Ποσο τυχεροι εισαστε κ οι δυο, που βρηκατε ο ενας τον αλλον!!
Μακαρι να περασετε πολλα πολλα απροβληματιστα χρονια παρεα!!!
Μακαρι να περασετε πολλα πολλα απροβληματιστα χρονια παρεα!!!
Η ιστορία μιας υιοθεσίας
- Thread starter Pepev50
- Ημερομηνία δημιουργίας
@Pepev50 Μόλις διάβασα την ιστορία σου. Μόνο συγχαρητήρια μπορώ να σου πω για τον χαρακτήρα σου και την πραγματική φιλοζωία σου. Με έκανες και διάβασα όλες τις σελίδες.
Δίνεις ένα από τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ παραδείγματα. Ελπίζω να σε διαβάσουν πολλοί υποψήφιοι!!!!
Χρόνια πολλά και απο εμάς!
Δίνεις ένα από τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ παραδείγματα. Ελπίζω να σε διαβάσουν πολλοί υποψήφιοι!!!!
Χρόνια πολλά και απο εμάς!
Τελικα ειναι του βουνου το κοριτσι. Δεν κρυωνει, δεν παγωνει, λες κ τα χιονια ειναι μια τεραστια παιχνιδοπιστα.
Attachments
Ελατη - Περτουλι. Πανεμορφα.
Η Θαλεια ξανανοιωσε. Τρεχει, παιζει, σπινιαρει, σκαβει κ βρισκει ψοφιμια, κανει λαγουμια στο χιονι, τραμπουκιζει τον κοσμο..
ωραια πραματα.
Ειδαμε κ ενα τεραστιο τσοπανοσκυλο. Ειδαμε αλεπουδες. Χαρηκαμε την φυση κ περασαμε πολυ πολυ ομορφα
Η Θαλεια ξανανοιωσε. Τρεχει, παιζει, σπινιαρει, σκαβει κ βρισκει ψοφιμια, κανει λαγουμια στο χιονι, τραμπουκιζει τον κοσμο..
ωραια πραματα.
Ειδαμε κ ενα τεραστιο τσοπανοσκυλο. Ειδαμε αλεπουδες. Χαρηκαμε την φυση κ περασαμε πολυ πολυ ομορφα
κάποια σκυλιά έχουν άστρο , μπορεί να αργήσει να φανεί αλλά θα φανεί 
και κάποιοι ιδιοκτήτες βέβαια
και κάποιοι ιδιοκτήτες βέβαια
Day 200
όπως είχαμε ξαναπεί και στο παρελθόν η Θάλεια τραβάει πάρα πολύ, αν την προκαλέσει άλλος σκύλος γίνεται πυρ κ μανία σε 1''. Έτσι την έβγαζα μόνο εγώ βόλτα. Κάποια στιγμή έπρεπε να λείπω και θα την έβγαζε βόλτα το κορίτσι. Της είχα πει, θα ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή και θα έχεις μαζί σου λιχουδιές για να της αποσπάς την προσοχή.
Δυστυχώς έλαβα φωτό με σκισμένα ρούχα και αίματα. Συναντήθηκαν με έναν άλλο σκύλο στο δρόμο, και η Θάλεια έριξε και έσυρε το κορίτσι...
Έπρεπε να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την παράνοια. Αποφάσισα λοιπόν να πάρω ένα πνίχτη με κορδόνι και υποσχέθηκα οτι κάθε φορά που το σκυλί θα βγαίνει απο το σπίτι θα έχει εκπαίδευση. Η φωνή δεν έπιασε ποτέ, οι ξυλιές δεν έπιασαν ποτέ. Το πείσμα μου όμως σε συνδυασμό με τις λιχουδιές άρχισαν να αποδίδουν.
Πρώτα της έμαθα οτι όταν κάνω έναν συγκεκριμένο ήχο θα έχω την προσοχή της.
Μετά απο 40 ημέρες (καθημερινής δουλειάς) η Θάλεια έχει μάθει να εκτελεί το δίπλα εν κινήσει. Αν αρχίσει να τραβάει, της κάνω έναν άλλο ήχο και κόβει ταχύτητα.
Σταμάτησε να ορμάει σε αμάξια - μηχανάκια - ποδήλατα (ορμάει μόνο σε μεγάλα βαρέα οχήματα και μόνο αν περάσουν από δίπλα μας).
Πλέον μπορώ να περπατήσω στα 5 m απο άλλο σκύλο χωρίς να τραβήξει και χωρίς να κάνει κιχ.
