συγγενής τοξοπλάσμωση μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες του εμβρύου (ασβεστοποιήσεις στον εγκέφαλο, χοριοαμφιβληστροειδίτιδα, ηπατοσπληνομεγαλία, ηπατική ανεπάρκεια, υδροκεφαλία, μικροκεφαλία και ψυχοκινητικές διαταραχές). Τα μισοψημένα κρατικά είναι πολύ επικίνδυνα, γι' αυτό ιδίως στις εγκύους προτείνεται να μην καταναλώνουν ωμά ή ατελώς ψημένα κρέατα
Εκτός από την παθογόνο prion, τον παράγοντα που ευθύνεται για τη νόσο των τρελών αγελάδων, πλείστοι άλλοι κίνδυνοι καιροφυλακτούν κατά την κατανάλωση κρέατος. Αφορούν παθογόνους μικροοργανισμούς (βακτήρια και παράσιτα) και σπανίως ιούς, αλλά και κατάλοιπα φαρμάκων και χημικές ουσίες.
Τα βακτήρια είναι οι συχνότεροι, σημαντικότεροι και πιο επικίνδυνοι παθογόνοι μικροοργανισμοί που επηρεάζουν την ποιότητα του κρέατος. Αλλά προκαλούν τροφογενείς λοιμώξεις και άλλα διασπούν τα διάφορα συστατικά του κρέατος με αποτέλεσμα να αλλάζουν η όψη, η γεύση και η οσμή του. Έχουν ιδιαίτερη «προτίμηση» σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, όπως είναι κατ' εξοχήν τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης.
Αναλυτικά:
Clostridium pertringens: Είναι παθογόνο βακτήρια που σχετίζεται με γεύματα τα οποία περιέχουν κρέατα και σάλτσες. H παρουσία του οφείλεται σε ακατάλληλο θερμοκρασιακό χειρισμό τους, όπως είναι η αργή ψύξη (δηλαδή η παραμονή επί μακρόν σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία) και η ατελής επαναθέρμανσή τους. Προκαλεί λοίμωξη που οφείλεται στην παραγωγή τοξίνης στον γαστρεντερικό σωλήνα του ανθρώπου. Τα κύρια συμπτώματα είναι κοιλιακό άλγος, διάρροια, ναυτία και ενίοτε εμετό. Ο μόνος τρόπος προστασίας των τροφίμων από την ανάπτυξη του C. perfringens είναι η ταχεία θέρμανση και ψύξη τους.
Σαλμονέλα: Αποτελούν το συχνότερο αίτιο τροφογενών λοιμώξεων, με συχνότητα η οποία τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς. Βρίσκονται σε διάφορα τρόφιμα, όπως νωπά κρέατα, πουλερικά, ιχθυηρά (οστρακοειδή που αλιεύονται σε μολυσμένες θάλασσες), αβγά, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, χοιρινό κ.ά. Οι σαλμονέλες χωρίζονται σε τρεις ομάδες: 1. Σαλμονέλες προσαρμοσμένες μόνο στον άνθρωπο (S. typhi, S. parathyphi Α, S. sendai) - δεν είναι παθογόνες για τα ζώα -, που ευθύνονται για τον τύφο και τον παράτυφο. 2. Σαλμονέλες που προσβάλλουν και τον άνθρωπο και τα ζώα (S. thyphimurium, S. enteritidis) και ευθύνονται για την κλασική τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα, για τη διάρροια των ταξιδιωτών και για τη βρεφική διάρροια. 3. Σαλμονέλες που προσβάλλουν κυρίως τα ζώα και τα πτηνά (S. abortus-ονίs, S. gallinarum, S. choleraesuis) - σπανίως προσβάλλουν τον άνθρωπο και όταν αυτό συμβεί τα συμπτώματα είναι πολύ ήπια.
Η μετάδοση των σαλμονελών στα τρόφιμα οφείλεται συνήθως σε επιμόλυνση των μαγειρεμένων ή παστεριωμένων ή άλλως πώς θερμικά επεξεργασμένων τροφίμων από μολυσμένα εργαλεία κουζίνας (μαχαίρια) ή από μολυσμένους χειριστές (ανθρώπους που είναι φορείς και τα πιάνουν). Τα αβγά όρνιθας θεωρούνται το πιο επικίνδυνο τρόφιμο για τη μετάδοση σαλμονελών και μάλιστα της S. enteritidis. Η προστασία από τη σαλμονέλωση γίνεται με καλό ψήσιμο των τροφίμων, με αυστηρή τήρηση όλων των κανόνων προσωπικής υγιεινής, με καλό καθαρισμό και απολύμανση όλων των επιφανειών που έρχονται σε επαφή με τα τρόφιμα.
Escherichia coli: Ανήκει στα εντεροβακτηριοειδή και ανευρίσκεται συχνότερα σε νωπά τρόφιμα ζωικής προέλευσης (γάλα, κόκκινα κρέατα, πουλερικά) ή σε ατελώς επεξεργασμένα τρόφιμα. Η εντεροτοξικογόνος Ε. coli προκαλεί συμπτώματα των οποίων η σοβαρότητα εξαρτάται από τις παραγόμενες τοξίνες. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι αιφνίδια και οξεία με κύριο χαρακτηριστικό την υδαρή διάρροια η οποία συνοδεύεται από έμετο και επιγάστριο άλγος. Η πυρεξία (πυρετός) είναι σπάνια, αλλά η αφυδάτωση συνήθης και έντονη, με αποτέλεσμα, εφόσον καθυστερήσει η θεραπεία, να απειλείται η ζωή. H εντερογόνος Ε. coli προκαλεί επίμονη μεγάλης διάρκειας εκκριτική διάρροια με σοβαρή εντερίτιδα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε 12-36 ώρες.
Λιστέρια (Lίsteria monocytogenes): Βακτηρίδιο που συνηθέστερα βρίσκεται σε νωπά και κατεψυγμένα κρέατα και πουλερικά, μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά ή προϊόντα που υφίστανται ωρίμανση (μαλακά τυριά, παγωτά, νωπό γάλα, κρέμα, βούτυρο) αλλά και σε ωμά λαχανικά (λάχανο, μαρούλι), ιχθυηρά κ.ά. Η λιστερίωση είναι η λοίμωξη που προκαλεί στους μεν (ανοσολογικά) υγιείς ενηλίκους συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα, στους δε ανοσοκατεσταλμένους, στους ηλικιωμένους και στα μικρά παιδιά σηψαιμία, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα και γενικά απειλεί επικίνδυνα τη ζωή τους.
