Επαναφέρω το θέμα, καθώς διαμορφώνω την άποψη ότι η σχέση μας με τα σκυλιά μας είναι πολύ πιο σύνθετη απ' ό,τι φανταζόμαστε. Ούτε ιδιοκτησία - φίλος ο σκύλος για μας, ούτε αρχηγοί της αγέλης εμείς για το σκύλο. Ο σκύλος μου με έχει κάνει πολλές φορές να απορήσω με τη συμπεριφορά του και ορίστε ένα παράδειγμα:
Πέρασα γαστρεντερίτιδα αυτές τις μέρες. Χτες το βράδυ, όμως, έμεινα εντελώς μόνη στο σπίτι και ο σκύλος απλά με κούφανε. Όταν ξάπλωσα για να κοιμηθώ, ήρθε κι έκατσε πάνω στις γάμπες μου, θέση τελείως άβολη γι' αυτόν - προτιμά να χουχουλιάζει στα σκεπάσματα. "Καλά" σκέφτηκα "θα φύγει σε λίγο". Σας πληροφορώ δεν έφυγε ούτε στιγμή. Άλλαζα θέση στον ύπνο μου και τον ένιωθα να κατεβαίνει και να ξανα-ανεβαίνει στις γάμπες μου. Με τον παραμικρό θόρυβο άρχιζε αυτά τα υπόκωφα "γουφ". Ήταν σε επιφυλακή...
Με πρόσεχε? Αυτή την εντύπωση μου έδωσε.
Όταν ξύπνησα το πρω με το ξυπνητήρι (ξέρει καλά τι σημαίνει αυτός ο ήχος)ί ήταν ακόμα εκεί. Περπάτησε πάνω μου και μου έγλειψε τη μύτη. Μετά κατέβηκε και χώθηκε στα σκεπάσματα.
Σήμερα νιώθω ότι με αγαπάει, κι ας μην ξέρουμε τι ακριβώς είναι η "αγάπη" για τους σκύλους.
Πέρασα γαστρεντερίτιδα αυτές τις μέρες. Χτες το βράδυ, όμως, έμεινα εντελώς μόνη στο σπίτι και ο σκύλος απλά με κούφανε. Όταν ξάπλωσα για να κοιμηθώ, ήρθε κι έκατσε πάνω στις γάμπες μου, θέση τελείως άβολη γι' αυτόν - προτιμά να χουχουλιάζει στα σκεπάσματα. "Καλά" σκέφτηκα "θα φύγει σε λίγο". Σας πληροφορώ δεν έφυγε ούτε στιγμή. Άλλαζα θέση στον ύπνο μου και τον ένιωθα να κατεβαίνει και να ξανα-ανεβαίνει στις γάμπες μου. Με τον παραμικρό θόρυβο άρχιζε αυτά τα υπόκωφα "γουφ". Ήταν σε επιφυλακή...
Με πρόσεχε? Αυτή την εντύπωση μου έδωσε.
Όταν ξύπνησα το πρω με το ξυπνητήρι (ξέρει καλά τι σημαίνει αυτός ο ήχος)ί ήταν ακόμα εκεί. Περπάτησε πάνω μου και μου έγλειψε τη μύτη. Μετά κατέβηκε και χώθηκε στα σκεπάσματα.
Σήμερα νιώθω ότι με αγαπάει, κι ας μην ξέρουμε τι ακριβώς είναι η "αγάπη" για τους σκύλους.