Βέβαια αν ο άλλος σκύλος γαβγίζει κλπ δεν θα μείνει ήρεμη (το δουλεύουμε)
Και απο γάτες περνάμε κοντά αρκεί να μην της πεταχτούν στο 1 m.
Συνεχίζουμε την εκπαίδευση και φαίνεται οτι της αρέσει και εκείνης πλέον να κάνει πράγματα.
Την πρώτη φορά που της είπα κάτσε στη βόλτα, γύρισε..με κοίταξε με τεράστια απορία και απλά δεν έκατσε ποτέ.
Πλέον ξέρει τα : έλα, κάτσε, κάτω, μείνε, δίπλα, δώσε χέρι, κόλλα το, up (ν΄ανέβει κάπου), άστο και μερικές άλλες.
Μέσα στο σπίτι είναι το πιο καλό και βολικό σκυλί. Έχουμε μήνες να δούμε ζημιά της. Δεν απαιτεί πράγματα, όλα καλά.
Πάμε επισκέψεις σε φίλους (δίποδους) και μας παρακάμπτουν για να χαιρετήσουν την Θάλεια. Έχει αγαπηθεί απ όλους. Έρχονται επίσκεψη φίλοι μας και αντί για πάστες φέρνουν λιχουδιές.
Απο υγεία είναι μια χαρά. Ζωηρή και χαρούμενη. Μας κάνει πολλές αγάπες πλέον.
Απο φύλαξη/προστασία το σκυλί τα πάει εξαιρετικά. Βασικά μας άφησε άφωνους με το πάθος και τη μαχητικότητά της. Πως γίνεται αυτό δεν ξέρω, δεν έχω κάνει κάτι... DNA λογικά... ακόμα και γω απορώ. Πλέον αφού ο σκύλος το "έχει" λέω να τη δουλέψω πάνω σε αυτό με τη βοήθεια ενός επαγγελματία.
Αυτά τα ολίγα...
..και 2 φωτό.
Στην 1η : όταν πάμε επίσκεψη
Στην 2η : όταν είμαστε στο σπίτι
όπως είχαμε ξαναπεί και στο παρελθόν η Θάλεια τραβάει πάρα πολύ, αν την προκαλέσει άλλος σκύλος γίνεται πυρ κ μανία σε 1''. Έτσι την έβγαζα μόνο εγώ βόλτα. Κάποια στιγμή έπρεπε να λείπω και θα την έβγαζε βόλτα το κορίτσι. Της είχα πει, θα ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή και θα έχεις μαζί σου λιχουδιές για να της αποσπάς την προσοχή.
Δυστυχώς έλαβα φωτό με σκισμένα ρούχα και αίματα. Συναντήθηκαν με έναν άλλο σκύλο στο δρόμο, και η Θάλεια έριξε και έσυρε το κορίτσι...
Έπρεπε να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την παράνοια. Αποφάσισα λοιπόν να πάρω ένα πνίχτη με κορδόνι και υποσχέθηκα οτι κάθε φορά που το σκυλί θα βγαίνει απο το σπίτι θα έχει εκπαίδευση. Η φωνή δεν έπιασε ποτέ, οι ξυλιές δεν έπιασαν ποτέ. Το πείσμα μου όμως σε συνδυασμό με τις λιχουδιές άρχισαν να αποδίδουν.
Πρώτα της έμαθα οτι όταν κάνω έναν συγκεκριμένο ήχο θα έχω την προσοχή της.
Μετά απο 40 ημέρες (καθημερινής δουλειάς) η Θάλεια έχει μάθει να εκτελεί το δίπλα εν κινήσει. Αν αρχίσει να τραβάει, της κάνω έναν άλλο ήχο και κόβει ταχύτητα.
Σταμάτησε να ορμάει σε αμάξια - μηχανάκια - ποδήλατα (ορμάει μόνο σε μεγάλα βαρέα οχήματα και μόνο αν περάσουν από δίπλα μας).
Πλέον μπορώ να περπατήσω στα 5 m απο άλλο σκύλο χωρίς να τραβήξει και χωρίς να κάνει κιχ.
Βέβαια αν ο άλλος σκύλος γαβγίζει κλπ δεν θα μείνει ήρεμη (το δουλεύουμε)
Και απο γάτες περνάμε κοντά αρκεί να μην της πεταχτούν στο 1 m.