Staphylococcιιs aureus: Η σταφυλοκοκκική τροφική δηλητηρίαση είναι λοίμωξη που οφείλεται στον παθογόνο μικροοργανισμό stαρhylοcοccυs aureus, ο οποίος απoτελεί μεγάλο πρόβλημα της κτηνοτροφίας και της βιομηχανίας τροφίμων ζωικής προέλευσης. Τα τρόφιμα που συχνότερα ενοχοποιούνται για αυτή την τροφική δηλητηρίαση είναι το κρέας και τα κρεατοσκευάσματα, τα πουλερικά και τα αβγά, το γάλα και τα γαλακτοκομικά, σάντουιτς με γέμιση κοτόπουλου, γαλοπούλας, τόνου κ.ά.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι ναυτία, έμετος, επιγάστριος σπασμός και σωματική εξάντληση. Σε σοβαρότερα περιστατικά μπορεί να συνυπάρχουν κεφαλαλγία, μυϊκοί σπασμοί, αιφνίδιες μεταβολές της πίεσης του αίματος και των σφυγμών. Στην εκδήλωση της τροφικής αυτής δηλητηρίασης συμβάλλων εκτός άλλων η ατελής ψύξη των τροφίμων, η παραμονή τους επί μακρόν σε Θερμοκρασία δωματίου, το ατελές ψήσιμο ή η ατελής επαναθέρμανσή τους και η μη τήρηση των βασικών κανόνων υγιεινής (πλύσιμο χεριών, πλύσιμο κουζινικών εργαλείων με ζεστό νερό και απορρυπαντικό).
Παράσιτα:
Τα παράσιτα αποτελούν σημαντικό βιολογικό παράγοντα ο οποίος προκαλεί τροφικές λοιμώξεις. 0ι τροφογενείς παρασιτώσεις με εξαίρεση την τοξοπλάσμωση (που οφείλεται σε πρωτόζωο) προκαλούνται από έλμινθες. Τα ωμά ή ατελώς ψημένα τρόφιμα αποτελούν πολύ καλό μέσο μετάδοσης των ελμινθιάσεων. Συνήθως πιο φορτωμένα με έλμινθες είναι τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες οι τροφογενείς ελμινθιάσεις οφείλονται στις ιδιαίτερες διαιτητικές συνήθειες (π.χ. προτίμηση των Γάλλων και των Αγγλοσαξόνων στα ωμά ή μισοψημένα κρέατα, προτίμηση των Σκανδιναβών στα ωμά μαριναρισμένα ψάρια, προτίμηση των Γιαπωνέζων στο σούστ). 0ι ελμινθιάσεις συνήθως σχετίζονται με κατανάλωση κρέατος παραγωγικών ζώων (βόειο, χοιρινό, αρνίσιο, ιχθύων). Αναλυτικά:
Trichinella spiralis: Παρασιτεί στο μυϊκό σύστημα διαφόρων κατοικιδίων ή άγριων ζώων, κυρίως δε του χοίρου, και προσβάλλει τον άνθρωπο προκαλώντας παρασιτική νόσο που είναι γνωστή ως τριχίνωση ή τριχινέλωση. Μεταδίδεται στον άνθρωπο αποκλειστικά τροφογενώς και κυρίως με το χοιρινό κρέας (φρέσκα χοιρινά λουκάνικα αλλά και τα αποξηραμένα ή καπνιστά λουκάνικα) και σπανιότερα με κρέας άλλων ειδών. Οι χοίροι μολύνονται όταν χρησιμοποιούνται για τη διατροφή τους απορριπτόμενα τεμάχια κρέατος ή απορρίμματα. Τα τελευταία χρόνια η τριχινέλωση έχει μειωθεί εξαιτίας της αλλαγής του τρόπου εκτροφής των χοίρων και των μέτρων προφύλαξης στα σφαγεία κατά τον έλεγχο των σφαγίων (τριχινοσκόπηση). Στην τριχινέλωση παρατηρούνται μυαλγία, πυρετός, περιφερικό οίδημα, πετεχειακές αιμορραγίες και ευαισθησία των μυών.
Τοξόπλασμα: Ο άνθρωπος μολύνεται κυρίως είτε από την κατανάλωση ατελώς ψημένου ή ωμού κρέατος ζώου μολυσμένου με τοξόπλασμα (ή λαχανικών μολυσμένων με κόπρανα γάτας - επίκτητη τοξοπλάσμωση) είτε κατά την εμβρυϊκή ζωή όταν η μητέρα μολυνθεί στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης με τοξόπλασμα (συγγενής τoξοπλάσμωση). Η συγγενής τοξοπλάσμωση μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες του εμβρύου (ασβεστοποιήσεις στον εγκέφαλο, χοριοαμφιβληστροειδίτιδα, ηπατοσπληνομεγαλία, ηπατική ανεπάρκεια, υδροκεφαλία, μικροκεφαλία και ψυχοκινητικές διαταραχές). Τα μισοψημένα κρατικά είναι πολύ επικίνδυνα, γι' αυτό ιδίως στις εγκύους προτείνεται να μην καταναλώνουν ωμά ή ατελώς ψημένα κρέατα
Κατάλοιπα
Τα κατάλοιπα αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο μια τον άνθρωπο.
Είναι ό,τι μένει στο κρέας από φάρμακα που χορηγήθηκαν άμεσα στα ζώα (είτε για θεραπεία είτε για πρόληψη ασθενειών είτε παρανόμως ως αυξητικοί παράγοντες) ή έλαβαν έμμεσα τα ζώα (όταν βοσκούν στους αγρούς ή όταν τρώνε τροφές, δημητριακά ή καρπούς επιβαρημένα με φυτοφάρμακα και βιοκτόνα).
