Ορθέ, έχεις επικοινωνήσει καθόλου με τους νέους ιδιοκτήτες των κουταβιών;
Πως τα πάνε;
Πως εξελίσσονται;
Έχω δώσει 3 κουτάβια σε φίλους, ενώ έχω κρατήσει ένα, αλλά μιλάω και με τους υπολοίπους, οπότε έχω πληροφόρηση. Ο ένας ο οποίος ζει σε πιό "αστικές" συνθήκες είναι κύριος. Πολύ σωστός με την τουαλέτα και πεντακάθαρος. Τα άλλα έχουν αρχίσει να γαυγίζουν και να τριγυρνάνε. Όλα είναι πολύ συναισθηματικά. Ο δικός μου ζει τέλεια με τη μαμά και τον μπαμπά του. Η μαμά του παίζει συνεχώς μαζί του και τον αγριεύει. Φοβερό θέαμα. Πρόσφατα παίζει μαζί του και ο μπαμπάς του. Εντυπωσιακό είναι ότι γυρνάει ακόμη και ανάσκελα!!! στον γιό του, ο οποίος είναι 3,5 μηνών και γύρω στα 28 κιλά νομίζω. Ακολουθεί τους γονείς στην φύλαξη μερικές φορές και γαυγίζει έντονα σε πολλές περιπτώσεις. Όταν βλέπει απότομα κάποιον άνθρωπο, γαυγίζει και αγριεύει. Γνώριζα ότι δεν είναι το πιό κυριαρχικό, αλλά ούτε και το πιό ήπιο κουτάβι. Δεν θέλω να γίνει σαν τον πατέρα του, που δεν τον πλησιάζει άνθρωπος, αλλά να γίνει και καλός φύλακας και νομίζω ότι προς τα εκεί οδεύουμε. Σε λίγο θα σταματήσει να έρχεται σε επαφή με ασχέτους.
Πάντως, με την ευκαιρία θα ήθελα να αναφερθώ στην εμπειρία που απέκτησα κράτώντας απόγονο των σκυλιών μου για πρώτη φορά, ότι 1) είναι φανταστική η αίσθηση της αγέλης - οικογενείας και 2) ότι το κουτάβι εκπαιδεύεται από τους γονείς καταπληκτικά στην φύλαξη. Πιστεύω ότι όταν το μικρό σκυλί βαδίζει στα πατήματα καλών γονέων, φυλάει νωρίτερα, ίσως και καλύτερα.