Ίσως δεν το έθεσα σωστά 
Συμφωνώ ότι όταν παρακρατάς την τροφή και περιμένεις το σκύλο να κάνει τη σωστή συμπεριφορά, δημιουργείς stress.
Για να αποφύγω όμως αυτό το stress, το οποίο θεωρώ ότι δεν είναι απαραίτητο, χρησιμοποιώ το luring για να δείξω στο σκύλο το τι είναι το επιθυμητό.
Δεν περιμένω δηλαδή το σκύλο να ψάξει να βρει μόνος του, συνήθως αλλάζοντας τη μία συμπεριφορά μετά την άλλη (διαδικασία που δημιουργεί stress), αλλά πρώτα απ' όλα του δείχνω το επιθυμητό.
Στη συνέχεια, αφού εκτελεί καλά μέσω luring, προσπαθώ πολύ σταδιακά να αφαιρέσω τη συνεχή τροφή, και επιβραβεύω τα σύντομα χρονικά διαστήματα που επιδεικνύει τη σωστή συμπεριφορά. Σε αυτό το στάδιο, 1-2 βήματα σωστού fuss (π.χ.) είναι αρκετά για να λάβει όχι μόνο επιβράβευση, αλλά και ελευθέρωση. Οπότε ο σκύλος έχει να περιμένει πρώτα το φαγητό και μετά το παιχνίδι (διπλό κίνητρο positive reinforcement).
Στη συνέχεια η ελευθέρωση έρχεται μετά από 2 σωστές επιβραβεύσεις με φαγητό. Και σταδιακά αυτό αυξάνεται. Το φαγητό ουσιαστικά (μαζί με click) γίνεται ο marker της σωστής συμπεριφοράς.
Λίγο αργότερα, και εφόσον η εκμάθηση προχωράει, ο χρόνος που θα χρησιμοποιώ το marker, αυξάνεται όλο και περισσότερο.
Ήδη ο σκύλος όμως έχει αποκτήσει αυτοπεποίθεση, είναι σίγουρος για τον εαυτό του γιατί το ζητούμενο του είναι πολύ ξεκάθαρο από τα πρώτα στάδια της εκμάθησης και ήδη έχει βγει κερδισμένος (μέσω επιβραβεύσεων) πολλές φορές σε μακρύ χρονικό διάστημα.
Μετά από όλη αυτήν την πολυλογία μου, η ερώτησή μου είναι:
Θεωρείς ότι με τη συγκεκριμένη μέθοδο, δημιουργείται stress στο σκύλο;
Αν ναι, σε ποιό σημείο;
Το stress αυτό είναι μεγαλύτερο από τη χρήση μιας μεθόδου negative reinforcement;
Συμφωνώ ότι όταν παρακρατάς την τροφή και περιμένεις το σκύλο να κάνει τη σωστή συμπεριφορά, δημιουργείς stress.
Για να αποφύγω όμως αυτό το stress, το οποίο θεωρώ ότι δεν είναι απαραίτητο, χρησιμοποιώ το luring για να δείξω στο σκύλο το τι είναι το επιθυμητό.
Δεν περιμένω δηλαδή το σκύλο να ψάξει να βρει μόνος του, συνήθως αλλάζοντας τη μία συμπεριφορά μετά την άλλη (διαδικασία που δημιουργεί stress), αλλά πρώτα απ' όλα του δείχνω το επιθυμητό.
Στη συνέχεια, αφού εκτελεί καλά μέσω luring, προσπαθώ πολύ σταδιακά να αφαιρέσω τη συνεχή τροφή, και επιβραβεύω τα σύντομα χρονικά διαστήματα που επιδεικνύει τη σωστή συμπεριφορά. Σε αυτό το στάδιο, 1-2 βήματα σωστού fuss (π.χ.) είναι αρκετά για να λάβει όχι μόνο επιβράβευση, αλλά και ελευθέρωση. Οπότε ο σκύλος έχει να περιμένει πρώτα το φαγητό και μετά το παιχνίδι (διπλό κίνητρο positive reinforcement).
Στη συνέχεια η ελευθέρωση έρχεται μετά από 2 σωστές επιβραβεύσεις με φαγητό. Και σταδιακά αυτό αυξάνεται. Το φαγητό ουσιαστικά (μαζί με click) γίνεται ο marker της σωστής συμπεριφοράς.
Λίγο αργότερα, και εφόσον η εκμάθηση προχωράει, ο χρόνος που θα χρησιμοποιώ το marker, αυξάνεται όλο και περισσότερο.
Ήδη ο σκύλος όμως έχει αποκτήσει αυτοπεποίθεση, είναι σίγουρος για τον εαυτό του γιατί το ζητούμενο του είναι πολύ ξεκάθαρο από τα πρώτα στάδια της εκμάθησης και ήδη έχει βγει κερδισμένος (μέσω επιβραβεύσεων) πολλές φορές σε μακρύ χρονικό διάστημα.
Μετά από όλη αυτήν την πολυλογία μου, η ερώτησή μου είναι:
Θεωρείς ότι με τη συγκεκριμένη μέθοδο, δημιουργείται stress στο σκύλο;
Αν ναι, σε ποιό σημείο;
Το stress αυτό είναι μεγαλύτερο από τη χρήση μιας μεθόδου negative reinforcement;