Αντιβιοτικά: Μεγάλη ποικιλία αντιβιοτικών χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς, προληπτικούς και αυξητικούς σκοπούς στην εκτροφή των παραγωγικών ζώων. Υπολογίζεται ότι η συνολική ποσότητα των αντιβιοτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ως αυξητικοί παράγοντες είναι τέσσερις-πέντε φορές μεγαλύτερη από εκείνη που χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς στον άνθρωπο! Η χρήση των αντιβιοτικών αυξήθηκε κατά 1.500% τα τελευταία 30 χρόνια. Στην πτηνοτροφία χορηγούνται στα κοτόπουλα αντιβιοτικά για την ταχύτερη αύξηση του βάρους τους και για την αντιμετώπιση ασθενειών που αναπτύσσονται κατά κόρού στα εκτροφεία. Οι φόβοι για τη δημιουργία ανθεκτικών στελεχών μικροοργανισμών διατυπώθηκαν ήδη από το 1960 με αποτέλεσμα το 1969 να προταθεί η απαγόρευση προσθήκης στις ζωοτροφές ως αυξητικών παραγόντων αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται ως θεραπευτικοί παράγοντες για τον άνθρωπο ή τα ζώα ώστε να μην εξουδετερώνεται η θεραπευτική δράση των συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών και να αποφευχθεί η δημιουργία ανθεκτικών στελεχών παθογόνων. Έτσι, απαγορεύθηκε η χρήση χλωροτετρακυκλίνης, οξυτετρακυκλίνης, πενικιλίνης, τυλοζίνης και των σουλφαμιδών ως αυξητικών παραγόντων, με το σκεπτικό ότι εγκυμονούσαν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων.
Ορμόνες: Η χρήση της βόειας σωματοτρόπου ορμόνης (BST) - ανακαλύφθηκε το 1930 και είναι μια πρωτεϊνικής φύσεως ορμόνη που παράγεται από το πρόσθιο τμήμα της υπόφυσης - στα βοοειδή έχει άμεσες επιδράσεις στον μεταβολισμό και στην παραγωγή γάλακτος. Γι' αυτό άρχισε η χορήγηση ενέσιμης BST στα βοοειδή για την αύξηση της γαλακτοπαραγωγής και του σωματικού βάρους. Αρχικά χορηγείτο BST που προερχόταν από εκχύλισμα υπόφυσης σφαγίων βοοειδών, αλλά οι ποσότητες δεν επαρκούσαν για εκτεταμένη χρήση και η βιοτεχνολογία οδήγησε στην παραγωγή της rBST, η χρήση της οποίας εγκρίθηκε από τον FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) το 1994 και έκτοτε χρησιμοποιείται ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες 24 (Ρουμανία, Τσεχία, Ρωσία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Τζαμάικα, Τουρκία, Βουλγαρία, Νότια Αφρική, Ζιμπάμπουε, Κένυα, Βραζιλία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.α.). Ο Καναδάς και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπουν (επίσημα) τη χρήση BST λόγω έντονων ανησυχιών για τις πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Γι' αυτό ως το 1999 απαγόρευαν την εισαγωγή κρεάτων από χώρες όπου επιτρέπεται η χρήση της, στη συνέχεια επετράπη με παράλληλη αναφορά των συγκεκριμένων εκτροφών ως προς τα όρια της ορμόνης που περιέχεται στο κρέας, αλλά και πάλι απαγορεύθηκε η εισαγωγή - κάτι που ισχύει ως σήμερα. Το μεγάλο ερώτημα αφορά την IGF-1 (αυξητικός παράγοντας) και τον ρόλο της στην καρκινογένεση. Η χορήγηση της rΒSΤ στις αγελάδες φαίνεται ότι αυξάνει τα επίπεδα τής IGF-1 στο γάλα με πιθανό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, του μαστού και ίσως του εντέρου. Επίσης η χορήγηση της rBST πιθανόν να μεταβάλλει τη σύσταση των πρωτεϊνών του γάλακτος με παρεπόμενο αλλεργικές αντιδράσεις, ενώ προκαλεί και χρόνιες μαστίτιδες στις γαλακτοπαραγωγούς αγελάδες με αποτέλεσμα να υποβάλλονται σε θεραπείες με αντιβιοτικά επί μακρόν (κατά συνέπεια υψηλές συγκεντρώσεις αντιβιοτικών στο γάλα και δημιουργία ανθεκτικών βακτηρίων).
Διοξίνες πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs): Ανήκουν στις πλέον τοξικές χημικές ουσίες, παράγονται κατά την καύση χλωριωμένων ενώσεων με υδρογονάνθρακες και ουσιαστικά αποτελούν υποπροϊόντα της βιομηχανίας παραγωγής χημικών ουσιών. Είναι περιβαλλοντικοί ρυπαντές και έτσι εύκολα εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα. Ανιχνεύονται κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης, συσσωρεύονται στον λιπώδη ιστό των παραγωγικών ζώων και των ιχθυηρών, ενώ περνούν στον άνθρωπο με την κατανάλωση αυτών των τροφίμων. Οι διοξίνες και ιδιαίτερα το ισομερές TCDD είναι ισχυρότατα δηλητήρια με πολλαπλές τοξικές επιδράσεις στον μεταβολισμό, με σίγουρη καρκινογόνο δράση στα πειραματόζωα και πιθανότατα καρκινογόνα για τον άνθρωπο (Εθνικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Ασφάλειας και Υγείας των ΗΠΑ). Το 1999 ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο που ξεκίνησε από το Βέλγιο με την ανίχνευση διοξινών σε κοτόπουλα. Ετσι, ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει μηχανισμός καταγραφής των πηγών διοξινών ούτε παρακολούθησης των συγκεντρώσεων διοξινών στο περιβάλλον, στα ζώα και στον άνθρωπο - έκτοτε ορίστηκαν δύο εργαστήρια για σχετικές αναλύσεις. Την εποχή της «κρίσης των διοξινών» έγιναν μετρήσεις ελληνικών προϊόντων (αρνίσιο, κατσικίσιο κρέας, γιαούρτι, φέτα κ.ά.) σε εργαστήρια του εξωτερικού και ανιχνεύθηκαν συγκεντρώσεις διοξινών.