Συνεχίζουμε την εκπαίδευση και φαίνεται οτι της αρέσει και εκείνης πλέον να κάνει πράγματα.
Την πρώτη φορά που της είπα κάτσε στη βόλτα, γύρισε..με κοίταξε με τεράστια απορία και απλά δεν έκατσε ποτέ.
Πλέον ξέρει τα : έλα, κάτσε, κάτω, μείνε, δίπλα, δώσε χέρι, κόλλα το, up (ν΄ανέβει κάπου), άστο και μερικές άλλες.
Μέσα στο σπίτι είναι το πιο καλό και βολικό σκυλί. Έχουμε μήνες να δούμε ζημιά της. Δεν απαιτεί πράγματα, όλα καλά.
Πάμε επισκέψεις σε φίλους (δίποδους) και μας παρακάμπτουν για να χαιρετήσουν την Θάλεια. Έχει αγαπηθεί απ όλους. Έρχονται επίσκεψη φίλοι μας και αντί για πάστες φέρνουν λιχουδιές.
Απο υγεία είναι μια χαρά. Ζωηρή και χαρούμενη. Μας κάνει πολλές αγάπες πλέον.
Απο φύλαξη/προστασία το σκυλί τα πάει εξαιρετικά. Βασικά μας άφησε άφωνους με το πάθος και τη μαχητικότητά της. Πως γίνεται αυτό δεν ξέρω, δεν έχω κάνει κάτι... DNA λογικά... ακόμα και γω απορώ. Πλέον αφού ο σκύλος το "έχει" λέω να τη δουλέψω πάνω σε αυτό με τη βοήθεια ενός επαγγελματία.
Αυτά τα ολίγα...
..και 2 φωτό.
Στην 1η : όταν πάμε επίσκεψη
Στην 2η : όταν είμαστε στο σπίτι
Σαλια κορδονι forevah!
Μια ερωτηση: οταν εννοεις ξερει τις εντολες, τις εκτελει αμεσα και ασχετως περισπασμου ακομα και εξω;
Μια ερωτηση: οταν εννοεις ξερει τις εντολες, τις εκτελει αμεσα και ασχετως περισπασμου ακομα και εξω;
@d3ac0n Μέσα στο σπίτι τα εκτελεί όλα και με σχετική προθυμία. Tο έξω ήταν το πρόβλημα. Μέσα στο σπίτι ξεκινάμε να δουλεύουμε μια εντολή και μετά από 2-3 ημέρες το συνεχίζουμε έξω.
Ότι τις ξέρει τις ξέρει, τώρα το πόσο άμεσα θα τις εκτελέσει εξαρτάται από κάμποσους παράγοντες. Για παράδειγμα,
αν δεν υπάρχουν ερεθίσματα κ κρατάω λιχουδιά εκτελεί άμεσα και με χάρη σαν μπαλαρίνα.
Αν για κάποιο λόγο της το ζητήσω με ένταση (επειδή πχ έρχεται ένα παιδάκι με το ποδήλατο πάνω της) συνήθως εκτελεί και ας μην έχω λιχουδιά. Νομίζω καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα από τον τόνο της φωνής μου.
Αν πάει να τσακωθεί με άλλο σκύλο οτι κ να της λέω με γράφει. Ακόμα και τη λιχουδιά αγνοεί. Εκεί δουλεύω πνίχτη με εντολές μαζί. Αυτό που πετυχαίνω κάθε φορά που χρησιμοποιώ τον πνίχτη, είναι να της δημιουργήσω μια δυσάρεστη εμπειρία αλλά οχι τόσο ώστε να γίνει τραυματική. Αυτό που κερδίζω είναι οτι την επόμενη φορά, θα καθυστερήσει 1-2" πριν εκραγεί. Αυτός ο χρόνος είναι αρκετός για να δώσω εντολή έλα δίπλα (κρατώντας λιχουδιά) και είτε να έρθει, είτε να μείνει από οξυγόνο. Άρα κάθε φορά που δουλεύει ο πνίχτης κερδίζω λίγο χρόνο και εν τέλη το σκυλί καταλαβαίνει τι δεν πρέπει να κάνει. Φυσικά μετά από κάθε σωστή συμπεριφορά έχει λιχουδιά, χάδια κλπ.
Ότι τις ξέρει τις ξέρει, τώρα το πόσο άμεσα θα τις εκτελέσει εξαρτάται από κάμποσους παράγοντες. Για παράδειγμα,
αν δεν υπάρχουν ερεθίσματα κ κρατάω λιχουδιά εκτελεί άμεσα και με χάρη σαν μπαλαρίνα.