Νόσος των τρελών αγελάδων: Η πασίγνωστη πλέον σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών (BSE) έκανε την εμφάνισή της στο τέλος της δεκαετίας του '80 (αποτέλεσμα της εντατικής εκτροφής και της κερδοσκοπίας - εμφανίστηκε το 1986, έφερε τον μεγάλο πανικό το 1996 και έκτοτε συνεχίζει να είναι ο φόβος και ο τρόμος του καταναλωτή). Η εμφάνιση της «νόσου των τρελών αγελάδων» είναι αποτέλεσμα της απρόβλεπτης συμπεριφοράς ενός βιολογικού παράγοντα, της πρωτεΐνης prion - ουσιαστικά ακόμη άγνωστου -, που η επιστήμη πίστευε ότι ο λεγόμενος «φραγμός των ειδών» (specίes barrier) θα τον περιόριζε μόνο σε ορισμένα είδη ζώων. O κίνδυνος μετάδοσης της ΒSΕ στον άνθρωπο με μολυσμένο κρέας βοοειδών δεν έχει συνδεθεί ως τώρα με τον μυϊκό ιστό του κρέατος (ψαχνό) ούτε με το γάλα (συνεχίζονται οι έρευνες). Τα περιστατικά σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών στον άνθρωπο - νέα μορφή νόσου Creutzfeld-Jacob (variant-CJD) - έχουν κοινό χαρακτηριστικό την ασυνήθιστα νεαρή ηλικία των ασθενών (μέσος όρος ηλικίας: 29 έτη), την πλέον παρατεταμένη διάρκεια νόσησης και κλινική εικόνα διαφορετική από εκείνη της κλασικής σποραδικής νόσου CJD. Σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της νέας μορφής τής Κρόιτσφελτ-Γιάκομπ παίζει το γενετικό προφίλ του ατόμου καθώς έχει διαπιστωθεί ότι όλα τα θύματα της νόσου ήταν «ομοζυγώτες μεθειονίνης στο κωδικόνιο 129 του γονιδίου της prion πρωτεΐνης», που σημαίνει ότι πρέπει να έχει κανείς γενετική προδιάθεση για να κινδυνεύει από την εκδήλωση της «νόσου των τρελών αγελάδων».
Τα κατάλοιπα αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο μια τον άνθρωπο.
Είναι ό,τι μένει στο κρέας από φάρμακα που χορηγήθηκαν άμεσα στα ζώα (είτε για θεραπεία είτε για πρόληψη ασθενειών είτε παρανόμως ως αυξητικοί παράγοντες) ή έλαβαν έμμεσα τα ζώα (όταν βοσκούν στους αγρούς ή όταν τρώνε τροφές, δημητριακά ή καρπούς επιβαρημένα με φυτοφάρμακα και βιοκτόνα).
Αντιβιοτικά: Μεγάλη ποικιλία αντιβιοτικών χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς, προληπτικούς και αυξητικούς σκοπούς στην εκτροφή των παραγωγικών ζώων. Υπολογίζεται ότι η συνολική ποσότητα των αντιβιοτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ως αυξητικοί παράγοντες είναι τέσσερις-πέντε φορές μεγαλύτερη από εκείνη που χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς στον άνθρωπο! Η χρήση των αντιβιοτικών αυξήθηκε κατά 1.500% τα τελευταία 30 χρόνια. Στην πτηνοτροφία χορηγούνται στα κοτόπουλα αντιβιοτικά για την ταχύτερη αύξηση του βάρους τους και για την αντιμετώπιση ασθενειών που αναπτύσσονται κατά κόρού στα εκτροφεία. Οι φόβοι για τη δημιουργία ανθεκτικών στελεχών μικροοργανισμών διατυπώθηκαν ήδη από το 1960 με αποτέλεσμα το 1969 να προταθεί η απαγόρευση προσθήκης στις ζωοτροφές ως αυξητικών παραγόντων αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται ως θεραπευτικοί παράγοντες για τον άνθρωπο ή τα ζώα ώστε να μην εξουδετερώνεται η θεραπευτική δράση των συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών και να αποφευχθεί η δημιουργία ανθεκτικών στελεχών παθογόνων. Έτσι, απαγορεύθηκε η χρήση χλωροτετρακυκλίνης, οξυτετρακυκλίνης, πενικιλίνης, τυλοζίνης και των σουλφαμιδών ως αυξητικών παραγόντων, με το σκεπτικό ότι εγκυμονούσαν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων.
Ορμόνες: Η χρήση της βόειας σωματοτρόπου ορμόνης (BST) - ανακαλύφθηκε το 1930 και είναι μια πρωτεϊνικής φύσεως ορμόνη που παράγεται από το πρόσθιο τμήμα της υπόφυσης - στα βοοειδή έχει άμεσες επιδράσεις στον μεταβολισμό και στην παραγωγή γάλακτος. Γι' αυτό άρχισε η χορήγηση ενέσιμης BST στα βοοειδή για την αύξηση της γαλακτοπαραγωγής και του σωματικού βάρους. Αρχικά χορηγείτο BST που προερχόταν από εκχύλισμα υπόφυσης σφαγίων βοοειδών, αλλά οι ποσότητες δεν επαρκούσαν για εκτεταμένη χρήση και η βιοτεχνολογία οδήγησε στην παραγωγή της rBST, η χρήση της οποίας εγκρίθηκε από τον FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) το 1994 και έκτοτε χρησιμοποιείται ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες 24 (Ρουμανία, Τσεχία, Ρωσία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Τζαμάικα, Τουρκία, Βουλγαρία, Νότια Αφρική, Ζιμπάμπουε, Κένυα, Βραζιλία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.α.). Ο Καναδάς και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπουν (επίσημα) τη χρήση BST λόγω έντονων ανησυχιών για τις πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Γι' αυτό ως το 1999 απαγόρευαν την εισαγωγή κρεάτων από χώρες όπου επιτρέπεται η χρήση της, στη συνέχεια επετράπη με παράλληλη αναφορά των συγκεκριμένων εκτροφών ως προς τα όρια της ορμόνης που περιέχεται στο κρέας, αλλά και πάλι απαγορεύθηκε η εισαγωγή - κάτι που ισχύει ως σήμερα. Το μεγάλο ερώτημα αφορά την IGF-1 (αυξητικός παράγοντας) και τον ρόλο της στην καρκινογένεση. Η χορήγηση της rΒSΤ στις αγελάδες φαίνεται ότι αυξάνει τα επίπεδα τής IGF-1 στο γάλα με πιθανό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, του μαστού και ίσως του εντέρου. Επίσης η χορήγηση της rBST πιθανόν να μεταβάλλει τη σύσταση των πρωτεϊνών του γάλακτος με παρεπόμενο αλλεργικές αντιδράσεις, ενώ προκαλεί και χρόνιες μαστίτιδες στις γαλακτοπαραγωγούς αγελάδες με αποτέλεσμα να υποβάλλονται σε θεραπείες με αντιβιοτικά επί μακρόν (κατά συνέπεια υψηλές συγκεντρώσεις αντιβιοτικών στο γάλα και δημιουργία ανθεκτικών βακτηρίων).