Αν για κάποιο λόγο της το ζητήσω με ένταση (επειδή πχ έρχεται ένα παιδάκι με το ποδήλατο πάνω της) συνήθως εκτελεί και ας μην έχω λιχουδιά. Νομίζω καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα από τον τόνο της φωνής μου.
Αν πάει να τσακωθεί με άλλο σκύλο οτι κ να της λέω με γράφει. Ακόμα και τη λιχουδιά αγνοεί. Εκεί δουλεύω πνίχτη με εντολές μαζί. Αυτό που πετυχαίνω κάθε φορά που χρησιμοποιώ τον πνίχτη, είναι να της δημιουργήσω μια δυσάρεστη εμπειρία αλλά οχι τόσο ώστε να γίνει τραυματική. Αυτό που κερδίζω είναι οτι την επόμενη φορά, θα καθυστερήσει 1-2" πριν εκραγεί. Αυτός ο χρόνος είναι αρκετός για να δώσω εντολή έλα δίπλα (κρατώντας λιχουδιά) και είτε να έρθει, είτε να μείνει από οξυγόνο. Άρα κάθε φορά που δουλεύει ο πνίχτης κερδίζω λίγο χρόνο και εν τέλη το σκυλί καταλαβαίνει τι δεν πρέπει να κάνει. Φυσικά μετά από κάθε σωστή συμπεριφορά έχει λιχουδιά, χάδια κλπ.
Μισή μέρα day off... μισή μέρα στο βουνό παίζει και με το puller πλέον η φώκια..
παίζει και με το puller πλέον η φώκια..Attachments
Μιας και σήμερα είναι της Θάλειας ας γράψω τα λίγα μας νέα.
Με τα γατιά που βρίσκουμε στο δρόμο το πάμε πολύ καλά. Ακόμα και ΑΝ αντιδράσει, η αντίδραση θα είναι σχετικά ήπια και το κόβει με το 1ο εεε. Με τα σκυλιά καλύτερα αλλά έχουμε ακόμα δρόμο.
Βέβαια έπρεπε με κάτι νέο ν' αρπάζεται και πιάσαμε τα πουλιά τώρα...
Σπίτι εξακολουθεί να είναι εξαιρετική.
Θυμάστε που δεν κατέβαινε στο υπόγειο? Εεε ξαφνικά κατεβαίνει. Δεν ξέρω πως και γιατί.. απλά κατεβήκαμε και μας ακολούθησε. Έκτοτε ανεβοκατεβαίνει κανονικά.
Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που μας θύμιζε το σκελετωμένο και φοβισμένο σκυλί που βάλαμε στο σπίτι μας πριν 225 ημέρες. Τόσο χρειάστηκε νομίζω, 225 ημέρες !
Το καταπληκτικό της υπόθεσης είναι οτι βρήκα επιτέλους ένα καλά περιφραγμένο χωράφι να την αμολάω μέσα να παίζουμε μέχρι τελικής πτώσεως.
Με τα γατιά που βρίσκουμε στο δρόμο το πάμε πολύ καλά. Ακόμα και ΑΝ αντιδράσει, η αντίδραση θα είναι σχετικά ήπια και το κόβει με το 1ο εεε. Με τα σκυλιά καλύτερα αλλά έχουμε ακόμα δρόμο.
Βέβαια έπρεπε με κάτι νέο ν' αρπάζεται και πιάσαμε τα πουλιά τώρα...
Σπίτι εξακολουθεί να είναι εξαιρετική.
Θυμάστε που δεν κατέβαινε στο υπόγειο? Εεε ξαφνικά κατεβαίνει. Δεν ξέρω πως και γιατί.. απλά κατεβήκαμε και μας ακολούθησε. Έκτοτε ανεβοκατεβαίνει κανονικά.
Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που μας θύμιζε το σκελετωμένο και φοβισμένο σκυλί που βάλαμε στο σπίτι μας πριν 225 ημέρες. Τόσο χρειάστηκε νομίζω, 225 ημέρες !
Το καταπληκτικό της υπόθεσης είναι οτι βρήκα επιτέλους ένα καλά περιφραγμένο χωράφι να την αμολάω μέσα να παίζουμε μέχρι τελικής πτώσεως.
Τα φτιάχνουμε όλα σε αποχρώσεις του καφέ για να ταιριάζουν με τα μάτια της