Διοξίνες πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs): Ανήκουν στις πλέον τοξικές χημικές ουσίες, παράγονται κατά την καύση χλωριωμένων ενώσεων με υδρογονάνθρακες και ουσιαστικά αποτελούν υποπροϊόντα της βιομηχανίας παραγωγής χημικών ουσιών. Είναι περιβαλλοντικοί ρυπαντές και έτσι εύκολα εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα. Ανιχνεύονται κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης, συσσωρεύονται στον λιπώδη ιστό των παραγωγικών ζώων και των ιχθυηρών, ενώ περνούν στον άνθρωπο με την κατανάλωση αυτών των τροφίμων. Οι διοξίνες και ιδιαίτερα το ισομερές TCDD είναι ισχυρότατα δηλητήρια με πολλαπλές τοξικές επιδράσεις στον μεταβολισμό, με σίγουρη καρκινογόνο δράση στα πειραματόζωα και πιθανότατα καρκινογόνα για τον άνθρωπο (Εθνικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Ασφάλειας και Υγείας των ΗΠΑ). Το 1999 ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο που ξεκίνησε από το Βέλγιο με την ανίχνευση διοξινών σε κοτόπουλα. Ετσι, ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει μηχανισμός καταγραφής των πηγών διοξινών ούτε παρακολούθησης των συγκεντρώσεων διοξινών στο περιβάλλον, στα ζώα και στον άνθρωπο - έκτοτε ορίστηκαν δύο εργαστήρια για σχετικές αναλύσεις. Την εποχή της «κρίσης των διοξινών» έγιναν μετρήσεις ελληνικών προϊόντων (αρνίσιο, κατσικίσιο κρέας, γιαούρτι, φέτα κ.ά.) σε εργαστήρια του εξωτερικού και ανιχνεύθηκαν συγκεντρώσεις διοξινών.
Νόσος των τρελών αγελάδων: Η πασίγνωστη πλέον σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών (BSE) έκανε την εμφάνισή της στο τέλος της δεκαετίας του '80 (αποτέλεσμα της εντατικής εκτροφής και της κερδοσκοπίας - εμφανίστηκε το 1986, έφερε τον μεγάλο πανικό το 1996 και έκτοτε συνεχίζει να είναι ο φόβος και ο τρόμος του καταναλωτή). Η εμφάνιση της «νόσου των τρελών αγελάδων» είναι αποτέλεσμα της απρόβλεπτης συμπεριφοράς ενός βιολογικού παράγοντα, της πρωτεΐνης prion - ουσιαστικά ακόμη άγνωστου -, που η επιστήμη πίστευε ότι ο λεγόμενος «φραγμός των ειδών» (specίes barrier) θα τον περιόριζε μόνο σε ορισμένα είδη ζώων. O κίνδυνος μετάδοσης της ΒSΕ στον άνθρωπο με μολυσμένο κρέας βοοειδών δεν έχει συνδεθεί ως τώρα με τον μυϊκό ιστό του κρέατος (ψαχνό) ούτε με το γάλα (συνεχίζονται οι έρευνες). Τα περιστατικά σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών στον άνθρωπο - νέα μορφή νόσου Creutzfeld-Jacob (variant-CJD) - έχουν κοινό χαρακτηριστικό την ασυνήθιστα νεαρή ηλικία των ασθενών (μέσος όρος ηλικίας: 29 έτη), την πλέον παρατεταμένη διάρκεια νόσησης και κλινική εικόνα διαφορετική από εκείνη της κλασικής σποραδικής νόσου CJD. Σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της νέας μορφής τής Κρόιτσφελτ-Γιάκομπ παίζει το γενετικό προφίλ του ατόμου καθώς έχει διαπιστωθεί ότι όλα τα θύματα της νόσου ήταν «ομοζυγώτες μεθειονίνης στο κωδικόνιο 129 του γονιδίου της prion πρωτεΐνης», που σημαίνει ότι πρέπει να έχει κανείς γενετική προδιάθεση για να κινδυνεύει από την εκδήλωση της «νόσου των τρελών αγελάδων».
http://www.incardiology.gr/odigies/kreas.htm η πηγη
διαβαστε ολοκληρο το αρθρο ,εγω απλα σας επεσυμανα καποια ,και μην πει κανεις οτι ο σκυλος δεν διατρεχει κινδυνο απο ολα αυτα ,γιατι αυταπατατε,οι κινδυνοι ειναι οι ιδιοι και για το σκυλο
διαβαστε ολοκληρο το αρθρο ,εγω απλα σας επεσυμανα καποια ,και μην πει κανεις οτι ο σκυλος δεν διατρεχει κινδυνο απο ολα αυτα ,γιατι αυταπατατε,οι κινδυνοι ειναι οι ιδιοι και για το σκυλο
συμφωνω με το πρωτο σου post ,οσο για το δευτερο διαφωνω ,δυστυχως και οι σκυλοι εχουν προβλημα με τα βακτηρια ,εγω δεν μιλαω για το ποια διατροφη ειναι καλυτερη ή οχι ,εγω τα ανεφερα προς ενημερωση οσων δεν τα γνωριζουν ετσι ωστε να τα βαλουν κατω να τα μελετησουν και να αποφασισουν ,barf ,μαγειρευτο,ξηρα ,αλλα να γνωριζουν ολων τα υπερ και τα κατα
Last edited:
καλε μου φιλε απο ποιους εχει γινει αυτη η στατιστικη ? και ποτε ? εγω δεν την ξερω ,και δεν ειρωνευομαι προς Θεου ,παντα σου μιλαω και σε σκεφτομαι με σεβασμο,αλλα αν ειναι απο καποιο επισημο φορεα ειλικρινα θα πρεπει να τη μαθω για να εχω μια ολοκληρωμενη αποψη
kai να προσθεσω απο το αρθρο που παρεθεσε η κρινα...
σημειώνεται οτι υπαρχει κινδυνος σαλμονελας και στα ζωα...
κατι που περικες σελιδες νωριτερα ειχε αμφισβητηθει... και μείναμε με το συμπερασμα οτι τα ζωα δεν κινδυνευουν απο σαλμονελλα.
σημειώνεται οτι υπαρχει κινδυνος σαλμονελας και στα ζωα...
κατι που περικες σελιδες νωριτερα ειχε αμφισβητηθει... και μείναμε με το συμπερασμα οτι τα ζωα δεν κινδυνευουν απο σαλμονελλα.
δεν νομιζω οτι πρεπει να πολεμαει κανεις την ξηρα τροφή, την ωμή διατροφή ή το μαγειρευτό φαγητό...
ενημερωση πρεπει να ζηταμε και να προσφερουμε.....
απο εκει και περα καθε ιδιοκτητης... πρεπει να αποφασισει γνωριζοντας, τι διατροφη θα ακολουθησει στο μεγαλωμα του μικρου του φιλου.....
ενημερωση πρεπει να ζηταμε και να προσφερουμε.....
απο εκει και περα καθε ιδιοκτητης... πρεπει να αποφασισει γνωριζοντας, τι διατροφη θα ακολουθησει στο μεγαλωμα του μικρου του φιλου.....
Krina οι κίνδυνοι δεν είναι οι ίδιοι και για το σκύλο! Μην ξεχνάμε ότι ο σκύλος είναι σαρκοφάγο.
Το πεπτικό σύστημα διαφέρει αρκετά:
- ειναι κοντό
το ανθρώπινο 11% του βάρους του
μικρού σκύλου 7%
μεγάλου σκύλου 2,7%
Το κοντό πεπτικό σύστημα φροντίζει να απομακρυνθούν γρήγορα διάφοροι μικροοργανισμοί πριν προλάβουν να δημιουργήσει πρόβλημα. - τα γαστρικά υγρά του στομάχου του σκύλου έχουν πολύ χαμηλό ph 1 - 2 (chow-chow 0-0,5) και καταστρέφουν πολλούς μικροοργανισμούς = Φυσική άμυνα ως πρόληψη των λοιμώξεων και ικανό να διασπάσει κόκαλα.
Όσο για τα αντιβιοτικά, ορμόνες, διοξίνες και άλλες τοξίνες δεν νομίζω να πιστεύεις ότι οι σκυλοτροφές περιέχουν λιγότερες από τα κρέατα κατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση.
αλίμονο
κανείς δεν προσπαθεί να αποδείξει ότι "η δικιά του διατροφή είναι η καλύτερη"
αντιθέτως ψάχνουμε όλοι μαζί ποιά είναι αυτή -αν υπάρχει κιόλας
η στατιστική που αναφέρω δεν είναι απο επιστημονικό φορέα(πολύ απλά γιατί καμία πολυεθνική δεν θα χρηματοδοτούσε την έρευνα
)
είναι απο τα πολλά φόρα περι barf στα οποία κανείς ποτέ δεν έγραψε "τάιζα barf και ο σκύλος μου έπαθε ....."
όλοι
μα όλοι είναι κατενθουσιασμένοι με τα αποτελέσματα-διεθνώς
ουκ ολίγοι εκτροφείς την ακολουθούν και δηλώνουν ικανοποιημένοι
αναλυτικά τώρα προς τους κινδύνους
τα κατάλοιπα -που για εμένα είναι πολύ σοβαρό θέμα- δυστυχώς μόνο με ανάλυση φαίνονται
και όποτε έγινε τέτοια ανάλυση δυστυχώς υπάρχουν παντού
στις ανθρώπινες τροφές.
και δεν απομακρύνονται με το μαγείρεμα ή την κατάψυξη (ούτε καν με την πυρόλυση.......ειδικά οι διοξίνες)
οι αυξητικές ορμόνες που παίρνουν σχεδόν όλα τα εκτρεφόμενα ζώα απομακρύνονται με το μαγείρεμα (αλλά αυτές είναι μία κατηγορία απο τις πολλές που τρώμε και ταίζουμε)
για τα διάφορα βακτήρια και πρωτόζωα κλπ δεν έχω την απαιτούμενη επιστημονική κατάρτιση να απαντήσω υπευθυνα
αλλά
τα στοιχεία που παραθέτει η Αλεξία με πείθουν
και τα στοιχεία απο προσωπικές παρατηρήσεις ανηλεούς κοπροφαγίας και πτωματοφαγίας με πείθουν κι άλλο
βέβαια
υπάρχει ένας παράγοντας εδώ
το σκυλί μπορεί να τρώει κάτι και να μην το βλάπτει (π.χ. κοτόπουλο με σαλμονέλλα)
τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους ή τυχών μωρά που θα έρθουν σε επαφή με έναν σκύλο που ίσως και μόλις πρίν λίγο έφαγε και ακόμα στα χείλια του και τα μουστάκια του ζεί η σαλμονέλα
ή αργότερα αφοδευσει και στα κόπρανά του ζεί η σαλμονέλλα (ή άλλο αντίστοιχο όπως το collie που απο ότι ξέρω είναι και βλαβερό)
προσωπικά φροντίζω να ταίζω όταν δεν είναι η ώρα παιχνιδιού και χαδιών γιατί "ποτέ δεν ξέρεις" και η περισσότερη πρόληψη είναι καλύτερη απο την λιγότερη......
κανείς δεν προσπαθεί να αποδείξει ότι "η δικιά του διατροφή είναι η καλύτερη"
αντιθέτως ψάχνουμε όλοι μαζί ποιά είναι αυτή -αν υπάρχει κιόλας
η στατιστική που αναφέρω δεν είναι απο επιστημονικό φορέα(πολύ απλά γιατί καμία πολυεθνική δεν θα χρηματοδοτούσε την έρευνα
)είναι απο τα πολλά φόρα περι barf στα οποία κανείς ποτέ δεν έγραψε "τάιζα barf και ο σκύλος μου έπαθε ....."
όλοι
μα όλοι είναι κατενθουσιασμένοι με τα αποτελέσματα-διεθνώς
ουκ ολίγοι εκτροφείς την ακολουθούν και δηλώνουν ικανοποιημένοι
αναλυτικά τώρα προς τους κινδύνους
τα κατάλοιπα -που για εμένα είναι πολύ σοβαρό θέμα- δυστυχώς μόνο με ανάλυση φαίνονται
και όποτε έγινε τέτοια ανάλυση δυστυχώς υπάρχουν παντού
στις ανθρώπινες τροφές.
και δεν απομακρύνονται με το μαγείρεμα ή την κατάψυξη (ούτε καν με την πυρόλυση.......ειδικά οι διοξίνες)
οι αυξητικές ορμόνες που παίρνουν σχεδόν όλα τα εκτρεφόμενα ζώα απομακρύνονται με το μαγείρεμα (αλλά αυτές είναι μία κατηγορία απο τις πολλές που τρώμε και ταίζουμε)
για τα διάφορα βακτήρια και πρωτόζωα κλπ δεν έχω την απαιτούμενη επιστημονική κατάρτιση να απαντήσω υπευθυνα
αλλά
τα στοιχεία που παραθέτει η Αλεξία με πείθουν
και τα στοιχεία απο προσωπικές παρατηρήσεις ανηλεούς κοπροφαγίας και πτωματοφαγίας με πείθουν κι άλλο
βέβαια
υπάρχει ένας παράγοντας εδώ
το σκυλί μπορεί να τρώει κάτι και να μην το βλάπτει (π.χ. κοτόπουλο με σαλμονέλλα)
τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους ή τυχών μωρά που θα έρθουν σε επαφή με έναν σκύλο που ίσως και μόλις πρίν λίγο έφαγε και ακόμα στα χείλια του και τα μουστάκια του ζεί η σαλμονέλα
ή αργότερα αφοδευσει και στα κόπρανά του ζεί η σαλμονέλλα (ή άλλο αντίστοιχο όπως το collie που απο ότι ξέρω είναι και βλαβερό)
προσωπικά φροντίζω να ταίζω όταν δεν είναι η ώρα παιχνιδιού και χαδιών γιατί "ποτέ δεν ξέρεις" και η περισσότερη πρόληψη είναι καλύτερη απο την λιγότερη......
alexia μην κανεις bolt και μεγαλες γραμματοσειρες γιατι ειναι σαν να φωναζεις
το τοξοπλασμα ειναι ζωοανθρωπονοσος και η γατα και ο σκυλος χρεισιμοποιουνται ως ενδιαμεσοι ξενιστες και ναι ειναι το προβλημα για τα εμβρυα που μπορει να προκληθει θανατος 'η σοβαροτατες οφθαλμολογικες και νευρολογικες διαταραχες ,επισης μπορει να προκαλεσει εγκεφαλικη βλαβη σε ατομα με αδυναμο ανοσοποιητικο συστημα ,το τοξολασμα στο ωμο κρεας πεθαινει στους -13 βαθμους ψυξης για οσους εχουν τετοια καταψυξη και βεβαια με το βρασμο
επισης πρωτοζωικο νοσημα που παρουσιαζει καποιες ομοιοτητες με το τοξοπλασμα και μολυνεται ο σκυλος απο τη καταναλωση ωμου κρεατος ειναι η Νεοσπορωση η οποια ακομα και σημερα δεν εχει διευκρινηστει αν ειναι ζωοανθρωπονοσος ,ακουστε τη προκαλει :αταξια,παραπληγια,μυικη ατροφια,αγκυλωση αρθρωσεων,μυοκαρδιτιδα,ελκωτικη ή κνησμωδης δερματιτιδα,ηπατιτιδα,παγκρεατιτιδα
1. Σαλμονέλες προσαρμοσμένες μόνο στον άνθρωπο (S. typhi, S. parathyphi Α, S. sendai) - δεν είναι παθογόνες για τα ζώα -, που ευθύνονται για τον τύφο και τον παράτυφο. 2. Σαλμονέλες που προσβάλλουν και τον άνθρωπο και τα ζώα (S. thyphimurium, S. enteritidis) και ευθύνονται για την κλασική τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα, για τη διάρροια των ταξιδιωτών και για τη βρεφική διάρροια. 3. Σαλμονέλες που προσβάλλουν κυρίως τα ζώα και τα πτηνά (S. abortus-ονίs, S. gallinarum, S. choleraesuis) - σπανίως προσβάλλουν τον άνθρωπο και όταν αυτό συμβεί τα συμπτώματα είναι πολύ ήπια.
σκοπος μου ειναι η ενημερωση
στη φυση και στις αγελες των σκυλων και οσο αφορα τη καταναλωση ωμου κρεατος απο κυνηγι θα πω ναι και βεβαια ,ομως δεν γνωριζουμε ποσα απο αυτα τα ζωα ειναι φορεις χωρις πλεον να εκδηλωνουν συμπτωματα
το τοξοπλασμα ειναι ζωοανθρωπονοσος και η γατα και ο σκυλος χρεισιμοποιουνται ως ενδιαμεσοι ξενιστες και ναι ειναι το προβλημα για τα εμβρυα που μπορει να προκληθει θανατος 'η σοβαροτατες οφθαλμολογικες και νευρολογικες διαταραχες ,επισης μπορει να προκαλεσει εγκεφαλικη βλαβη σε ατομα με αδυναμο ανοσοποιητικο συστημα ,το τοξολασμα στο ωμο κρεας πεθαινει στους -13 βαθμους ψυξης για οσους εχουν τετοια καταψυξη και βεβαια με το βρασμο
επισης πρωτοζωικο νοσημα που παρουσιαζει καποιες ομοιοτητες με το τοξοπλασμα και μολυνεται ο σκυλος απο τη καταναλωση ωμου κρεατος ειναι η Νεοσπορωση η οποια ακομα και σημερα δεν εχει διευκρινηστει αν ειναι ζωοανθρωπονοσος ,ακουστε τη προκαλει :αταξια,παραπληγια,μυικη ατροφια,αγκυλωση αρθρωσεων,μυοκαρδιτιδα,ελκωτικη ή κνησμωδης δερματιτιδα,ηπατιτιδα,παγκρεατιτιδα
1. Σαλμονέλες προσαρμοσμένες μόνο στον άνθρωπο (S. typhi, S. parathyphi Α, S. sendai) - δεν είναι παθογόνες για τα ζώα -, που ευθύνονται για τον τύφο και τον παράτυφο. 2. Σαλμονέλες που προσβάλλουν και τον άνθρωπο και τα ζώα (S. thyphimurium, S. enteritidis) και ευθύνονται για την κλασική τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα, για τη διάρροια των ταξιδιωτών και για τη βρεφική διάρροια. 3. Σαλμονέλες που προσβάλλουν κυρίως τα ζώα και τα πτηνά (S. abortus-ονίs, S. gallinarum, S. choleraesuis) - σπανίως προσβάλλουν τον άνθρωπο και όταν αυτό συμβεί τα συμπτώματα είναι πολύ ήπια.
σκοπος μου ειναι η ενημερωση
στη φυση και στις αγελες των σκυλων και οσο αφορα τη καταναλωση ωμου κρεατος απο κυνηγι θα πω ναι και βεβαια ,ομως δεν γνωριζουμε ποσα απο αυτα τα ζωα ειναι φορεις χωρις πλεον να εκδηλωνουν συμπτωματα
Alexia
Η απάντηση που θα δωθεί είναι για την πρόσληψη θρεπτικών συστατικών κτλ κτλ κτλ κτλ..
Όμως πρέπει να θυμάστε ότι όταν κάτι είναι ωμό "αναγκάζετε" τον σκύλο σας να περνάει στον οργανισμό του ότι κουβαλούσε το ζωντανό που καταναλώνει... Δηλαδή είναι ακριβώς σαν να αναγκάζετε το παιδί σας να έρθει σε ερωτική πράξη χωρίς προφυλακτικό!
Ας μου συγχωρεθεί αυτή η παρομοίωση και ας μην θεωρηθεί προσβλητική για τους συνομιλητές μου.
Όποιος ταίζει BARF πρέπει να ζυγίσει τα θετικά (την πρόσληψη στο ακέραιο αναλοίωτων θρεπτικών συστατικών) και τα αρνητικά (την έκθεση του σκύλου σε όλα τα παθογόνα)!!
Και ας μην ξεχνάμε όπως είπε και η krina ότι δεν είναι μόνο τα ζώα που εκδηλώνουν τις ασθένειες αλλά υπάρχουν και χρόνιες ασυμπτωματικές νόσοι όπως μία μορφή τοξοπλάσμωσης!
Και στις εγκυμονούσες σκύλες θα συνεχίζατε να δίνεται ωμές τροφές??
Το αν είναι "κοντό" ή "μακρύ" ένα γαστρεντερικό σύστημα έχει και καλά και κακά. Εμείς είμαστε κατά κόρον σαρκοφάγα και μπορούμε να πούμε και παμφάγα! Απόδειξη το υπολειματικό δεύτερο στομάχι των προγόνων μας που τώρα αποτελεί τη σκωληκοειδή απόφυση. Τα σκυλιά εφόσον είναι σαρκοφάγα γιατί ειθελείται να γίνουν παμφάγα με την πρόσληψη φρούτων;;;
Η απάντηση που θα δωθεί είναι για την πρόσληψη θρεπτικών συστατικών κτλ κτλ κτλ κτλ..
Όμως πρέπει να θυμάστε ότι όταν κάτι είναι ωμό "αναγκάζετε" τον σκύλο σας να περνάει στον οργανισμό του ότι κουβαλούσε το ζωντανό που καταναλώνει... Δηλαδή είναι ακριβώς σαν να αναγκάζετε το παιδί σας να έρθει σε ερωτική πράξη χωρίς προφυλακτικό!
Ας μου συγχωρεθεί αυτή η παρομοίωση και ας μην θεωρηθεί προσβλητική για τους συνομιλητές μου.
Όποιος ταίζει BARF πρέπει να ζυγίσει τα θετικά (την πρόσληψη στο ακέραιο αναλοίωτων θρεπτικών συστατικών) και τα αρνητικά (την έκθεση του σκύλου σε όλα τα παθογόνα)!!
Και ας μην ξεχνάμε όπως είπε και η krina ότι δεν είναι μόνο τα ζώα που εκδηλώνουν τις ασθένειες αλλά υπάρχουν και χρόνιες ασυμπτωματικές νόσοι όπως μία μορφή τοξοπλάσμωσης!
Και στις εγκυμονούσες σκύλες θα συνεχίζατε να δίνεται ωμές τροφές??
Όσων αφορά τις ξηρές τροφές.. πρέπει να γνωρίζουμε ότι η αφυδάτωση είναι ένα μέσο αποστείρωσης.. Όχι με την κατά λέξη έννοια της αποστείρωσης.. αλλά τα περισσότερα μικρόβια χρειάζονται συνθήκες υγρασίας για την επιβίωσή τους!
Ο άνθρωπος έχει χαμηλότερο pH στο στόμαχο από ότι ο σκύλος. Και το γεγονός ότι έχουμε κατανεμημένο σε 5 μέρη (δωδεκαδάκτυλο, νήστιδα, ειλεό, τυφλό, κόλον) το γαστρεντερικό μας σύστημα καθοδικά του στομάχου μας δίνει ένα επιπλέον πλεονέκτημα για την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και την προστασία με τις εναλλαγές του pH από τους παθογόνους μικροοργανισμούς.
Επιπρόσθετα, η πρόσληψη BARF ενσωματώνει στη εντερική μικροχλωρίδα επιπρόσθετους μικροοργανισμούς που τείνουν να διαταρράσουν την ισσοροπία τους μικροπεριβάλλοντος σε βάρος των φυσιολογικών (δυνητικά παθογόνων) επικοιστικών βακτηρίων του γαστρεντερικού συστήματος (E.coli, B. Bifidobacterium, S. lactoccocus κ.α.)
Ο άνθρωπος έχει χαμηλότερο pH στο στόμαχο από ότι ο σκύλος. Και το γεγονός ότι έχουμε κατανεμημένο σε 5 μέρη (δωδεκαδάκτυλο, νήστιδα, ειλεό, τυφλό, κόλον) το γαστρεντερικό μας σύστημα καθοδικά του στομάχου μας δίνει ένα επιπλέον πλεονέκτημα για την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και την προστασία με τις εναλλαγές του pH από τους παθογόνους μικροοργανισμούς.
Επιπρόσθετα, η πρόσληψη BARF ενσωματώνει στη εντερική μικροχλωρίδα επιπρόσθετους μικροοργανισμούς που τείνουν να διαταρράσουν την ισσοροπία τους μικροπεριβάλλοντος σε βάρος των φυσιολογικών (δυνητικά παθογόνων) επικοιστικών βακτηρίων του γαστρεντερικού συστήματος (E.coli, B. Bifidobacterium, S. lactoccocus κ.α.)
Κατά το δοκούν θεωρώ ότι η κατανάλωση ξηράς τροφής με μείγμα προβιοτικών ή πρεβιοτικών, η λήψη κάποιων πρόσθετων συμπληρωμάτων διατροφής, όπου χρειάζεται, ακόμα και η λήψη μικρών ποσοτήτων φρούτων ή λαχανικών καλά αλεσμένων που περιέχουν μικρές πόσοτητες κυτταρίνης είναι μία υποδειγματική διατροφή για ένα κύνα.
Πολύ σωστά, αλλά όχι μόνο barf. Να ζυγιζουμε και την έτοιμη τροφή γιατί εκεί γίνονται όργια.
Στην θεωρεία όλα καλά αλλα αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Δεν ξέρω για τους άλλους αλλα μονο καλά έχω δει με αυτή την διατροφή. Δεν μιλάω μόνο για εξωτερική εμφάνηση αλλα αντοχές, ενέργεια και διάθεση του σκύλου. Τώρα που το σκέφτομαι, ο σκύλος έμοιαζε "άρρωστο" χωρίς τα ωμά...
